บททั้งหมดของ บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง: บทที่ 261 - บทที่ 270

139 : ทั้งหมดล้วนแต่โกหกทั้งสิ้น ! ถูหลิวไม่เคยคิดว่าวันหนึ่ง จะมีคนกล้าดูถูกเขาเหมือนในวันนี้ ที่เจ็บใจไปกว่านั้นคือ สิ่งที่พวกนางเอ่ยมานั้น ไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย เฉาซูหลิ่งมีเรือนอยู่อาศัยในเมืองหยางเป่ย บุตรสาวบุตรชายมีความรู้ความสามารถ จะมาตกระกำลำบาก อยู่บนภูเขาหลิ่งซานแห่งนี้กับเขาได

140 : ขยันผิดที่สิบปีก็ไม่รุ่ง ชีวิตในเมืองหยางเป่ยดำเนินไปอย่างเรียบง่าย มีเสียงพูดคุยของชาวเมืองมากขึ้น ผู้คนออกมาเดินตามท้องถนนได้อย่างไม่ต้องหวาดกลัวสิ่งใดอีก การค้าขายเริ่มกลับมาคึกคัก ทว่าพวกเขาต่างรู้ว่าลึก ๆ แล้ว ยังมีอันตรายแอบแฝงอยู่ เป็นดั่งเงามืดคอยกลืนกินผู้อ่อนแอ

141 : ต้องเล่นใหญ่เสียหน่อย หมู่บ้านหุบเขาโจรของถูหลิว กำลังประสบเรื่องร้ายเกิดขึ้น หลายวันก่อนสตรีตั้งครรภ์ท้องโตผู้นั้น ไม่สามารถคลอดเด็กออกมาได้ กลายเป็นหนึ่งศพสามชีวิต บรรยากาศแห่งความโศกเศร้า จึงกระจายไปทั่วหุบเขา สตรีหลายคนที่กำลังตั้งครรภ์อยู่ ต่างพากันหวาดกลัวในเรื่อง

142 : เรื่องราวชีวิตของคนแซ่ฉี จบลงเพียงเท่านี้ ย่างสู่ปลายวสันตฤดูสถานการณ์เริ่มตึงเครียด เหมือนชาวเหมืองหยางเป่ย ล่วงรู้ว่าจะเกิดเหตุร้ายขึ้น พวกเขาปิดประตูอยู่ในบ้านเงียบ ๆ ไม่ค่อยมีคนออกมาทำการค้าขาย ส่วนหนึ่งเพราะหลี่เมิ่งเหยา ประกาศปิดห้างเข่อซิงในช่วงหลายวันต่อจ

ชาวเหมืองหยางเป่ยต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน คนแซ่ฉีชั่วช้าทั้งตระกูล สมควรที่จะถูกฆ่าตายล้างบางเช่นนั้น แม้ว่าคนที่ลงมือคือบุตรชายของพวกเขาเองก็ตาม “ฉีหมิงเฉียวคือคนชั่วช้าสามานย์ มันนี่แหละสั่งคนไปฆ่าครอบครัวของผู้ว่าการคนเก่า และฆ่าคนที่ราชสำนักส่งมา ไม่แปลกใจเลยที่คนแบบนี้ จะฆ่าคนในครอบ