บทที่ 28***NCเสียงเปิดประตูไม่ดังมากนักแต่ดาราสาวรู้สึกตัวตื่นราวกับว่ารับรู้ว่าจอมพลจะกลับมาเล่นงานอีกครั้ง พยุงตัวลุกขึ้นนั่งมองฝ่าความมืดเห็นประตูเปิดอ้าก่อนจะรู้สึกได้ว่าถูกอุ้มขึ้น“ว้าย! ไอ้ภูมิ ช่วยด้วย! ปล่อยนะ!!”ตุบ ตุบ ตุบ“มือหนักใช่เล่นนะเมียจ๋า”ไอริณตาเบิกกว้างตัวเบาหวิวถูกอุ้มลอยพาเดินออกนอกประตู อ้าปากตะโกนแต่ไร้เสียง“อื้อ อือ อื้อ”จอมพลโน้มหน้าลงปิดปากพาเดินเข้าไปในห้องก่อนจะโยนลงไปกลางเตียงท่ามกลางกล่องถุงยางอนามัยสามกล่องแล้วเดินกลับไปล็อคประตูห้องร่างระหงยังนั่งมึนงงตาพร่าเพราะแสงสว่างกระทันหัน ไม่ทันมองกำนันจอมพลเดินกลับมาพร้อมกระชากเสื้อเชิ้ตสีเข้มออกจากตัวโยนทิ้งลงพื้น รู้ตัวอีกทีคนร่างโตโถมลงทาบทับกักไว้ด้วยลำแขนทั้งสองข้างแล้ว“กะ กำนัน อื้อ อือ อือ”ร่างแกร่งไม่เสียเวลาอีกต่อไป กายแกร่งเต้นตุบมาทั้งวันต้องการเข้าไปหาร่างนุ่มนิ่มตรงหน้าแทบขาดใจขยับตัวขึ้นทับดาราสาวไว้พร้อมจูบหนักหน่วงบดขยี้จนคนร่างเล็กร้องอึกอักด้วยความเจ็บมือสีเข้มล้วงเข้าใต้เสื้อยืดตัวใหญ่กระชากดึงออกทางศีรษะก่อนชะโงกง้ำด้านบนจ้องมองดวงตากลมโตดั่งกวางสาวตื่นตระหนกด้วยนัยน์ตาสีนิลเข้มข
บทที่ 29***NCคิ้วเข้มขมวดเล็กน้อยก่อนยืดกายขึ้นจับต้นขาดันให้แนบไปกับทรวงอกอวบ มองพลูสวยแหวกออก ร่องเล็กแคบเกินกว่าหัวมนปลายป้านใหญ่จะเข้าได้“ทำไมเล็กแบบนี้ ฮื้อ อ่า”จอมพลส่งมือเปิดทางแหวกออกใช้นิ้วหัวแม่มือดันส่วนหัวมุดเข้าได้เพียงเล็กน้อยค่อยเสือกกายเลื่อนเข้า“อ่า เข้าแล้ว อืม โอ๊ย จันทน์ จันทน์ อ่า”มือเล็กเรียวกำต้นขาตัวเองแน่นเบ้หน้าเมื่อถูกเหยียดขยายออกกว้างด้วยแท่งใหญ่จอมพลค่อยดันสะโพกสอบเสือกเอ็นเข้าได้ครึ่งลำแล้วถอนออกเกือบสุด“อ่า จันทน์ อ่า ไม่ไหวแล้ว อ่า”คนร่างโตขยับดันคนร่างเล็กขึ้นไปด้านบนอีกแล้วขยับตัวตามเสือกกายลงสุดคราวเดียวมิดโคน“พี่พล! อื้อ ไอริณเจ็บ เบา ๆ สิ”“แค่นี้ยังเจ็บเลยเมียจ๋า พี่จะทำยังไงดี อ่า อา”กายแกร่งขยับสะโพกถอนยาวช้าเกือบสุดก่อนเสือกเอ็นลงร่องงามแสนหวานฉ่ำสีอ่อน ครางในลำคอ นัยน์ตาสีนิลล้ำลึกจ้องมองสาวใต้ร่างขยับเริ่มเคลื่อนกาย“ซี้ดดด จันทน์ อ่า พี่แย่แน่ อ่า”มือสีเข้มกำต้นขาขาวเนียนแน่นจนเป็นรอย ทางรักรัดรึงและคับแคบจนเอ็นร้อนปวดหนึบ เฝ้าสังเกตสีหน้าคนใต้ร่างเริ่มดีขึ้นจึงค่อยขยับถี่ถอนกายออกสุดกระแทกลงแรงสูดปากครางลั่น อีกมือเท้าหัวเตียงไ
บทที่ 30 แผ่นดินไหว 555“พ่อมึง น่าจะเรียบร้อยแล้ว”จอมทัพชะโงกมองเห็นเงียบเสียงกันไปแล้วจึงพากันลุกจากชานบ้าน“ไป ไปนอนกัน เฮ้อ! เลือดมันแรงเหมือนกูตอนหนุ่ม ๆ ไม่มีผิด”“เชอะ! ตาแก่ทำพูดไป”ทั้งสามผ่อนลมหายใจแยกย้ายกันเข้าห้องนอนของใครของมัน จอมทัพวางหลานสาวลงบนเตียงตรงกลางก่อนล้มตัวนอน“แม่มึงเอ้ย!”“มีอะไรเล่าพ่อมึง”“แม่ว่า หนูไอริณจะยอมคืนดีกับไอ้พลง่าย ๆ ไหม”“ง่ายไม่ง่าย ไอ้พลมันจับรวบหัวรวบหางไปแล้ว”“มันไม่เกี่ยวนะโว้ย! เขาเป็นถึงดาราดัง ไม่ใช่เด็กมัธยมใส ๆ บ้านจนเหมือนก่อน”“ก็จริงนะ อย่างหนูไอริณเลือกใครก็ได้ รวยแค่ไหนก็ได้”“นั่นน่ะสิ อย่าเพิ่งคิดเลยแม่มึง นอนดีกว่า”ทองประศรีหลับตาภาวนาในใจขอให้คนทั้งสองกลับมาคืนดีกัน จอมใจมันจะได้มีแม่เสียที ส่วนไอ้พลจะได้อยู่ในที่ในทางไม่เที่ยวมีเล็กมีน้อยอีกตับ ตับ ตับ กึก กึก กึกทองประศรีลืมตาโพล่งเมื่อหลับไปได้เพียงสักพัก บ้านพลันกลับมาสั่นไหว เหลือบตามองจอมทัพที่ลืมตาอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว“พ่อมึง แผ่นดินไหวอีกแล้ว”“นอนได้ไหมแม่มึง”“ก็พอได้ ไม่เวียนหัวเท่าไร”เสียงประตูห้องด้านข้างเปิดออกทำให้สองผัวเมียมองหน้ากัน รับรู้ว่าเพื่อนขอ
บทที่ 31 ถึงขนาดหนี“แล้วนี่ คุณกลับเมื่อไร”“เออ ผม ผม”“อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่นั่น กลับไปเลย”“ไอ้พล! มึงอย่ามาหึงซี้ซั้ว นี่มันเพื่อนหนูไอริณ”จอมพลมองท่าทางของหนุ่มสำอางอีกครั้งกวาดสายตาพิจารณาเสื้อผ้าหน้าผมทั้งดูราคาแพงและเรียบร้อยทุกส่วน“ดูท่าคงไม่ใช่แฟน แล้วทำไมข่าวต้องลงเป็นแฟน”ภูมิพูดไม่ออกวางช้อนลงอึดอัดทันที ส่งสายให้จอมทัพช่วยเหลือ“พ่อพูดเอง เมื่อคืนคุยมาบ้างแล้ว อันที่จริงคุยกันทั้งคืนนั่นแหล่ะ เพราะแกมันอึดเหลือทน”“พ่อ!!”จอมพลเสียงสูงดังขึ้นจอมทัพเลยยอมหยุดแล้วยกมือปิดปากกระแอมกระไอ“ฮะ แฮ่ม คืองี้ หนูไอริณให้คุณภูมิช่วยเป็นไม้กันหมาบรรดาเฒ่าหัวงู อย่างเช่นเจ้าผู้กำกับคนนั้นเองก็เคยลวนลามไอริณมาก่อน”จอมพลหันควับมองไปยังด้านล่างแต่ไม่เห็นใคร ทุกอย่างเงียบกริบคล้ายไม่มีคนอยู่“พวกกองเผ่นไปวัดตั้งแต่เช้า หลังจากที่เอ็งตะโกนออกมาจากห้องนอน”“งั้นก็ไม่ต้องถ่ายมันแล้ว”“ไม่ได้!”คราวนี้เป็นภูมิพูดแทรกขึ้นก่อนสะดุ้งสุดตัวเพราะสายตาพิฆาตของจอมพล“คะ คือ ถ้าไอริณไม่เรียกเรตติ้ง จะโดนช่องฟ้อง เงินมากอยู่เหมือนกัน”“ก็ช่องคุณไม่ใช่เหรอ”“ของพ่อผม”จอมพลนั่งนิ่งใช้ความคิดก่อนลุกขึ้
บทที่ 32 อารมณ์ดี แต่เมียหนี 55ตึงตัง ตึงตัง!!เสียงลากกระเป๋าใบใหญ่ลงมาจากบันไดบ้านชั้นสองทำให้เชอรี่กับภูมิซึ่งนอนอยู่ในเปลใต้ถุนบ้านยามบ่ายลุกขึ้นนั่งมองเป็นทางเดียว เห็นร่างระหงของดาราสาวลากกระเป๋าใหญ่ลงมาทุลักทุเล“เปี๊ยก ไปช่วยเจ้านายเราหน่อยสิ”“ค่ะ”เชอรี่หันไปสั่งเด็กยกของที่ยืนมองเซ่อซ่าตามประสา แล้วรอกระทั่งเพื่อนดาราเดินมาใกล้จึงค่อยเอ่ยถาม“เป็นไงเพิ่งตื่น แล้วนี่จะหอบผ้าผ่อนหนีผัวไปไหน”“ไอ้บ้าเชอรี่ ปากดีนัก ฉันไม่อยู่แล้ว”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”เสียงหัวเราะของภูมิทำให้ไอริณก้มลงคว้าเศษกิ่งไม้โยนใส่หมั่นไส้ ใบหน้าเพื่อนชายยิ้มกว้างหัวเราะงอหายไม่หยุด“ฉันไม่ได้นอนเลยแก บ้านแม่งแผ่นดินไหวทั้งคืน ฮ่า ฮ่า ฮ่า”“หยุด!! หยุ๊ดดพูด!!”ไอริณปรี่เข้าไปตบไหล่เพื่อนใบหน้าหวานแดงซ่านอายจัดกวาดตามองรอบ ๆ โชคดีไม่มีคน“นี่ไปไหนกันหมด”“ผู้กำกับเป็กลากน้าทองประศรีไปวัดกลาง เห็นว่าให้พาไปหาหลวงพ่อเจ้าอาวาส อยากถ่ายบริเวณวัด”“เออดี ทางสะดวก ไอ้ภูมิไป ไปนอนที่บ้านฉัน ไม่อยู่มันแล้วบ้านหลังนี้”“ฮ่า ฮ่า ไอริณรับมือกำนันไม่ไหวเหรอจ๊ะ”หน้าหล่อลูกผู้ดีลอยหน้าลอยตาล้อเลียนจนถูกดาราสาวตบหัวไหล่อีกป
บทที่ 33 แซตหมู่บ้านรัว ๆมือแกร่งล็อคท้ายทอยแน่นกดบดจูบลงโทษให้เมียดื้อที่ริอาจหนีจากเขาอีกครั้ง ดาราสาวเจ็บจนใช้มือเล็กทุบบ่าแต่คนร่างโตยังไม่หยุด กระทั่งได้รสชาติเค็มปะแล่มจึงได้ผละใบหน้าคมเข้มขึ้นมอง“อย่าคิดจะหนีไปอีก ไม่มีทาง คราวนี้ต่อให้หนีไปไกลสุดหล้าพี่จะตามลากกลับมาให้ได้ เข้าใจไหมจันทน์กะพ้อ”ดวงตากวางไหวระริก ใช้ลิ้นเลียริมฝีปากบวมเจ่อตรงรอยช้ำที่จอมพลได้ฝากไว้ สีหน้าคนร่างโตแน่วแน่และคมกล้าจนเธอเองไม่กล้าพูดคำไหนออกมา ได้แต่กวาดสายตามอง“พี่ถามว่า เข้าใจไหม”หน้าหวานคมพยักหน้าแทนเปล่งเสียงพูดแล้วถูกดึงมือให้ลุกขึ้นจากเตียงฉุดพาเดินไปทางประตูห้อง“ไปไหน พี่พลจะพาจันทน์ไปไหน”น้ำเสียงหวาดหวั่นชัดเจนจนจอมพลต้องหยุดเท้าลงแล้วดันแผ่นหลังคนร่างเล็กมาใกล้“ไปบ้านพี่ไง พี่สร้างไว้รอเรามานานมากแล้ว กระเป๋าอยู่ไหน”ไอริณชี้ไปทางตู้เสื้อผ้าเพราะยังไม่ทันได้เอาของออกจากกระเป๋าเลยทำให้จอมพลเดินกลับไปลากมาพร้อมดึงจูงมือคนร่างเล็กออกมาจากห้องนอน“ละ แล้ว ไอริณต้องทำงานนะ”“เช้ามาพี่จะไปส่ง เย็นจะไปรับกลับ”“แต่ คนในกองจะรู้”“รู้แล้วยังไง เป็นเมียพี่มันน่าอายหรือไง หื้อจันทน์กะพ้อ ต้อง
บทที่ 34 อยากจะทำลูกกับพี่ใช่ไหม“เรียกกำนันตลอดเลยนะ ชอบที่พี่ใส่ชุดข้าราชการใช่ไหม จะได้ไม่ถอด”ไอริณอ้าปากค้างพูดไม่ออกแล้วหุบฉับลงเมื่อมองเห็นคนงานภายในบ้านหลายคน บางคนกำลังดูแลเครื่องยนต์ บางคนนั่งเล่นกัน“เงียบไปเลย ถูกใจล่ะสิ”“หยุด ๆ พอ ๆ พูดไปพี่ก็ไม่รู้สึกรู้สา หนังหนาขนาดนั้น แล้วนี่บ้านใหญ่โตสร้างไว้อวดใครกัน”ปัง!!ไอริณลงจากรถเมื่อจอมพลเลี้ยวเข้าซองโรงจอดรถซึ่งยังมีอีกหลายคันรวมไปถึงรถหรูราคาแพง“กลัวน้อยหน้าดาราดัง สร้างบ้านข่มคนทั้งหมู่บ้าน เลยเอาบ้างประเดี๋ยวชาวบ้านจะหาว่ากำนันรวยไม่เท่าเมีย”ดาราสาวเอี้ยวหน้ามองส่ายหน้าด้วยความระอาความกะล่อน แล้วสำรวจบริเวณโดยรอบรถเกี่ยวข้าวถึงห้าคัน และยังรถบรรทุกหกล้อสิบล้อ รถแบคโฮเล็กหนึ่งคัน“กำนันรับเหมาก่อสร้างด้วยหรือไง หรือรับถมดิน”“เข้าใจถาม ไม่บอกหรอก รอให้จันทน์กลับมาช่วยก่อนค่อยบอก”“ไม่อยากรู้ก็ได้”คนร่างเล็กเดินตามคนร่างโตไปยังทางขึ้น คนงานต่างพากันมองพลางยิ้มดีใจที่เห็นดารายิ่งทำให้ไอริณเดินเร็วขึ้นเข้าไปใกล้กำนัน“กลัวอะไร ชาวบ้านไม่ค่อยเห็นดารา แค่อยากมอง พอเคยชินแล้วก็เลิกมองเองแล่ะ”“เปล่ากลัว แต่หวั่นใจ”“หวั่น
บทที่ 35***NC“กำนัน!!”ตาคมดุตวัดขึ้นมองจนไอริณหุบปากเงียบอีกครั้ง ก้มมองมือสีเข้มกอบฐานเต้าขึ้นทั้งสองข้างดันสูงส่งให้ยอดหัวนมตั้งชันเข้าสู่ปากหนา“อืม อ่า หวาน เสียดายพี่ทำจนเป็นรอยเลย”“พูดออกมาได้! หน้าไม่อาย ทำจนไอริณเจ็บไปหมด”“มามะ ผัวจะเลียให้เมียจ๋านะ รับรองหายเจ็บมีแต่ความเสียวเลยจ้ะ”ไอริณขนลุกเกรียวเมื่อได้ยินดันตัวหนีถอยหลังแต่พ่อร่างใหญ่ใช้น้ำหนักต้นขาแกร่งทับร่างเล็กของเธอไว้ เบียดดุ้นแก่นกายตรงเนินสาวคลึงวน“จันทน์ไม่ชอบเหรอ พี่ทั้งเลีย ทั้งดูดแบบนี้ ฮื้อ”จอมพลส่งสายตาหยาดเยิ้มขึ้นมองดาราสาว ส่งลิ้นออกมาเลียวนรอบยอดหัวเล็กสีชมพู แล้วปาดซ้ายขวาก่อนครอบปากดูดดึง วนลงด้านฐานขบเม้มจนทั่วเนินทรวงอวบอิ่มล้นมือ“อ่า กำนัน”“อืม ให้เรียกใหม่”“อื้อ พี่พล ไอริณต้องพักนะ”“พักแล้วหนึ่งคืน”“ไม่พอหรอก ไอริณเจ็บแทบแย่”กำนันจอมพลเลื่อนตัวขึ้นจูบปากคนช่างพูด ขยับลิ้นแทรกสอดใส่ในโพรงปาก มือกำเคล้นโนมนมเต่งตึงบีบแน่นจนดาราสาวร้องอึกอัก“อ่า จันทน์ พี่คิดถึงจันทน์เป็นบ้าเลย”“ไม่หรอก”“รู้ได้ยังไง”จอมพลเลื่อนหน้าลงซอกคอขบเม้มดูดเนื้อนุ่ม มือขยี้หัวนมปั่นจนแข็งตึงขึ้น กายสาวบิดเร่าเ
ตอนพิเศษ 2“คัท คัท!!”ดาราสาวเงยหน้าขึ้นจากพื้นในท่าก้มกราบเมื่อได้ยินเสียงผู้กำกับสั่งคัท ใบหน้าหวานยังเปื้อนคราบน้ำตาจากบทนางวันทองในเรื่องขุนแผนขุนช้างฉบับรีเมคไอริณกวาดตามองโดยรอบผ่านนัยน์ตาฉ่ำน้ำ เห็นเด็กในกองกำลังปิดไฟเก็บของ ตอนนี้คงราวสามทุ่มแล้ว“คุณไอริณคะ”เสียงเปี้ยกดังขึ้นด้านข้างพร้อมผ้าเช็ดหน้ายื่นส่งมาให้เธอ“ขอบใจจ๊ะ”“กำนันรอนานแล้วค่ะ”“บอกให้เขารออีกเดี๋ยว ขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”ไอริณ ดาราดังลุกขึ้นจากพื้นเรือนไม้ทรงไทยโบราณริมลำน้ำสุพรรณบุรี เดินลงบ้านหางตามองเห็นคนร่างสูงแกร่งผิวสีเข้มยืนหน้าเง้ารอ ตั้งแต่เมื่อเย็นฮึ สมน้ำหน้า คนร่างเล็กเดินตัดใต้ถุนเรือนตรงไปยังเต้นท์สำหรับนักแสดงเพื่อเปลี่ยนชุด“เชอรี่”“ว่าไง”“คืนนี้นอนบ้านแม่เราหรือเปล่า”“คงไม่ ขับกลับกรุงเทพเลย ผู้กำกับสั่งพักกองสามวัน”“สามวัน! อะไรกัน พักอีกแล้ว”เชอรี่เงยหน้าขึ้นจากจอโทรศัพท์ เพ่งมองเพื่อนรักกำลังถอดชุดเปลี่ยนเสื้อผ้า“ก็ผัวใครล่ะ มายืนหน้าบึ้งรอเมียอยู่ได้”“กะ ก็ พี่พลเขาแค่เป็นห่วง”ดาราสาวเสียงอ่อยลงหยิบเสื้อผ้าชุดเดรสขึ้นสวม แม้ปากพูดประชดประชันแต่ใจจริงนั่นพองฟู“ห่วงหรือหวง
ตอนพิเศษ 01“อื้อ อื้อ ม่ะ ม่ะ”เสียงเล็กอู้อี้ดังขัดใจยามโดนแย่งของรักไปจากมือ ดวงตาคมกล้าแม้ว่ายังกลมโตและใสซื่อดั่งเด็กน้อยวัยแปดเดือน แต่เมื่อมองให้ดีรู้ได้เลยว่าโตมาเมื่อไรได้กลายเป็นตัวปัญหาของหมู่บ้านแน่นอน โดยเฉพาะสาว ๆจอมพลจ้องหน้าลูกชายนิ่งในมือเขาคือของเล่นนุ่มนิ่มที่ลูกชายเอาเข้าปากมาแล้วสักพัก“จอมภพ อันนี้มันเอาเข้าปากไม่ได้”ดวงตาเล็กดื้อดึงคล้ายตัวเขาแต่ในฉบับย่อเล็กกว่ากำลังจ้องตอบก่อนตั้งท่าเบะปากคล้ายตะโกนร้องไห้หาคนช่วยคนร่างโตชะงักมองซ้ายขวาหาเมียจ๋าสุดที่รักพลันนึกได้ว่าวันนี้มีออกกองถ่ายทำซีรีซ์ที่ถ่ายค้างไว้เมื่อปีกลายเพราะท้องดันโตสะก่อน“แม่จันทน์ไม่อยู่วันนี้ มางอแงไม่ได้นะ”เสียงเข้มต่ำพยายามทำให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนหวาดหวั่น แต่เด็กชายคนนี้รู้ดีฉลาดเกินเด็ก น้ำเสียงดุดันไม่ได้ทำให้จอมภพกลัวแต่อย่างใด ยังส่งสายตาดื้อรั้นอ้าปากเตรียมแผดเสียงร้อง“พ่อจ๋า พ่อทำอะไรอยู่น่ะ เดี๋ยวจอมใจไปโรงเรียนสาย”ตึก ตึก ตึกจอมใจวิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้าน ตั้งแต่แม่ไอริณแต่งงานกับพ่อก็ให้รับจอมใจมาอยู่ด้วยที่บ้านใหญ่ กลับไปนอนกับปู่ย่าเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์“ก็น้องเอาอันนี้เข
บทที่ 47**NC จบบริบูรณ์แควก!!เสียงสไบขาดทำให้ไอริณผละหน้าออกทันที“กำนัน นี่ชุดกองถ่าย”“ช่างมัน ซื้อใหม่”“อื้อ อือ”จอมพลโถมร่างให้คนร่างเล็กล้มลงนอนหงายแล้วกระชากสไบลงจนพ้นเนินนมใหญ่ทั้งสองข้าง“ไม่ใส่ชุดชั้นในเมียจ๋า”“ก็ชุดไทย ใส่แต่จุกปิดหัวนม”ไอริณดึงจุกปิดหัวนมออกทั้งสองโยนลงพื้น แล้วค่อยกอบขึ้นให้เต้าชิดกัน“กำนันชอบนมจันทน์ไหม”“อ่า สวย ชอบมากเมียจ๋า อืม เลียหน่อยนะ อ่า”จอมพลโน้มหน้าลงหาทันทีปาดลิ้นเลียวนยอดหัวนมทั้งสองข้างสลับไปมาซ้ายขวาทั้งดูดขมเม้ม“อ่า ดูดแรง ๆ สิกำนัน”“อือ เมียชอบแรง ๆ เหรอจ๊ะ กำนันจัดให้”ปากหนาครอบลงดูดแรงอีกมือคลึงขยำเต้าบีบจนเนื้อปลิ้นล้นมือ ขยับฟันกัดหัวนม“อ่า จันทน์ชอบ แรง ๆ”สองมือขยำเต้าแรงขึ้นปากครอบหัวดูดดึงเคลื่อนลงตามรอบเต้าใหญ่ทั้งขบเม้มกัด ทั้งดูดจนขึ้นรอยจ้ำทั่วใบหน้าเข้มเลื่อนลงมือกระชากผ้าถุงขึ้นตลบจนพ้นเนินสวาทแล้วมุดหน้าลงทันทีไม่รอช้า ให้ไหล่ดันต้นขาคนร่างเล็กไว้เปิดออก เอานิ้วเปิดแหวกปาดลิ้นขึ้นลงกระหายหิว“พี่รอตั้งนาน หิวจันทน์จะแย่ อยากเลียดูดแบบนี้ อ่า ซู้ดด”จอมพลใช้ปากดูดเม็ดอ่อนไหวเลื่อนนิ้วเข้าทางรักแสนหวานขยับถี่“อ่
บทที่ 46***NCปัง!!“เบา ๆ สิพี่พล รถราคาตั้งแพง”ดาราสาวบ่นอุบเมื่อลงจากรถมามองมือสีเข้มกระแทกประตูปิดใจร้อน แล้วลากมือคนร่างเล็กเข้าไปในบ้าน“เดี๋ยวซื้อให้ใหม่”“ฮื้อ รวยขนาดนั้น จันทน์ไม่ทำงานแล้วดีกว่า”“ก็ดี นอนอ้าขาอย่างเดียวพี่ชอบ”“พี่พล!”คนร่างเล็กเดินซอยเท้าถี่ตามแต่ไม่ทันใจคนร่างสูงกว่าจึงก้มลงช้อนร่างขึ้นเข้าวงแขนพาเข้าบ้านท่ามกลางสีหน้าตื่นตกใจของคนงานและป้าอ้วนที่ยืนชะเง้อมองมาจากทางโรงจอดรถเกี่ยวข้าว“มาช้า พี่รอตั้งเดือนกว่าแล้ว นี่ถ้าขืนมาช้ากว่านี้พี่คงอกแตกตาย”“แล้วทำไมไม่ไปตาม”“เรื่องอะไร เป็นคนหนีไปเองแท้ ๆ”“ชิ รู้งี้ปล่อยให้รออีกดีกว่า”จอมพลก้าวกระโดดคราวละสองขั้นขึ้นบันไดกว้างตรงไปทางห้องนอนใหญ่ทันควัน ใบหน้ายังยิ้มกว้างก้มมองคนร่างเล็กในอ้อมแขนด้วยใจพองโต“ถ้าปล่อยให้รออีกพี่จะไปบวช”“บวช!!”“ใช่ บวชมันสะเลย ให้จันทน์มาคอยยืนตักบาตรชะเง้อมองแทนบ้าง”“โรคจิต ฮ่า ฮ่า บวช คิดได้ไง ว้ายยยย!!”ตุบ!!“พูดมากนักนะเมียจ๋า”จอมพลโยนคนร่างเล็กลงเตียงแล้วปลดกางเกงพร้อมบ็อกเซอร์โยนลงพื้น เอื้อมมือหยิบสร้อยพระเครื่องออกจากรอบคอประนมมือสวดลาแล้ววางไว้บนโต๊ะข้างเตียง ปลด
บทที่ 45 ใจพองเลยพ่อกำนัน อิ อิปัง!!“พี่พล พี่พล!!”“หนูไอริณ”ทองประศรีชะโงกหน้าออกมาจากบนบ้านตาโตเบิกกว้างเมื่อเห็นดาราสาวในชุดไทยสีชมพูกลีบบัวยืนอยู่ตีนบันไดบ้าน“น้าทองประศรี พี่พลล่ะ พี่พล!”“วันนี้วันพฤหัส ไอ้พลมันไปทำงาน”“ทำงาน? ทำงานที่ไหนน้าทองประศรี”“วันนี้อยู่ อบต.”“อบต.? อบต.”ไอริณผละออกจากบันไดตรงไปที่รถหรู“เดี๋ยว ๆ น้าไปด้วย น้าไปด้วย”ทองประศรีรีบสับขาลงจากบนบ้านในชุดผ้าถุงสีน้ำเงินเข้มลายดอกชบาเสื้อผ้าฝ้ายลูกไม้ธรรมดาอยู่บ้าน สวมรองเท้าแตะหูคีบง่าย ๆ วิ่งตามไปยังรถกลัวไม่ทัน“ไปทางนี้หนูไอริณ”ทองประศรีนั่งในรถทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะโหลดเตี้ยแต่ยังนั่งได้ มือเกร็งจับคอนโซลหน้าไว้เพราะดาราสาวซิ่งเร็วจนร่างคนแก่กระชากกระแทกเบาะนั่งเอี๊ยด!!ดาราสาวกระโดดลงจากรถวิ่งขึ้นบันไดหน้าตึกที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลบางปลาม้า กวาดตามองหากำนันร่างสูงแต่ไม่มี“หาใครคะ ว้าย ว้าย คุณไอริณ”เสียงน้องผู้หญิงที่บังเอิญเดินออกมาพอเห็นว่าเป็นใครร้องเสียงหลงวิ่งวนไปมาหน้าตื่น“กำนัน กำนันจอมพลอยู่ไหน”“กำนัน กำนันอยู่ไหน? กำนันไปงานในเมือง วันนี้ที่วัดหลวงพ่อโตมีงานสมโภช”“วัดหลวงพ่
บทที่ 44 เก้าสิบเจ็ดกิโลเมตรทุกอย่างเหมือนวนกลับยังจุดเดิมเรื่องราวเมื่อแปดปีก่อนราวกับว่าเหตุการณ์ไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นเพียงแค่ความฝันดาราสาวนั่งนิ่งภายในเต้นท์แต่งตัวเพื่อเตรียมบวงสรวงเปิดกล้องซีรีซ์เรื่องใหม่ตั้งแต่ออกจากบางปลาม้าตัวเธอไม่เคยร้องไห้อีกเลยแม้ว่าภายในร่างกายบอบช้ำสักเพียงใด ดวงตากลมโตดั่งกวางอันเป็นเอกลักษณ์หม่นแสงลงทุกวัน“ไอริณ”“ว่าไง”“ไอ้ภูมิมันจะหย่าเมีย”หน้าหวานเอี้ยวหน้าไปมองหน้าผู้จัดการเพื่อนสนิททันควัน เวลาหลายปีมาแล้วที่เธอและภูมิต้องปลอมเข้าใส่ทุกคน คงถึงเวลาแล้วสินะ“เมื่อไร แล้วทรัพย์สิน”“มันยอมหารครึ่ง”“หารครึ่ง!”“ใช่ แกจะโทรหามันไหม มันอยากคุยกับแก”“ไม่อ่ะ ฉันไม่พร้อม ดีใจกับมันด้วยที่คิดได้”“เดี๋ยวนักข่าวคงอยากให้แกแถลงข่าว”“อืม เอาสิ แล้วเรียลริตี้เมื่อไรจะออนแอร์”“วันนี้ช่วงเวลาไพร์ไทม์ ออนตอนแรก”“ดีเลย สู้อุตส่าห์ไปตั้งไกลในที่สุดจะได้เวลาฉายสักที”“แกโอเคหรือเปล่า”“โอเค๊ มีอะไรที่ฉันผ่านไม่ได้อีกเชอรี่ ไม่มีแล้ว”“งั้นออกไปเถอะ เผื่อนักข่าวจะขอสัมภาษณ์”“อืม”ไอริณค่อยลุกขึ้นในชุดไทยพีเรียดเรื่องใหม่ขุนช้างขุนแผน ผนวกเวลาพอเหม
บทที่ 43 มะปราง“มาทำไม!!”“มะปราง มะปราง”สาวร่างเล็กพูดตะกุกตะกัก มองไปรอบลานบ้านเห็นคนมากมายกำลังเก็บของต่างพากันมองมาทางเธอเป็นทางเดียว ดาราสาวเองที่นั่งอยู่ใต้ถุนบ้านก็มองมายังเธอเช่นกัน“กำนัน มะปรางมันมาขอความช่วยเหลือ”ฝ้ายรีบชิงพูดแทนเพื่อนเมื่อเห็นว่ามะปรางกำลังจะไม่ไหวแล้ว“เราไม่ได้เกี่ยวข้องกันแล้ว ได้บอกเพื่อนหรือเปล่า”“ฝ้ายรู้ แต่กำนัน มะปรางมันกำลังแย่ มันโดนของ”“ของ?”กำนันจอมพลหันกลับไปทางมะปราง สาวร่างเล็กดูหน้าหมองคล้ำนัยน์ตาลอย สติไม่อยู่กับตัวเท่าไร“เกิดอะไรขึ้น”“ฉันเล่าเอง”ฝ้ายเดินเข้าไปใกล้กำนัน เพราะไม่ต้องการให้ใครได้ยิน“มะปรางมันไปอาศรมพ่อเฒ่ามา”เพียงเท่านี้จอมพลก็เข้าใจหันกลับไปมองมะปรางด้วยสายตารังเกียจเดินถอยหลังออกมา“พี่คงช่วยมะปรางไม่ได้ กลับไปสะเถอะ”“กำนัน!! เมื่อเย็นเราเกือบโดนรถบรรทุกชนตายข้างถนน”“นั่นมันแล้วแต่เวรกรรม คนถือศีลทำหมั่นทำความดีย่อมมีสิ่งคุ้มครอง ส่วนผู้คิดร้ายย่อมทำลายตนเอง เป็นธรรมดาสัจธรรมของโลก”“กำนัน! ไม่เห็นใจไอ้มะปรางมันบ้าง มันรักกำนันมากเลยต้องทำแบบนั้น ถ้ามันตายไปบาปกรรมมันก็ตกไปที่กำนัน”“ปกติพี่ไม่เชื่อเรื่องพวกนี
บทที่ 42 เอาแล้วมะปราง“มะปราง”“ว่าไงฝ้าย”“แกเอาหุ่นไปฝังแล้วหรือยัง”ฝ้ายลงนั่งข้างเพื่อนสาวตรงชุดม้าหินอ่อนหน้าคณะเรียน จ้องหน้าเพื่อนดูสีหน้าไม่ดีเลยหมองคล้ำแปลก ๆ“ฝังแล้ว ตรงแยกใหญ่ก่อนเข้ามหาวิทยาลัย”“กี่วันแล้ว”ฝ้ายยืนน้ำหวานให้เพื่อนเมื่อเห็นมะปรางยกมือปาดเหงื่อบนหน้าผากเม็ดใหญ่ทั้ง ๆ ที่อากาศไม่ร้อน“ขอบใจนะ หลายวันแล้วล่ะ ตั้งแต่วันที่เจอกับพี่พลครั้งสุดท้ายตรงตลาดเก้าห้อง ก็เอาไปฝังเลย”“หลายวันน่ะกี่วัน”“สามวัน”“สามวันแล้ว? มีอะไรผิดปกติไหม”“ไม่นะ ไม่มี”มะปรางเองชักใจคอไม่ดีหันมองหน้าเพื่อนมือสั่นขณะยกน้ำขึ้นดื่ม เหงื่อไหลลงปลายคางหยดลงพื้นโต๊ะหินอ่อน“ฉันว่าไม่ดีแน่ ๆ กำนันจอมพลไม่ติดต่อมาเลยใช่ไหม”“ไม่เลย ทำยังไงดี ฉันกลัว”“ตาแก่นั่นมันบอกแล้วว่าไม่รับแก้ของ เอางี้ไหม ไปเอาขึ้นมาไปคืนมัน”“จะได้ผลเหรอ รออีกสักสองวันไหม”“ไม่รอแล้วแก มองไปดูหน้าดำขนาดนี้ เหงื่อหยดไหลตลอดเวลา ฉันว่าแกจะโดนของเข้าถ้าขืนชักช้าจะแก้ไม่ทัน”มะปรางยังลังเลแต่เพื่อนสาวฉุดมือดึงขึ้น รวบกระเป๋าหนังสือเรียนขึ้นมาด้วย“ไปรถฉัน ฉันขับเอง”ฝ้ายจัดการพาเพื่อนเข้าไปนั่งในรถพาออกจากมหาวิทยาลัยใ
บทที่ 41**NC“อยู่กับพี่ กลับมาเป็นเมียพี่ กำนันบ้านนอกคนนี้ได้ไหม จันทน์คนดี”นัยน์ตาสีนิลจ้องมองนิ่งคมกล้าทั้งคาดคั้นต้องการคำตอบ แต่ไอริณไม่อาจรับปากได้จึงนิ่งเงียบ“ไม่เป็นไร พี่จะรอจนกว่าจันทน์จะพร้อม ถือสะว่าเป็นบทลงโทษของพี่”คนร่างโตโน้มหน้าลงแตะริมฝีปากหนาอุ่นบนริมฝีปากสีแดงเย้ายวน มือโอบแผ่นหลังเลื่อนไปยังซิปรูดลงพร้อมลิ้นฉกเข้าสอดใส่เอนร่างเล็กลงพื้นกระดานเย็นเยียบจากอากาศยามค่ำกลิ่นกายชายโอบล้อมคนร่างเล็กไว้ยามชะโงกง้ำด้านบนส่งจูบอ่อนหวานผิดไปจากหลายวันที่ผ่านมา ทั้งเว้าวอน ชอนไชกวาดหาน้ำหวานในโพรงปากเชื่องช้ามือเลื่อนเสื้อลงทีละน้อยจนพ้นเนินทรวง จึงเลื่อนใบหน้าลงหน้าเนื้ออวบอิ่มเต่งตึงขาวนวล“พี่พล อ่า”กายสาวแอ่นขึ้นยามปากเข้าครอบครองหัวนมเล็ก ลิ้นปาดไล้กระหวัดหยอกล้อ เร่งเร้าให้ยอดไตแข็งชันสู้ความสาก“จันทน์ อ่า”จอมพลเลื่อนหน้าขึ้นอีกครั้งสอดลิ้นเข้าสู่ปากไอริณร้อนแรงขึ้น ส่งกระแสไฟแห่งรักเข้าสู่โพรงปาก ให้คนร่างเล็กใต้ร่างได้รับรู้ว่าตัวเขานั่นเร่าร้อนมากขนาดไหน มือกระชากดึงชุดเดรสออกจากร่าง“พี่พล ที่นี่ อื้อ”“พี่ฝันถึงมานานมากจันทน์ พี่อยากให้จันทน์กลับมา แล้วพี่