บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาพลิกชะตาพระรอง: บทที่ 21 - บทที่ 30

6ฉากสำคัญ “ไปเสีย ครั้งนี้ฉันจะไม่เอาเรื่องอะไร แต่หากมีครั้งหน้าเธอจะไม่มีโอกาสรอด”จางอวี้เจินพูดกับผู้หญิงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและลุ่มลึก ให้ความรู้สึกราวกับกำลังเดินผ่านลานน้ำแข็งยักษ์ ทั่วทั้งร่างกายเย็นเฉียบ เธอไม่กล้าขยับเดินหน้าหรือถอยหลัง แม้จะก้าวขาออกไปครึ่งก้าวก็ไม่กล้าพอ“ขอบคุณผู้บัญชาการที่ช่วยเหลือ เชิญเข้าไปดื่มน้ำก่อนดีไหมคะ”“ได้”ชายหนุ่มเดินตามหญิงสาวและเด็กสาวเข้าไปในร้าน แน่นอนว่าเขารู้ดีอยู่แล้วว่าที่นี่คือร้านของเธอ เมื่อเห็นคนมากมายมุงดูจึงรีบเข้ามาดูสถานการณ์ กลัวว่าจะมีอันตรายอะไรกับเธอห้องส่วนตัวภายในร้านเครื่องประดับ ที่นั่งทั้งสองถูกจับจองด้วยหญิงสาวร่างอวบอิ่มและชายหนุ่มน่าตาดุดัน เด็กสาวคนนั้นยืนอยู่ข้างเธอนิ่ง ๆ ไม่กล้าพูดอะไรออกไป ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงช่วยเธอ ไม่รู้ว่าแท้จริงผู้หญิงคนนี้ต้องการบางอย่างจากเธอเหมือนคนอื่นหรือเปล่า รองผู้บัญชาการเจียงก็ยืนอยู่ด

7เรื่องผิดคาด เย่หมิงเสวียนพาเกาม่านอี้ขึ้นรถ อี้จินเฉิงเดินตามมาไม่ห่างแต่ไม่กล้าพูดอะไร ทั้งสามนั่งด้านหลังเว้นที่วางเบาะข้าคนขับไว้ให้หลู่ปินปินที่กำลังจะแวะรับ เย่หมิงเสวียนนั่งตรงกลางซ้ายมีเกาม่านอี้ ขวามีอี้จินเฉิง รับเด็กสาวที่หน้าร้านขายเครื่องประดับ จากนั้นก็ตรงกลับบ้านกันทั้งหมดเย่หมิงเสวียนแสร้งเอาใจเกาม่านอี้ตลอด พูดคุยด้วยท่าทางเอ็นดูแสนดีดังเช่นตอนแต่งงานใหม่ ไม่ใช่เรื่องที่เธอคาดเดาไม่ได้ในเมื่อเธอเป็นคนเลือกนิสัยพื้นฐานให้กับเขาเอง แต่ก็ตามน้ำทำตัวเป็นคนโง่ต่อไป อีกไม่กี่วันเธอจะได้เลิกเห็นหน้าเขาเสียทีครั้งก่อนหลังแต่งงานได้หนึ่งเดือนก็ถูกสามีไล่ไปอยู่เรือนเล็ก อีกทั้งเขายังทำร้ายร่างกายเธอ เพราะทะเลาะหึงหวงกันตามเส้นเรื่อง ครั้งนี้เธอต้องการจากไปเพื่อให้เส้นเรื่องเปลี่ยนแปลง จะได้ทำอะไรไม่ต้องสนใจเย่หมิงเสวียน“อาเสวียน ทำไมจึงกลับมาเร็วอย่างนี้”“ลูกพาอาอี้กลับมาพักผ่อน อ

8หย่ากันเถอะ “อาเสวียนแย่แล้วลูก” ฉินรั่วหนานหันไปประคองมือลูกชายไว้ สีหน้าแววตาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอเชื่อสนิทใจเพราะก่อนนี้ลูกชายก็ถูกยิงตอนไปช่วยเธอ เกาม่านอี้รู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่เห็นใบหน้านี้จากอีกฝ่าย แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้มากจึงต้องทำหน้าเศร้าเมื่อสองแม่ลูกนั่นหันมามองบรรยากาศรอบข้างเริ่มเคร่งเครียด ถึงอย่างไรเธอก็แต่งเข้าบ้านมาแล้วจะไล่ไปก็ไม่ได้ อีกทั้งเธอยังเป็นเจ้าของหนังสืออนุญาตอีก ฉินรั่วหนานแม้จะไม่ชอบเธอมากก็ยังเข้าใจสถานการณ์ดี ตอนนี้ตระกูลเย่ยังต้องการพึ่งพิงเส้นสายของตระกูลเกา“ท่านหลิว มีวิธีแก้หรือเปล่าคะ เราจะทำอย่างไรกันดี”“นั่นสิครับ ท่านหลิวมีวิธีแก้หรือเปล่า อาอี้เป็นภรรยาของผมจะทำอย่างนั่นได้ยังไงกัน”เย่หมิงเสวียนพูดจบก็หันไปมองเกาม่านอี้ด้วยสีหน้าอึดอัดใจ เอื้อมมือไปกุมมือเธอเพื่อปลอบใจที่ถูกคนกล่าวเช่นนี้ เกาม่านอี้นึกอยากสะบัดมือเขาแรง ๆ แล้วรีบวิ่งออกไปจากบ้านหลังนี้ เ

8หย่ากันเถอะ จางอวี้เจินตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลก่อนจะโน้มตัวจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับเธอ แววตามีแต่ความอ่อนโยนใจดี คำพูดนี่ก็เพียงเพื่อหยอกล้อเธอเท่านั้น ไม่ได้คิดกล่าวโทษเธอแต่อย่างใด“พี่ควรจะรีบมาเพราะถ้าพี่มาช้ากว่านี้ฉันคงต้องกลับก่อน”“นี่พี่ก็วางงานทุกอย่างแล้วรีบมาหาเธอแล้วนะ ถ้าอยากเจอกันให้เร็วกว่านี้มีแต่เธอต้องย้ายไปอยู่บ้านเดียวกับพี่แล้วล่ะ”“พี่อวี้เจิน”“พี่เย้าเล่น ม่านม่านให้คนตามพี่ทำไมหรือ”“มาค่ะ มานั่งก่อน”ผู้บัญชาการมณฑลถามอย่างสงสัย ดีใจอยู่ที่เธออยากเจอแต่ก็สงสัยว่าอะไรทำให้เธออยากเจอเขาในตอนนี้ หญิงสาวพยักหน้าแล้วฉวยข้อมือเขาจูงมานั่งคุยกัน “พี่งานยุ่งมากไหมคะ”“ก็พอสมควร”“นั่นสิ ช่วงนี้พี่ต้องตามคนค้าของเถื่อน ไหนจะพวกติดต่อขายสมบัติชาติให้ญี่ปุ่นอีก พี่จะไม่ยุ่งได้ยังไงกัน มีแต่ฉันหาเรื

9ชีวิตที่สงบสุข เธอคิดไว้อยู่แล้วว่าคงเป็นเพราะอี้จินเฉิง สาวใช้เลยไม่ได้นำอาหารไปให้ เธอเปลี่ยนเส้นเรื่องเลือกพระเอกใหม่ดังนั้นบางเรื่องที่เคยเกิดเลยไม่เกิดขึ้น แต่บางเรื่องที่ไม่เคยเกิดก็เกิดขึ้น เหมือนเรื่องของหลู่ปินปิน“อาเฉิง ที่เธอพูดจริงหรือเปล่า”อี้จินเฉิงทำหน้าเศร้าทันทีทั้งที่เมื่อครู่ยังกรอกตามองบนใส่เธออยู่เลย ดวงตาคู่สวยคลอปริ่มไปด้วยม่านน้ำบางใส หากจะให้พูดตรง ๆ เธอแสร้งตีหน้าเศร้าเพราะสามีไม่ยอมเข้าข้าง หากเขาเข้าข้างเธอเหมือนชาติก่อนอี้จินเฉิงก็จะกลายเป็นคุณนายน้อยของตระกูลเย่แทนเธอ“พี่ม่านอี้ ฉันขอโทษนะคะ ฉันคิดว่าพี่จะมากินอาหารกับพวกเราที่เรือนใหญ่เลยไม่ได้ให้คนจัดอาหารไปส่งพี่ที่เรือนเล็ก พี่หมิงเสวียนฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ”“อาเฉิง หากเธอทำผิดพลาดแบบนี้อีกฉันจะลงโทษเธอ อาอี้เธอไม่ต้องกังวลแม้จะต้องหย่ากัน เธอก็ยังเป็นคุณนายน้อยของพี่เสมอ”เกาม่านอี้แทบจะเบ้ปากมื่อได้ยินคำพูดเมื่อ