"Hmm! Bilang manugang, ikaw talaga ang tipo na magugustuhan ng nanay ko." Uminom si Jessica ng gatas, at may naiwan na puting bilog ng gatas sa kanyang labi. Hindi niya namalayang dinilaan niya ito nang walang malay.Ang kanyang ama ay napaka-gentle rin at maalaga sa pamilya, at nang ikuwento ng kanyang ina kung bakit pinili niya ang kanyang ama bilang asawa, ito ang mga katangian na pinakanahalaga sa kanya.Naging seryoso ang tingin ni Carson, at medyo lumalim ang kulay ng kanyang mga mata. Napalunok siya, at dalawang beses na umangat ang kanyang Adam’s apple. Uminom siya ng kape, saka muling binuksan ang dyaryo, ngunit wala ni isang salita ang pumasok sa isip niya.Pagkatapos ng agahan, halos sabay na silang lumabas para pumasok sa trabaho. Sumunod si Jessica kay Carson papunta sa underground garage at bigla siyang napatigil sa nakita.May makakapagpaliwanag ba kung bakit iisa na lang ang natirang sasakyan sa garahe? At ito pa ang sasakyang pinaka-ayaw niyang gamitin."Nasaan ang iba
Tinitigan ni Jessica ang kalmadong mga mata ni Carson, alam niyang hindi ito naaapektuhan, kaya agad siyang nawalan ng gana. Ngayon, nadagdagan pa ang listahan ng kanyang mga kahihiyan."Ang utak mo, puro kalokohan. Pagod lang ako, kaya umupo lang ako." Matapos magsalita, mabilis siyang bumaba mula sa mesa, pilit na pinapanatili ang kalma habang palabas ng opisina.Tumawa si Carson, at ang boses niya ay may Medyo pagkabigat, tila puno ng mapanuksong lambing. "Uminom ka muna ng gamot bago ka umalis."Huminto si Jessica, tila napako sa lugar. Lumapit siya sa lamesa malapit sa bintanang salamin, umupo, binuksan ang takip ng thermos cup, at kinuha ang nakahandang candy na bukas na ang balot.Dahil sanay na sa ganitong eksena, wala nang alinlangan si Jessica. Nilagok niya agad ang gamot at sinundan ito ng candy. Paglingon niya, nakita niya si Carson na umiinom ng kape.Sa susunod na segundo, malinaw niyang nakita ang Medyo pagkakunot ng noo ni Carson. Matapos ang isang higop, agad niyang ib
Sa loob ng kwarto ng ospital, magkahawak-kamay sina Jessica at Carson habang nakatayo sa harap ng kama ni Trisha. Si Berna, bagama’t halatang may sakit, ay may ngiti sa kanyang mukha at tila masaya.Ang mag-asawa ay tila perpekto—dignified ang itsura, maganda ang postura, at halatang may kalidad ang ugali."Magandang araw po, mama. Ako po si Carson, 29 taong gulang, CEO ng Santos Group. Simple lamang po ang pamilya ko, wala akong masamang bisyo, at mayroon na pong bahay, kotse, at ipon." Bahagyang yumuko si Carson habang nagsasalita. Halatang may tensyon sa kanyang mukha, at tila kinakabahan siya.Ito ang linya niya mula sa isang article na nabasa niya sa internet kagabi, tungkol sa unang beses na makikilala ang ina ng iyong asawa.Pigil na pigil si Jessica na matawa. Ngayon lang niya nakita si Carson, na palaging kalmado at dominante sa negosyo, na mukhang napapraning. Kapag may negosasyong bilyon ang halaga, hindi man lang ito kinakitaan ng kaba, pero ngayon, parang nanlalamig ang la
Ang dilaw-orange na sinag ng paglubog ng araw ay sumisinag sa lupa, pinapakulay ang mga ulap ng pula. Ang mga bundok sa malayo ay hinahati ang kalangitan, habang maraming pasyente ang naglalakad at nagkukwentuhan sa hardin.Itinulak ni Carson ang wheelchair ni Berna habang naglalakad sila sa daan na napapalibutan ng mga puno. Ang lilim ng mga puno ay Medyo tinatakpan ang sikat ng araw.Ilang saglit pa lang ang kanilang paglalakad nang biglang magsalita si Berna. “Carson, kaunti na lang ang natitirang oras ko.”Tumigil saglit ang kilos ni Carson sa pagtulak ng wheelchair. Medyo pumorma ang manipis niyang mga labi, tila nagpipigil ng emosyon. Matamlay ngunit puno ng tiyaga, sinabi niya. “Magdadala ako ng mga magagaling na doctor mula sa ibang bansa para magbigay ng konsultasyon sa'yo. Huwag kang mag-isip nang masama, Mama. Sana ay patuloy kang manatili sa tabi niya.”“Alam ko na ang kalagayan ko,” sagot ni Berna, ang tinig niya ay malumanay ngunit may lungkot. “Masaya ako na natagpuan na
Si Jessica ang nag-imbita, kaya natural na si Carson ang pumili ng restaurant. Hindi ito nagdalawang-isip at pumili ng isang high-end na Western restaurant. Tahimik ang paligid, may romantikong ambiance, at tila perpektong lugar para sa mga magkasintahan.Dinner time na, kaya puno ang restaurant. Dahil biglaan ang kanilang desisyon, wala silang na-reserve na private room kaya’t napilitan silang kumain sa hall.Ang mesa nila ay malapit sa bintanang maliwanag, at malawak ang tanawin mula sa mataas na gusali. Kita ang ilog at ang mga neon lights ng siyudad, nagbibigay ng kakaibang ginhawa.Pagkaupo nila, iniabot ng waiter ang dalawang itim na menu at magalang na nagpakilala: "Sir, Ma’am, ngayong gabi, espesyal na inaalok ng chef ang couple’s package na tinatawag na ‘Also Good Have You.’ Galing pa po ang mga sangkap mula New Zealand, baka gusto ninyong subukan."Habang nagbabasa si Jessica ng menu, saglit siyang natigilan. Couple’s package?Napatingin siya sa paligid at napansin na karami
Masaya ang dalawa sa kanilang pagkain, at nang magbabayad na, ibinigay ng waiter ang bill kay Carson.Tinignan ni Carson ang bill nang tamad, at ang tono niya ay puno ng kakaibang ngiti. "Si misis ang magbabayad."Kapag mag-asawa ang kumakain sa labas at si misis ang nagbabayad, nangangahulugan daw na nasa kamay ng asawa ang kontrol sa pera ng pamilya.Ang pakiramdam ng may asawa ay talaga namang kakaiba, iniisip ni Carson habang sinasarili ang ideya na ang hapunang ito ay tila isang espesyal na candlelight dinner para sa kanila ni Jessica.Hindi napansin ni Jessica ang maliit na pagmamalaki sa mukha ni Carson. Tahimik niyang kinuha ang bill at nagbayad.Maya-maya, nag-pop up ang isang mensahe mula sa Alipay. Natanggap niya ang 100,000 yuan. Nang makita niya ang dami ng mga sero sa halagang iyon, biglang nanginig ang kamay niya.Tinignan niya ang pangalan ng nagpadala at nalaman niyang si Carson iyon, kaya nagbigay siya ng tanong na tingin sa kanya.Dahan-dahang itinago ni Carson ang k
Nakatuon ang tingin ng mga tao kay Carson. Ibinaba niya ang paningin at tumingin sa screen ng computer sa harapan niya bago itinaas ang mga mata kay Chloe. "Hindi mo ba napansin na may problema sa kompanya mo?"Kalma ang boses ng lalaki, ngunit ramdam ang bigat nito kahit wala siyang intensyong magtaas ng boses. Kapag mas kalmado, mas seryoso ang dating.Nang marinig iyon, mabilis na tinapunan ni Chloe ng tingin ang screen. Sa kabila ng malamig na panahon, butil-butil na pawis ang lumabas sa kanyang noo. Mahirap makahanap ng pagkakamali sa mga datos kapag sobrang napre-pressure."Ah... ito kasi..."Namula ang mukha ni Chloe at tila natuyuan ng dila sa kaba.Si Lander, na nakaupo rin sa conference table, napansin din ang problema pero hindi siya naglakas-loob na kumilos nang hindi pa nagsasalita si Carson. Umaasa na lang siya na matutuklasan ito ni Chloe.Tahimik ang buong silid ng mahigit dalawampung segundo. Naghihintay ang lahat habang bumibilis ang tibok ng kanilang mga puso.Nawala
Binawi ni Carson ang tingin niya kay Jessica at kalmadong pinagmasdan ang kamay nito na maayos naman, pero binalot pa rin ng isa pang layer ng tuwalya at inayos ang ice pack. "Tiis lang, bibigyan kita ng kendi mamaya.""Mr. Santos, twenty-five na ako." Hindi naman siya tatlong taong gulang na bata na kailangang iakit sa kendi. Para namang matakaw at inosente siya kung ganun.Natawa si Carson, bahagyang umalog ang dibdib niya, saka hinawakan nang marahan ang kamay ni Jessica. Direkta niyang tinitigan ito sa mga mata habang ang boses niya ay nagkaroon ng bahagyang emosyon. "Alam mo rin palang twenty-five ka na, bakit impulsive ka pa rin?"Nang makita niya ang sampal na iyon, ang una niyang reaksyon ay hindi gulat, kundi takot na baka balikan siya ng suntok. Gusto na sana niyang lumabas, pero nagulat siya sa bilis ng pagtakbo ni Jessica—parang kunehong nakawala.Kung hindi ito nakatakas nang mabilis o kung wala siya sa pintuan ng conference room, hindi niya mapipigilan ang posibleng kagul
Dahan-dahang hinugot ni Carson ang disposable chopsticks mula sa lalagyan, binuksan ang balot nito, kumuha ng disposable cup, at binuhusan ng mainit na tubig ang chopsticks para ma-sterilize."Gustong-gusto mo talagang malaman ang sagot?"Nakapatong nang bahagya ang baba ni Jessica sa kanyang kamay habang nakatitig nang mataman kay Carson, takot na makaligtaan ang anumang pagbabago sa ekspresyon nito."Siyempre naman.""Mahalaga ba talaga ang sagot na ‘yan?""Ang mga tao dapat laging tumitingin sa hinaharap, hindi sa nakaraan."Lalong lumalim ang ngiti ni Carson, ngunit hindi niya direktang sinagot ang tanong ni Jessica—sa halip, nagbigay ito ng lohikal na paliwanag.Hindi nagustuhan ni Jessica ang paliguy-ligoy ni Carson.Kaya, gamit ang matulis na dulo ng kanyang high heels, tinadyakan niya ang pantalon nito sa ilalim ng mesa.Ang champagne-colored na sapatos niya tumama sa mamahaling itim na slacks ni Carson.Nagpukol siya ng mapanuksong tingin at ngumiti nang matamis.Saka sinadya
Ang tinig ng lalaki ay kalmado, mababa, at may halong lambing at pagkunsinti, kasabay ng isang hindi maipaliwanag na kahulugan.Ang kanyang malabong sagot ay nagpagulo sa isip ni Jessica. Para bang nakukulam siya, at tuliro niyang nasabi, "Maliwanag..."Ngunit sa mapanuksong tingin ni Carson, bigla siyang natauhan.Agad niyang hinawakan ang kamay nito at nagtanong nang may pag-aalala,"Anong ibig mong sabihin diyan?""Ano'ng ibig mong sabihin sa 'dahil ako ang nandoon noong gabing iyon'?""Magkakilala ba tayo dati?"Sa pagkakaalala niya, hindi niya kailanman nakita si Carson sa totoong buhay.Bukod sa larawan ng ID nito sa opisyal na website ng kumpanya, sigurado siyang wala siyang anumang alaala tungkol sa kanya.Sa halip na sumagot, isang lihim na ngiti ang lumitaw sa mata ni Carson.Isang aninong misteryoso ang dumaan sa kanyang madilim na mga mata bago siya tumigil at itinuro ang isang tindahan sa kaliwa."Nakarating na tayo.""Ha?!"Bago pa siya makapagtanong nang malinaw, hinila
Carson tinahak ang daan patungo sa noodle restaurant ayon sa address na ibinigay ni Jessica.Ang Angela Beef Noodle Restaurant ay matatagpuan sa isang makipot na eskinita sa lumang kalye. May daan-daang taon na itong bukas, at ang daanang bato ay halos dalawang metro lamang ang lapad, kaya hindi maaaring pumasok ang sasakyan.Pinark nila ang kotse sa labas ng eskinita.Bago bumaba, isinuot muna ni Carson ang scarf kay Jessica at saka hinawakan ang kamay niya. Dahan-dahan silang naglakad sa makitid na daanan, tinatapakan ang lumang berdeng mga bato na hindi kasing kinis ng mga tiles.Sa magkabilang gilid ng eskinita, may mga lumang tindahan na nakahilera.Sa ilalim ng mga bubong, nakasabit ang mga parol na may mainit na dilaw na ilaw, nagbibigay ng malambot at malungkot na liwanag sa paligid.Medyo malayo pa sila mula sa noodle restaurant, pero hindi sila nagmamadali. Mahigpit silang magkahawak-kamay, naglalakad nang dahan-dahan sa malamig na gabi ng taglamig.Ang ilaw mula sa mga tind
Napansin ni Carson na lumilipad ang isip niya at hindi siya masyadong nakikinig sa pinag-uusapan nila. Paulit-ulit siyang sumusulyap sa gilid, tila may ibang inaabala ang isip niya.Gayunpaman, hindi siya nag-panic. Kalma niyang iniwas ang tingin kay Jessica at muling binalik ang atensyon sa screen. Ang dati niyang malamig na ekspresyon ay hindi namalayang naging mas banayad.Sa malalim at makinis niyang boses, dumulas mula sa kanyang lalamunan ang perpektong bigkas ng Ingles, dahilan para gumalaw ang kanyang Adam’s apple nang kaakit-akit."Tinitingnan ko ang tanawin ko."Ang nasa kabilang linya ay hindi agad naintindihan ang ibig niyang sabihin at muntik pang magtanong, pero bago pa iyon mangyari, itinuloy na ni Carson ang usapan sa mas mahahalagang detalye ng kanilang kasunduan.Hindi niya namalayan kung gaano katagal siyang nanood ng variety show, pero lalo siyang naaliw dito—halos malimutan na niya ang bukas niyang pakete ng snacks. Lubos siyang natuon sa panonood at hindi man lan
Medyo nagulat si Padre Samuel sa kanyang narinig. Tahimik siyang nag-isip sandali bago nagsalita, "Sayang naman, hindi naman kapos sa anumang aspeto ang anak nating si Lelia. Sapat na sapat siya para kay Carson, pero naunahan tayo bago pa tayo kumilos."Hindi niya talaga naisip ang ideya ng pagpapakasal sa isa sa mga Del Mundo sa pamilya Carson. Pagkatapos ng lahat, hindi naman maikukumpara ang pamilya Del Mundo sa pamilya Santos.Pero ngayon, kung kaya ni Carson na pakasalan ang anak ng isang ordinaryong pamilya, hindi ba't may laban din naman ang kanilang pamilya Del Mundo?Ang kaso, nahuli sila sa pagkakataon."Siguro hindi lang talaga nakatadhana." Napabuntong-hininga si Miggy, sabay hawak muli sa braso ng kanyang asawa—hindi man lang niya pinansin ang bahagyang paninigas nito.Matagal nang wala sa tunay na kahulugan ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi lang dahil sa pagsasanib ng negosyo ng pamilya Del Mundo at pamilya Camero, matagal na sana silang naghiwalay.Sa h
“Hindi ko pa nakikitang may kasamang babae si Mr. Santos sa kahit anong event!”“Hindi mo pa ba alam? May asawa na si Mr. Santos.”“Ang babaeng kasama niya ngayon, malamang siya si Mrs. Santos.”“Bigla siyang nagpakasal? Wala naman akong narinig na balita tungkol doon. Ni hindi nga inanunsyo ng pamilya Santos ang tungkol sa kanila, at nasaan ang kasal?”“Hindi ko rin alam. Ang sigurado lang, si Mr. Santos mismo ang umamin na may asawa na siya.”“Alam mo ba kung taga-alin’g pamilya si Mrs. Santos?”“Mahigpit ang bibig ni Carson. Wala pang lumalabas na impormasyon tungkol sa kanya.”“Pero parang hindi siya ang tunay na Mrs. Santos! Napansin niyo ba? Parang may layo o distansya sila sa isa’t isa.”Ang tinatawag na exchange meeting ay isa lamang banquet na nagpapakita ng kayabangan at pagpapakitang-gilas. Bilang ulo ng Santos Group, may malaking impluwensya si Carson, kaya’t nang pumasok sila sa bulwagan, agad silang napansin ng karamihan. Ang atensyon ng lahat ay agad na napunta sa kanila
Habang nagsasalita, diretsong binuhat ni Carson si Jessica sa kanyang hita, saka tumayo, bahagyang itinuwid ang paa, at naglakad papunta sa lounge.Napapahawak si Jessica sa matigas nitong dibdib, bahagyang nagpumiglas. "Hindi pwede, hindi ko kayang ipagkanulo ang asawa ko. Gusto mo bang maging isang kabit, Ginoong Santos?"May bakas ng pagkabalisa sa kanyang boses, na para bang mas iniisip pa niya ang reputasyon ni Carson kaysa sa sarili niyang sitwasyon."Hindi ba huli na para magsisi ka, Secretary Jessica? Ikaw naman ang nagsimula nito." Hindi huminto ang paglakad ni Carson at tumawa siya nang may pagmamataas. "Dahil pareho naman nating niloloko ang asawa mo, bakit hindi na natin itodo?"Hindi niya inakalang seryoso si Carson sa ganitong laro."Ako ang may hawak ng desisyon. Kapag sinabi kong tapos na, tapos na." May bahagyang inis sa boses ni Jessica nang paluin niya ang dibdib ni Carson, ngunit sa lakas nito, siya pa ang nasaktan.Sinara ni Carson ang pinto ng lounge gamit ang ka
Hindi nagpakita ng kahit anong emosyon si Carson, nanatiling kalmado ang kanyang mga mata."Kung gusto lang naman ni Secretary Jessica ang aking kagwapuhan, puwede mo namang sabihin nang diretso. Bakit kailangan pang paliguy-ligoy?"Nakatingin siya kay Jessica na may ngiti sa labi, isang titig na tila nagsasabing siya ang bahalang pumili.Ang kapal ng mukha!Sigaw ni Jessica sa kanyang isip, pero hindi niya ipinahalata. Sa halip, isang mapang-akit na ngiti ang lumitaw sa kanyang magandang mukha. Ang kanyang maamong mga mata ay nagniningning, at ang kanyang mapulang labi ay dahan-dahang bumuka."Dahil ayaw palang maglaro ni Mr. Santos, hindi ko na ipipilit ang sarili ko."Kasabay ng kanyang pagsasalita, sinubukan niyang bumangon mula sa kandungan ni Carson, ang malambot niyang palad ay nakapatong sa matipunong braso ng lalaki, at handa na siyang tumayo.Ngunit sa sumunod na segundo, isang mainit at malakas na kamay ang dumapo sa kanyang baywang. Sa isang iglap, ang kanyang puwitan, na
Abala si Jessica sa trabaho kaya hindi niya agad nabasa ang mga mensahe sa kanyang cellphone. Nang magkaroon siya ng oras para silipin ang mga ito, napansin niyang may isa pang mensahe sa chat box na ipinadala limang minuto ang nakalipas.Hindi tulad ng malambing at pabirong tono ng naunang usapan nila, ang mensaheng ito ay may halong bahid ng paninisi—parang isang guro na naghahanap ng paliwanag mula sa isang estudyanteng nagkasala.Boss: [Pakiusap, maaaring ipaliwanag ni Ginang Santos kung bakit ang mga bulaklak at lipstick na ibinigay ko ay ipinahagis mo sa security guard, pero ang tsokolate mula sa ibang lalaki ay tinanggap mo?]Bahagyang nanginig ang mahabang pilikmata ni Jessica, saka niya marahang hinawakan ang kanyang noo. Alam na niyang hindi matatapos nang ganun lang ang sitwasyong ito.Napasulyap siya sa hindi pa nabubuksang kahon ng lipstick na nasa tabi niya at agad naisip ang paraan para lambingin si Carson. Tahimik niyang kinuha ang isang hindi mahalagang dokumento at b