เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0043
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-14 00:43:03บทที่เกี่ยวข้อง
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0044
31 : ร่างจริงมันคือกบรึ ไม่มีใครทักทายเขากลับแม้แต่คนเดียว เขาเอียงคอเล็กน้อย พลันนึกถึงคำพูดของพี่หญิงใหญ่ขึ้นมา คนตระกูลหลี่ไม่ได้ชื่นชอบพวกเขาเท่าใดนัก จึงพยักหน้าทำความเข้าใจกับตัวเอง เฉาซูหลิ่งเห็นแล้วกัดริมฝีปากจนแน่น นางเข้าไปจับมือของเสี่ยวหยวนเอาไว้ เจ้าตัวน้อยเงยหน้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0045
ใช้เวลาไม่นาน เนื้อไก่สดบนจานก็หมดเกลี้ยง พร้อมกับพุงน้อย ๆ ของมันที่ป่องออกมา มันนอนหงายหลังไปอย่างมีความสุข “เจ้ากินจุชะมัด อีกหน่อยก็อ้วน” เสี่ยวหยวนทำหน้ารังเกียจมัน แต่ก็ยื่นมือป้อม ๆ ไปลูบเส้นขนเงางามของมันเบา ๆ “ข้าอยากให้เจ้าออกไปด้วยจริง ๆ นะ หากเจ้าปลอมตัวเป็นแมวได้ก็ดี”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0046
32 : บิดาเจ้ายังไม่ตาย ที่ว่าการไม่ยินยอมหรอก หลี่เมิ่งเหยาแอบยกนิ้วโป้งให้ป้าหลู นี่นางไปมอบของขวัญให้เพื่อนบ้าน หรือไม่สอดแนมพวกเขากันแน่ “มีเด็กหรือไม่” เสี่ยวหยวนถามโพล่งขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย “คุณชายน้อยข้าเข้าไปได้แค่ห้องโถงรับแขก ไม่รู้ลึกขนาดนั้นเจ้าค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0047
ชีวิตในเรือนหลังใหม่เป็นไปอย่างสงบสุข พื้นที่กว้างขวาง น้องชายได้วิ่งเล่นอย่างเต็มที่ ยิ่งมีเพื่อนเรียนเพื่อนเล่น เขายิ่งดูมีความสุขขึ้นกว่าเดิม เสี่ยวเฉินเองก็เริ่มเรียนรู้ตัวอักษรบ้างแล้ว นางให้เสี่ยวหยวนช่วยสอนเขาด้วย วันแรกที่ได้ฝนหมึกจับพู่กัน เสี่ยวเฉินถึงกับร้องไห้โฮออกมา เสี่ยวไฉ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0048
33 : ท่าทางเจ้าเหมือนจะหาเรื่องแม่อย่างข้ามากกว่า หลังย้ายมาอยู่เรือนหลังใหม่ได้สองเดือน หม่าฮูหยินกับหยวนเหวินเซียว ได้มาเยี่ยมเยียนพวกเขาที่เรือน ยามนี้หยวนเหวินเซียวยังคงนั่งรถเข็นอยู่เหมือนเดิม หลี่เมิ่งเหยาไม่ได้อยากรู้ แผนการของพวกเขา จึงไม่ได้เอ่ยถามแต่อย่างใด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0049
สตรีสองนางอนุญาตให้บุตรทั้งสองคน เดินทางกลับเมืองหลวงไปด้วยกัน หม่าหลินเฟยอยู่เรือนคนเดียว เกรงว่าจะเงียบเหงาจนเกินไป จึงย้ายมาค้างอยู่ที่เรือน ของเฉาซูหลิ่งเป็นการชั่วคราว หลี่เมิ่งเหยาฝากฝังงานให้ป้าหลูดูแลในเรือน ส่วนลุงจงนางให้เขาติดตามไปเมืองหลวงด้วยกัน เรื่องร้านค้าเช่าที่เมืองหลวง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0050
34 : เอาของมีค่าออกมาให้หมด ! การเดินทางวันแรก หลี่เมิ่งเหยารู้สึกเบื่อหน่าย กับสภาพถนนของยุคโบราณเป็นอย่างมาก นางหลับตาหนีเข้าไปนอนอยู่ในเรือนโลกันตร์ อย่างน้อยท้องไส้ก็ไม่ต้องปั่นป่วน จากแรงสั่นคลอน ของพื้นถนนขรุขระ และเต็มไปด้วยฝุ่นฟุ้งกระจายนั่น นางหลับสนิทไปหลายชั่วยามทีเดียว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0051
“คุณหนูหลี่ !” ฉีห้าวตงที่วิ่งเข้ามาดูนาง ถึงกับผงะกับสภาพของคนร้าย เหตุใดถึงได้สลบไปแล้วเล่า “คุณหนูหลี่ท่านเป็นอะไรหรือไม่” “ไม่เป็นไร พวกนี้เป็นโจรรึ” นางใช้ปลายเท้าเขี่ยที่ขาของโจรบนพื้นเบา ๆ “ขอรับเป็นพวกโจรภูเขาที่ชอบลงมาปล้นแขกของโรงเตี๊ยม” “ทำเลอันตรายเช่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
บทล่าสุด
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0282
ฤดูร้อนปีนี้ไม่ได้ร้อนมากอย่างที่คิด บรรยากาศกำลังเย็นสบาย สายลมพัดเอื่อยสายน้ำไหลฉ่ำ หลี่เมิ่งเหยากำลังอ้าปากรับเนื้อปลาย่าง ที่สามีป้อนให้อย่างมีความสุข นางมองเด็ก ๆ ที่นั่งกินข้าวกันอย่างเพลิดเพลิน ชีวิตแสนเรียบง่ายนั้น ต้องแลกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยเพียงใด นางค่อนข้างหวงแหนพวกเขาทุกคน
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0281
“เจ้าอยู่นิ่ง ๆ ข้าจะเอาออกให้” เซี่ยโหวหานเฟิงรีบตรงไป ดึงหนามกิ่งไม้ออกจากตัวของเขา “ขอบคุณขอรับพี่เขย” เขาเอ่ยอย่างนอบน้อม ไม่คิดว่าตอนทำธุระเสร็จ เดินกลับออกมานั้น กิ่งไม้หนามดันมาเกี่ยวเสื้อผ้า และบาดนิ้วมือของเขาเข้า บอกว่าไม่เจ็บก็คงไม่ใช่ “พี่หญิงใหญ่ข้าเจ
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0280
147 : เหมยเอ๋อร์นี่คือเมืองของแม่เจ้า (จบ) เข้าสู่คิมหันตฤดู หลี่เมิ่งเหยาตั้งครรภ์ได้สี่เดือนแล้ว แต่เพราะเป็นครรภ์แรก ท้องของนางจึงไม่ได้ใหญ่เหมือนเช่นผู้อื่น นางเคยให้สัญญากับน้องชาย ว่าจะพาเขาออกไปท่องเที่ยว เมื่อสะสางงานทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว นางจึงจัดตั้งขบวนรถม้า มุ
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0279
“ท่านรู้จักพี่ชายข้าด้วยหรือ” “รู้จัก วันก่อนข้าเพิ่งพาหลานชายไปสมัครเรียนที่นั่น” “เช่นนี้นี่เอง” สวีฟางจิงยืดอกน้อย ๆ ขึ้น นางรู้สึกเหมือนมีดอกไม้เบ่งบานอยู่ในหัวใจ ทำให้ไม่อาจหุบยิ้มลงได้ เสี่ยวหยวนมองเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า เขารู้ทันทีว่าสตรีนางนี้ หมายปองเสิ่นหร
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0278
“เสี่ยวหยางโตเร็วมาก ตอนนี้ข้าอุ้มแทบไม่ไหวแล้ว” นางนั่งลงด้านข้างกับมารดา จ้องมองหน้าท้องของนางด้วยความรู้สึกยินดี “เจ้าไม่ต้องมองข้า เรื่องแบบนี้ข้าควบคุมไม่ได้” เฉาซูหลิ่งแอบอายเล็กน้อย นางตั้งครรภ์อีกแล้ว ทั้งยังท้องพร้อมกับบุตรสาวอีกด้วย “ข้าไม่ได้ว่าอะไรเสีย
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0277
146 : หยางเป่ยจวิ้นจู่ ฮ่องเต้ที่อยู่เมืองหลวงได้รู้ข่าวนี้ กลับรู้สึกพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง ใครจะรู้ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ ฮ่องเต้ทรงได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจมากมายนัก ราชครูฮู่ผู้เป็นอาจารย์ของพระองค์ มีสายเลือดของราชวงศ์เก่าไหลเวียนอยู่ในกาย และพยายามก่อกบฏอยู่หลายครั้ง
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0276
ใบหน้าของคนเป็นสามีซีดเผือดหลังได้ยิน “เป็นปีเลยหรือ” “อื้ม” “เช่นนั้นยังไม่ต้องมีก็ได้” เขาเอ่ยด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ หลี่เมิ่งเหยาหัวเราะจนตัวงอ เรื่องนี้นางเลือกที่จะคุมกำเนิดด้วยการกินยาไว้ก่อน เกิดนางกับมารดาท้องพร้อมกัน คงเหนื่อยไม่น้อย เอาไว้ให้น้องของนางโตได้ส
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0275
145 :มาตกลงเรื่องงานแต่งกันเถอะ เมื่อถูหลิวได้มาเยือนที่เรือนของเฉาซูหลิ่งอย่างเป็นทางการ เขาไม่ได้มาตัวคนเดียว กลับพาแม่สื่อมากับเขาด้วย เฉาซูหลิ่งยังไม่ได้บอกเรื่องตั้งครรภ์กับเขา นางกำลังนั่งเหม่อกับคำพูดของแม่สื่อ ราวกับได้ย้อนเวลาไปเป็นบุปผาแรกรุ่น ซ่งฉีโหย่งกับหลิวอี๋เฉ
บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง บทที่ 0274
“ว่าอย่างไรได้หรือไม่” อย่าอ้อนข้า หลี่เมิ่งเหยาก้มหน้าลงต่ำ ดันเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้า เขาพร้อมขนาดนี้ หากนางปฏิเสธจะดูใจร้ายใจดำเกินไปไหม “เหยาเอ๋อร์” เสียงแหบพร่าบ่งบอกถึงอารมณ์ของสามี นางจะทำสิ่งใดได้ นอกจากพยักหน้าลงช้า ๆ เอวนางถูกรว
