All Chapters of บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง: Chapter 41 - Chapter 50

“ต้องได้พบเจอกันอีกแน่” หยวนเหวินเซียวลุกขึ้น ทำท่าจะเดินไปส่งนางกับน้องชาย แต่ถูกนางห้ามไว้เสียก่อน เขาจึงได้แต่ยืนมองพวกเขาเดินพ้นสายตาไป “ตรอกหลันเซ่ออยู่ใกล้แค่นี้ หากคุณชายอยากเจอคุณชายน้อย ไม่ใช่เรื่องยากเลยขอรับ นัดเขาออกมาเที่ยวเล่นที่เรือน หรือพาไปเล่นในเมืองฉางก็ยังได้” ซ่งหลิน

“เท่าที่ข้าได้พูดคุยกับหม่าฮูหยิน ตระกูลหยวนค่อนข้างซับซ้อน และอันตรายอยู่ไม่น้อย” หลี่เมิ่งเหยายักไหล่ “คงมีเหตุผลของพวกเขา พี่เหวินเซียวหายดีแล้ว เขาคงจัดการเรื่องพวกนี้ได้เอง” “จริงของเจ้า เหยาเอ๋อร์หากคนตระกูลหยวนรู้ ว่าคุณชายของพวกเขาไม่ได้พิการแล้ว จะตามเขากลับไปที่เมือ

ใช้เวลาไม่นาน เนื้อไก่สดบนจานก็หมดเกลี้ยง พร้อมกับพุงน้อย ๆ ของมันที่ป่องออกมา มันนอนหงายหลังไปอย่างมีความสุข “เจ้ากินจุชะมัด อีกหน่อยก็อ้วน” เสี่ยวหยวนทำหน้ารังเกียจมัน แต่ก็ยื่นมือป้อม ๆ ไปลูบเส้นขนเงางามของมันเบา ๆ “ข้าอยากให้เจ้าออกไปด้วยจริง ๆ นะ หากเจ้าปลอมตัวเป็นแมวได้ก็ดี”

ชีวิตในเรือนหลังใหม่เป็นไปอย่างสงบสุข พื้นที่กว้างขวาง น้องชายได้วิ่งเล่นอย่างเต็มที่ ยิ่งมีเพื่อนเรียนเพื่อนเล่น เขายิ่งดูมีความสุขขึ้นกว่าเดิม เสี่ยวเฉินเองก็เริ่มเรียนรู้ตัวอักษรบ้างแล้ว นางให้เสี่ยวหยวนช่วยสอนเขาด้วย วันแรกที่ได้ฝนหมึกจับพู่กัน เสี่ยวเฉินถึงกับร้องไห้โฮออกมา เสี่ยวไฉ

สตรีสองนางอนุญาตให้บุตรทั้งสองคน เดินทางกลับเมืองหลวงไปด้วยกัน หม่าหลินเฟยอยู่เรือนคนเดียว เกรงว่าจะเงียบเหงาจนเกินไป จึงย้ายมาค้างอยู่ที่เรือน ของเฉาซูหลิ่งเป็นการชั่วคราว หลี่เมิ่งเหยาฝากฝังงานให้ป้าหลูดูแลในเรือน ส่วนลุงจงนางให้เขาติดตามไปเมืองหลวงด้วยกัน เรื่องร้านค้าเช่าที่เมืองหลวง