บททั้งหมดของ บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง: บทที่ 71 - บทที่ 80

45 : เสี่ยวหยวนเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง คนไหนมันรังแกเจ้าบอกข้ามาเดี๋ยวนี้ เสียงฝีเท้าม้ากับเสียงคน วิ่งตามกันไปติด ๆ และเหมือนว่ารถม้าคันที่นางนั่ง จะวิ่งห่างไกลออกไปเรื่อย ๆ กระทั่งเสียงพวกนั้นเงียบหายไปเอง หมายความว่าคนของหยวนเหวินเซียว ตามรถม้าไปผิดคัน จากนี้ไปนางคงต้องอาศัยกำลังของตัวเอง

46 : ข้าต้องแอบอยู่ในนี้จริง ๆ หรือพี่หญิงใหญ่ “สัญลักษณ์ที่ว่านั่นท่านพอจะวาดออกมาให้ข้าดูได้หรือไม่” “ย่อมได้” เจียงหยุนฟ่านหันไปหยิบกระดาษพู่กันออกมา ตวัดปลายพู่กันไม่กี่ที สัญลักษณ์ประจำราชวงศ์แคว้นเหลียงก็ปรากฏบนนั้น “อันเดียวกันจริง ๆ” เฉาซูหลิ่ง

47 : ป้ายจวนราชครูฮู่ขอรับ ระหว่างการเดินทาง เมื่อได้พักแรมที่ไหนสักแห่ง หลี่เมิ่งเหยาจะให้เจียงหยุนฟ่าน เล่าเรื่องภายในแคว้นเหลียงให้ฟัง และบังคับให้มารดากับน้องชายนั่งฟังด้วยกัน มีอะไรไม่เข้าใจนางก็จะถามในทันที คาดว่ากว่าจะเดินทางไปถึงที่นั่น เรื่องราวที่ได้ยินคงซึมซับเข้าส

48 : ชาวบ้านที่ไหนจะเลี้ยงสุนัขจิ้งจอกคู่กับเด็กตัวน้อย ๆ เท่านั้นได้ บนชั้นสองของโรงน้ำชา เซี่ยโหวหานเฟิงกำลังมองลงไป ยังครอบครัวของเด็กคนนั้น ไม่รู้เหตุใดใบหน้าของสตรีผู้นั้น ถึงดึงดูดสายตาของเขานัก ทั้งที่นางนั้นหาได้มีความอ่อนหวาน เฉกเช่นสตรีเรือนหลัง น่าสนใจจริง ๆ “เฉียง

49 : หน้าตาหล่อเหลาเช่นนี้ยากที่จะลืมลงได้ หลี่เมิ่งเหยานอนหลับไปได้ราวสองชั่วยาม นางก็สะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมา เหมือนว่าได้ยินเสียงคนพูดคุยกันอยู่ข้างนอก จับใจความได้คร่าว ๆ ว่า พวกเขาต้องระวังตัวให้มากขึ้น ด้านหลังไกลออกไปราวหนึ่งลี้ พบกองไฟขนาดใหญ่ลุกโชนอยู่ “มีปัญหาอะไรหรือไม