บททั้งหมดของ The Tycoon's Unexpected Wife: บทที่ 21 - บทที่ 30

Madilim na ang gabi, at walang sinuman sa pamilya Gavinski ang naghapunan. Si Hillary, na kanina pa nakakaramdam ng gutom, ay pinilit ang sarili na tiisin ito. Alam niyang kung bababa siya ngayon para maghanap ng pagkain, tiyak na may masasabi na naman sa kanya ang ibang miyembro ng pamilya. Kaya mas minabuti na lang niyang maghintay hanggang sa sumapit ang umaga. Sa halip na humiga sa kama, inayos niya ang maliit na sofa bilang pansamantalang tulugan. Kinuha niya ang isang kumot at ginawang sapin, habang ginamit naman niya ang sandalan bilang unan. Ang kanyang mga damit ay nasa maleta pa rin. Kapag kailangan niyang magpalit, binubuksan niya lang ito, kinukuha ang nais isuot, at muling isinasara bago inilalagay sa isang sulok ng kwarto. Hindi pa niya nagawang gamitin ang malaking aparador o ang walk-in closet na naroon. Matapos niyang magpalit ng pantulog, kinuha niya ang isusuot niya kinabukasan at inilagay iyon sa maliit na mesa sa harapan ng sofa. Pagkatapos, humiga siya

Pagkasarado pa lang ng pinto, agad na bumangon mula sa sofa si Hillary at mabilis na tumakbo papunta sa banyo. Kinuha niya ang isang baso, binuksan ang gripo, at uminom ng maraming tubig—halos hindi na siya humihinga sa bilis ng paglagok. Kailangan niyang mapuno ang tiyan niya. Alam niyang hindi na siya makakainom ulit mamaya kapag bumalik si Hugo Gavinski sa kwarto. Sa loob ng ilang minuto, tatlong baso ng tubig ang naubos niya. Nang marinig niyang bumukas ang pinto, mabilis niyang ibinaba ang baso at dali-daling bumalik sa sofa. Sa sobrang hiya, tinakpan niya ng kumot ang mukha niya, pilit iniisip kung paano niya maitatawid ang kahihiyan sa nangyaring pag-alboroto ng kanyang tiyan kanina. Samantala, napansin ni Hugo ang basong naiwan sa lababo. Sumulyap siya sa pigurang nasa sofa—isang maliit na umbok sa ilalim ng kumot, pilit nagtatago. Alam na niya ang nangyari. Dahan-dahan siyang lumapit, may hawak na sandwich sa isang kamay. Wala siyang sinabing kahit ano at diretsong

Hindi na nakapagsalita si Hillary dahil sa matinding inis. Ang mukha niya ay mamula-mula sa galit, at parang isang maliit na pufferfish na handang sumabog. Muling kumunot ang kanyang makakapal na kilay, namintog ang kanyang labi, at ang maliit niy

Itinuro ni Mr. Joaquin Gavinski ang dalawang taong nagsasabunutan sa sahig. "Bilisan ninyo, paghiwalayin sila!" Ngunit walang kasambahay na naglakas-loob na lumapit. Sa sandaling iyon, dalawang lalaking kararating lang matapos marinig ang kaguluhan ang sabay na pumasok sa silid. Napamulagat si Hugo Gavinski nang makita si Hillary na nakadagan kay Jenny sa sahig, galit na galit habang pinipigilan itong makatayo. Agad siyang tumakbo palapit. Muli siyang nagulat sa matinding lakas ng kanyang asawa. Sa murang edad nito, taglay nito ang tapang at bangis na hindi niya inaasahan. Nilapitan niya ito at, bilang isang lalaki, madali niya itong niyakap at hinila palayo. Kahit nagpupumiglas si Hillary, hinigpitan niya ang kanyang yakap at dinala ito sa isang tabi. Samantala, mabilis ding nilapitan ni Harry ang kanyang asawang nakahandusay sa sahig. Bakas sa kanyang mukha ang labis na pag-aalala. "Jenny, ayos ka lang ba?" tanong niya habang tinutulungan itong tumayo. Nasa bisig ni Hugo

Si Hugo ay dahan-dahang lumakad, sinasadya niyang gawing magaan ang kanyang mga hakbang upang hindi marinig ang tunog ng kanyang sapatos sa sahig. Tahimik siyang umupo sa sofa at nakinig sa pag-uusap ni Hillary at ng kanyang pamilya. "Ah, ang asawa ko ba? Mabait siya sa akin. Sabi niya kanina, kung nababagot ako dito sa bahay, pwede akong lumabas at mamasyal. Sabi pa niya, susunduin niya ako mamaya galing sa trabaho, pero hindi na ako nakapaghintay kaya umalis na ako nang maaga.”Mabait din sa akin ang biyenan kong lalaki. Lagi niya akong iniisip. Alam niyang hindi ko pa kabisado ang paligid dito sa bahay, kaya inaalalayan niya ako sa lahat ng bagay. Nag-alala pa siya kung nasanay na ba ako sa buhay dito. Plano pa nga niyang bigyan ako ng mga personal na kasambahay para maalagaan ako, pero tinanggihan ko dahil naiisip kong magiging abala lang iyon.”“Ang hipag ko, kahit medyo mataray, mabuti rin naman sa akin. Maraming patakaran sa pamilya ng mga Gavinski, at siya ang nagturo sa a