Lahat ng Kabanata ng เกิดใหม่มาเป็นภรรยาตัวประกอบของท่านนายพล ยุค80: Kabanata 31 - Kabanata 40

ณ ห้องทำงานนายพลเซียวจ้าน"สามวันแล้ว สามวันแล้วนะ" เสียงตวาดก้องของเซียวจ้านดังลั่นห้องทำงาน เอกสารบนโต๊ะกระจายเกลื่อนกลาดจากแรงมือที่ฟาดลงเต็มแรง ใบหน้าคมคายบิดเบี้ยวด้วยโทสะ ดวงตาแข็งกร้าววาวโรจน์จ้องเขม็งไปที่แจกันลายครามราคาแพงที่ตั้งอยู่ตรงมุมห้อง ราวกับมันเป็นต้นเหตุของความโกรธเกรี้ยวทั้งหมด"ไอ้หลี่ซิน กับไอ้เฉินเจียงมันหายหัวไปที่ไหน " เซียวจ้านพึมพำกับตัวเองอย่างหัวเสียหลี่ซิน ทหารมือดีที่สุดของเขา ถูกส่งไปสืบเรื่องผู้หญิงคนใหม่ของหวังหย่งเจี๋ย คู่ปรับเก่าที่เขาหมายหัวมานาน ชายหนุ่มต้องการใช้จุดอ่อนนี้เล่นงานศัตรูของเขา แต่ตอนนี้ ไอ้หลี่ซินกับเฉินเจียงกลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย"หรือว่า... ไอ้หย่งเจี๋ยมันจะรู้ตัว? " ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัว นายพลเซียวกำหมัดแน่น ความรู้สึกผิดเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ หากหลี่ซินถูกจับได้จริง นั่นหมายถึงเขาเป็นคนส่งลูกน้องไปตาย"บ้าเอ๊ย" นายพลหนุ่มสบถออกมาอย่างเหลืออด เขาลุกขึ้นเดินวนไปมาในห้อง มือขยี้ผมตัวเองอย่างแรงจนยุ่งเหยิงในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นสามครั้งติดต่อกัน ทำให้เซียวจ้านนั่งลงจากเก้าอี้หนังตัวใหญ่ ใ

"พี่หย่งเจี๋ยค่ะ เรื่องปรับปรุงร้านต้องรบกวนพี่เรื่องช่างด้วยนะคะ" หลิวซินเยว่ เอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเขิน"ส่วนเรื่องการออกแบบร้านเดี๋ยวฉันจะเป็นคนออกแบบร้านเองค่ะ"หวังหย่งเจี๋ยหมวดคิ้วมุ่นก่อนจะเอ่ยกับคนรัก"น้องวาดออกแบบร้านได้ด้วยเหรอ เก่งจังเลยนะครับ""ฉันก็พอทำได้บ้างคะ" หลิวซินเยว่ตอบอย่างถ่อมตัว "ใกล้จะปิดเทอมแล้ว ฉันว่าจะแต่งร้านให้เสร็จช่วงปิดเทอมค่ะ เดี๋ยวเปิดเทอมหน้าฉันต้องไปฝึกงานแล้วค่ะ อาจจะยุ่งๆ ไม่มีเวลาดูแลร้าน""แล้วน้องเยว่เยว่จะไปฝึกงานที่ไหนครับ" หวังหย่งเจี๋ยถามด้วยความสนใจ"ฉันอยากไปฝึกโรงพยาบาลทหารประชาชนกลาง" หลิวซินเยว่ตอบตาเป็นประกาย "แต่ไม่รู้ว่าจะเต็มหรือยังค่ะ ใครๆ ก็อยากมาฝึกงานที่นี่กัน"ชายหนุ่มพยักหน้าเห็นด้วย "จริงอย่างที่น้องว่า ที่นั่นทั้งหมอเก่ง เครื่องมือก็ทันสมัย ใครๆ ก็อยากไป พี่พอจะมีคนรู้จักอยู่ในโรงพยาบาลทหารประชาชนกลาง เดี๋ยวพี่จะฝากน้องให้ก็แล้วกัน"หลิวซินเยว่ส่ายหน้าเล็กน้อย "ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวคนอื่นจะนินทาได้ว่าฉันเป็นเด็กเส้น" เธอยิ้มบางๆ "ฉันอยากใช้ความสามารถของตัวเองมากกว่า"

"บังเอิญจริงๆ ที่ได้พบคุณหนูที่นี่" เซียวจ้านเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม "ไม่ทราบว่าคุณหนูกำลังมองหาผ้าไหมแบบไหนอยู่หรือครับ ผมพอมีความรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง อาจจะช่วยเลือกได้"หลิวซินเยว่แสร้งทำเป็นสนใจผ้าไหมตรงหน้า "ฉันแค่เดินดูเล่นๆ ค่ะ คุณเซียว""เรียกผมว่าเซียวจ้านเถอะครับ ฟังดูเป็นกันเองกว่า" เซียวจ้านยังคงยืนกรานที่จะพูดคุย "คุณหนูสนใจจะไปจิบชาด้วยกันสักหน่อยไหมครับ ร้านน้ำชาแถวนี้มีขนมอร่อยๆ หลายอย่างเลย""ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจค่ะ แต่ฉันยังมีธุระต้องไปทำต่อ" หลิวซินเยว่ปฏิเสธอย่างนุ่มนวล หญิงสาวรู้ดีว่านายพลเซียวนั้นมีเจตนาร้าย เธอเลยไม่อยากเข้าไปพัวพันกับเขามากนัก ยิ่งเขาเป็นถึงนายพลผู้โหดเหี้ยม ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจ"เช่นนั้นหรือครับ น่าเสียดายจัง" นายพลหนุ่มแสร้งทำสีหน้าผิดหวัง "ถ้าเช่นนั้นผมขออนุญาตเดินชมตลาดเป็นเพื่อนคุณหนูนะครับ"หลิวซินเยว่รู้ทันว่าชายหนุ่มตรงหน้าพยายามจะเข้าหาเธอ แต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้ "ตามสบายค่ะ" เธอตอบรับสั้นๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางอื่นชายหนุ่มยังคงเดินตาม พร้อมกับชวนคุยเรื่องต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องผ้าไหม

เมื่อเธอแต่งตัวเสร็จก็เตรียมตัวออกจากบ้าน "พร้อมแล้วใช่ไหมเยว่เยว่"หลี่เหมยฮัวถามด้วยรอยยิ้มสดใส"อืม ไปกันเถอะ"หลิวซินเยว่ตอบรับ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินควงแขนกันออกจากบ้านทันทีที่ก้าวพ้นประตูบ้าน เธอก็เห็นร่างสูงโปร่งของหวังหย่งเจี๋ยในชุดสูทสีดำเข้มดูหล่อเหลาเป็นอย่างมากปรากฏขึ้นตรงหน้า ดวงตาคมกริบของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นหลิวซินเยว่"เยว่เยว่" หวังหย่งเจี๋ยอุทานออกมาอย่างลืมตัว ดวงตาคมกริบเบิกกว้าง จ้องมองร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้าราวกับต้องมนต์สะกดหลิวซินเยว่ในชุดราตรีสีแดงเพลิงนั้นช่างแตกต่างจากหญิงสาวที่เขาคุ้นเคยโดยสิ้นเชิง ชุดเข้ารูปรัดไปตามสัดส่วนโค้งเว้าช่วยขับเน้นให้ผิวขาวผ่องของเธอยิ่งดูเปล่งประกายราวกับหยกชั้นดี ไหล่ขาวเนียนที่โผล่พ้นขอบเสื้อนั้นเรียบลื่นน่าสัมผัส ดวงตากลมโตถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนดูเย้ายวน ริมฝีปากอิ่มทาด้วยลิปสติกสีแดงสดตัดกับผิวขาวๆ ยิ่งขับให้ใบหน้าของเธอดูสวยเฉี่ยวราวกับนางฟ้า"มีอะไรรึเปล่าคะพี่หย่งเจี๋ย" หลิวซินเยว่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แสร้งทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับท่าทางตะลึงงันของคุณตัวร้าย

เมื่อสองสาวเดินไปห้องน้ำ ทันใดนั้นเอง ร่างสูงใหญ่ในชุดเครื่องแบบทหารเดินเข้ามาหาซุนเจ๋อและหวังหย่งเจี๋ย"ผู้พันซุน พอดีท่านจอมพลให้ผมมาเรียกคุณไปห้องรับรองครับ ท่านมีเรื่องจะคุยด้วย" นายทหารหนุ่มเอ่ยเสียงดังฟังชัดซุนเจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย "เรื่องอะไรหรือครับ""เดี๋ยวคุณไปห้องรับรอง เดี๋ยวท่านก็คงจะมาพูดคุยรายละเอียดกับคุณเองครับ น่าจะเกี่ยวกับเรื่องภารกิจลับ" นายทหารผู้นั้นตอบเลี่ยงซุนเจ๋อพยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปมองหวังหย่งเจี๋ย "พี่หย่งเจี๋ย ผมไปก่อนนะ ถ้าเหมยฮัวมาบอกว่าผมไปคุยกับท่านจอมผมพล"อาเจ๋อ" หวังหย่งเจี๋ยรั้งแขนน้องชายคนสนิทไว้ สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล "นายทหารคนนั้นมีท่าทางแปลกๆ นายระวังตัวไว้ด้วยล่ะ"ซุนเจ๋อมองตามสายตาหวังหย่งเจี๋ยไปยังนายทหารหนุ่มอีกครั้ง แววตาของเขาดูร้อนรนและมีพิรุธอย่างที่หวังหย่งเจี๋ยว่าจริงๆ"อืม ผมจะระวังตัวไว้ครับ " ซุนเจ๋อพยายามฝืนยิ้มให้ชายหนุ่มที่เขานับถือก่อนจะเดินตามนายทหารคนนั้นไปหวังหย่งเจี๋ยมองตามแผ่นหลังของน้องชายคนสนิทด้วยความเป็นห่วง ลางสังหรณ์บางอย่างบอกกับเขาว่า คืนนี้จะต้องมีเ