All Chapters of กิ๊กรักนายกำนันกับยัยดาราตัวแสบ: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 21 กระต๊อบน้อยจันทน์กะพ้อก้าวขึ้นบันไดราวสี่ห้าขั้นเท่านั้น กระต๊อบทำจากไม้ไผ่ตีทั้งหลัง ปิดด้วยแผงหญ้าคากั้นสามด้าน ยกเว้นทางขึ้นด้านหน้า มุงด้วยหญ้าคาเช่นกัน“หน้านอนเล่นดีจัง เย็นดี”“เอาสิ นอนก่อนก็ได้ค่อยติว”จันทน์กะพ้อขยับไปตรงกลางเห็นหมอนสามเหลี่ยมยัดนุ่นสีน้ำเงินลายดอกไม้สีแดงเลยหยิบมาไว้หนุน ทิ้งตัวลงนอนตะแคงโดยมีคนร่างสูงนอนเคียงข้าง“พี่พลนอนบังวิวหมดเลย”“งั้นจันทน์มานอนด้านหน้าไหม”“ไม่เป็นไร จันทน์นอนมองพี่พลแทนก็ได้”รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าคมเข้ม ก่อนที่จอมพลจะตะแคงตัวหันมาหาคนร่างเล็ก ยกมือขึ้นปัดปอยผมสั้นเลยติ่งหูมาไม่มากไปทัดหูไว้“ไปเรียนต่อกรุงเทพก็ดีนะจันทน์ พี่รอได้”“พี่ต้องรอได้อยู่แล้ว แค่สี่ปีเอง ถ้าขืนไม่รอจันทน์จะเอาปืนมายิงกบาลพี่พล”“โฮ้! ดุจริงแฟนพี่”“ฮ่า ฮ่า จันทน์พูดเล่นหรอกค่ะ พี่พลกำลังจะลงกำนันเหรอ”“ใช่ พ่ออยากให้ลง กำนันคนเดิมกำลังเกษียณ อยากให้ชาวบ้านแถวนี้มีกำนันเรียนจบปริญญาโทมาดูแลบ้าง”“อืม ก็ดีนะ”“พี่ยังไงก็ได้ เรียบจบมาได้กลับมาช่วยเหลือบ้านเกิด พี่เองก็ดีใจ ไม่เคยคิดไปไหนอยู่แล้ว ขอแค่มีจันทน์ก็พอแล้ว”“ปากหวานอีกแล้ว”“เคยชิมแ

บทที่ 23 เก็บบัว“คนดี อืม เป็นไงบ้าง เจ็บมากไหม”“เจ็บมาก”จอมพลยิ้มกว้างภาคภูมิใจทั้งหวงแหน มือยังลูบใบหน้าหวานคมไม่หยุดทั้งหอมแก้ม ทั้งซุกซอกคอ“เป็นเมียพี่แล้วนะ พี่ไม่ยอมให้จันทน์หนีไปไหน”“เชอะ! ทำเป็นพูด พี่พลจงใจทำชัด ๆ”“ใครใช้ให้จันทน์ของพี่สวยขนาดนี้ พี่อดใจไม่ไหวหรอกคนดี”“แล้วเรายังได้ติวไหมเนี่ย”“ติวรักน่ะสิ ถ้าขืนยังอยู่ด้วยกันสองต่อสองอีก มีหวังพี่ได้ปล้ำจันทน์อีกแน่เลย”“คนบ้า! ปล่อยจันทน์ได้แล้ว”จอมพลค่อยเคลื่อนกายออกจากทางรักล้มลงนอนข้างกัน มือยังกอดก่ายลูบคลำตามเนื้อตัว“พี่ขอโทษ เมื่อกี้พี่หลั่งข้างใน”“จันทน์จะท้องไหม”“ท้องก็ดี พี่จะได้ไปสู่ขอเลย”ป้าป!!“พี่พลบ้า จันทน์ต้องไปเรียนต่อนะ”“งั้นขากลับพี่แวะร้านขายยา ร้านเพื่อนกัน”จันทน์กะพ้อไม่ได้ถามว่าซื้อยาอะไร แต่ตอนรออยู่หน้าร้านเห็นเพื่อนจอมพลมองออกมานอกร้านพร้อมรอยยิ้มรู้ทัน จากนั้นข่าวลือก็กระพือดั่งไฟลามทุ่ง“เอา ๆ ไอริณ ฝันหวานไปถึงไหนกัน”เสียงผู้กำกับเป็กดังอยู่ข้างหูตะโกนเข้ามาทำให้ไอริณร่างสะดุ้งโหย่งกระถดถอยห่างทันที แต่ยังไม่ทันจอมพลที่แทรกร่างเข้าขวางส่งสายตาเอาเรื่องให้“คุณจะตะโกนใส่หูไอริณทำไ

บทที่ 25 ไม้กันหมาไอริณเอียงหน้าไปทางด้านหลังเห็นกำนันจอมพลยืนยิ้มกว้างจึงชักสีหน้า“ยุ่งอะไรด้วย อยู่บ้านคนอื่นจะมาทำพื้นบ้านเขาเปื้อนได้ยังไง”“บ้านคนอื่นที่ไหนกัน บ้านผัวตัวเองแท้ ๆ”“บ้าจริง! ถ้าจะพูดแล้วปากหมาแบบนี้ หุบปากอยู่เงียบ ๆ บ้าง มันจะเป็นอะไรกำนัน”“จุ๊ ๆ ดาราสาวคนนี้ปากจัดใช่ย่อย สงสัยอยากจะโดนปิดปากด้วยปาก”ร่างระหงผงะไปครู่แล้วชักสีหน้ากระแทกส้นเท้าขึ้นบันได แว่วเสียงทุ้มยังหัวเราะตามหลังไอ้บ้า หน้าด้านหน้าทน ปากหมา ไอริณเดินไปทำปากบ่นไปขมุบขมิบคนเดียวกระทั่งถึงห้องนอนค่อยผ่อนลมหายใจออกมาสะกดกลั้นอาการโกรธ เปิดกระเป๋าหยิบเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนติดมือเข้าไปด้วยในห้องน้ำ ลงมือถอดชุดที่เปื้อนโคลนออกแขวนไว้ก่อนมองรอบห้องน้ำอีกครั้งอย่างพอใจ อย่างน้อยกำนันคนดังแม้ป่าเถื่อนแต่ศิวิไลซ์ห้องน้ำ สะอาดสะอ้านอุปกรณ์พร้อมแบ่งพื้นที่เปียกแห้งร่างระหงเดินผ่านกระจกมองสภาพตัวเองดูไม่ได้เลย ยกมือดึงเศษขี้โคลนออกจากเส้นผม ก้าวเท้าเข้าไปในส่วนพื้นที่เปียกเปิดฝักบัวเงยแหงนใบหน้ารับน้ำอุ่นสบายให้ชะล้างคราบโคลนบนศีรษะและลำตัว เอื้อมมือไปหยิบแชมพูส่วนตัวราคาแพงถอนหายใจออกยาวด้วยความสุขเ

บทที่ 27 แวะเซเว่นก่อนนะ 555“ฮ่า ฮ่า ภูมิถามจริง มาค้างชนบทแบบนี้ต้องจัดเต็มขนาดนี้เลย”“เพื่อเสริมสร้างความมั่นใจไงแก นอนเถอะ เหนื่อย”ไอริณปิดไฟเปิดโคมเล็กข้างเตียงแล้วล้มตัวลงนอน รู้สึกถึงเตียงยุบตัวจึงตะแคงหน้าไปหาเพื่อน“แล้วคุณพัดว่าไง”“อาละวาดบ้านแตก ฉันล่ะเบื่อ”“ทำไมแกไม่หย่าให้หมดเรื่อง”“ป๊าได้ตีหัวแตก”“น่าสงสารคุณพัดนะ ให้เขาเจอผู้ชายจริง ๆ ดีกว่า”ภูมิเงียบเสียงลงทันทีก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนลงไปมาก“ฉันก็สงสารนะ แต่กลัวป๊ามากกว่า”“ฉันช่วยแกไม่ได้อีกแล้วนะ ไม่งั้นจะโดนช่องฟ้อง”“เออ รู้แล้ว เดี๋ยวหาวิธีอื่น”“นอนเถอะแก ฉันง่วงแล้ว”ไอริณหลับตาลงเหนื่อยอ่อน วันนี้ร่างกายรับความเครียดจากคนร่างโตตั้งแต่เมื่อเย็น เพียงไม่นานนักก็เข้าสู่ห้วงนิทราบ้าฉิบ! ไอ้พล ตุบ ตุบมือสีเข้มทุบพวงมาลัยหลังจากที่ตวัดรถลงจอดในลานจอดรถบ้านหลังเล็กในอำเภอข้างเคียงจอมพลมองเห็นไฟบนบ้านถูกเปิดพร้อมร่างเล็กอวบอิ่มของมะปรางชะโงกหน้าออกมามองไฟหึงหวงยังแล่นพล่านไปทั่วร่างกายยามเดินออกมาจากรถยนต์ กระแทกประตูเสียงดัง ก้าวอาด ๆ ไปยังบันไดบ้านไม้สองชั้นแบบชนบท“พี่พล! มาเสียดึก”กำนันร่างสูงเดิน

บทที่ 29***NCคิ้วเข้มขมวดเล็กน้อยก่อนยืดกายขึ้นจับต้นขาดันให้แนบไปกับทรวงอกอวบ มองพลูสวยแหวกออก ร่องเล็กแคบเกินกว่าหัวมนปลายป้านใหญ่จะเข้าได้“ทำไมเล็กแบบนี้ ฮื้อ อ่า”จอมพลส่งมือเปิดทางแหวกออกใช้นิ้วหัวแม่มือดันส่วนหัวมุดเข้าได้เพียงเล็กน้อยค่อยเสือกกายเลื่อนเข้า“อ่า เข้าแล้ว อืม โอ๊ย จันทน์ จันทน์ อ่า”มือเล็กเรียวกำต้นขาตัวเองแน่นเบ้หน้าเมื่อถูกเหยียดขยายออกกว้างด้วยแท่งใหญ่จอมพลค่อยดันสะโพกสอบเสือกเอ็นเข้าได้ครึ่งลำแล้วถอนออกเกือบสุด“อ่า จันทน์ อ่า ไม่ไหวแล้ว อ่า”คนร่างโตขยับดันคนร่างเล็กขึ้นไปด้านบนอีกแล้วขยับตัวตามเสือกกายลงสุดคราวเดียวมิดโคน“พี่พล! อื้อ ไอริณเจ็บ เบา ๆ สิ”“แค่นี้ยังเจ็บเลยเมียจ๋า พี่จะทำยังไงดี อ่า อา”กายแกร่งขยับสะโพกถอนยาวช้าเกือบสุดก่อนเสือกเอ็นลงร่องงามแสนหวานฉ่ำสีอ่อน ครางในลำคอ นัยน์ตาสีนิลล้ำลึกจ้องมองสาวใต้ร่างขยับเริ่มเคลื่อนกาย“ซี้ดดด จันทน์ อ่า พี่แย่แน่ อ่า”มือสีเข้มกำต้นขาขาวเนียนแน่นจนเป็นรอย ทางรักรัดรึงและคับแคบจนเอ็นร้อนปวดหนึบ เฝ้าสังเกตสีหน้าคนใต้ร่างเริ่มดีขึ้นจึงค่อยขยับถี่ถอนกายออกสุดกระแทกลงแรงสูดปากครางลั่น อีกมือเท้าหัวเตียงไ