บทที่ 30 ถ้าอยากขอบคุณพี่จริงๆ พี่ขออีกสักรอบนะ [NC]

"พี่หย่งเจี๋ย พอแล้วค่ะ" หลิวซินเยว่เอ่ยเสียงหวาน ดวงหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อด้วยความเขินอาย มือบางดันแผงอกแกร่งของหวังหย่งเจี๋ยออกห่างอย่างนุ่มนวล "ฉันเหนียวตัวไปหมดแล้วนะคะ"

หวังหย่งเจี๋ยยอมผละออกอย่างอ้อยอิ่ง แต่แววตายังคงเต็มไปด้วยความรักใคร่ มือหนาลูบไล้แก้มนวลของหลิวซินเยว่อย่างอ่อนโยน "น้องเยว่เยว่จะรีบไปไหน พี่ยังไม่หายคิดถึงน้องเลย"

ว่าแล้วก็ก้มลงหอมแก้มนุ่มของหลิวซินเยว่ฟอดใหญ่ ก่อนจะซุกไซร้ซอกคอขาว หลิวซินเยว่รู้สึกจั๊กจี้ ร่างบางยกมือขึ้นดันใบหน้าคมคายของชายหนุ่มออกห่าง "ฉันจะไปหาตึกแถวเช่าค่ะ"

"หาตึกแถวเช่า? " หวังหย่งเจี๋ยเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย "น้องเยว่เยว่จะเช่าตึกแถวไปทำไม? "

"ฉันอยากเปิดร้านขายเสื้อผ้าค่ะ ฉันมีความคิดจะเปิดร้านขายเสื้อผ้าสำเร็จรูปแถวถนนหนานจิงนะคะ"

ดวงตาคมกริบของหวังหย่งเจี๋ยเป็นประกาย "น้องเยว่เยว่ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลหรอก พี่ยกร้านให้เลย"

หลิวซินเยว่เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ "จริงเหรอคะ? "

"จริงสิ" หวังหย่งเจี๋ยยืดอกภูมิใจ "พี่ซื้อตึกแถวสามคูหาไว้ที่ถนนหนานจิง ตอนแรกกะว่าจะซื้อมาเก็งกำไร แต่ตอนนี้ให้