All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นคู่อริของอ๋องตัวร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

อ๋องหลีเงยหน้าขึ้น ในขณะที่มือยังคงกดหัวของอาเฟยเป็นจังหวะ เขารู้สึกรำคาญผมยาวของตัวเอง ที่มันดูยุ่งเหยิง ทรงผมของอาเฟยที่ดูสั้นกลับเป็นใจในการมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแบบนี้มากกว่า "พอเถิด" อ๋องหลียกศีรษะของอาเฟยออกจากเสาค้ำสวรรค์ของตัวเอง ทำให้อาเฟยถึงกับยิ้มที่มุมปาก"ครั้งนี้ผมขอขึ้นเองนะครับ""ตามใจเจ้าเลย อยากจะทำอะไรพี่ก็ทำเลย"เมื่อได้รับคำอนุญาตจากอ๋องหลี อาเฟยกระโดดขึ้นคร่อมความบึกบึนทันที มือของอาเฟยควานเอาความใหญ่เข้ามาจ่อในรูของตัวเองก่อนที่จะกดร่างลง"ซี๊ดด" อ๋องหลีถึงกับซูดปาก ยิ่งร่างน้อยๆ ขยับตัวอยู่บนร่างของเขา เขายิ่งมีความรู้สึกอยากจะปริแตกในร่างกายของอาเฟย"ขยับอีก แรงอีก อาเฟย แรงอีก!"'พั่บ พั่บ พั่บ'อ๋องหลียอมรับว่า อาเฟยสามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้แบบเต็มอิ่ม เขาไม่เคยอยากเรียกร้องจากสตรีอีกเลย ตั้งแต่ที่เขามีอาเฟย อ๋องหลีจับเอวของอาเฟยไว้แน่นก่อนจะเป็นฝ่ายที่ใช้แรงยกอาเฟยขึ้นลงด้วยตัวเอง เสียงครางของคนทั้งสองดังไปทั่วห้อง บทรักที่เต็มใจ ทำให้อ๋องหลีเต็มอิ่ม"เจ้าเป็นของพี่ เป็นของพี่ตลอดไป เจ้าจะต้องอยู่กับพี่ตลอดไปได้ไหมอาเฟย...อ่าาา""ผมเสียว!"เหงื่อท่ว

อ๋องหลีมาที่จวนของหลีฮูหยิน เขาเดินเข้าไปด้วยสีหน้าบึ้งตึงแสดงอาการไม่พอใจอย่างเด่นชัด ทำให้หลีฮูหยินที่นั่งอยู่ รู้ทันทีว่าหลานชายมาด้วยเหตุอันใด"เอาคนของหลานคืนมา ถ้าไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าหลานไม่เตือนนะขอรับท่านย่า""นี่เจ้ากำลังขู่ข้ารึเทียนหยู!""หลานไม่อยากใช้อำนาจที่หลานมี บีบบังคับท่านย่าหรอกนะขอรับ แต่ท่านย่าก็คงจะรู้ดีว่าหลานมีตำแหน่งเป็นอ๋องหลีของอาณาจักรฉิน ศักดินาคงหลานสูงกว่าท่านย่ามาก หลานมีอำนาจจะสั่งเฆี่ยนหรือสั่งประหารท่านย่าด้วยซ้ำ อย่าบังคับหลานเลยนะขอรับ ส่งตัวคนของหลานคืนมา หลานจะถือว่าเรื่องนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน"คำขู่ของหลานชายทำให้หลีฮูหยินไม่พอใจ สิ่งที่นางทำก็เพื่อหลานชายของนางทั้งนั้น นางต้องการแยกบุรุษผิดเพศคนนั้นออกจากหลานชายของนาง เพื่อให้หลานชายของนางยังดำรงอยู่ในฐานะอ๋องหลีต่อไป"เจ้ารู้หรือไม่เทียนหยู ว่าการที่เจ้ารักชอบกับบุรุษเพศมันมีผลตามมาเป็นเช่นใดบ้าง หากฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องนี้ เจ้าจะต้องถูกลงโทษ ย่าทำทุกอย่างก็เพื่อเจ้านะ""ถ้าหลานสนใจเรื่องนี้ หลานคงไม่เลือกอาเฟยตั้งแต่แรก หลานบอกแล้วไงขอรับ ว่าหลานจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ท่านย่าไม่จำเป

ทันทีที่ทหารทั้งสองคนตายด้วยความผิดที่ลักพาตัวคนรักของอ๋องหลี ทำให้อาเฟยถึงกับตกใจ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนเข้มแข็ง แต่เขาก็ไม่เคยเห็นใครตายต่อหน้าต่อตาสยดสยองขนาดนี้ ทำให้อ๋องหลีต้องหมุนเอาตัวอาเฟยเข้ามาซบอกเพื่อไม่ให้เห็นภาพตรงหน้า"กลัวก็ไม่ต้องดู พี่ขอโทษนะที่มาช้าจนเกินไป เกือบทำให้เจ้าเป็นอันตราย" "ไม่เป็นไรเลย ผมไม่ได้เป็นอันตรายอะไร แต่ผมไม่เข้าใจเลยทำไมพวกเขาจึงต้องจงเกลียดจงชังผมนัก ผมไม่เคยไปทำอะไรให้พวกเขาเลย" "ต่อไปนี้จะไม่มีอีกแล้ว พี่อธิบายทุกอย่างให้กับท่านย่าฟังหมดแล้ว หลังจากกลับไปพี่จะแต่งตั้งให้เจ้าเป็นพระชายา มันจะได้สิ้นเรื่องสิ่งราวไปเสียที""ได้ยังไงล่ะ พระชายาแต่งตั้งผู้หญิงไม่ใช่เหรอ ผมเป็นผู้ชายจะเป็นพระชายาได้อย่างไร ถึงแม้ว่าที่นี่จะมีการตัดชายเสื้อ แต่ผมก็คิดว่ามันไม่สมควร""ตัดชายเสื้อหรือ?"อ๋องหลีงงกับคำพูดของอาเฟยจึงเอ่ยถามขึ้น"ที่บ้านผม ถ้ามีบุรุษกับบุรุษรักกัน ชาวจีนจะเรียกกันว่าตัดชายเสื้อ"ถึงแม้จะไม่เข้าใจกับคำพูดของอาเฟยได้สักเท่าไหร่ แต่อ๋องหลีก็เลือกที่จะดึงเอาโจรแคระของเขาเข้าสู่อกกว้างเพื่อปลอบขวัญ"ถึงแม้เจ้าจะได้เป็นพระชายาหรือไม่ก็ตาม แต่เจ

อ๋องหลีและอาเฟยยังคงใช้ชีวิตเยี่ยงคนรักในจวนอ๋อง ถึงแม้ข่าวนี้จะกระจายแพร่ไปทั่วแต่มันก็ไม่ได้มีผลเสียอะไร การรักกับบุรุษเพศด้วยกันมันไม่ได้ถือเป็นการผิดธรรมเนียมประเพณี เพียงแต่มันจะมีกลุ่มคนบางส่วนที่ต่อต้าน ซึ่งเอาเรื่องนี้ขึ้นทูลต่อฮ่องเต้ เพื่อให้ปลดตำแหน่งอ๋องหลีออกจากการเป็นอ๋อง "แล้วท่านพี่จะทำอย่างไรต่อไป" อาเฟยเอ่ยถามคนรัก เขาคิดว่าเรื่องนี้มันน่าจะหลุดไปกับชิงชิงแน่ๆ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะกลัว แถมตอนนี้ใบหน้าของอ๋องหลีก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจต่อราชโองการที่มาถึง"เจ้าไม่ต้องคิดมากหรอก เรื่องแค่นี้พี่จัดการได้ ตำแหน่งอ๋องหลีของพี่ไม่ได้มาเพราะฝีปาก พี่ได้มาเพราะความสามารถ เพราะการนำทัพที่ตรากตรำสู้เพื่อราชวงศ์ฉินมาหลายปี พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าพี่ถูกปลดออกจากการเป็นแม่ทัพและตำแหน่งอ๋องหลี ใครจะเป็นคนนำทัพถ้ามีศึกสงครามเข้ามา""ผมมีแผนแล้วครับ ใช้แผนของผมรับรองว่าไม่มีใครกล้าปลดท่านพี่แน่นอน"อ๋องหลีมองหน้าคนรักก่อนจะยิ้มออกมา เจ้าแสนซนของเขาคงจะคิดเรื่องดีๆออกอีกแล้ว ตั้งแต่ที่อาเฟยมาอยู่กับเขา เขารู้สึกว่ามีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นในชีวิต เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวต่ออุปส

"อาเฟยลูก"เสียงนี้อีกแล้ว เสียงที่เหมือนแม่เรียกคำพูดเดิมที่เคยได้ยิน แต่เขาไม่รู้เลยว่าเสียงนี้มันคือเสียงใครกันแน่ คราวที่แล้วเสียงนี้เรียกเขาให้เดินตามไปจนในที่สุดเขาก็หลงเข้าไปในยุคโบราณ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็เกือบปีแล้ว เขายังคงได้ยินเสียงนี้อยู่อีก"อาเฟยลูก"อาเฟยลืมตาขึ้น ก่อนที่จะมองไปรอบๆ "อาเฟย" เสียงเรียกย้ำทำให้อาเฟยหันกลับไปมอง"แม่!" สิ่งที่เขาเห็นนั่นคือแม่ของเขาที่เสียชีวิตไปตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก แม่คนเดิมที่ใจดีของเขา"คนดีของแม่ เหนื่อยไหมลูก""ไม่เหนื่อยเลยครับแม่ ผมมีความสุขมากๆเลยที่ได้อยู่กับท่านพี่ แต่ทำไมตอนนี้บรรยากาศมันดูแปลกๆนะครับ มันเกิดอะไรขึ้น""มันไม่ได้เกิดอะไรขึ้นหรอก แม่แค่อยากถามลูก ว่าระหว่างชีวิตในยุคปัจจุบันของลูกกับชีวิตที่กำลังเป็นพระชายาของอ๋องหลี ลูกชอบชีวิตแบบไหน"อาเฟยคิ้วขมวดทันที นั่นสินะ เขาใช้ชีวิตกับอ๋องหลีมาเกือบ 1 ปี จนลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นคนในยุคปัจจุบันไม่ใช่ยุคอดีต ลืมตัวตนการเป็นอาเฟย ศักดินามนตรี ไปซะสนิทเลย "ทำไมแม่ถามผมแบบนี้ล่ะครับ หรือว่าถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับยุคปัจจุบันแล้วเหรอ" น้ำเสียงที่เศร้าใจของลูกชายทำให้ผู้