Share

ตอนที่ 19 เสี่ยงที่จะลอง

Author: Ainthira06
last update Last Updated: 2024-12-13 12:49:00

การเปิดร้านในเมืองที่ไม่ค่อยเจริญเป็นสิ่งที่หลาย ๆ คนต่างหลีกเลี่ยง แต่ว่าสำหรับฉินเสี่ยวหราน เธอกล้าลงทุนครั้งใหญ่เพราะมันเสี่ยงที่จะลองเป็นอย่างมาก ที่นี่มีกองทัพทหารกองใหญ่ อีกไม่นานจะเจริญและพื้นที่จะมีมูลค่าสูง หากเสื้อผ้าของร้านหรานหลิงกลายเป็นร้านติดตลาดในอนาคต ก็ไม่มีอะไรให้ห่วงแล้ว

และตั้งแต่วันแรกที่ฉินเสี่ยวหรานเปิดร้าน เธอได้บอกทุกคนเอาไว้ว่าในอนาคตจะมีเพียงร้านนี้ร้านเดียวเท่านั้น อาจจะมีการขยายร้านแต่เธอคงไม่ไปเปิดที่อื่น เพื่อไม่ให้ลูกค้าไปร้านอื่นมากกว่ามาร้านนี้ร้านเดียว อีกทั้งในอนาคตหากว่าวันหนึ่งเธอมีลูก และพวกเขาต้องการร้านก็สามารถเปิดร้านอื่นให้ได้

ที่สำคัญก็คือลูกค้าหลายคนต้องการให้เจ้าของร้านเป็นคนออกแบบชุดให้ และเธอสามารถทำได้เพียงครั้งละไม่กี่ชุด ต้องออกแบบไว้ให้คนอื่นตัดอีก กล่าวได้ว่าจะเป็นการตัดช่องทางการทำเงิน

สามารถสั่งตัดเย็บชุดได้เพียงสองตัวต่อสัปดาห์ ใครสั่งก่อนคนนั้นมีสิทธิ์ได้ตัดก่อน ยังไม่รวมกับคนอื่น ๆ ที่ฉินเสี่ยวหรานพึงพอใจจะตัดให้ อย่างเช่นคุณนายเว่ย คุณนายเหยา เหล่าคุณนายคนสนิทของแม่เธอ แต่พวกเขาต่างเคารพกฎของร้าน เมื่อต

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 20 สัญญางานสิบปี

    ทุก ๆ วันฉินเสี่ยวหรานจะตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อไปทำงาน ในอดีตที่ว่าตื่นเช้าแล้วเธอยิ่งตื่นเช้ามากกว่าเดิม แต่ก่อนเวลาหกโมงเช้าก็นับว่าตื่นเช้ามากแล้ว ตอนนี้ต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า หรือบางวันตั้งแต่ตีสี่เพื่อทบทวนแผนงานในแต่ละวัน อย่างเช่นวันนี้ก่อนนอนฉินเสี่ยวหรานจะทำแผนงานไว้คร่าว ๆ แต่เมื่อตื่นนอนก็ต้องจัดตารางชีวิตใหม่ เมื่อถึงเวลาที่น้องสาวตื่นมาทำอาหารก็จะออกไปช่วย หลังจากนั้นจะไปอาบน้ำ รับประทานอาหารก่อนแยกย้ายกันไปทำงาน ในตอนเช้าเว่ยเซียวไม่ได้มารับไปส่งที่ร้าน เป็นฉินเสี่ยวหรานกับแม่ที่จ้างรถไปกันเองหลังแต่งตัวเสร็จ ฉินเสี่ยวหรานเดินออกมานั่งที่โต๊ะอาหารรอคนอื่น พอมีเงินฉินเสี่ยวหรานก็ซื้อตู้เย็นมาใช้ที่บ้าน ทำให้ในวันนี้มีอาหารจานเนื้อสองสามจาน จานผัก และน้ำแกงอีกสามที่ฉินหานออกมานั่งเป็นคนสุดท้าย "วันนี้ไม่ได้ทำอาหารให้พ่อใช่หรือไม่ พ่อลืมบอกเสี่ยวหลิงว่าต้องออกไปรับประทานอาหารพร้อมหัวหน้าข้างนอกตอนกลางวัน""พ่อไม่ต้องห่วง หนูได้ยินจากพี่ ๆ คนอื่นแล้วค่ะ" ฉินเสี่ยวหลิงบอก หลังโรงเรียนเปิดภาคเรียนเธอก็ยังคงไปศึกษางานที่หน่วยแพทย์เหมือนเดิม ต่อให้แค่

    Last Updated : 2024-12-13
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 21 หมั้นหมายเอาไว้ก่อน

    ฉินเสี่ยวหรานทุ่มเทเวลาให้กับร้านเสื้อผ้าของเธอโดยมีเว่ยเซียวคอยช่วยเหลือและรับส่งเวลาไปทำงานรวมถึงเวลาเลิกงาน เธอไม่รู้ว่าเขาสามารถไปทำงานช้าและเลิกงานเร็วได้อย่างไร แต่เขาคงมีวิธีที่ไม่เอาเปรียบคนอื่น ไม่อย่างนั้นพ่อของเธอคงจะพูดอะไรบ้างแล้วแต่ถึงฉินเสี่ยวหรานจะทุ่มเทให้กับร้าน แต่ว่าเธอไม่ลืมเว่ยเซียวคนที่ช่วยเหลือเธอมาตลอด เมื่อไหร่ก็ตามที่เขามาหา ฉินเสี่ยวหรานจะพยายามทำตัวให้ว่างเพื่อที่จะไม่ให้เขาต้องมานั่งรอนานนัก“เสี่ยวหราน เสื้อผ้าที่ตัดเย็บสัปดาห์ที่แล้วตอนนี้ขายได้ทั้งหมดแล้วนะ ฉันคิดว่าจะเอาเสื้อผ้าที่จะขายพรุ่งนี้ขึ้นมารอก่อน ร้านจะได้ไม่โล่งจนเกินไป” ยวี่ฉินที่เป็นผู้จัดการร้าน ตรวจสอบความเรียบร้อยของร้านเข้ามาภายในห้องเพื่อบอกกล่าวฉินเสี่ยวหรานพยักหน้า “เอาตามที่พี่คิดว่าดีเลยค่ะ ช่วงนี้ฉันคงไม่ได้ลงไปหน้าร้านบ่อย ๆ มีลูกค้าหลายคนที่เจาะจงว่าต้องการฝีมือของฉันในการตัดเย็บ” เพราะในแต่ละวันมีคิวลูกค้าไม่ต่ำกว่าสามคิว ซึ่งสองคิวแน่นอนว่าต้องเป็นฝีมือพนักงานในร้าน แต่อีกคิวลูกค้าต้องการให้เธอเป็นคนตัดเย็บให้“พรุ่งนี้เซียวมี่ขอลาพักหนึ่งวันนะคะ รู้สึกไม่สบายตัวกลัวจะเป็น

    Last Updated : 2024-12-16
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 22 ซื้อม้วนผ้าระยะยาว

    เมื่อคืนหลังจากพูดคุยเรื่องการหมั้นหมาย ฉินเสี่ยวหรานยังบอกครอบครัวของเธอเรื่องการซื้อที่ดิน เมื่อวานไม่ได้ถามราคาของที่ดินมา แต่เธอคิดว่ามีเงินเพียงพออย่างแน่นอน หรือถ้าไม่พอจริง ๆ คงต้องขอผ่อนสักเดือนสองเดือน ไม่ก็ต้องรับงานมาเพิ่มเพื่อให้มีรายได้เพียงพอก่อนจะมีคนเข้ามาซื้อที่ดิน"นี่คือตาเฒ่าเสิ่นอวี๋" เพื่อนบ้านเมื่อวานที่แนะนำที่ดินแนะนำฉินเสี่ยวหรานให้กับเจ้าของที่ดินได้รู้จัก "ส่วนนังหนูนี่เป็นคนที่มาติดต่อจะซื้อที่ดิน""สวัสดีค่ะ ฉันฉินเสี่ยวหราน นี่คือพ่อแม่และน้องสาวของฉันเองค่ะ เมื่อวานฉันเห็นว่าที่ดินนี้น่าสนใจ จึงให้คุณลุงเพื่อนบ้านติดต่อคุณตาให้ค่ะ" ฉินเสี่ยวหรานบอกความต้องการของเธอ"อ้าว คุณลุงเสิ่นนี่เอง ถึงว่าชื่อคุ้น ๆ" ฉินหานทักทายเจ้าของที่ดินอย่างเป็นกันเองฉินเสี่ยวหรานชะงักพลางถาม "พ่อรู้จักคุณตาด้วยหรือคะ""ฮ่า ๆ คุณตาเป็นพ่อของเพื่อนสนิทพ่อเองแหละ แต่เพื่อนสนิทของพ่อคนนี้ไม่ได้เจอกันนานหลายปีแล้ว หลังจากที่เขาย้ายไปทำงานในปักกิ่ง" ฉินหานตอบลูกสาว ก่อนนึกถึงเพื่อนสนิทที่แยกย้ายกันไปตั้งแต่ยังไม่มียศทหาร"ฉันก็นึกว่าใคร เพื่อนเจ้าเสิ่นมู่นี่เอง นี่ลูกสาวของเจ้าห

    Last Updated : 2024-12-16
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 23 ไม่แต่งงานออกจากบ้าน

    หลังพูดคุยเรื่องหมั้นหมายกันเอาไว้ ไม่กี่วันต่อมาก็มีการจัดพิธี แต่ว่าเป็นการทำพิธีเพียงคนสนิทเท่านั้น เหล่าคุณนายและสามีหลายคนต่างมาร่วมงานเป็นสักขีพยานฉินเสี่ยวหรานยังคงทำกิจวัตรประจำวันเป็นปกติ หลังทำพิธีเสร็จเธอก็ออกไปทำงานที่ร้านทันที ตั้งแต่มีแพลนจะเปิดรับพนักงานในร้านเพิ่ม ทุกคนก็ฝึกฝนหน้าที่ของตัวเอง และสองสามวันมานี้ก็มีการคัดเลือกคนเข้ามาทำงานบ้างแล้ว พนักงานทั้งหมดที่รับมาใหม่มีสิบสองคน แบ่งไปตัดเย็บห้าคน ดูแลเรื่องเสื้อผ้าสามคน และที่เหลือเป็นผู้แนะนำชุดให้กับลูกค้ายวี่ฉินเห็นเจ้านายเดินเข้าร้านก็รีบนำรายชื่อลูกค้าขึ้นไปหา "ตอนนี้มีลูกค้าจองคิวตัดเย็บยาวนานถึงหนึ่งร้อยห้าสิบคิว จริง ๆ ยังมีลูกค้าที่ต้องการจองคิวเอาไว้อีก แต่ฉันให้หยุดจองเอาไว้ก่อน เพราะอยากปรึกษากับเธอก่อน""ตอนนี้พวกเราตัดเย็บชุดห้าคิวต่อเดือน แต่ต่อจากนี้อย่างน้อยคงได้เดือนละสิบคิว ตอนนี้ปิดรับคิวไปก่อนก็ได้ค่ะ รอส่งงานลูกค้าหมดค่อยเปิดรับคิวใหม่ จะได้มีเวลาเตรียมชุดอีกด้วย" ฉินเสี่ยวหรานบอกเพราะต่อจากนี้เธอคงไม่ได้เข้ามาตัดเย็บชุดใหม่ได้ทุกเดือน จึงวางมือให้พนักงานในร้านช่วยทำ และที่ร้านยังต้องการคนอ

    Last Updated : 2024-12-16
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 24 ออกจากตำแหน่ง

    เว่ยเซียวหายไปสองวันและกลับมาพร้อมคำตอบ ทางบ้านเว่ยไม่มีใครมีปัญหา เพราะมีพันโทเว่ยพี่ชายคนโตของบ้านอยู่ที่นั่นแล้ว และเห็นด้วยกับความคิดของฉินเสี่ยวหราน เธอเป็นลูกสาวคนโตของบ้าน หน้าที่ดูแลพ่อแม่ย่อมเป็นเธอ"อีกทั้งพี่สาวของผมยังบอกด้วยครับว่าเรื่องแค่นี้จะไปคิดยากอะไร พี่สาวของผมยังไม่แต่งงานเพราะอยากอยู่คนเดียว และในอนาคตเมื่อแต่งงานไป ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันอยู่ดี" เว่ยเซียวกล่าวยิ้ม ๆต้องบอกว่าครอบครัวเว่ยให้ความสำคัญกับการตัดสินใจของคนในครอบครัวมาก และเป็นครอบครัวที่หัวสมัยใหม่ ไม่ได้รักลูกชายมากกว่าลูกสาวหรือเข้มงวดในเรื่องการแต่งงานของลูก ๆ ไม่ได้หาผู้ชายหรือผู้หญิงมาดูตัว ไม่ได้บังคับให้แต่งงาน ยิ่งลูกชายคนโตแต่งงานมีหลานให้แล้ว น้องทั้งสองคนก็เป็นอิสระ"พี่สาวของคุณมีความคิดที่ดีมากค่ะ" ก่อนที่จะคบหากับเว่ยเซียว เธอก็เคยมีความคิดแบบนี้มาก่อน การอยู่คนเดียวไม่ใช่เรื่องที่แย่ เพราะเวลาอยากไปไหนมาไหนก็ไม่ต้องกังวลอะไร"ครับ หลายเดือนมานี้พี่คิดเรื่องงานมานานแล้ว คิดว่าจะลาออกไปหางานอย่างอื่นทำดีกว่า เพราะไม่ค่อยมีเวลาให้เธอสักเท่าไร" เว่ยเซียวปรึกษาคนรักของเขา เขาคิดเรื่องนี้มาเ

    Last Updated : 2024-12-16
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 25 โรงงานม้วนผ้า

    เว่ยเซียวใช้วันลาพักร้อนถึงสิบวันเพื่อพาฉินเสี่ยวหรานที่อยากไปซื้อม้วนผ้ารวมถึงใช้เวลาด้วยกันที่ต่างมณฑล จริง ๆ เขาอยากลาเป็นเดือนด้วยซ้ำ แต่ฉินเสี่ยวหรานอยากให้เขาใช้วันลาที่เหลือในช่วงสิ้นปีด้วยกันมากกว่าถึงจะบอกว่าไปต่างมณฑล แต่ฉินเสี่ยวหรานก็ไม่ได้มีแพลนว่าจะไปมณฑลไหน และกลัวว่าจะใช้เวลาไม่คุ้ม ฉินเสี่ยวหรานถึงเลือกไปมณฑลข้าง ๆ ที่ได้ยินว่ามีม้วนผ้าหลากหลาย"แวะร้านอาหารก่อนก็ได้ค่ะ พวกเราค่อยถามพนักงานในร้าน" ฉินเสี่ยวหรานบอกคนรักของเธอที่ขับรถอยู่อีกฝ่ายพยักหน้าก่อนวนหาที่จอดรถยนต์ "ที่นี่เจริญกว่าอำเภอของพวกเรามาก มีโรงงานหลายโรงงาน ไหนจะร้านค้าที่มีลูกค้าเข้าออก""ใช่ค่ะ แต่ละที่ย่อมแตกต่างกันไป อำเภอของพวกเราช่วงนี้ก็เริ่มมีคนมาเยอะแล้ว" โดยเฉพาะลูกค้าที่มาตัดเย็บเสื้อผ้าร้านหรานหลิง ทำให้ร้านค้าอื่น ๆ พลอยได้รับผลประโยชน์ไปด้วยฉินเสี่ยวหรานเดินนำคนรักของเธอเข้าไปในร้านอาหารที่คิดว่าเป็นร้านอาหารดัง เพราะมีลูกค้าเดินเข้าออกอยู่ตลอดเวลา ไหนจะป้ายประกาศ หนังสือพิมพ์ และภาพถ่ายขาวดำอีก บ่งบอกได้ว่าที่นี่เคยเป็นร้านที่ถูกสื่อให้ความสนใจ อาจจะรวมถึงตอนนี้ด้วยก็ได้"หมูตุ๋นน้ำแด

    Last Updated : 2024-12-16
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 26 ช่วยเหลือกันและกัน

    ฉินเสี่ยวหรานตื่นขึ้นมาตอนเช้า หลังอาบน้ำแต่งตัวก็ลงไปสั่งอาหารเช้าขึ้นมารับประทานบนห้อง พร้อมกับสั่งมาให้เว่ยเซียวที่นอนอยู่ห้องข้าง ๆ กันด้วย อันที่จริงออกไปกินข้างนอกจะราคาถูกกว่า แต่ฉินเสี่ยวหรานต้องออกไปที่โรงงานม้วนผ้าอีก เธอจึงใช้เวลานี้ให้เกิดประโยชน์"หลังจากไปโรงงานแล้วพวกเราจะไปไหนกันต่อไหมครับ" เว่ยเซียวถามฉินเสี่ยวหรานพยักหน้า "ไปค่ะ ฉันอยากไปดูร้านเสื้อผ้าของที่นี่สักหน่อย เผื่อมีความคิดดี ๆ ไปใช้ในร้านบ้าง"ในตอนนี้เธอยังถือว่าเป็นมือใหม่ของวงการอยู่ แน่นอนว่าต้องศึกษาจากพี่ ๆ ในวงการก่อน ไม่ใช่ว่าจะไปคัดลอกแบบ ฉินเสี่ยวหรานเรียกว่าลองดูเชิงร้านอื่นมากกว่า"ร้านเสื้อผ้าหรานหลิงดีที่สุดแล้วครับ" เว่ยเซียวกล่าวยิ้ม ๆ"แน่นอนสิคะ ฉันออกแบบเสื้อผ้าไม่ให้เหมือนใครเพื่อให้มันแตกต่าง ถ้ายังเหมือนอยู่คงต้องไปเปลี่ยนใหม่แล้ว" ฉินเสี่ยวหรานอมยิ้มร้านเสื้อผ้าหรานหลิงแน่นอนว่าต้องเป็นร้านที่ไม่เคยมีใครสร้างขึ้น การจองคิวรวมถึงการซื้ออื่น ๆ ต้องมีระบบของร้านเข้ามาเกี่ยวข้อง ส่วนร้านอื่นยังคงมีความล้าหลังอยู่บ้างที่ฉินเสี่ยวหรานมั่นใจเพราะระบบของร้านเป็นเธอที่นำระบบในอนาคตมาใช้ เป

    Last Updated : 2024-12-17
  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 27 สวนผักขนาดใหญ่

    จัดการเรื่องของที่ต้องการหมดแล้ว วันนี้ฉินเสี่ยวหรานกับเว่ยเซียวจึงลงมารับประทานอาหารมื้อเช้าที่ด้านล่างของโรงแรม ราคาอาหารของที่นี่แพงแต่พอมีส่วนลดลูกค้าที่เข้าพักก็ถือว่าเหมาะสมฉินเสี่ยวหรานยังคงถามหาสถานที่กับคนของที่นี่ "ขออภัยค่ะ พวกเราเป็นคนต่างถิ่นที่เข้ามาในเมือง อยากจะรู้ว่าที่นี่มีสถานที่ท่องเที่ยวบ้างไหมคะ"ต้องบอกก่อนว่าที่นี่มีประชากรน้อยกว่ามณฑลของพวกเธอ แต่ว่าพื้นที่ดินทำกินมีมากกว่ามณฑลของพวกเธอซะอีก แถมยังเป็นย่านการค้า เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวดึงดูดผู้คน แต่พวกเธอไม่รู้จัก นอกจากได้ยินเรื่องม้วนผ้าฉินเสี่ยวหรานก็ไม่ได้รู้จักที่นี่"ในเมืองไม่มีหรอกค่ะ ส่วนมากที่นี่จะเป็นร้านค้าซะส่วนใหญ่ แต่ทางโรงแรมมีสวนผักขนาดใหญ่ และยังมีรถรับส่งสำหรับลูกค้าที่ต้องการจะไปด้วยค่ะ" พนักงานสาวอธิบายอย่างกระตือรือร้น เพราะถ้าลูกค้าซื้อของกลับไปด้วยคนที่แนะนำจะได้รับส่วนแบ่งฉินเสี่ยวหรานหันมาถามคนรัก "พวกเราจะไปสวนผักกันไหมคะ หรือจะไปดูที่อื่น" ยังเหลือวันลาอีกหลายวันและเธอไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อเว่ยเซียวพยักหน้า "ลองไปดูกันก่อนก็ได้ครับ เหมือนจะเคยได้ยินว่าส

    Last Updated : 2024-12-17

Latest chapter

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 40 ครอบครัว (จบบริบูรณ์)

    เจ็ดปีแล้วที่ลิลลี่ ลลิลิล ได้มายังที่นี่ ได้ใช้ชีวิตเป็นฉินเสี่ยวหราน จากเด็กมัธยมปลายที่ตามพ่อแม่จากต่างเมืองมาใช้ชีวิตในกองทัพ สู่เจ้าของร้านเสื้อผ้าหรานหลิงที่เป็นที่จดจำของผู้คน มามีครอบครัวที่อบอุ่นสี่ปีที่ฉินเสี่ยวหรานได้แต่งงานมีครอบครัว หลังน้องสาวแต่งงานออกไปฉินเสี่ยวหรานก็ย้ายกลับมาอยู่บ้านใหญ่ดูแลพ่อแม่ ทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขสามปีสำหรับการมีฉินเสี่ยวเว่ยลูกชายตัวน้อยของฉินเสี่ยวหรานกับเว่ยเซียว เขาเป็นแก้วตาดวงใจของบ้าน และฉินเสี่ยวหรานไม่ได้มีลูกเพิ่มด้วยประชากรที่เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมากในแต่ละปี รัฐบาลจึงมีนโยบายลูกคนเดียว ยกเว้นชาวบ้านตามชนบทที่อนุญาตให้มีลูกสองคน ในกรณีลูกคนแรกไม่ใช่ลูกชาย อันที่จริงหากฉินเสี่ยวหรานอยากมีลูกคนที่สองเธอสามารถมีได้แต่ฉินเสี่ยวหรานต้องการทุ่มเทให้ลูกชายคนเดียวของเธอมากกว่า หากมีลูกก็ต้องหยุดทำงานไปอีก และฉินเสี่ยวหรานไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น ไหน ๆ ก็มีลูกชายแล้ว"ฮ่า ๆ เสี่ยวเว่ยชิมนี่ดูสิ" ฉินเสี่ยวหรานยื่นแตงโมให้ลูกชายด้วยความเอ็นดู"แม่ ผมอยากกินแอปเปิล" ฉินเสี่ยวเว่ยส่ายหน้าปฏิเสธอย่างรวดเร็วฉินเสี่ยวหรานถอนหายใจ "แอปเปิลมัน

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 39 ปี 1987

    ฉินเสี่ยวเว่ยตามแม่ไปทำงานที่ร้านเสื้อผ้าทุกวัน และกลายเป็นดาวเด่นของร้าน ด้วยความที่เป็นเด็กพูดเก่ง ไม่งอแง และขี้อ้อน ลูกค้าที่มาซื้อเสื้อผ้าโดนเด็กชายตกแบบงง ๆ เวลาตามแม่ของเขามาทำงานก็จะได้รับขนมติดมือมาตลอดแต่ฉินเสี่ยวหรานไม่ได้ให้ลูกของเธอกินขนมพวกนี้ เนื่องจากว่าเป็นขนมที่เด็กไม่ควรกิน อีกทั้งไม่รู้ว่าคนให้ใส่อะไรมาบ้าง ป้องกันได้ก็ควรป้องกันเอาไว้ก่อน และฉินเสี่ยวเว่ยก็รับของมาทุกวันวันไหนที่ลูกชายของฉินเสี่ยวหรานออกมาหน้าร้านก็จะมีลูกค้ามามุงดู แต่ถ้ามาที่ร้านแต่อยู่ภายในห้องก็เยอะเหมือนกันแต่ไม่ได้เยอะขนาดนั้นวันที่เจ็ด เดือนมีนาคม ปี1987 เหยาหนานและบ้านเหยามาสู่ขอฉินเสี่ยวหลิงไปเป็นสะใภ้ หลังฉินเสี่ยวหลิงตกลงคบหากับเหยาหนานได้หนึ่งปีเต็ม ต้องบอกว่าบ้านเหยานั้นรีบมาก กลัวจะไม่ได้ฉินเสี่ยวหลิงเป็นสะใภ้ ถึงขั้นมาขอหมั้นตั้งแต่ที่รู้ว่าทั้งสองคบกันแรก ๆ ด้วยซ้ำเพียงแต่ฉินเสี่ยวหรานถามน้องสาวแล้ว และทั้งสองลงความเห็นกันว่ารออีกหน่อย รอให้ฉินเสี่ยวหลิงใช้ชีวิตอีกสักปี และพอครบพวกเขาก็รีบมาทันทีครั้งนี้ฉินเสี่ยวหรานอนุญาต น้องสาวของเธอได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระและพร้อมที่จะมีสามีแ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 38 กลับไปทำงาน

    ฉินเสี่ยวหรานต่อเติมคูหายื่นออกมาจากตึกร้านเสื้อผ้าหรานหลิงเพื่อใช้ในการเปิดร้านขายดอกไม้ ซึ่งดอกไม้ที่นำมาขายเป็นดอกไม้ในที่ดินของสามีฉินเสี่ยวหรานเอง แต่ว่าสองสามีภรรยาเปิดร้านนี้ให้พ่อแม่ฉิน โดยที่ช่วยจ่ายค่าอื่น ๆ แต่พ่อแม่ของฉินเสี่ยวหรานรับเงินเพียงเท่านั้นที่จริงแล้วทั้งสองไม่คิดว่าจะขายดอกไม้ด้วยซ้ำ แต่ว่าดอกไม้ที่ได้พันธุ์มาจากสวนผักของโรงแรมในตอนนั้นเกิดขายดีขึ้นมา และเพาะปลูกไม่ทันจึงนำดอกไม้ที่ปลูกในไร่ออกมาขาย ใครจะคิดว่ามันก็ขายได้ จึงเกิดเป็นธุรกิจใหม่ร้านดอกไม้ที่ไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่ว่าในแต่ละวันมีรายได้เดือนละมากกว่าร้อยหยวน เงินส่วนต่างจ้าวหยู่ฟางเก็บไว้ให้หลานชายทั้งหมดในตอนนี้ฉินเสี่ยวเว่ยอายุสองขวบแล้ว ฉินเสี่ยวหรานที่ติดลูกชายก็ได้ฤกษ์กลับไปทำงานสักที ตลอดสองปีที่ผ่านมาถึงแม้จะดูแลทางเบื้องหลังมาตลอด แต่ฉินเสี่ยวหรานก็ไม่ได้เข้าไปดูหน้าร้าน เพราะบางครั้งคนเยอะก็ไม่อยากให้ลูกชายไป อีกอย่างแม่ของเธอยังสนับสนุน ไป ๆ มา ๆ ก็เข้าสองปี"วันนี้จะเอาเสี่ยวเว่ยไปด้วยหรือ แม่ว่าลูกไปทำงานก่อนไหม ตอนบ่ายแม่จะพาหลานไปที่ร้านเอง" จ้าวหยู่ฟางมองหลานชายที่แม่ของเขาแต่งตัวใ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 37 ฉินเสี่ยวเว่ยหนึ่งขวบ

    เผลอแป๊บเดียวฉินเสี่ยวเว่ยก็อายุหนึ่งขวบแล้ว เป็นหนึ่งปีที่บอกได้ว่าฉินเสี่ยวหรานไม่ได้ไปทำงานนอกบ้าน เธออยู่บ้านเลี้ยงลูกเองหนึ่งปีเต็ม ๆ เนื่องด้วยว่าจู่ ๆ ช่วงหลังมานี้น้ำนมค่อนข้างเยอะมาก ถ้าไปทำงานกลัวว่าเชื้อโรคข้างนอกจะติดตัวมาด้วย ฉินเสี่ยวหรานจึงมอบหน้าที่ตรงนี้ให้กับแม่ของเธอแทนบ้านฉินไม่พลาดที่จะจัดงานเลี้ยงฉลองครบหนึ่งปีของฉินเสี่ยวเว่ย หลังจากงานเลี้ยงจบมัธยมปลายของฉินเสี่ยวหลิงเมื่อกลางปีที่แล้ว บ้านฉินก็ไม่ได้มีงานเลี้ยงอะไรอีก วันนี้จึงจัดงานอย่างยิ่งใหญ่ฉินเสี่ยวหลิงเดินหน้าทำงานในหน่วยแพทย์ของกองทัพ ตอนนี้ได้รับการเลื่อนยศแรกของหน่วยแพทย์แล้ว รอสอบเลื่อนขั้น ที่สำคัญคือเธอมีผู้ชายมาตามจีบคน ๆ นั้นไม่ใช่คนอื่นที่ไหน เป็นเหยาหนานที่ไปรับภารกิจนอกกองทัพนานหลายปี มาเจอฉินเสี่ยวหลิงที่วันฉลองการจบการศึกษาถึงได้ตามจีบ โดยมีคุณนายเหยากับพันโทเหยาผู้เป็นพ่อแม่สนับสนุนฉินเสี่ยวหรานไม่ได้ต้องการจัดงานใหญ่โต แต่ว่าพอนับดูจำนวนคนแล้วได้เป็นร้อยคน ฉินเสี่ยวหรานรู้ว่าการทำอาหารมันเหนื่อยมาก รอบนี้ถึงได้แตกต่างจากครั้งอื่น ตรงที่ว่าฉินเสี่ยวหรานนั้นจ้างแม่ครัวมาทำอาหารให้ อาหาร

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 36 ฉินเสี่ยวหลิงเรียนจบแล้ว

    ช่วงเวลาที่ฉินเสี่ยวหรานคิดว่าผ่านไปเพียงไม่นาน แต่ว่าลูกชายของเธอก็ได้หกเดือนแล้ว และฉินเสี่ยวหลิงน้องสาวของเธอก็เรียนจบมัธยมปลาย ยังจำปีนั้นที่เข้ามาเรียนได้อยู่เลย เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆฉินเสี่ยวหลิงชื่นชอบในวิชาแพทย์ ได้ศึกษางานมานานถึงสามปี จึงตัดสินใจที่จะไม่เรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย และขอขมาพ่อแม่รวมถึงพี่สาวที่ไม่อาจไปเรียนต่อตามความหวังได้ เพราะงานในกองทัพที่เธอทำจนอยู่ตัวไม่ต้องผ่านการประเมินก่อน ที่สำคัญไม่มีการทดสอบ รวมถึงเงินเดือนที่ได้รับก็ได้เป็นจำนวนมาก สวัสดิการก็ดีสำหรับฉินเสี่ยวหรานกับพ่อแม่ พวกเธอไม่ได้ว่าน้องสาวในเรื่องนี้ การที่อีกฝ่ายตัดสินชีวิตของตัวเองได้แล้ว มีเพียงการสนับสนุนเท่านั้นฉินเสี่ยวหรานอุ้มลูกชายวัยหกเดือนนั่งตรงโต๊ะที่สั่งทำ พร้อมกับวางจานอาหารให้เขาได้จับกิน มันเป็นการกินชนิดหนึ่งพ่อแม่ไม่ต้องป้อนและสอนให้เขากินข้าวเป็นตลอดหกเดือนที่่ผ่านมาเธอเลี้ยงลูกด้วยวิธีของตนเอง อาหารที่บำรุงน้ำนมที่เขาว่าดีก็ให้แม่ทำให้ ช่วงหลัง ๆ มาพอจะมีน้ำนมบ้างก็ไม่ให้ดื่มนมผง เป็นหกเดือนที่ฉินเสี่ยวหรานบำรุงตัวเองจนมีเนื้อมีนวลและสามีคอยตามหวง"เสี่ยวเว่ย น้าเล็กทำ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 35 ลูกชายตัวอวบอ้วน

    แต่ก่อนการคลอดลูกในเดือนธันวาคมเป็นอะไรที่ลำบากมาก นอกจากอากาศที่หนาวแล้วยังต้องอด ๆ อยาก ๆ แต่ค่านิยมของคนในชนบทก็คือยิ่งมีลูกเยอะยิ่งดียังดีที่ฉินหานกับภรรยาเล็งเห็นว่าตรงนี้คือปัญหาที่ทำให้บ้านลำบาก พอมีลูกคนที่สองเป็นผู้หญิงเขาก็ไม่ได้มีคนที่สามต่อ เรื่องนี้จึงเป็นอีกเรื่องที่บ้านของเขาถูกคนอื่นมองว่าแปลก ยิ่งไม่มีลูกชายยิ่งต้องมีลูกเพิ่มในตอนนี้บ้านฉินมีเงินแล้ว ไหนจะบ้านของสามีที่รับขวัญหลานหลายพันหยวน จึงไม่ได้ลำบากอะไร ในบ้านเต็มไปด้วยความอบอุ่นจากปล่องไฟที่ฉินเสี่ยวหรานออกแบบมาเอง และภายในตัวบ้านคืออบอุ่นมากฉินเสี่ยวหรานคลอดลูกชายตัวอวบอ้วน ตั้งชื่อว่าฉินเสี่ยวเว่ย ฉินเสี่ยวมาจากแซ่และชื่อตัวแรกของแม่ ส่วนเว่ยมากจากแซ่ของพ่อ ในตอนแรกฉินเสี่ยวหรานจะตั้งว่าฉินเสี่ยวเซียว แต่พอคิดอีกทีเอาฉินเสี่ยวเว่ยจะดีกว่าฉินเสี่ยวเว่ยคลอดมาได้เพียงสิบวันเหล่าคุณย่า คุณยายต่างเดินทางมารับขวัญหลาน แต่ละคนที่รับขวัญหลานนอกจากบ้านเว่ยแล้ว แต่ละคนล้วนให้ไม่ต่ำกว่าร้อยหยวน ซึ่งมันเป็นเงินจำนวนมาก"ดูสิ ตั้งแต่ออกมาก็ตัวอวบอ้วนแล้ว ตอนนี้ยังดื่มนมเก่งตุ้ยนุ้ยเชียว" คุณนายเว่ยที่อาบน้ำเสร็จแล้วเ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 34 ปี 1984

    ช่วงขึ้นบ้านใหม่เป็นช่วงปลายปีหรือก็คือเดือนตุลาคม มีคนมาร่วมงานอย่างล้นหลาม ทั้งที่เป็นแขกรับเชิญและคนที่เข้ามาเอง แต่เพราะเป็นงานมงคลฉินเสี่ยวหรานจึงไม่ได้ว่าอะไร โชคดีที่เตรียมของเอาไว้เยอะหลังขึ้นบ้านใหม่ พันโทฉินที่ได้รับตำแหน่งได้ไม่กี่เดือนขอคืนบ้านพักให้รุ่นน้องที่จะเข้ามาทำงาน ก่อนพากันขนของไปอยู่บ้านใหม่ใกล้ตลาด ถึงแม้ว่าจะย้ายไปแล้ว แต่เหล่าคุณนายก็ยังคงติดต่อกันตลอด และยังมีนัดหมายรับประทานอาหารร่วมกันอีกด้วยส่วนฉินเสี่ยวหรานนั้นยินดีต้อนรับบรรดาคุณนายกับลุง ๆ เพื่อนของพ่อ สำหรับเธอการมีเพื่อนเป็นความสุขอย่างหนึ่ง และในแต่ละวันเธอเอาแต่ทำงาน ถ้าแม่ไม่อยู่กับพวกคุณนายคงไม่มีคนคุยด้วยต้นปี 1984 ฉินเสี่ยวหรานแต่งสามีเข้าบ้าน และคน ๆ นั้นคือพันโทเว่ยเซียว หลายคนที่รู้กำหนดการในตอนแรกถึงกับคัดค้าน บอกว่าการที่เว่ยเซียวแต่งเข้าบ้านภรรยาเป็นการหยามเกียรติของตระกูลเว่ยโดยปกติแต่ละตระกูล แต่ละแซ่ล้วนต้องการขยายวงศ์ตระกูลให้ใหญ่ ตระกูลเว่ยในกองทัพตอนนี้เหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้น การที่เว่ยเซียวแต่งงานออกไปจึงคิดว่ามันไม่สมควรแน่นอนว่าคนตระกูลเว่ยต่างเพิกเฉยไม่คิดสนใจเรื่องนี้ พ

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 33 บ้านฉิน

    ในที่สุดเวลาที่หลายคนรอคอยก็มาถึง บ้านอิฐเจ็ดห้องนอน หนึ่งห้องโถง หนึ่งห้องครัว หนึ่งห้องรับประทานอาหารที่ถูกสร้างด้วยวัสดุอุปกรณ์อย่างดีราคาสูงก็เสร็จแล้วสไตล์ของบ้านต่างจากบ้านทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด เป็นฉินเสี่ยวหรานที่ลงมือออกแบบเองโดยเฉพาะ ทั้งยังคุมผู้รับเหมาและคนงานเองแทบจะตลอด ยิ่งวันไหนมีปัญหาเธอจะเข้าไปดูทันทีเพื่อจะได้แก้ไขทันแต่ก็ไม่ได้ถึงกับแปลกไปซะทีเดียว หลายคนในอำเภอต่างหาช่างฝีมือ ช่างออกแบบ เพื่อออกแบบแต่ละอย่างให้ทันสมัย อย่างเช่นเสื้อผ้าเช่นเดียวกัน มีหลายร้านที่ต้องการหาคนมาออกแบบ ก่อนหน้านี้มีร้านเสื้อผ้า โรงงานผ้าเข้ามาติดต่อขอซื้อแบบเสื้อ แต่ฉินเสี่ยวหรานไม่ยอมขายให้ เธอให้เหตุผลว่าไม่ต้องการให้แบบเสื้อกระจายมากเกินไปเพราะชุดที่ออกแบบมาในแต่ละครั้ง ฉินเสี่ยวหรานวางขายให้ลูกค้าในร้านไม่สามารถนำออกไปข้างนอกได้ หลังจากตัดเย็บเสร็จก็มีการทำลายทิ้งต่อหน้าลูกค้า เป็นการการันตีได้ว่าแบบนี้ไม่มีใครใช้แล้วจริง ๆอีกทั้งภาพจำของทุกคนคือลายผ้า ลวดลาย และการตัดเย็บไม่เหมือนใครอื่น ถ้าไปอยู่ร้านอื่นหลายคนจะจำสับสนได้ ที่สำคัญก็คือฉินเสี่ยวหรานไม่ได้มีเวลาออกแบบเยอะขนาดนั้น

  • ดีไซเนอร์สาวทะลุมิติมาเปิดร้านเสื้อผ้าในปี 1980   ตอนที่ 32 เดินไปข้างหน้าอย่างเติบโต

    การเลื่อนขั้นในครั้งนี้เป็นการจัดงานที่ยิ่งใหญ่ เนื่องจากพันตรีสองคนได้รับเลื่อนขั้นเป็นพันโทพร้อมกันในกรณีพิเศษ หลังเข้าช่วยเหลือคนสำคัญที่แม้แต่คนช่วยก็ไม่รู้ว่าเป็นใครครอบครัวเว่ย ครอบครัวฉิน ได้รับการต้อนรับเข้างานเลี้ยงเป็นอย่างดี และถูกจัดให้นั่งโต๊ะเดียวกัน นั่งรวมกับคนที่ได้ช่วยชีวิตเอาไว้ มีเพียงนายพลเว่ยที่รู้ว่าบุคคลสำคัญเป็นใครจริง ๆ พิธีเลื่อนขั้นเสร็จไปตั้งแต่ช่วงเช้า ตอนเย็นมีเพียงงานเลี้ยงและการพูดคุย มีคนใหญ่คนโตเข้าร่วมงานเลี้ยง ทหารตัวเล็ก ๆ มีหรือจะไม่พาครอบครัวมาให้เห็นหน้าค่าตาฉินเสี่ยวหรานถูกจัดที่นั่งให้นั่งทางด้านซ้ายของพ่อเธอที่ติดกับที่นั่งของคนรัก ส่วนแม่และน้องสาวนั่งอีกทางของพ่อ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรืออย่างไร"นึกไม่ถึงว่าพวกเขาจะพากันจัดงานใหญ่โตแบบนี้ รอบที่แล้วยังเล็กกว่านี้เสียอีก" ฉินเสี่ยวหรานเอ่ยขึ้นเบา ๆ ท่ามกลางคนในโต๊ะที่มีเพียงคนกันเองจริงอยู่ว่านายพลเว่ยเป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองทัพ แต่ในกองทัพมีแยกหน้าที่ออกเป็นหลายหน่วย อย่างเช่นหน่วยแพทย์ หน่วยตัดเย็บ หน่วยลาดตะเวน หน่วยครูฝึก หน่วยต่าง ๆ และภายในกองทัพยังมีหน่วยเตรียมสถานที่

DMCA.com Protection Status