บททั้งหมดของ บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง: บทที่ 231 - บทที่ 240

ฮ่องเต้พลันมีสีพระพักตร์เย็นชา พระองค์ไม่มีวันคิดออกหรอก ว่าตราประทับนี้จะเป็นของปลอม ระหว่างทางได้ข่าวว่ามีคนไปลอบสังหารขบวนนักโทษแต่ไม่สำเร็จ มาตอนนี้น้องสาวแท้ ๆ ของพระองค์ ยังกล้าลงลายมือชื่อรับคนเข้าเมืองอีก จะให้ตามไปเอาผิดถึงเมืองหยางเป่ย ก็เกรงว่าจะทำการโดยเปล่าประโยชน์ ดีไม่ดีถูกพวกคนเถื่อน

ถูกังก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด แต่เขาไม่อาจบอกได้ว่าที่อยู่อาศัยนั้น อยู่ห่างไกลจากตัวเมืองเหลือเกิน หลี่เมิ่งเหยาใช้พลังลมปราณกับทารกตัวน้อยไม่ได้ คงทำได้เพียงแค่จัดยาบำรุงรักษาครรภ์ให้ “ท่านหมอ เอ่อ ฮูหยินน้อยลูกข้าเป็นอย่างไรบ้าง” ชุยหลิงเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายนิ่ง ๆ เลยไม่ร

“เรื่องนี้วางใจได้หัวหน้า คิดไปคิดมาข้าว่าอากังนี่ ดูอย่างไรก็เหมือนพวกบัณฑิตในเมือง เหตุใดถึงไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของหัวหน้ามาเลย” “เดิมทีข้าก็ไม่ใช่โจร !” เขาถีบลูกน้องไปหนึ่งที บิดาเขาเคยเป็นหลี่เจิ้ง มีความรู้ความสามารถ เป็นเขาที่แปลกแยกออกมาอยากเป็นนายพราน สงสัยบุตรชายจะได้เ

127 : หากอยู่เมืองหลวง ข้าขายขวดละหนึ่งพันตำลึง ฮูหยินท่านนี้คือลูกสะใภ้ของตระกูลเจียง อดีตคนตระกูลเจียง เคยเป็นขุนนางใหญ่ในเมืองหลวงมาก่อน พอตกสู่รุ่นหลานก็ตกต่ำลงเหลือเพียงชื่อเท่านั้น ปัจจุบันพวกเขาหันมาทำการค้าขายเสื้อผ้าและเครื่องประดับแทน นับว่ามีหอการค้าขนาดใหญ่ของตนเองอยู่

128 : ลอบวางเพลิง ช่วงสองเดือนมานี้หิมะตกน้อยลงเรื่อย กระทั่งวันนี้ก็หยุดตกไปแล้ว ตามพื้นถนนจึงไม่มีกองหิมะสีขาวโพลน หรือพื้นน้ำแข็งแสนลื่นอีกต่อไป ทว่าอากาศยังหนาวเหน็บอยู่เหมือนเดิม การค้าขายของร้านอาหารเป็นไปด้วยดี ทุกคนในตระกูลเซี่ยโหว ต่างมีสีหน้ายิ้มแย้มกันทุกคน ชีวิตใ