บททั้งหมดของ ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980: บทที่ 11 - บทที่ 20

ปิดภาคเรียนแรกแล้ว ฉินเสี่ยวหรานเดินหน้าทำธุรกิจของเธอทันที นั่นก็คือการเปิดรับตัดเย็บเสื้อผ้าเป็นรอบ ไม่เหมือนตลอดหลายเดือนที่เรียนอยู่ เธอจะรับเพียงครั้งละหนึ่งตัว พอเย็บเสร็จก็เว้นระยะแล้วรับใหม่ เฉลี่ยแล้วคือสามตัวต่อเดือน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอลำบากสักนิดผ้าที่ใช้ตัดเย็บหนึ่งม้วนตัดชุดผู้ชายร่างใหญ่ได้หนึ่งตัว ของผู้หญิงได้เกือบสองตัว และเสื้อหนึ่งตัวนั้นฉินเสี่ยวหรานก็ไม่ได้คิดราคาถูก มีเพียงคนสนิทเท่านั้นที่จะได้ลดราคาลงบ้างครั้งนี้มีเวลาว่างเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น ฉินเสี่ยวหรานจึงเปิดรับรอบนี้เจ็ดตัว ตัวละแปดสิบหยวนไม่รวมรายละเอียดอื่น ๆ หากต้องการเพิ่มเติม และการตัดเย็บในตอนนี้เธอคล่องมือขึ้นมาก เสื้อหนึ่งตัวใช้เวลาเพียงสองวันก็เสร็จแล้วสำหรับฉินเสี่ยวหรานแล้ว เงินเดือนของพ่อเธอนั่นให้แม่ใช้ซื้ออาหารและของเข้าบ้าน เงินเก็บก็ได้รับจากเธอที่ได้จากค่าตัดเย็บเสื้อผ้า ค่าขนมของเธอและฉินเสี่ยวหลิงก็เอามาจากเธอ และได้ทำข้อตกลงกับคนในบ้านแล้วพ่อกับแม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยหาเงินเหมือนแต่ก่อน นี่ยังไม่รวมเงินเดือนจากโรงตัดเย็บของแม่อีกครั้งนี้ฉินเสี่ยวห

ฉินหานมองลูกศิษย์หรือก็คือทหารใหม่ที่รับมาอย่างเคร่งครัด ตั้งแต่ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นพันตรีเขาก็กลายมาเป็นครูฝึกให้กับทหารใหม่ ต่างจากแต่ก่อนที่ได้เป็นเพียงผู้ช่วยครูฝึก ปีนี้ทหารใหม่มีมากถึงสองร้อยคน จำนวนครูฝึกจึงเพิ่มขึ้นหลายตำแหน่ง และยังมีเงินพิเศษที่ทำให้หลายคนอยากได้ตำแหน่งนี้"ครูฝึกฉินครับ มีญาติต้องการเข้าพบ" ครูฝึกอีกท่านที่ออกไปพักกลับเข้ามากระซิบบอก"ขอบคุณครับ"คงเป็นลูกสาวที่เอาอาหารมื้อกลางวันมาให้ จึงจัดการฝากทหารใหม่ในความดูแลให้คนอื่นก่อนจะเดินออกจากพื้นที่ ฉินหานเร่งฝีเท้าไปยังศาลารับรองเพื่อให้ถึงลูกสาว ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่าคนที่มาหาไม่ใช่ลูกสาว"แม่" ใช่ ภาพตรงหน้าของฉินหานคือแม่ของเขาที่นอนนาบไปกับพื้นของศาลา ไม่ไกลจากที่นอนยังมีเหล่าคุณนายและทหารคนอื่น พวกเขาหันมามองเป็นตาเดียว"มาแล้วหรือ! ปล่อยให้แม่แก่ ๆ รอแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน ฉันเลี้ยงแกมาตั้งหลายปีไม่คิดที่จะส่งเงินกลับบ้านเลี้ยงดูหน่อยหรือ ปล่อยให้ฉันต้องลำบากแต่ครอบครัวตัวเองสบาย ดีจริง ๆ!" แม่เฒ่าฉินตวาดออกมาด้วยความไม่พอใจหลายเดือนที่ลูกชายพาครอบครัวย้ายมา

หลังจากบ้านฉินกลับไป เหตุการณ์ในกองทัพก็ไม่มีเรื่องวุ่นวายกวนใจอีก ฉินเสี่ยวหรานออกแบบร้านเสื้อผ้าของเธอเป็นตึกคูหาสองชั้น เป็นตึกที่ต้องใช้เวลาในการสร้างและใช้เงินจำนวนมาก ผู้รับเหมาที่เข้ามาทำงานเป็นคนที่เว่ยเซียวหามา ตกลงแบ่งจ่ายห้าครั้ง ครั้งละห้าร้อยหยวน นั่นหมายความว่าค่ารับเหมามีมูลค่าถึงสองพันห้าร้อยหยวน ยังไม่รวมราคาวัสดุที่ต้องจ่ายแยกอีกฉินเสี่ยวหรานคำนวณการจ่ายในแต่ละครั้ง ผู้รับเหมาให้เวลาห้าเดือนหรือก็คือเดือนละห้าร้อยหยวน เธอวางแผนออกแบบชุดเอาไว้เพื่อรับตัดชุดและตัดชุดสำเร็จเก็บเอาไว้เพื่อวางขายในระยะเวลาหนึ่งเดือนฉินเสี่ยวหรานต้องตัดชุดให้ได้มากกว่าสิบตัวถึงจะมีเงินเหลือใช้จ่ายในแต่ละเดือน ยังดีที่ฉินเสี่ยวหลิงตัดเย็บกระเป๋าไว้บางส่วนจึงขายออกไป ทำให้ฉินเสี่ยวหรานไม่ต้องทำงานหนักแบบไม่ได้พักหลังจ่ายค่าก่อสร้างงวดที่สอง ฉินเสี่ยวหรานก็ไม่ให้แม่ของเธอทำงานในโรงปักเย็บต่อ ให้อยู่ทำอาหารที่บ้าน หรือจะไปในนั่งเล่นที่สมาคมแม่บ้านกับคุณนายอื่น ๆ ได้ แต่ไม่ให้ทำงานแล้ว นั่นเพราะก่อนหน้านี้จ้าวหยู่ฟางวูบอยู่บ่อยครั้ง ถึงแม้งานจะไม่หนักแต่มีผลข้างเคียงจา

วันที่ 1 เดือนกรกฎาคม ปี 1982 ร้านเสื้อผ้าหรานหลิงที่มาจากชื่อพี่สาวอย่างฉินเสี่ยวหรานและชื่อของน้องสาวอย่างฉินเสี่ยวหลิงเปิดร้านอย่างเป็นทางการ ก่อนหน้าที่จะเปิดร้านเธอได้ทำบัตรเชิญเข้าร่วมวันเปิดร้านและยังมีส่วนลดพิเศษให้กับคนในกองทัพ นั่นก็คือส่วนลดราว ๆ สิบเปอร์เซนต์เหล่าคุณนายทหารที่ได้รับบัตรเชิญต่างมาร่วมงานตามเวลาที่ฉินเสี่ยวหรานได้แจ้งเอาไว้ พิธีเปิดร้านคนทำพิธีเป็นคนที่ฉินหานนับถือจึงเชิญให้มาเปิดร้านของลูกสาว ครึ่งวันแรกเป็นการทำพิธีเปิดงานส่วนครึ่งวันหลังจะเป็นการวางขายเสื้อผ้าในวันนี้สมาชิกบ้านเว่ยต่างลางานในกองทัพเพื่อเข้าร่วมพิธีเปิดร้านเสื้อผ้า ตั้งแต่มาถึงเว่ยเซียวได้นำช่อดอกไม้มาให้คนรัก แต่เพราะยุ่งอยู่ทั้งคู่ถึงไม่ได้คุยกัน แต่ถึงอย่างนั้นฉินเสี่ยวหรานก็ไม่ยอมปล่อยช่อดอกไม้"สำหรับลูกค้าที่มีบัตรรับเชิญ เมื่อเลือกซื้อเสื้อแล้วส่งให้พนักงานคิดเงินจะได้ส่วนลดเลยค่ะ เงื่อนไขการใช้งานสามารถใช้ได้เพียงครั้งเดียวไม่จำกัดจำนวนซื้อ ส่วนลูกค้าที่ไม่มีบัตรรับเชิญจะได้รับส่วนลดพิเศษห้าเปอร์เซ็นต์ค่ะ" ฉินเสี่ยวหรานอธิบายเงื่อนไขต่าง ๆ ก่อนจะขายเสื้อผ้า

ทุก ๆ วันฉินเสี่ยวหรานจะตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อไปทำงาน ในอดีตที่ว่าตื่นเช้าแล้วเธอยิ่งตื่นเช้ามากกว่าเดิม แต่ก่อนเวลาหกโมงเช้าก็นับว่าตื่นเช้ามากแล้ว ตอนนี้ต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า หรือบางวันตั้งแต่ตีสี่เพื่อทบทวนแผนงานในแต่ละวัน อย่างเช่นวันนี้ก่อนนอนฉินเสี่ยวหรานจะทำแผนงานไว้คร่าว ๆ แต่เมื่อตื่นนอนก็ต้องจัดตารางชีวิตใหม่ เมื่อถึงเวลาที่น้องสาวตื่นมาทำอาหารก็จะออกไปช่วย หลังจากนั้นจะไปอาบน้ำ รับประทานอาหารก่อนแยกย้ายกันไปทำงาน ในตอนเช้าเว่ยเซียวไม่ได้มารับไปส่งที่ร้าน เป็นฉินเสี่ยวหรานกับแม่ที่จ้างรถไปกันเองหลังแต่งตัวเสร็จ ฉินเสี่ยวหรานเดินออกมานั่งที่โต๊ะอาหารรอคนอื่น พอมีเงินฉินเสี่ยวหรานก็ซื้อตู้เย็นมาใช้ที่บ้าน ทำให้ในวันนี้มีอาหารจานเนื้อสองสามจาน จานผัก และน้ำแกงอีกสามที่ฉินหานออกมานั่งเป็นคนสุดท้าย "วันนี้ไม่ได้ทำอาหารให้พ่อใช่หรือไม่ พ่อลืมบอกเสี่ยวหลิงว่าต้องออกไปรับประทานอาหารพร้อมหัวหน้าข้างนอกตอนกลางวัน""พ่อไม่ต้องห่วง หนูได้ยินจากพี่ ๆ คนอื่นแล้วค่ะ" ฉินเสี่ยวหลิงบอก หลังโรงเรียนเปิดภาคเรียนเธอก็ยังคงไปศึกษางานที่หน่วยแพทย์เหมือนเดิม ต่อให้แค่