All Chapters of Finally I met you เมื่อมาพบกันอีกครั้ง: Chapter 1 - Chapter 5

Chapter 1 Intro ประเทศชิลี..ในห้องโอ่โถงที่แสนหรูหรา ไฟในเตาผิงเผาไหม้ไม้จนลุกโชน ข้างหน้าเตาคือชุดเดย์เบดสีขาว พื้นปูพรมขนนุ่มสีน้ำตาล ถัดไปเป็นหน้าต่างบานใหญ่กว้างถึงแปดเมตร มองเห็นปุยหิมะด้านนอกโปรยปรายลงมาเป็นสายสีขาวในยามค่ำคืน 'ภาณุภัทร เมธากุล' ผู้ครอบครองบ้านพักตากอากาศสุดหรูบนชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก ในเขตแดนประเทศชิลี เขามีธุรกิจมากมายในมือ และกระจายอยู่ทั่วโลก หนึ่งนั้นคือคาสิโน ในแวดวงนี้ ชื่อภาณุภัทรติดโผในฐานะเจ้าของบ่อนใหญ่ติดอันดับโลก ดูดเงินจากนักเสี่ยงโชคมากมาย ที่หวังรวยทางลัด เขาแค่นั่งกระดิกขาอยู่เฉย ๆ ก็มีคนเอาเงินมาประเคนให้ นั่นทำให้เขารวยล้นฟ้า อำนาจ เงิน ผู้หญิง คือสามสิ่งที่มาเฟียหนุ่มไม่เคยขาด โลกของคนจนบัดซบแค่ไหนเขาไม่รู้จัก ระดับเขาแล้วแบงค์เทาสิบใบยังไร้ค่า ความสุขสบาย ทำให้เขาใช้ชีวิตสุดเหวี่ยง เซ็กส์คือกิจกรรมที่เขาโปรดปราน ซื้อกินเป็นอาชีพ ขอแค่ถูกใจ เขาเปย์ให้ไม่อั้น ร่างเปลือยเปล่าหุ่นสมชายชาตรีนั่งอยู่บนเดย์เบดสีขาว สองแขนเหยียดตรงพาดอยู่บนพนักพิง ใบหน้าหล่อเหลาเงยซบยามลิ้นนุ่มแย่งกันกลืนกินแท่งเนื้

Chapter 3 ติดหนี้ เกือบสี่ทุ่ม รถมอเตอร์ไซด์วิ่งมาจอดอยู่หน้าทาวน์เฮ้าท์สองชั้นเนื้อที่สิบหกตารางวา หญิงสาวในชุดนักศึกษาลงจากรถ จ่ายเงินให้คนขับวินที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี ก่อนจะเปิดประตูรั้วลูกกรงเหล็กแล้วเดินเข้าบ้าน 'อลินดา' หญิงสาวที่มีหน้าตาสะสวยโดดเด่น ผิวกายขาวเนียนละเอียด หุ่นสมส่วนมีส่วนเว้าส่วนโค้งที่แสนสวยงาม เธอเรียนอยู่ปีสุดท้ายในมหาวิทยาลัยของรัฐชื่อดังเป็นคนเรียนเก่ง มุ่งมั่นตั้งใจเพื่ออนาคต แต่กลับไม่ได้รับการสนับสนุนจากทางบ้านเท่าที่ควรจะเป็น เสียดาย...ความเก่งดันมาพร้อมกับความอาภัพ ต้นทุนเธอไม่สูงเหมือนคนอื่น ต้องกู้เงินเรียนพร้อมกับทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนไปด้วย มีน้องชายหนึ่งคน เรียนจบแค่ ม.3 ก็ออกมาหางานทำ เป็นลูกจ้างในอู่แห่งหนึ่งเพราะชอบแว้นซ์มอเตอร์ไซด์ เงินพอใช้บ้าง ไม่พอบ้าง บางครั้งก็หยิบยืมพี่สาวที่ก็ไม่ค่อยจะมี แล้วไม่เคยใช้คืน เมื่อเข้ามาในบ้าน ภาพที่เห็นจนชินตาคือแม่นั่งดื่มเหล้า ไม่มีงานมีการทำ อาศัยเงินที่ได้จากการเล่นพนันมาต่อชีวิตไปวัน ๆ บ้านช่องไม่เคยเก็บกวาด อลินดาที่ทั้งเรียนและทำงานจนไม่ได้พักผ่อน ต้องมา

Chapter 5 ทางตัน ฤดูฝนมาเยือน ฝนเริ่มตกชุก ท้องฟ้าเหนือเมืองใหญ่ร้องคำราม ฟาดแสงสีทองเป็นเส้นแลดูน่ากลัว ยามดึกสงัด อลินดานั่งอยู่บนเตียงนอน ตรงหน้าคือเงินปึกหนึ่งที่เก็บรวมรวมไว้เธอหยิบมานับทีละใบ มีทั้งแบงค์ม่วง แบงค์แดง แบงค์เทามีไม่มาก กวาดเศษเหรียญมาได้อีกจำนวนหนึ่ง มันคือที่เงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรง ตั้งใจเก็บไว้เป็นค่าใช้จ่ายเกี่ยวการศึกษา"ยังไม่ถึงสองหมื่นเลย"หญิงสาวถอนหายใจ มองเงินตรงหน้าแล้วเศร้า ความเครียดยิ่งถาโถม เวลาก็ใกล้เข้ามาทุกที หากอยากรักษาบ้านไว้ก็ต้องนำเงินก้อนไปจ่ายเจ้าหนี้ เหมือนระเบิดเวลาที่กำลังนับถอยหลังเมื่อถึงเลขศูนย์เมื่อไหร่ หล่อนก็ตายเมื่อนั้นอีกทั้งเรื่องที่น้องชายก่อเอาไว้ รวม ๆ กันแล้วเป็นหนี้เกือบล้าน ต่อให้เรียนจบมีทำงานทำ เธอก็ยังไม่รู้เลยว่า จะหาเงินล้านแรกจากการเป็นลูกจ้างได้ตอนไหน เงินมันมากเกินไปสำหรับคนต้นทุนชีวิตไม่สูงเช่นเธอเธอไม่อยากเป็นคนอ่อนแอ ที่ผ่านมาก็พยายามทำตัวเข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา สู้เพื่ออนาคตที่ดี แต่ครั้งนี้มันหนักเกินไป หนักเกินที่สองมือเล็ก ๆ จะแบกรับเอาไว้ได้"สงสัยเธอคงต้องปล่อยแล้วแหละ ลินเอ๊ย"คนที่กำลังสับ