บททั้งหมดของ เกิดใหม่มาเป็นภรรยาตัวประกอบของท่านนายพล ยุค80: บทที่ 21 - บทที่ 30

รถจี๊ปทหารสีเขียวเข้มแล่นมาจอดข้างบ้านของคนร่างเล็กที่ใกล้กับตลาดหรงเหมย หวังหย่งเจี๋ยก้าวลงจากรถ เดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งคนนั่งข้างให้หลิวซินเยว่ สายตาคมกริบกวาดมองรอบๆ อย่างระแวดระวัง ก่อนจะหันมาพูดกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ"เยว่เยว่ ช่วงนี้พี่จะไม่มาหาเราสักพักหนึ่งนะ พี่ขอไปจัดการตัวปัญหาก่อน พี่ไม่อยากให้เยว่เยว่และครอบครัวต้องมาเดือดร้อนเพราะพี่"หลิวซินเยว่พยักหน้ารับ ดวงตาคู่สวยฉายแววกังวล "พี่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ"หวังหย่งเจี๋ยเห็นแววตาเป็นห่วงของหญิงสาว มุมปากของเขายกยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยแซว "เยว่เยว่เป็นห่วงพี่เหรอ"หลิวซินเยว่หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ หลบสายตาคมกริบของหวังหย่งเจี๋ย "ใครเป็นห่วงพี่กัน แค่ถามตามคนรู้จักทั่วไปเท่านั้นเอง"นายพลหนุ่มหัวเราะในลำคอ "ปากแข็งจริงๆ เลยนะ เยว่เยว่ของพี่" เขาเอื้อมมือไปลูบผมหญิงสาวเบาๆ "พี่สัญญาว่าจะรีบกลับมา รอพี่นะ"หลิวซินเยว่พยักหน้า "รักษาตัวด้วยนะคะ" เธอกล่าวกับนายพลตัวร้ายก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้านไปหวังหย่งเจี๋ยมองหลิวซินเยว่เดินเข้าบ้านไปจนลับตา จึงขึ้นรถขับออกไป ทิ้งไว้เพียงคว

แต่ทว่า ในจังหวะที่เหมยฮัวกำลังจะจ่ายเงินนั้นเอง ทันใดนั้นเองจางเจียอิน ลูกสาวคนเดียวของจอมพลจางผู้ยิ่งใหญ่ ก็ปรากฏตัวขึ้นในชุดหรูหราฟู่ฟ่า พร้อมกับลูกสมุนสองคน เธอเดินตรงไปที่เถ้าแก่ร้าน และหมายจะเอื้อมมือไปหยิบเข็มกลัดหยกชิ้นเดียวกับที่เหมยฮัวกำลังจะซื้อหลิวซินเยว่เห็นดังนั้นก็รีบคว้ามือของจางเจียอินไว้ "นี้คุณ ไม่มีมารยาทหรือไร ไม่เห็นหรือไม่ว่าเพื่อนของฉันกำลังจะจ่ายเงินซื้อเข็มกลัดชิ้นนี้ หรือว่าพ่อแม่ของเธอไม่ได้สั่งสอน ถึงได้ชอบแย่งชิงสิ่งของของผู้อื่นเช่นนี้"จางเจียอินสะบัดมือหลิวซินเยว่ออก "หลีกไป ของสิ่งไหนที่ฉันอยากได้ ฉันก็ต้องได้"หลิวซินเยว่ตวัดสายตาคมดุจใบมีดมองนางร้ายสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็นยะเยียบ "ขออภัยคุณหนูด้วยนะ ดูเหมือนคุณหนูจะมาช้าไปหน่อย เข็มกลัดอันนี้พวกเราซื้อไว้แล้ว"จางเจียอินเชิดหน้าขึ้น "ซื้อแล้วอย่างนั้นรึ?แล้วทำไมยังอยู่ในมือเจ้าของร้านอยู่ละ ฉันยังไม่เห็นเธอจ่ายเงินเลยสักหยวน" เธอยิ้มเยาะ "หรือว่า...พวกเธอไม่มีปัญญาซื้อ แต่เสียดายที่อยากได้ เลยแกล้งทำเป็นว่าซื้อแล้ว? "หลี่เหมยฮัวโพล่งขึ้นทันที "นี่คุณ อย่ามาพูดจาเหลวไหลนะ พวกเรากำลั

ในขณะเดียวกันที่อีกด้านหนึ่งซุนเจ๋อ พาหลี่เหมยฮัวและหลิวซินเยว่ไปที่รถยนต์ของเขา รถหงฉี CA770 สีดำขลับ ซุนเจ๋อผายมือเชื้อเชิญหลี่เหมยฮัวและหลิวซินเยว่ ให้ขึ้นรถ"เชิญครับ น้องเหมยฮัว คุณหลิว"หลี่เหมยฮัวหันไปพูดกับหลิวซินเยว่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"เยว่เยว่ เธอไปนั่งข้างหน้าได้ไหม พอดีฉันเป็นคนเมารถง่าย ฉันขอนั่งข้างหลังนะ" เหมยฮัวหันมายิ้มหวานให้ซินเยว่หลิวซินเยว่มีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย ก่อนเอ่ยถาม "มันนั้นจะดีหรือ เหมยฮัว" สายตาเหลือบมองไปทางซุนเจ๋อ คนรักของเพื่อนสาว ใบหน้าของเขาหล่อเหลาสมกับเป็นพระเอกของเรื่อง แต่แปลกที่เธอกลับรู้สึกเฉยๆ กับเขา เธอกลับอดคิดถึงนายพลตัวร้ายไม่ได้ "หวังหย่งเจี๋ย" แค่คิดถึงชื่อนี้ ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที"ไม่เป็นไรหรอกเยว่เยว่ พี่เจ๋อก็รู้อยู่แล้วนะว่าฉันเป็นพวกเมารถได้ง่าย" หลี่เหมยฮัวยิ้มให้เพื่อนสาว "หลิวซินเยว่พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปนั่งเบาะหน้าข้างคนขับ ทิ้งให้คนตัวเล็กนั่งที่เบาะหลังเพียงลำพัง สายตาของหลิวซินเยว่เหลือบมองซุนเจ๋อเป็นระยะ แม้จะรู้สึกเกรงใจคุณนางเอกอยู่บ้าง แต่เธอก็ไม่อยากไปเป็น กขค. คนทั้งคู่ คุณนางเอกนี้ก็ซื่อเสียจริงๆ ม

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังหลิวซินเยว่ ตื่นนอนตั้งแต่เช้า หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ จึงลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวด้วยความพิถีพิถันเป็นพิเศษ เธอเลือกหยิบชุดกระโปรงผ้าฝ้ายสีฟ้าอ่อนลายดอกไม้เล็กๆ รูปแบบทันสมัยที่ตัดเย็บอย่างประณีตมาสวมใส่ เสริมด้วยรองเท้าหนังสีขาวสะอาดตา ก่อนจะบรรจงแต่งแต้มใบหน้าด้วยเครื่องสำอางบางเบา เผยให้เห็นผิวพรรณที่ขาวผ่อง ดวงตากลมโตเป็นประกาย และริมฝีปากสีแดงระเรื่อเมื่อหลิวซินเยว่ แต่งตัวเสร็จ เธอก็เดินออกจากห้องนอนมาพบกับแม่ที่กำลังจัดเตรียมอาหารเช้าอยู่ พอเห็นลูกสาวในชุดที่สวยงาม แม่ของเธอก็เอ่ยขึ้นด้วยความชื่นชม"วันนี้ลูกสาวแม่สวยจังเลย แต่งตัวเสร็จแล้วจะไปที่ไหนต่อเหรอจ๊ะ"หลิวซินเยว่ ยิ้มหวานให้แม่ ก่อนจะตอบ "เอ่อ...คือว่าหลังจากส่งของให้ท่านนายพลเสร็จแล้ว หนูกะว่าจะไปหาหน้าร้านเอาไว้ขายเสื้อผ้าร้านของพวกเราค่ะ จะได้ขายเป็นหลักแหล่ง พวกเราจะได้ไม่ต้องขนของหิ้วไปหิ้วมาเหมือนเวลาไปขายที่ตลาดนัดไงคะ"ซูหลินพยักหน้าเห็นด้วย"เป็นความคิดที่ดีจ้ะลูก มีหน้าร้านเป็นของตัวเองก็ดีเหมือนกัน พวกเราจะได้ไม่ต้องลำบาก แล้วลูกมีที่ไหนในใจแล้วหรือยัง""หนูเล็งๆ ไว้แถวถนนหนานจิงค่ะแ

"พี่หย่งเจี๋ย พอแล้วค่ะ" หลิวซินเยว่เอ่ยเสียงหวาน ดวงหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อด้วยความเขินอาย มือบางดันแผงอกแกร่งของหวังหย่งเจี๋ยออกห่างอย่างนุ่มนวล "ฉันเหนียวตัวไปหมดแล้วนะคะ"หวังหย่งเจี๋ยยอมผละออกอย่างอ้อยอิ่ง แต่แววตายังคงเต็มไปด้วยความรักใคร่ มือหนาลูบไล้แก้มนวลของหลิวซินเยว่อย่างอ่อนโยน "น้องเยว่เยว่จะรีบไปไหน พี่ยังไม่หายคิดถึงน้องเลย"ว่าแล้วก็ก้มลงหอมแก้มนุ่มของหลิวซินเยว่ฟอดใหญ่ ก่อนจะซุกไซร้ซอกคอขาว หลิวซินเยว่รู้สึกจั๊กจี้ ร่างบางยกมือขึ้นดันใบหน้าคมคายของชายหนุ่มออกห่าง "ฉันจะไปหาตึกแถวเช่าค่ะ""หาตึกแถวเช่า? " หวังหย่งเจี๋ยเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "น้องเยว่เยว่จะเช่าตึกแถวไปทำไม? ""ฉันอยากเปิดร้านขายเสื้อผ้าค่ะ ฉันมีความคิดจะเปิดร้านขายเสื้อผ้าสำเร็จรูปแถวถนนหนานจิงนะคะ"ดวงตาคมกริบของหวังหย่งเจี๋ยเป็นประกาย "น้องเยว่เยว่ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลหรอก พี่ยกร้านให้เลย"หลิวซินเยว่เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ "จริงเหรอคะ? ""จริงสิ" หวังหย่งเจี๋ยยืดอกภูมิใจ "พี่ซื้อตึกแถวสามคูหาไว้ที่ถนนหนานจิง ตอนแรกกะว่าจะซื้อมาเก็งกำไร แต่ตอนนี้ให้