บททั้งหมดของ บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง: บทที่ 31 - บทที่ 40

“เดี๋ยวก่อนเหยาเอ๋อร์ เรื่องจริงหรือ ที่เจ้ากำลังรักษาดวงตาของคุณชายหยวน” “โอ๊ะ ท่านแม่มีพัฒนาการแล้วนี่ ท่านรู้แล้วหรือ ว่าข้าทำอะไรอยู่” นางแสร้งยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ ก่อนหมุนตัวเดินจากไป เฉาซูหลิ่งไม่เข้าใจในการกระทำของนาง รีบหันไปทางป้าหลูแล้วเอ่ยถาม “นางกำลังด่าข้าอยู

“ข้ายังไม่ได้ขอโทษคุณหนูหลี่เลย ที่ก่อนหน้าทำกิริยาไม่ดีต่อท่าน” หลี่เมิ่งเหยาถึงกับเลิกคิ้วสูงมองเขา “ไม่เป็นไรข้าก็เหมือนหมอเถื่อนจริง ๆ นั่นแหละ ไม่ใช่สิ แม้แต่คำว่าหมอข้าก็ไม่ใช่ เจ้าไม่ผิดหรอก” นางเอ่ยคล้ายไม่ใส่ใจ สายตามองไปยังน้องชาย ที่วิ่งเล่นรอบ ๆ ตัวของหยวนเหวินเซี

“พี่เหวินเซียวนอนเอนหลังลงไปเลยเจ้าค่ะ หลินต๋าเจ้ามาม้วนขากางเกงของเขาขึ้นเหนือหัวเข่า ข้าจะต้องฝังเข็มตั้งแต่ต้นขาลงมาด้านล่าง” นางเอ่ยกับคนด้านข้างเตียง แล้วหันไปค้นหาเข็มเงินเพื่อใช้ในการฝังเข็ม ปากก็เอ่ยอธิบายขั้นตอนการรักษาไปด้วย “การฝังเข็มทำเพื่อเปิดเส้นเลือดลม ให้หมุน

เมื่อมาถึงเรือนของหยวนเหวินเซียว นางเห็นซ่งหลินต๋าทำท่าเหมือนสุนัขตัวโต หูตั้งส่ายหางไปมา ทำให้หวนนึกถึงวันแรก ๆ ที่เขาต่อต้านการรักษาจากตนเองไม่ได้ มาถึงยามนี้กลับดีใจทุกครั้งที่เห็นนางมาที่นี่ หากเอ่ยได้คงเอ่ยไปแล้ว ว่าเจ้าน่ะ เก็บหางให้ดี ๆ หน่อย “คุณหนูหลี่ท่านมาแล้ว รีบมาดูคุณชายเร็

“เจ้าเข้าใจมันถึงเพียงนี้” “ข้ามองตามันก็เข้าใจแล้ว” เขายืดอกน้อย ๆ ขึ้น ท่าทางอวดภูมิเด่นชัด เสี่ยวไฉเบือนหน้าหนีด้วยความอาย ข้ากำลังหิวต่างหากล่ะ “ข้าว่ามันหิวมากกว่า เห็นไหมนั่นกำลังเลียอุ้งเท้าอยู่ เจ้าเลี้ยงมันด้วยอะไร” “มันชอบกินผลไม้”