Chapter 4 ท้าทาย

Chapter 4 ท้าทาย

กรุงเทพฯยามค่ำคืนดูวุ่นวายจากกลุ่มคนที่ทยอยกันกลับบ้าน รถบนท้องถนนค่อนข้างแน่น เสี่ยงเกิดอุบัติเหตุได้โดยง่าย

ในรถหรูสีดำเงาวับที่แล่นไปบนท้องถนนปะปนกับรถหลากหลายรุ่น ภาณุภัทรมีสมาธิอยู่กับการประชุมออนไลน์ผ่านแล็ปท็อป งานของเขาไม่มีเวลาเข้าออกที่ตายตัว สามารถทำงานได้ทุกสถานการณ์ ไม่ว่าเขาจะอยู่ส่วนไหนของโลกก็ตาม

เหมือนจะสบาย แต่ก็ไม่ เหมือนจะง่าย ก็ไม่ง่าย การก้าวมายืนอยู่จุดสูงสุด มีคนอยู่ใต้อาณัติมากมาย มันคือความท้าทายคนวัยหนุ่มเช่นเขา

ต้องทำอย่างไรที่จะคุมคนเหล่านั้นให้เชื่อง ไม่มีใครคิดจะโค่นบัลลังค์ที่เขาครอบครอง ยืนหยัดมาได้ตลอดสิบกว่าปี

เอี๊ยด! ปรี๊น ๆ

โครม!

เสียงที่มาพร้อมกัน พร้อมสัมผัสได้ถึงแรงกระแทกที่บริเวณท้ายรถ ภาณุภัทรเงยหน้าสบตากับคนขับผ่านกระจกส่องหลัง เก็บซ่อนอารมณ์คุกรุ่นไว้ภายใต้สีหน้าสุขุม เขารู้แล้วว่ามีอุบัติเหตุ เพียงแต่มันเกิดได้อย่างไร

คนขับต้องมีคำตอบ

"มีรถตัดหน้าเราครับ ผมเลยเบรกกะทันหัน"

อินทัชที่นั่งคู่มากับคนขับหันมามองหน้าเจ้านายหนุ่ม

"โชคดีที่เบรกทันนะครับ ไม่งั้นโดนทั้งหน้าทั้งหลัง"

"คุณลงไปเคลียร์ รีบเคลียร์รีบจบ อย่าให้ผมต้องเสียเวลา"

"ครับ"

อินทัชรับคำแล้วรีบลงจากรถ ชายหนุ่มเดินไปท้ายรถ มอเตอร์ไซด์แต่งเต็มแม็กซ์พร้อมแว้นซ์นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น

เขาถอนหายใจเครียด รถเจ้านายไฟท้ายแตกกระจาย ตัวถังบุบ สีถลอก ค่าซ่อมน่าจะเกินสามแสน แววตาเข้มมองคู่กรณีที่เป็นเด็กวัยรุ่น ประเมินดูแล้วไม่น่าจะมีปัญญาจ่ายค่าซ่อมแน่นอน

เขาเดินเข้าไปมองสำรวจบนร่างกายเด็กหนุ่มคนนั้น ดูภายนอกแล้วไม่น่าจะบาดเจ็บมาก แต่ภายในนั้นก็คงต้องไปตรวจละเอียดที่โรงพยาบาลอีกที

"เป็นไงบ้าง บาดเจ็บตรงไหนมั้ย"

อเล็กซ์มองคนตรงหน้าที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่า ร่างสูงใหญ่นั้นดูดีและภูมิฐาน ไม่รู้ว่าเป็นเจ้าของรถหรือไม่

"พี่เป็นเจ้าของรถเหรอครับ"

"ถ้าไม่บาดเจ็บก็แล้วไป ฉันจะไม่เอาเรื่องนายที่ขับรถมาชนท้าย ต่างฝ่ายต่างไปละกัน อย่าให้เรื่องถึงตำรวจ มันจะยาว"

อินทัชไม่ตอบคำถาม เขารีบปิดจ็อบเพราะเจ้านายต้องรีบไปงานเลี้ยง หากแต่อีกฝ่ายดูท่าจะไม่จบง่าย ๆ

"พี่เล่นเบรกกะทันหันแบบนี้ ผมเบรกไม่ทันหรอกนะครับ แล้วอีกอย่างผมก็อาจต้องไปเช็คร่างกายที่โรงบาล จะช้ำในหรือเปล่าก็ไม่รู้"

แววตาเข้มหรี่มองเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างรู้ทัน เขาเจอมาเยอะลูกไม้แนว ๆ นี้

"สรุปต้องการเรียกค่าเสียหายว่างั้น ทั้งที่ขับมาชนท้ายเขาเอง"

"ถ้าเอาจริง ๆ ผมไม่ได้ผิดอะไร เพราะพี่เล่นเบรกแบบนี้ ไม่คิดจะช่วยค่าซ่อมรถผมหน่อยเลยเหรอ"

อเล็กซ์โบ้ยหน้าไปทางมอเตอร์ไซด์ของตน

"รถผมก็พังเห็นมั้ยพี่"

อินทัชยกยิ้มให้กับคนที่แกว่งเท้าหาเสี้ยน ทั้งที่ให้โอกาสแล้วแท้ ๆ เพราะทางเขาจะนำรถไปเคลียร์กับประกันเอง แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมคว้าเอาไว้

"โอเค ไม่จบ ขอคุยกับเจ้านายพี่แป๊บนะ"

เขาเดินไปเปิดประตูด้านหลัง ชะโงกหน้าเข้าหาคนที่นั่งไขว่ห้างรออยู่ในรถด้วยท่าทีสงบนิ่ง

"คู่กรณีไม่ยอมจบครับ ต้องการเรียกค่าเสียหายจากเรา"

"ทั้ง ๆ ที่เป็นฝ่ายชนเราน่ะเหรอ"

"ครับ บอกต้องการค่ารักษาตัวกับค่าซ่อมรถ"

"อืม...งั้นโทรตามประกันมาเคลียร์"

ภาณุภัทรกระตุกยิ้ม เปิดประตูรถที่อยู่อีกฝั่ง เขาไม่อยากขึ้นโรงพักเพราะจะเสียเวลา แต่คนที่ทำให้เขาเสียเวลาซ้ำยังรู้มาก คงต้องโดนสั่งสอนเสียบ้าง

อเล็กซ์มองชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในสูทเรียบหรูที่เดินลงมาทีหลัง เขามองค้างให้กับใบหน้าอันหล่อเหลาทว่าแฝงไว้ด้วยอำนาจแสนสะกด แววตาคมกริบที่เขาไม่กล้าสบตาด้วย อีกฝ่ายเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากหยักสวยยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

"ต้องการเท่าไหร่"

เสียงฟังดูทุ้มนุ่ม ก็ไม่ได้จะน่ากลัวอะไร เด็กหนุ่มคิด

"อะ...เอ่อ...รถผมต้องซ่อมครับ น่าจะหลักหมื่น"

"เอาเช็คมา"

ภาณุภัทรหันไปสั่งอินทัช อีกฝ่ายเดินกลับไปในรถ ก่อนจะหยิบสมุดเช็คมาส่งให้เจ้านาย ภาณุภัทรเขียนตัวเลขลงไป แล้วฉีกส่งให้เด็กหนุ่มตรงหน้า

"ฉันไม่มีเงินสด เอาเช็คนี่ไปขึ้นเงิน"

อเล็กซ์รับมาถือเอาไว้ เขาดูตัวเลขที่อีกฝ่ายระบุมา...สองหมื่น...อืม...ก็สมน้ำสมเนื้อดี เด็กหนุ่มยิ้มอย่างพึงพอใจ

"ผมไปได้เลยใช้มั้ยพี่ เพราะเราเคลียร์กันจบแล้ว"

ภาณุภัทรคลี่ยิ้ม แววตาเข้มมองหน้าเด็กหนุ่ม ความเด็ดขาดฉายออกมาจากแววตาคู่คม

"ยัง นายต้องอยู่รอประกันก่อน เราจะไปจบเรื่องนี้กันที่โรงพัก"

"อะไรนะครับ! ผมไม่ผิด เพราะคุณเบรกกะทันหันให้ผมชนเอง"

"ว่ากันไปตามกฎหมายน่ะ ต่อให้คันหน้าจะถูกหรือผิด แต่ถ้านายเป็นฝ่ายชนเขา ก็ต้องรับผิดชอบค่าเสียหายให้เจ้าของรถ"

"......"

"ยกเว้นนายจะโชคดี ถ้าเจ้าของรถไม่เอาเรื่อง ต่างคนต่างไปซ่อมเอง ถ้าเมื่อกี้คุยรู้เรื่อง ป่านนี้คงได้กลับบ้านสบายใจแล้ว"

อินทัชเดินเข้าไปตบบ่าเด็กหนุ่มรุ่นน้อง กระซิบกระซาบด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ แต่แฝงความนัย

"น่าจะต้องเตรียมไว้สักสามแสนปลาย ๆ เรื่องถึงประกันแบบนี้ เขาเล่นนายหมดตัวแน่"

"พี่ครับ ผมไม่เอาเงินก็ได้ แต่อย่าเอาเรื่องผมเลย ผมไม่มีเงินจ่ายค่าซ่อมขนาดนั้น"

อินทัชหัวเราะอยู่ในลำคอ มองเด็กหนุ่มตรงหน้า เขาช่างไร้เดียงสาต่อโลกนี้เหลือเกิน

"ทีหลังถ้าโง่ก็แค่อยู่เฉย ๆ ฉันยื่นโอกาสให้แล้ว แต่นายไม่รับไว้เอง"

อเล็กซ์ก้มลงมองเช็คในมือ ได้มาสองหมื่น แต่อาจต้องเสียค่าซ่อมให้คู่กรณีหลักแสน มันไม่คุ้มเอาเสียเลย

ตอนแรกเขาคิดว่าอีกฝ่ายจะไม่เอาเรื่อง เพราะเป็นฝ่ายผิดที่เบรกกระทันหัน จนเขาที่ขับตามหลังชนท้ายเข้าเต็ม ๆ

'แม่งเอ๊ย!' เขาสบถด่าตัวเองในใจ

++++

ในห้องนอนเล็ก ๆ อลินดากำลังจะล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาดสามฟุต แต่เสียงเคาะประตูก็ทำให้ต้องลงจากเตียง เดินไปเปิดประตู

"อ้าว...นึกว่าใคร"

หล่อนมองน้องชายที่ยืนทำหน้าเครียด มองเวลาก็เกือบห้าทุ่ม แต่หล่อนไม่ค่อยแปลกใจ เพราะน้องชายกลับดึกแบบนี้เป็นประจำ

"พี่ลิน พี่มีเงินเก็บอยู่เท่าไหร่ ถึงสี่แสนมั้ย"

การที่น้องชายถามแบบนั้น คนฟังถึงกับอึ้ง

"จะบ้าเหรอ! พี่จะเอาเงินจากไหนมาเก็บตั้งสี่แสน สี่หมื่นยังไม่มีเลย"

แววตาคู่สวยมองหน้าน้องชายที่เคร่งเครียด อีกฝ่ายถอนหายใจบ่อยครั้ง

"จะเอาเงินไปทำอะไรมากมายขนาดนั้น"

"ผม...ผมขับชนท้ายรถเบ็นซ์ ต้องเปลี่ยนไฟท้ายยกแผง ทำสีและตัวถังใหม่ ประกันเรียกมาเกือบสี่แสน ผมจะเอาที่ไหนไปจ่ายให้เขา"

".....!"

อลินดายืนนิ่ง เหมือนยังช็อคไม่หายกับเรื่องบ้าน ยังต้องมารับรู้ปัญหาที่น้องชายไปก่อเรื่องเอาไว้อีก ซ้ำไม่ใช่เงินน้อย ๆ แล้วชนใครไม่ชน ดันไปชนรถหรู ค่าซ่อมมหาโหดสำหรับคนจนเช่นเธอ

"แล้วเคลียร์กับเจ้าของรถไม่ได้เลยเหรอ แบบต่างคนต่างซ่อมกันเอง"

อเล็กซ์ยืนก้มหน้านื่ง เม้มปากแน่น มือที่กำเช็คเกร็งสั่น รู้แล้วว่าตัวเองทำอะไรลงไป ความผิดพลาดที่นำความซวยมาสู่ครอบครัว

"ผมไม่น่าไปเรียกร้องเอาเงินจากเขาเลย"

ชายหนุ่มยื่นเช็คส่งให้พี่สาว สีหน้าสำนึกผิด

"เขาให้ค่าเสียหายมาสองหมื่น แต่...กลายเป็นว่าต้องไปออกค่าซ่อมรถให้เขาเกือบสี่แสน ผมไม่น่าโลภเลย เขาจะปล่อยผมไปแล้วแท้ ๆ"

"เล็ก..."

ชายหนุ่มโผเข้ากอดพี่สาวด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ประเดประดัง ตอนนี้มืดแปดด้านไปหมด เขาไม่รู้ว่าจะหาเงินจากไหนมาจ่ายได้ เพราะประกันไม่ยอมปล่อยให้เขาลอยนวลไปง่าย ๆ แน่นอน

ในอารมณ์โกรธ อลินดายืนนิ่ง ในหัวอื้ออึงเพราะต้องแบกรับอะไรไว้มากมาย เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ความวัวไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรก น้ำตารื้นออกมาคลอขังรอบขอบตาที่ร้อนผ่าวปวดหนึบ คิดอย่างน้อยใจในโชคชะตา โลกจะทดสอบความอดทนของหล่อนไปถึงไหนกัน