บททั้งหมดของ กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning: บทที่ 41 - บทที่ 50

EP42 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย (กะตัญ)ผัวะ!!!!! เสียงปืนนักแรกยิงใส่โซ่ที่คล้องประตูก่อนจะตามมาด้วยแรงถีบประตูจนมันเปิดเต็มแรง ชายคนดังกล่าวที่เห็นร่างแกรงของกะตัญเดินเข้าไปพร้อมใบหน้าแสนอำมหิตผลัก!!! ผัวะ!!! ชายคนนั้นวิ่งหนีเข้าไปด้านในห้องก่อนเหวี่ยงข้าวของและเก้าอี้เพื่อกันกะตัญ แต่เหมือนไม่เป็นผล ตึกนี้สูงสี่ชั้น และนี่คือชั้นสี่ ชายคนนั้นวิ่งไปจนมุมที่หลังห้อง เขามองซ้ายมองขวา ก่อนจะรีบหาอาวุธเพื่อป้งกันตัว ตอนนี้เขาจนมุมไปไหนไม่ได้ ด้านหลังมีแต่หน้าต่างที่ออกไปก็เป็นความสูงลิบลิ่วเพราะไม่มีระเบียงหรือบันได"มึงอย่าเข้ามานะ""ไง มึงหยิบปืนไม่ทันหรือไง กลัวกูจนขวัญหนีดีฟ่อลืมไปหมดนี่ แสดงว่านายคนที่จ้างมึงไปทำร้ายเมียกูคงเตือนมึงซินะ!" กะตัญเอ่ยพรางใช้ปืนจ่อไปหาชายคนนั้น"กูไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย""เมียกูเลือดออก กล้าตบเมียกู มึงคงรู้ตัวว่าพร้อมตายแล้วไม่ใช่หรือไง บอกมาใครส่งมึงมา!!"กะตัญเอ่ย"กูไม่บอก""ไม่เป็นไร วันนี้กูไม่ได้จะมาถาม กูจะมาฆ่ามึง!!" ชายคนนั้นมองออกไปนอกหน้าต่างซึ่งใกล้ตึกข้างๆมา แถมฝั่งตรงข้ามก็มีระเบียงยื่นออกมาเยอะ หากกระโดดไปก็อาจจะมีสิทธิ์รอด เพราะอยู่แบบนี้

EP44 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย (กะตัญ)"กูก็ไม่รับประกัน เพราะไอ้ตัญมันเหนือความขาดหมายเสมอ" หมอโฮมเอ่ยไม่ได้ช่วยให้เจเดนโล่งอกสักนิด"เอ้า! งั้นผมไม่เล่านะ" เจเดนเอ่ยกับหมอโฮม"เล่าเถอะค่ะ ถือว่าสงสารแคล..."เจเดนมองหน้าหมอโฮม ก่อนจะหันไปมองกะตัญที่ยังไม่ได้สตินอนอยู่บนเตียงแล้วจบที่มองหน้าเอแคลแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ราวกับว่ารู้ชะตากรรม"เล่าเท่าที่รู้นะครับ ส่วนที่เหลือแคลต้องรอถามเฮียเอาเองนะ"เจเดนเอ่ย"ค่ะ..."ย้อนกลับไปคือก่อนวันที่เอแคลจะพบว่าเจเดนใบหน้าเขียวช้ำNCLUBมาเฟียหนุ่มที่ออกจากหอพักเล็กๆของเอแคลมาในกลางดึกก่อนจะเดินอย่างใจเย็นและเรียบนิ่งฉายแววอำมหิตเข้าไปด้านในคลับ สายตาเรียบนิ่งราวกับยามค่ำคืนของเขามองไปตรงหน้าที่เป็นห้องวีไอพีก่อนจะเปิดประตูเข้าไปพบหญิงชายที่เขารู้จักทุกคนก่อนเดินตรงไปที่ชายหนุ่มใบหน้าหล่อน้องเล็กคนนึงที่นั่งดื่มอยู่ก่อนหมัดหนักๆจะซัดเข้าไปเต็มแรงจนร่างของชายหนุ่มน้องเล็กล้มกระเด็นลงกับพื้นท่ามกลางความตกใจของทุกคน"เฮ้ยไอ้ตัญใจเย็นไอ้ห่า" หมอโฮมเป็นคนแรกที่เอ่ยแต่กลับไม่มีใครกล้าเข้ามาขวางกะตัญโหมดนี้"มึงรู้ใช่มั้ย กูซัดมึงด้วยเรื่องอะไร" เสียงกะตั

EP46 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย (กะตัญ)"แค่เข้าใกล้ก็มีอารมณ์แล้ว เธออยู่ใกล้ฉันของฉันก็ขึ้นสุดทุกครั้ง""คุณกะตัญพูดอะไรคะ""ทิ้งมันไปเลยก็ได้นะน้องเอแคล หมั่นไส้มัน"หมอโฮมเอ่ย"เฮียอย่ายุ!"กะตัญเอ่ย“ยังไง เรียกเมียเต็มปากเต็มคำ หรรษารู้เรื่องหรือยัง” หมอโฮมเอ่ย“ยังครับ จะบอกรอบนี้แหละ” กะตัญเอ่ย“น้องมึงน่าห่วงที่สุด รีบบอกเป็นคนแรกเลย”“ครับ”“อยากกลับบ้านมั้ยมึงอ่ะ”“อยากดิครับ นอนอยู่โรงพยาบาลเบื่อจะตายแล้ว”“จะกลับก็กลับ มีคนคอยดูแลแล้วนิ”หมอโฮมอนุญาตให้กะตัญกลับบ้าน แต่ด้วความดื้อรั้น ทำท่าจะขับรถกลับเองท่าเดียว เอแคลเลยบ่นยกใหญ่จนเขาต้องยอมให้ลูกน้องคนสนิทเป็นคนขับพากลับ แต่เหมือนว่าทางกลับจะไม่ได้กลับบ้านใหญ่แต่อย่างใด เพราะแล่นมาอีกทาง จนเอแคลถามขึ้น"ไปไหนเหรอคะ??""ไปคอนโด คืนนี้ฉันจะนอนที่คอนโด" กะตัญเอ่ยในขณะที่นั่งอยู่เบาะหลังกับเอแคลโดยมีลุกน้องคนสนิทที่รู้เรื่องของเอแคลแล้วเป็นคนขับรถให้"อ้าว ทำไมไม่กลับไปนอนที่บ้านปีกขวาละคะ""ฉันเพิ่งกลับมาอยู่กับเธอ อยากจะกอดให้หายคิดถึงสักหน่อย นอนที่บ้านปีกขวาฉันต้องแอบเอาเธอเข้าบ้าน หงุดหงิด"กะตัญเอ่ยทำเอาลูกน้องที่กำลังขับร

EP48 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย (กะตัญ)เอแคลเขินอย่างหนักเมื่อได้ยินคำพูดนั้นของกะตัญ ตอนแรกยังกล้าที่จะถามเขา พอเขาตอบมากลับเขินจนทำอะไรไม่ถูกซะแบบนั้น"เธอเขิน?""คุณกะตัญ"ตกดึกแน่นอนว่ากะตัญไม่ยอมนอนคนเดียว เขารบเร้าให้เอแคลมานอนด้วยที่บ้านปีกขวา จนเอแคลไม่มีทางเลือกจึงต้องมา เมื่อมาถึงเจอมาเฟียหนุ่มกำลังนั่งลองปืนอยู่ในห้องนอนชั้นบนสุด ที่ๆเธอและเขาใช้ชีวิตด้วยกัน"ทำอะไรคะ""มานี่มา"เอแคลเดินไปหาก่อนถูกรั้งให้นั่งลงบนตักแกร่งที่ไร้เสื้อปิดคลุมท่อนบน รอยสักของเขาเอแคลชอบมองมากที่สุด เพราะมันเสริมให้หุ่นฟิตๆของเขายิ่งดูดีขึ้นไปอีก"คะ""อันนี้ฉันให้เธอ ฉันลองมาสองรอบแล้ว ใช้ง่าย น้ำหนักเบาตรวจจับยาก เล็กๆเหมาะกับเธอ"กะตัญเอ่ยพรางส่งปืนกระบอกเล็กที่ไม่ได้บรรจุกระสุนให้เอแคล"แคลใช้ไม่เป็ยหรอกค่ะ""เดี๋ยวฉันสอน ต่อไปเธอต้องใช้มัน ฉันคงไม่ได้อยู่ค้ำฟ้าไปตลอด หากวันไหนที่ฉันจากไปก่อน เธอต้องดูแลตัวเองดีๆ"กะตัญเอ่ย"ทำไมพูดแบบนี้คะ อย่าพูดเป็นลางไม่ดีซิคะ""ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอน ธุรกิจแบบฉันเธอก็เห็นมาตั้งแต่เด้กๆนี่ว่ามันอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา วันไหนพลาดก็จะล่วงลงเหวแบบไม่มีทางขึ้น

EP50 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย (กะตัญ)"ฝันกลับห้องเถอะ พี่จะไปช่วยยายทำงานในครัวแล้ว"ช่วงค่ำ หลังจากทุกคนทำงานกันเสร้จแล้วแยกย้ายกันเข้านอน เอแคลก็ได้รับข้อความจากกะตัญว่าให้เธอออกไปรอที่หน้าบ้าน หน้าบ้านที่ว่าคือหน้าประตูรั้วใหญ่ของบ้านที่ต้องเดินออกไปไกลสักหน่อย เธอก้ได้แต่ทำทำตาม เดินเลยประตูบ้านที่มีการ์ดยืนเฝ้าไปไม่ไกล รถคันหรูของกะตัญก็ขับออกมาระหว่างทาง เอแคลก็เอ่ยถามขึ้น เพราะจู่ๆกะตัญก็เรียกให้เธอรอหน้าบ้านเพื่อออกข้างนอก ซึ่วมันแปลกไปสักหน่อย"ทำไมออกมาช้าจังคะ แคลยืนรอยุงกัดขาเต็มเลยค่ะ""ยัยเด็กลูกเลี้ยงแม่เธอนี่ไม่เบานะ เมื่อก่อนตอนเดินออกมาที่รถ ฉันเจอยัยเด็กนั่นเข้า อายุน้อยกว่าเธออีก แต่เล่นหูเล่นตา ไม่ได้กลัวฉันเลยนะ"กะตัญเอ่ยในขณะที่ขับรถ"ฝันทำอะไรเหรอคะ""เดินมาดักหน้าฉัน ถามนั่นนี่ ฉันอายุขนาดนี้ยัยนั่นคิดว่าฉันดูไม่ออกมั้งว่ากำลังอ่อย""เฮ้อ เดี๋ยวแคลจะบอกแม่ให้ค่ะว่าไม่ให้น้องทำแบบนี้อีก"เอแคลเอ่ย"ช่างเถอะ ฉันไม่ได้สนใจหรอก ว่าแต่ เธอไม่หึงฉันบ้างหรือไง" กะตัญเอ่ยพรางเอียงหน้ามาถามด้วยสายตาเจ้าเล่ห์"ก็...หะ..หึงค่ะ หวงด้วย""เอาจริงๆนะเธอห้ามโกรธนะถ้าฉันพูด