All Chapters of ทะลุมิติมาพลิกชะตาพระรอง: Chapter 31 - Chapter 40

10เรื่องอันตราย “ม่านม่าน เธอพูดอะไร”“เปล่าค่ะ พี่ต้องรีบกลับใช่ไหม ฉันเห็นพี่ดูนาฬิกาหลายรอบแล้ว”“พี่มีเวลาอีกครึ่งชั่วโมง ก่อนจะต้องไปเมืองข้าง ๆ”เกาม่านอี้ครุ่นคิดถึงเนื้อเรื่องต่อไปว่าจะมีเหตุการณ์สำคัญอะไรอีก เธอจึงพบว่าในนิยายเองก็มีเหตุการณ์ที่เขาออกไปทำภารกิจต่างเมือง และเขาต้องบาดเจ็บสาหัสจากคนของตระกูลเย่ที่ร่วมมือกับคนญี่ปุ่น เธอควรห้ามไม่ให้เขาไปหรือควรบอกให้เขาระวังตัวดี เหตุการณ์ที่ควรเกิดไม่ว่ายังไงก็ต้องเกิด เปลี่ยนได้ก็แค่คนเกิดเรื่อง“ม่านม่าน เป็นอะไรหรือเปล่า”“ฉันกำลังคิดบางอย่าง แต่พี่ไม่ไปไม่ได้ใช่ไหมคะ”“พี่ไม่ไปไม่ได้ นี่เป็นภารกิจใหญ่ พี่จะรีบไปรีบกลับ”เขารับรู้ได้ว่าเธอกำลังเป็นห่วง แววตาปรากฎความกังวลอย่างชัดเจนคนมองลืมตัวยกมุมปากขึ้น ดีใจที่ตัวเองมีตัวตนในใจเธอเช่นกัน ครั้งนี้เขาได้รับข่าวจากสายข่าวว่าที่เมืองข้าง ๆ จะมีการลอบค้าอาวุธให้แก่พวกญ

11บาดเจ็บต้องรักษา เลือดในร่างกายสูบฉีดอย่างหนักเมื่อได้ยินว่าเธอถูกคนอื่นรังแกต่อหน้าต่อตา ทั้งยังเป็นในบ้านของเขา ใบหน้าหล่อเหลาดุดันเปลี่ยนจากสีขาวซีดเป็นแดงก่ำเพราะความโกรธ ตอนเด็กเขาเคยให้สัญญากับเธอไว้ว่าจะปกป้องเธอไปตลอดชีวิตไม่มีวันทิ้ง ดวงตาคู่คมปรายตามองหญิงสาวในชุดสีขาวสะอาด เธอรับรู้ว่าดวงตาคู่นี้กรุ่นโกรธมากขนาดไหน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงโกรธมากขนาดนี้ ทั้งที่เขาไม่เคยโกรธเธอมาก่อน“ผู้บัญชาการ ฉันไม่ได้ตั้งจะสาดอาหารใส่เธอนะคะ”“ตั้งใจหรือไม่ ไม่สำคัญแค่เธอทำให้ม่านม่านบาดเจ็บก็มีความผิดมากเพียงพอแล้ว เห็นแก่ที่พ่อของเธอมีความดีความชอบฉันจะไม่เอาเรื่องเธอ แต่เก็บของกลับไปซะ แล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก”เสียงเข้มดุดันประกาศกร้าว ก่อนหน้านี้ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็ไม่เคยขีดเส้นกั้น เพียงแค่เธอพลาดทะเลาะกับผู้หญิงคนนี้เขากลับพูดจารุนแรงขนาดนี้กับเธอ หากผู้หญิงคนนี้งดงามสักหน่อยเธอคงไม่รู้สึกแย่เท่านี้“

11บาดเจ็บต้องรักษา เจียงจื่อหยวนเดินเข้ามาพอดีทันได้ยินประโยคเมื่อครู่ก็หันไปไล่ทหารคนนั้นด้วยหางตา เกาม่านอี้หัวเราะเบา ๆ ให้ท่าทางของผู้ชายสองคนห้อง“ก่อนหน้านี้ผู้บัญชาการให้เธอดูแลเพราะเห็นแก่ท่านจอมพล ไม่ใช่เพราะผู้บัญชาการอยากให้ทำนะครับ”รองเจียงรีบหันไปอธิบายกับเกาม่านอี้แทนผู้เป็นนาย ขณะค้อมตัวก็เหลือบตามองเจ้าของห้องไปด้วย จางอวี้เจินแอบยกนิ้วโป้งให้ทหารคนสนิทที่รู้ใจเขา“คุณไม่ต้องอธิบายให้ฉันฟังก็ได้ค่ะรองเจียง ฉันรู้แล้วว่าพี่อวี้เจินไม่ชอบเธอ เดี๋ยวผ้าพันแผลนี้ฉันเปลี่ยนให้เองแต่รบกวนรองเจียงคอยดูแลปินปินให้ฉันด้วยนะคะ”“ได้ครับคุณหนูม่านอี้ อย่างนั้นรบกวนดูแลผู้บัญชาการด้วยนะครับ”เจียงจื่อหยวนออกจากห้องไปปล่อยให้เกาม่านอี้เปลี่ยนผ้าพันแผล แม้จะอยู่ในห้องตามลำพังแต่ประตูห้องนอนไม่ได้ปิดไว้ เพื่อไม่ให้มีใครเอาเรื่องนี้ไปพูดเรื่อยเปื่อย

13เรื่องดีและเรื่องร้าย ช่วงบ่ายวันนี้อากาศไม่ร้อนมาก เธออาศัยตอนทุกคนมีธุระจัดการ มายังเรือนเล็กเพื่อดำเนินแผนการของตนเอง เธอมีโอกาสแค่วันนี้เท่านั้น ยังไม่ถึงเรือนเล็กดีก็เจอหลู่ปินปินถอนหญ้าในแปลงดอกไม้ของเกาม่านอี้อยู่“นี่ เกาม่านอี้อยู่ที่ไหน”เด็กสาวหันไปมองคนถาม ไม่พอใจที่ผู้หญิงคนนี้เรียกชื่อพี่ม่านอี้ของเธอด้วยความไม่เคารพ ทั้งที่ตัวเองเป็นแค่ภรรยารองเท่านั้น หันไปมองแต่ไม่ได้ตอบอะไร จากนั้นมือเล็กก็ถอนหญ้าอย่างไม่ใส่ใจเพราะไม่อยากพูดคุยกับคนที่เจ้านายเกลียดอี้จินเฉิงนึกโมโหขึ้นมาเมื่อถูกสาวใช้เมิน จึงต่อว่าเธออีกไม่น้อย เกาม่านอี้ที่นั่งเก็บของอยู่ในบ้านได้ยินเสียงโวยวายก็รีบออกมาดู น้องสาวบุญธรรมของเธอนั่งคลุกฝุ่นอยู่บนพื้นดิน เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยดินที่อี้จินเฉิงเป็นคนเทใส่“เธอมาหาเรื่องฉันไม่ใช่หรือไง ทำไมต้องไปลงที่คนอื่น”“คนของเธอมันไม่เคยมีใครสั่งสอนยังไงล่

14คนของฉัน เช้ามืดของวันต่อมาเกาม่านอี้และหลู่ปินปินเตรียมกระเป๋ามาวางไว้ใกล้ประตูเผื่อหยิบได้สะดวก พอเตรียมของเสร็จก็นั่งรอให้ฟ้าสว่างช่วงสายของวันคนบ้านนั้นต้องรีบมาเอาเรื่องเธออีกแน่“เกาม่านอี้ ออกมาเดี๋ยวนี้!”นั่นอย่างไร! เสียงโหวกเหวกด้านนอกที่เธอรอมาเสียตั้งนาน หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะเปิดประตูเรือนเดินออกมา ท่าทางนิ่งสงบต่างจากเมื่อวานทำให้อี้จินเฉิงนึกโมโห แต่พอมองดูเธอดี ๆ ก็รู้สึกดีขึ้นมากส่วนที่โผล่พ้นร่างกายของเกาม่านอี้มีแต่รอยฟกช้ำ แม้แต่ใบหน้าสวยยังบวมขึ้นเพราะถูกตีด้วยแรงของผู้ชาย หากจางอวี้เจินมาเห็นเธอในสภาพนี้ตระกูลเย่คงถูกฆ่าล้างตระกูลแน่ ๆ“เธอกล้ามากนะเกาม่านอี้ที่ทำร้ายฉัน”เย่หมิงเสวียนพูดเสียงเข้ม ก่อนจะก้าวมายืนตรงหน้าเธอ ผู้ชายคนนี้ช่างกล้าพูดเหลือเกินตัวเองถูกตีนิดหน่อยดันทำเป็นเรื่องใหญ่ แต่เรื่องที่ตีคนอื่นกลับไม่พูดถึงแม้แต่ครึ่งคำ“แล้วคุณไม่ทำร้าย