บททั้งหมดของ One night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตอนที่21เมื่อพิชณ์สิญีรับสายจากคุณหญิงมณีนัดแนะเวลาทานอาหารเย็นกับภูรินทร์เรียบร้อย ก็คว้ากระเป๋าถือออกจากบ้านทันทีเธอต้องรีบไปเสริมสวย แต่งหน้าทำผม และซื้อชุดใหม่ ทุกครั้งที่เจอว่าที่คู่หมั้น เธอต้องสวยและดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าเสมอ“แม่ค่ะแพรไปก่อนนะคะ”“จ้าๆ แต่งสวยๆ ให้ทิมตะลึงไปเลยนะลูก” คุณหญิงพิมประพาเดินมาส่งบุตรสาวขึ้นรถตู้ของครอบครัว ไม่ลืมให้กำลังใจบุตรสาว“วันๆ ค่อยแต่วิ่งไล่จับผู้ชาย” ปิยะเดินเข้าบ้านมาเขาขับรถสวนทางกับบุตรสาวที่มุกหน้าบ้าน ปิยะเขาอายุมากแล้วอยากเกษียณและวางมือจากธุรกิจ แต่จะให้บุตรสาวบริหารแทนมีหวังล่มจม ธุรกิจที่สืบทอดมายาวนานได้ฉิบหาย คงต้องจ้างทีมบริหารแทน บริษัทที่เขาลงทุนลงแรงแลกมาด้วยเลือดเนื้อและชีวิตคงจบที่ยุคของเขา ปิยะทอดถอนหายใจมันคงเป็นเวรกรรมที่เขาเคยทำเอาไว้“ภูรินทร์ก็น่าจับอยู่ไม่ใช่เหรอค่ะ วันนี้ลมกลับตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืด วันนี้อาหารนอกบ้านไม่ถูกปากแล้วเหรอค่ะ “คุณหญิงพิมประพาเดินมาหาสามี เรื่องราวนอกบ้านของที่สามีทำไมนางจะไม่รู้ แต่เลือกที่จะเงียบและปิดหูปิดตา อย่างไงนางก็เป็นภรรยาตีทะเบียน และคนอย่างปิยะที่ถือยศถือศักดิ์ก็คงไม่หย่าให้เป

ตอนที่23ภูรินทร์นั่งแทบไม่ติด เวลา 2 ทุ่มใจกลางกรุงเทพมหานครรถติดแบบไม่ขยับ ใจเขาบินกลับคอนโดตั้งแต่กรณภูมิส่งาพปารตี้ขนาดย่อมภายในคอนโดของเขามาแล้ว น้ำค้างจะเลี้ยงสังสรรค์กับณิชาเขาไม่ได้ปัญหา แต่ไอ้เหี้ยแม๊คมันโพล่มาในรูปได้อย่างไง เสือกอะไรด้วย“ไอ้แม๊ค มึงไปทำอะไรที่คอนโดกู” เร็วกว่าความคิดมือหนา ต่อสายหาเพื่อนรักคิดจะหักเหลี่ยมโหดทันที ไหนวันนี้มันยังชี้ช่องให้เขารู้ตัวว่ารู้สึกยังไงกับน้ำค้างอยู่เลย‘น้องน้ำชวนกูมา’ ไตรรงค์ตอบเสียงห้วน เขาเจอน้ำค้างและณิชาที่ประตูทางเข้า ไตรรงค์ซื้อห้องพักโครงการเดียวกับเพื่อนรัก แต่ไม่ค่อยได้มานอนเท่าไร วันนี้แม่บ้านรายงานว่ามารดาจะเอาแฟ้มคู่ดูตัวมาให้ดู เขาจึงหนีมานอนที่นี่ แต่ที่โมโหอยู่คือ น้ำค้างบอกว่าภูริทร์มีทานข้าวกับคู่ค้า แต่ไอ้กรมันกระซิบบอกเขาว่ามันไปกับว่าที่คู่หมั้น ถึงเขาจะเป็นเสือ เขาก็ไม่เคยคบซ้อน และก็ไม่ชอบใจนักหากภูรินทร์ไม่เลือกว่าจะเอาคนไหน“น้อง มึงสนิทกับน้ำถึงขั้นเรียกกันแบบนี้เลยเหรอ” จากที่กังวลอยู่ก่อนแล้ว ยิ่งไม่สบายใจขึ้นอีกหลายเท่า‘ไม่ต้องสนิทก็เรียกได้ป่ะ ขนาดเด็กเสริฟกูไม่รู้จักกูเรียกน้องหมดล่ะ มึงอาการหนักขนา

ตอนที่25ผ่านไปเกือบนึ่งเดือนที่ใช้เวลาร่วมกัน ภูรินทร์ยิ่งมั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง ไม่ใช่เพราะถูกเพื่อนรักปลุกปั่น“น้ำไม่อยากออกไปทานข้าวข้างนอกบ้างเหรอ” ไม่ใช่ว่าภูรินท์เบื่ออาหารที่เธอทำ แต่ภูรินทร์อยากพาเธอออกไปที่อื่นบ้าง วันหยุดทั้งทีชวนเธอไปเดินช๊อปปิ้งน้ำค้างก็บอกที่ซื้อมาคราวก่อนใส่ได้อีกเป็นปี ชวนไปไหนก็ไม่ไป ไหนเธอชอบเที่ยวไง ตราประทับในพาสปอร์ตปีที่แล้วเธอไปทั่วเลย“คอนโดของพี่ทิมก็มีทุกอย่างครบแล้วนิคะ ไม่เห็นต้องออกไปเสียเงินเลย”“โถ่น้ำ พี่เห็นน้ำใช้เงินพี่หนเดียวที่ร้านณิชา พี่ทำงานหาเงินมาก็อยากให้เมียใช้ คนอื่นๆ เห็นเมียเขาช๊อปปิ้งทุกวัน เมียก็มีคนเดียว”เมียอีกแล้ว แล้วที่เธอซื้อของร้านณิชา เธอมั่นใจว่าเลี้ยงข้าวบ้านเด็กกำพร้าได้เป็นปี ยังรู้สึกผิดไม่หายเลยแม้ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันภูรินทร์ดูแลเธอดีมาก เลิกงานก็กลับคอนโดทุกวัน ไม่เคยไปนอนค้างที่ไหนไม่เคยพูดอะไรให้เธอรู้สึกไม่ดีเลยสักครั้ง พี่แม๊คชวนไปดื่มก็ไม่ยอมไป บอกไปก็นั่งที่ห้องวีไอพีส่วนตัวอยู่แล้วไม่รู้จะไปเพื่ออะไร แต่เขาไม่เคยบอกว่ารู้สึกอย่างไรกับเธอกันแน่ การแสดงออกของภูรินทร์ชัดเจนว่าชอบเธอ แต่เธออยา

ตอนที่27ภูรินทร์ได้รับรายงานจากลูกน้องว่าพิชณ์สิญีมาวุ่นวายกันน้ำค้าง หลังจากแยกกันน้ำค้างหายเขาไปในร้านเพชรของณิชาจนป่านนี้ก็ไม่ออกมา ภูรินทร์ต่อสายหาน้ำค้างอยู่หลายครั้งแต่เธอก็ไม่รับโทรศัพท์เขาเลยร่างหนายิ่งร้อนใจเมื่อลูกน้องถ่ายทอดคำพูดระหว่างน้ำค้างและพิชณ์สิญีให้เขาฟังเห็นที่จะปล่อยผู้หญิงคนนั้นไม่ง่ายๆ ไม่ได้เสียแล้ว ถ้าน้ำค้างทิ้งเขาไปทำยังไง“พวกมึงเฝ้าไว้ มดซักตัวก็ห้ามออกจากร้านณิชา” ภูรินทร์สั่งเสียงเด็ดขาด ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าน้ำค้างคิดอะไรอยู่ แต่เขาจะเป็นคนอธิบายเรื่องทั้งหมดกับเธอเอง เขาเคลียร์กับพิณช์สิญีแล้วแต่อีกฝ่ายไม่เข้าใจเองเมื่อมาถึงร้านเพชรของณิชา ภูรินทร์วาดสายตาเห็นพนักงานของร้านนั่งเรียงกันหน้าสลอน เขารู้ตัวว่าเอาแต่ใจที่สั่งไม่ให้ใครเข้าออกแบบนี้“ผู้จัดการร้านอยู่ไหน”“ค่ะ” สตรีวัยกลางคนแต่งตัวในชุดสูทเดินเลี่ยงออกมาจากลุ่มพนักงาน“คิดค่าเสียโอกาสของวันนี้แล้วส่งบิลไปเก็บกับเลขาผม กรจ่ายค่าเสียเวลาให้พนักงานด้วย” ภูรินทร์หันไปสั่งคนสนิท “แล้วณิชากับแฟนผมอยู่ไหน” “อยู่ในห้องทำงานคุณณิชาค่ะ” ผู้จัดการร้านผายมือบอกทิศทางภูรินทร์ตรงดิ่งไปทันที่ที่เหลือก็ใ

ตอนที่29ภูรินทร์ขอเข้าพบปิยะ พร้อมเอกสารบางอย่างที่ได้มาเพิ่มเติม“สวัสดีครับคุณลุง”“มีอะไรทอมถึงได้มาหาลุง ทำยัยแพรเสียผู้เสียคนยังไม่พออีกเหรอ” ปิยะกลับบ้านก็เจอลูกสาวร้องห่มร้องไห้ บอกให้ช่วยจะจัดการเรื่องหมั้นหมายให้ เขาจะไปยุ่งอะไรด้วยได้ เป็นเรื่องที่คุณหญิงทั้งสองคุยกันและตกลงกัน“ผมไม่ได้มาเรื่องแพรครับผมมาเรื่องแฟนผม”“แฟนทิมเกี่ยวอะไรกับลุง ทิมจะคบหาใครลุงไม่ยุ่งอยู่แล้ว เรื่องทิมกับแพรลุงก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวด้วย เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องของคนสองคน”“แฟนของผมเธอน้ำค้าง ผมว่าคุณลุงน่าจะเดานามสกุลของเธอได้”ปิยะทรุดลงกับเก้าอี้ แม้อยากจะหาตัวน้ำค้างแต่ลึกๆ เขาก็กลัว“ไม่ต้องหาถอดสีขนาดนั้นครับ ผมแค่มาบอกว่าน้ำค้างคือคนที่ผมจะแต่งงานด้วย เธอไม่ต้องการข้องเกี่ยวอะไรกับตระกูลของคุณลุงที่ผ่านมาไม่ยุ่งเกี่ยวอย่างไงก็ขอให้เป็นไปตามนั้น ไม่ต้องเป็นห่วงเธอเพราะผมจะดูแลน้ำค้างอย่างดีใครมายุ่งกับเธอผมจะขยี้พวกมันให้แหลกคามือ อ้อ ฝากบอกแพรด้วยว่าต่อให้เหลือผู้หญิงบนโลกนี้แค่แพร ผมก็ไม่มีวันเลือกแพร พอดีกลัวว่าวันหนึ่งจะโดนวางยา นอนตายไม่รู้เรื่อง”พูดจบภูรินทร์วางเอกสารบางอย่างเอาไว้บนโต๊ะ