Lahat ng Kabanata ng MY HUSBAND, LET'S END THIS MARRIAGE: Kabanata 11 - Kabanata 20

Dahan-dahang bumukas ang mga mata ni Alicia. Isang putin silid ang sumalubong sa kanya, ang matapang na amoy ng gamot ang unang bumungad sa kanyang ilong. Nakita niya ang nag-aalalang mukha ni Dr. Frederick Chavez. "Gising ka na," ani ni Dr. Chavez. "Nahihilo ka ba? Nasusuka ka pa rin ba, Alicia?" Maingat na pinagmasdan ni Frederick ang mukha ni Alicia. Kakagising lang nito matapos mahimatay sa biyahe mula sa hotel patungo sa ospital. Dahan-dahang umiling si Alicia nang maramdaman niyang nawala na ang sakit ng ulo. "Nag-relapse ka at nahimatay sa taxi," sabi ni Dr. Frederick. "Anong nangyari? Bakit walang naghatid sa'yo rito?" "Busy ang lahat, Fred," paos na sagot ni Alicia. "Ngayon ang kaarawan ng anak ko tapos biglang sumakit ang ulo ko at nakalimutan kong uminom ng gamot, kaya naisipan kong umuwi na lang." Napabuntong-hininga si Frederick.  Kumuha siya ng bote ng mineral water at inabot kay Alicia. "Inom ka muna," sabi niya. "Pakalmahin mo muna ang isip mo. Ihahatid na

Nang umagang iyon, naramdaman ni Alicia ang dahan-dahang paggalaw ng kanyang kama, isang maliit na kamay ang yumakap sa kanya ng mahigpit.Ang kanyang mga pisngi ay pinaulanan ng banayad na mga halik na may nasasabik na boses bago ang isang malambot at matamis na bulong ay narinig."Mommy! I'm home," bulong ng bata na ginising si Alicia.Dahan-dahang bumukas ang mga mata ni Alicia. Sa unang pagkakataon na nakita niya ang cute na mukha ni Walter, ngumiti ang bata at niyakap siya ng mahigpit.Agad namang niyakap ni Alicia ang anak nang hindi gaanong mahigpit. "Anak ko...""Mama, bakit wala ka kahapon? Where were you? Umiiyak ako habang hinahanap ka Mommy!" bulalas ng bata, namumungay ang mga mata nito.Umupo si Alicia at hinawakan si Walter sa kanyang kandungan. Napangiti siya sa guwapong mukha ng anak na tila nagpoprotesta sa kanya."May inasikaso lang si Mommy kahapon, anak. Pasensya na kung hindi ako nagpaalam, huwag kang magalit kay Mommy, okay?" sabi ni Alicia sabay haplos sa

Pagkalabas ni Alicia sa bahay, dumiretso siya sa lugar ni Sue—ang lugar kung saan siya titira at magtatrabaho simula ngayon. Masaya siyang inilibot ng kaibigang si Sue sa loob ng flower shop. "Alicia, huwag kang mahiya, ituring mo itong sarili mong tahanan." Binuksan naman ni Sue ang pintuan ng kanyang silid at pumasok, sumunod sa kanyang likuran si Alicia. Hindi gaanong kalaki ang silid, pero malinis at komportable. May maliit na kama, isang kahoy na aparador, at ilang kahon na may nakalagay na mga bulaklak at ibang nagpatong-patong na dyaryo. Nakangiting pinagmasdan ni Alicia ang silid. Nakahinga siya ng maluwag dahil nakahanap siya agad ng bagong tirahan. "Salamat, Sue, binigyan mo na ako ng trabaho at matitirhan. Malaki ang utang na loob ko sa iyo," taimtim na sabi ni Alicia. "Relax lang, Alie. Maaari mo nang ilagay ang mga damit mo sa aparador at magpahinga ka na rin." Ngumiti si Sue at tinapik ang balikat ni Alicia. "Ngayong gabi, marami akong inorder na bulaklak kay

Ngayong umaga, nasa ibang lugar si Alicia na abala sa paghahatid ng mga bulaklak. Masaya naman siya sa bagong trabaho.  Nakakapaglakbay siya sa ibat-ibang lugar at nakakakilala ng bagong mga tao, bagay na hindi niya nagawa noon dahil nakakulong siya sa bahay. "Isa na lang ang natitirang bouquet," sabi ni Alicia, bitbit ang isang bungkos ng bulaklak sa basket ng kanyang bisikleta. Nagbisikleta si Alicia papunta sa isang parke. Ang umaga ay maliwanag at mararamdaman niya ang preskong hangin sa ere, isang pakiramdam na hindi niya naranasan sa loob ng mahigit tatlong taon, noong nakasal siya kay Woodley. 'Ganito pala ang tunay na kalayaan? Wala na akong iiyakan, at gagaling din ako sa aking sakit.' Ipinikit ni Alicia ang mga mata, huminga nang malalim, at nagpatuloy sa pagbibisikleta. Bigla niyang napansin ang isang batang lalaki na papasok sa paaralan kasama ang ina at hindi niya mapagkakaila na nangungulila siya kay Walter. "Walter..." mahina niyang sabi. Nangako si Alici

Maghapon na magkasama si Walter at Mariana. Gabi na rin nang samahan niya ang bata papauwi sa tahanan nila ni Woodley. Naiinis si Mariana sa bata na ayaw kumain, pinipilit nitong si Alicia ang magpakain sa kanya.  "Walter, halika na, kumain ka lang ng konti. Pagod na si Mommy sa pagluluto ng mga pagkain na gusto mo," pangungumbinsi ni Mariana, umupo sa tabi ni Walter. "Ayoko, hindi masarap ang luto mo, Tita! Hindi katulad ng luto ni Mommy!" sigaw ni Walter, mabilis na tinakpan ang bibig dahil ayaw niyang subukan siya nito. Natatawa si Mariana pero naiinis na rin. "Wala na si Mommy mo, tara na, kain na tayo! Hindi ka pa kumakain simula tanghali, at buong araw kang nagsusungit!" Saway ni Mariana. Umiling si Walter at nanatiling nakatikom ang bibig. Tumingin siya kay Mariana ng masama. Halatang natatakot din siya. "Gusto kong kainin ang luto ni Mommy! Tita, umalis ka na lang dito, ayaw ko talaga sayo!!" sigaw ni Walter, yakap-yakap ang kanyang stuff-toy. Naubusan na ng pasen