All Chapters of หยุมหัวใจอ้ายหนุ่มภูธร: Chapter 21 - Chapter 30

ร่างแกร่งยืดตัวขึ้นพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกอย่างไม่รอช้า ก่อนคนตัวเล็กจะค่อย ๆ เอื้อมมือเข้าไปบรรจงถอดเสื้อให้คนตัวโตราวกับว่าเขาถอดไม่ทันใจเธอ จนกระทั่งเผยให้เห็นซิคแพ็คเป็นลอนยาวเรียงสวย และกล้ามหน้าท้องที่มองยังไงก็ยังดูดีสมบูรณ์แบบไปหมด โรสรินทร์ลอบกลืนน้ำลายลงคอก่อนที่สายตาเจ้ากรรมจะค่อย ๆ เคลื่อนต่ำลงเรื่อย ๆ โดยที่ไม่สามารถห้ามได้ มือหนาถอดกางยีนส์ราคาแพงตามกันออกมาติด ๆ ริมฝีปากบางอวบอิ่มของโรสรินทร์เม้มเข้าหากันอย่างเปิดเผยด้วยสายตาที่เชื้อเชิญสุดฤทธิ์ ยิ่งแผงอกหนัดแน่นกำยำได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอก็ยิ่งสร้างความต้องการในส่วนลึกให้กับเธอมากยิ่งขึ้น เธอควบคุมตัวเองไม่ได้และไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้เธอเป็นได้ถึงเพียงนี้ โรสรินทร์ทอดสายตามองไปตรงซิกแพคด้วยสายตาที่หลงใหลพร้อมกับเคลื่อนสายตามองลงต่ำ ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อีกครั้ง เมื่อเจอกับเจ้าท่อนเอ็นใหญ่ยาวที่ตั้งผงาดชูชันชี้โด่อยู่เบื้องหน้า ‘โอ้มายก้อดดด !! นกเขาที่เธอเคยคิดว่ามันไม่ขันทำไมมันถึงได้ใหญ่อลังการงานสร้างขนาดนี้ หากได้โดนสักดอกเธอจะยังมีชีวิตรอดอยู่ไหม เธอคงจะไม่ตายเพราะเจ

วายุภัคล้มตัวลงมาทาบทับร่างบอบบางของคนตัวเล็ก ทั้งที่แท่งร้อนอันแข็งแกร่งของเขายังคงกดแช่อยู่ในตัวเธอ “เอามันออกไปค่ะพี่ไวน์ โรสไม่ไหวแล้ว” “หึ พี่ก็บอกเธอแล้วไง ว่าถ้าหากพี่ยังไม่อิ่มก็คงหยุดไม่ได้!” น้ำเสียงดุดันพูดประชิดใบหูเล็ก ก่อนจะขบเม้มใบหูของเธอเล่นเบา ๆ ทำเอาเธอถึงกับไปไม่เป็น “ละ แล้ว เมื่อไหร่พี่จะอิ่มสักทีล่ะ” “คืนนี้ทั้งคืน…ไม่ต้องนอน!” “อ๊ายยยย ไม่นะคะ ทั้งคืนขนาดนั้นโรสจะไม่คางเหลืองก่อนหรือไง คนบ้า คนลามกโรคจิต เมื่อก่อนทำไมไม่เห็นจะลามกขนาดนี้เลย ไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน!” เธอรีบโวยวายขึ้นมาทันที แค่ได้ยินคำตอบของเขาก็ทำเอาเธอแทบจะสร่างเมาแล้ว “บอกแล้วไง ว่าด่าผัวมันบาปนะ!” “พี่ไม่ช่ะ!!” “อ่ะ ๆ อย่าแม้แต่จะปฏิเสธเชียวนะ ทั้งที่ไอ้นี่ของพี่ก็ยังเสียบคาอยู่!!” เขาขู่ขึ้นมาตาเขียวปั้ด “บ้าาา ไม่รู้แหละ ไม่เอาค่ะ ตอนนี้โรส…อึก!! โรสไม่หวะ อึก!” “แต่พี่จะเอา! เธออยากมากไม่ใช่หรือไง และพี่ก็กำลังพิสูจน์ให้เธอเห็นอยู่นี่ไง ว่าพี่ไม่ได้เป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก!!” เขาพูดแทรกขึ้นมาทันทีในขณะที่เธอยังพูดไม่จบ “มะ ไม่นะคะ โรสพอแล้ว…อึก!!” “หึ!” เขาแค่น

ตอนที่ 25 เป็นห่วง “เป็นยังไงบ้าง เธอเดินไหวไหม?…แล้วนี่ทำไมถึงเดินไม่ระวังเลย ซุ่มซ่ามเป็นเด็ก ๆ ไปได้” น้ำเสียงห้าวดุถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากหนา สีหน้าและแววตาของเขามีแต่ความเป็นกังวลและเป็นห่วงเป็นใยเธออย่างเห็นได้ชัด “ก็เจ็บน่ะสิคะ แค่ยืนเฉย ๆ ก็เจ็บเท้าจะตายอยู่แล้ว” เธอตอบคำถามพลางนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ เธอแทบอยากจะร้องไห้ออกมาเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเธอล้มอีท่าไหนถึงได้รู้สึกปวดข้อเท้ามากมายขนาดนี้ “แล้วจะโทษใครล่ะ? หื้ม ทำตัวเองไหม!” เขาบ่น ๆ ขึ้นมาอีกครั้งอย่างอดที่จะตำหนิเธอไม่ได้ ก่อนเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาจะก้มลงมองที่บริเวณข้อเท้าของเธอ “คุณโรสครับ…เท้าคุณ....” หมอณภัทรชี้นิ้วเรียวยาวไปที่เท้าของเธอ ‘โอ้แม่เจ้า!! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเท้าฉันเนี่ย ทำไมมันถึงได้บวมขึ้นมาแบบนี้ล่ะ!!’ “เธอเดินไหวไหม?” วายุภัคถามอย่างห่วงใยก่อนเธอจะส่ายหัวเบา ๆ เป็นคำตอบ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกปวดตรงข้อเท้าจริง ๆ ไม่รู้ว่ามันเป็นเวรกรรมอะไรของเธอกันแน่นะ ทำไมต้องมาเจอแต่เรื่องเจ็บตัวในเวลาแบบนี้ด้วย เธอได้แต่นึกในใจอย่างหงุดหงิด แต่วายุภัคก็ไม่ปล่อยให้เธอได้นึกอะไรนานมากไปกว่านี้ เมื

“ไม่เห็นต้องคิดอะไรให้มากความเลยนี่คะ เพราะมากกว่าจับเฉย ๆ เราสองคนก็ทำกันมาแล้ว” โรสรินทร์เอื้อมฝ่ามือเรียวสวยลูบไล้หน้าอกหนัดแน่นกำยำของเขาไปมาอย่างยั่วยวน “เลิกล้อเล่นได้แล้วนะ ถ้าขืนเธอยังยั่วพี่จนทำให้พี่ทนไม่ได้ เธอรับผิดชอบไหวเหรอ” เขาพูดเสียงเค้นต่ำดวงตาคมจ้องมองหน้านางแมวจอมยั่วที่กำลังลูบไล้แผงอกล่ำ ๆ ไปมาอย่างยั่วยวน เขาแค่กลัวว่าตัวเขาเองจะอดใจไม่ไหวจนเผลอทำอะไรรุนแรงกับเธออีกทั้ง ๆ ที่เธอเองยังไม่หายดี แต่มือเรียวซุกซนของเธอกลับค่อย ๆ เคลื่อนต่ำลงมาเรื่อย ๆ “อย่าแตะมันนะ โรสรินทร์” วายุภัครีบร้องปรามคนตัวเล็กเมื่อเห็นว่าเธอพยายามจะเคลื่อนมือมาสัมผัสเจ้างูอนาคอนด้ายักษ์ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว หมั่บ!! “อ๊าาาาส์…โรสรินทร์…!” ยิ่งเขาพยายามห้ามปรามแต่เหมือนกลับยิ่งยุ ก่อนเธอจะส่งรอยยิ้มหวานแต่แฝงไปด้วยเลศนัย มือน้อย ๆ ของเธอกอบกุมครอบครองเจ้างูตัวฉกาจพลางชักรูดขึ้นลงเบา ๆ ราวกับจะแกล้งให้เขาลงแดงตายซะตรงนี้ “แตะแล้วมันจะทำไมเหรอคะ งูพี่ไวน์จะฉกโรสหรือไง?” เธอเอ่ยขึ้นมาอย่างยั่วยวน “ซี๊ดดดส์…อ๊าส์!!” เพียงแค่ฝ่ามือนุ่มนิ่มจากเธอสัมผัสตัวตน คนตัวโตเองก็แทบจะ

พรึ่บ!! “อุ๊ย!! พี่ไวน์” เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ ๆ เขาก็ถอดถอนแก่นกายใหญ่ยาวออกจากร่องรักของเธอ ทำให้น้ำเชื้อพันธุ์ดีไหลทะลักออกมาจนเปรอะเปื้อนที่นอนเป็นวงกว้าง พร้อมกับยกร่างบางที่นอนอยู่ใต้ร่างให้เป็นฝ่ายขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวของเขา วายุภัคเอื้อมมือหนาสอดเข้าไปจับตรงท้ายทอยของเธอแล้วโน้มใบหน้าหวานของเธอลงมาหา ก่อนจะฉกริมฝีปากร้อนจูบเธออย่างดูดดื่ม คราวนี้สัมผัสเนิบนาบฉ่ำหวานได้แปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนสุดจะบรรยาย ริมผีปากของคนทั้งคู่ยังคงเคล้าคลึงกลีบปากของกันและกันหนักหน่วง ก่อนทั้งสองร่างจะผวาเข้ากอดรัดและบดจูบแลกลิ้นกันนัวเนียเป็นเวลาหลายนาทีกว่าจะผละออก “อ่าส์….หวานจัง!” เขาเอ่ยขึ้นมาเมื่อถอนริมฝีปากออกจากเรียวปากนุ่มนิ่มของเธอ มือหนาจับยกสะโพกเธอยกขึ้นก่อนจะจับลำรักแข็งขึงที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของเธออีกครั้ง ก่อนร่างอันเย้ายวนจะทิ้งตัวลงมาครอบครองความใหญ่โตของเขาจนสุดโคน เอวบางเริ่มส่ายร่อนสะโพกไปมาตามสัญชาตญาณและตอกอัดกระแทกตัวตนของเขาอย่างเร่าร้อน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังตับตับเป็นจังหวะลามก เอวสอบก็ขยับโยกกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างไม