Chapter 10 แซนด์วิช

Chapter 10 แซนด์วิช

                 ชายหนุ่มขบกรามแน่น เมื่อความนุ่มหยุ่นอุ่นซ่านท้าทายเร่งเร้าให้เขาปลดปล่อย เสียงสูดปากเบา ๆ มาพร้อมกับท่อนเนื้อแกร่งที่ถูกถอดถอนออกมาจากร่องสวาท มันยังเร็วเกินไป เขาต้องการเสพความสุขจากเรือนร่างแสนสวยงามให้นานกว่านี้

                  ซื้อเธอมาด้วยเงินเกือบล้าน ก็ต้องให้คุ้มค่ากับเงินที่เสียไป

                 เขาเปลี่ยนท่า ท่อนแขนแกร่งตวัดร่างนุ่มเนียนให้ตามขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนตัก มือร้อนช้อนไปใต้ก้นขาวเนียนแล้วยกขึ้น มืออีกข้างกุมความเป็นชายที่เปื้อนสายเลือดบริสุทธิ์ ถูไถดึงดันกับกลีบเนื้อแดงระเรื่อ กดสะโพกกลมกลึงให้ร่องสวาทกลืนกินตัวตนของเขาจนสุดปลายทาง

ลึกล้ำและลึกซึ้ง ความคับแน่นที่ขับลมหายใจร้อนผ่าวออกจากริมฝีปากหยักสวย

                   อลินดาซุกหน้าเข้าหาบ่ากว้าง เขาสอนให้สะโพกกลมกลึงโยกขยับสอดรับจังหวะกระแทกกระทั้นจากแก่นกายร้อนเร่า มันคือแรงขับจากภายใน มาจากอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เธอส่ายเอวเป็นวงกลม บดเบียดเนินเนื้อให้แท่งร้อนสอดลึกล้ำ

ความท้าทายที่ทำให้เขาเสียทรง เสียงครางแห่งความซ่านเสียวลอดผ่านริมฝีปากร้อนอย่างทนเก็บกลั้นเอาไว้ไม่ไหว

                  เขาเก็บเสียงครางกระเส่าด้วยการหันไปแลกจูบดูดดื่มกับหญิงสาวที่นั่งเบียดอยู่ข้าง ๆ ในขณะที่ท่อนล่างก็ถูกท้าทายหน่วงหนักจากลีลาร่อนเอวของอลินดา เธอช่างหาญกล้า ทั้งที่เพิ่งถูกเขาทะลุทะลวงกระชากพรมจรรย์จนขาดวิ่น แต่ตอนนี้ทำเก่ง ร่อนเอวบดสะโพกอยู่บนตัวเขาด้วยลีลาร้อนแรง

                  ในวินาทีสุดท้าย อลินดาหน้าแดง ร้อนรุ่มไปทั้งกาย ข้างในปั่นป่วนเหมือนมีผีเสื้อโบยบิน

เธอสอดแขนคล้องเกี่ยวลำคอแกร่งเอาไว้ สะโพกผายขยับขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ เขาทำให้เธอได้พานพบกับความสุขล้ำจากสัมพันธ์ลึกซึ้ง เสียงหวานครางกระเส่า สุขจนน้ำตารื้น สองมือไขว่คว้าดวงดาวที่พร่างพรมอยู่ตรงหน้า

                  ภาณุภัทรโอบกอดร่างที่เกร็งกระตุกยามสายความรักในกายสาวแตกซ่าน ชายหนุ่มสูดปากระบายความเสียวกระสัน เมื่อในร่องสวาทตอดรัดแก่นกายร้อน ความนุ่มหยุ่นที่บีบรัดรุนแรง กระตุ้นน้ำรักให้จดจ่อรอปลดปล่อย

เธอทำให้ความอดทนเขาพังทลาย ชายหนุ่มชักท่อนเนื้อออกจากร่องสวาทชื้นฉ่ำ น้ำรักอุ่น ๆ ฉีดพุ่งเข้าใส่ก้นเต่งตึงขาวเนียน สายความรักร้อนเร่าระบายไปทั่วเรือนร่างขาวเนียน

                  อลินดายังคงนั่งซุกซบอยู่บนตักของคนที่โอบประคองร่างอ่อนระทวยเอาไว้ ท่ามกลางใจที่ยังเต้นแรง หญิงสาวครางฮืออยู่ในลำคอ เมื่อลิ้นนุ่มอุ่นซ่านลากไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเธอ กวาดลิ้นกลืนกินน้ำรักที่เขาปลดปล่อยทิ้งไว้บนเรือนร่าง

มือนุ่มของเธอคนนั้นลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งที่แสนสวยงาม คล้ายต้องการกระตุ้นอารมณ์หวาม ให้เธอมีอารมณ์ร่วมขึ้นมาอีกครั้ง

                 ท่ามกลางสมองที่ยังว่างเปล่าราวตกอยู่ในห้วงฝัน เขาช้อนก้นเธอเอาไว้แลกลุกขึ้นยืนในท่านั้น เธอกอดคอเขาไว้แน่น สบตากับแววตาที่มองมาอย่างคนมีแผนร้าย เขายกยิ้มมุมปากยามเดินไปที่เตียงกว้าง ก่อนโยนร่างอ่อนระทวยลงบนที่นอนนุ่มเด้ง

                 แววตาคู่สวยเริ่มเลิ่กลั่กเมื่อผู้หญิงของเขาตามขึ้นมาบนเตียง เธอรู้ได้ทันทีว่างานยังไม่จบ คำพูดเพื่อนลอยมา คืนเดียวแต่หลายครั้ง แล้วเธอก็เจอแจ็คพอต เขาชอบกินแซนด์วิสยังไม่พอ ยังทำเหมือนจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ อีกด้วย

        แสงจากข้างนอกสาดส่องเข้ามากระทบสายตาคนที่นอนคว่ำหน้าอยู่เตียง ในความเงียบงัน อลินดาเริ่มรู้สึกตัว เธอเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้า ๆ ปรับการมองเห็นอยู่สักพัก ก่อนจะเริ่มขยับกายเปลือยเปล่า ที่มีผ้าห่มผืนหนาปิดบังอำพราง

        ต้องสูดปากออกมาเบา ๆ เมื่อแค่แรกขยับก็ปวดร้าวไปทั้งร่างกาย สัมผัสได้ตรงจุดอ่อนไหวที่เจ็บระบมจนต้องนอนนิ่ง ๆ อยู่พักใหญ่ แววตาว่างเปล่าเหม่อมองเพดานสีขาวโพลน ในขณะที่สมองก็เริ่มดึงความทรงจำเมื่อคืนกลับมา

        "บ้าจริง ทำอะไรลงไปบ้างนะ"

        เธอพึมพัมกับตัวเอง นึกไปถึงเซ็กส์แสนสุดเหวี่ยงที่เขาลากเธอเข้าไปร่วมเล่น แล้วเธอก็เคลิ้มคล้อยตามไปกับเขา

ฤทธิ์ยาทำให้เธอทำอะไรบ้า ๆ ได้อย่างไม่น่าเชื่อ ประสบการณ์แบบสองต่อหนึ่ง ความสุขที่เขาแบ่งปันให้เธอและผู้หญิงคนนั้น มันคือความทรงจำแสนน่าอายที่อยากลืมมันไปจากใจ

        เธอหวังว่าผู้หญิงคนนั้นคงตรวจเลือดมาแล้วเหมือนกัน เหมือนที่เขาร้องขอผลเลือดจากเธอ การใช้ชีวิตแบบสุดเหวี่ยงของเขากำลังลากเธอเข้าไปเสี่ยง ไม่มีใครอยากติดโรคจากการมีเพศสัมพันธ์กับคนแปลกหน้า ซ้ำเขายังเอายาให้กินโดยที่เธอไม่ยินยอม

        หญิงสาวหอบร่างกายที่ร้าวระบมไปชำระล้างคราบคาวโลกีย์ในห้องน้ำ...ท่ามกลางอ้อมกอดของสายน้ำอุ่น ใบหน้าสวยเอนซบขอบอ่าง หลับตานิ่ง สมองคิดไปเรื่อยเปื่อย

จบกันเสียที มันจบแล้วและเธอจะไม่นึกเสียดายมัน กับไอ้แค่เยื่อบาง ๆ ที่ถูกเขาพรากไป แลกมาด้วยเงินก้อนโตที่ช่วยรักษาบ้านเอาไว้ได้ แค่นี้ก็คุ้มสำหรับเธอแล้ว

        แต่...มันก็ยังไม่พอใช้หนี้ของน้องชาย เมื่อปิดหนี้บ้านยังเหลือเงินอีกสามแสน ขาดอีกแค่แสนเดียวเท่านั้น แล้วเธอจะไปหาจากไหนได้ทัน

        เหมือนมีเสียงกระซิบอยู่ข้างหูว่ายังพอมีหวัง เธอลืมตามองไฟในห้องน้ำ มองเห็นทางออกที่แม้จะริบหรี่ รีบลุกขึ้นจากอ่างแล้วอาบน้ำต่อให้เสร็จ

'คงต้องบากหน้าไปต่อรองกับเขา' นั่นคือความตั้งใจของเธอ

        เสียงเอะอะโวยวายที่ด้านนอกทำให้อินทัชเดินออกมาดู แววตาเข้มมองไปยังบรรดาการ์ดที่กำลังช่วยกันลากอลินดาออกไปให้พ้นจากตรงนี้ และการมาของเขาเหมือนจะทำให้เธอมองเห็นตัวช่วยขึ้นมาทันที

        "คุณเจตต์! คุณเจตต์!"

        อินทัชถอนหายใจ เมื่อเธอกำลังก่อเรื่องอีกจนได้ ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้คนที่ถูกหิ้วปีก เขาต้องยกมือเป็นเชิงปรามให้คนเหล่านั้นปล่อยเธอ

        "ลิน! มาทำอะไรตรงนี้"

        "ลินแค่ต้องการพบคุณคีย์"

        อินทัชขมวดคิ้ว เอียงหน้ามอง เห็นเพียงแววตามุ่งมั่นที่สบตากับเขา

        "มีอะไร เขาทำงานอยู่ คุยผ่านฉันได้เลย"

        "ไม่ได้ค่ะ ลินต้องคุยกับเขาด้วยตัวเอง"

        อินทัชนิ่งเงียบ ไล่มองไปทั่วดวงหน้าหวาน เขาเห็นความ 'ดื้อรั้นเล็ก ๆ' ผสมอยู่ในความ 'เย่อหยิ่ง' ทั้งความกล้าที่ไม่เคยมีใครทำ

ผู้หญิงที่เจ้านายซื้อได้ด้วยเงิน ไม่เคยมีใครกล้าบุกมาหาถึงหน้าห้องทำงานของเขา

        "นะคะคุณเจตต์ ให้ลินได้พบเขา"

        มาพร้อมสีหน้าและแววตาแสนออดอ้อน แล้วอินทัชก็แพ้พ่าย เขาไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่เดินหายเข้าไปด้านใน

สักพักก็กลับออกมา พร้อมกับพยักหน้าเรียกคนที่ยืนรออย่างมีความหวัง

        "เข้ามาสิ คุณคีย์อนุญาตให้เธอพบได้"

        อลินดาคลี่ยิ้ม แววตาทอประกายความหวัง สูดลมหายใจรวบรวมความกล้า สองขาพาเธอเข้าไปข้างใน อินทัชปิดประตูตามหลัง ยืนคุมเชิงอยู่ห่าง ๆ

        ภาณุภัทรเหลือบมองคนที่กล้าบุกมาหาเขาถึงห้องทำงาน แววตาเข้มมองเลยไปยังอินทัช สื่อให้รู้ว่าต้องการอะไร อินทัชรู้ได้ทันที เจ้านายของเขาไม่ต้องการให้เขายืนฟัง ชายหนุ่มจึงเดินออกไปรอที่ด้านนอก

        อลินดาพยายามทำใจกล้า มองคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่หลังโต๊ะทำงาน แม้กำลังจะสั่นไปทั้งตัวเพราะความประหม่า ทั้งเกรงในพลังแห่งอำนาจที่แผ่ออกมาจากร่างในเชิ๊ตดำ แววตาทรงพลังคู่นั้น สีหน้าเรียบเฉยสุขุมยามจ้องมองเธอ

       "พูดมาสิ"

       น้ำเสียงแสนทุ้มนุ่ม ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร คนที่ยืนใจเต้นแรงคิดปลอบใจตัวเอง

       'เอาเถอะลิน ใจกล้า ๆ หน่อย'

       หล่อนสูดลมหายใจให้ลึก สบตากับเขา ตัดสินใจโพล่งมันออกมา

       "ลินต้องการเงินเพิ่มอีกสองแสนค่ะ!"

       "......?"

       "งานนี้ลินคิดหนึ่งล้านบาทขาดตัว ฉะนั้นคุณต้องจ่ายลินมาอีกสองแสน!"