All Chapters of One night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่11“น้ำไม่อ่านข่าวสังคมไฮโซเลยไม่รู้จักคุณก่อนหน้านี้ขอโทษด้วยนะคะ”“เฮอะ” ภูรินทร์คำรามในลำคอ การที่เธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่อยากไปหาเขาข้างบนเพราะมากับเพื่อนภูรินทร์พอเข้าใจ แต่มาบอกว่าไม่รู้จักเขา จะเป็นได้อย่างไร คนที่มาคลับนี้ย่อมต้องรู้จักไตรรงค์เจ้าของคลับ รู้จักไตรรงค์แล้วจะข้ามหัวเขาไปเป็นไปได้ยาก คืนนั้นเธอก็ยินยอมพร้อมใจไปกับเขาง่ายๆ ไม่ใช่เพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นใครไม่ใช่หรือไง ชื่อเขา google ก็หาได้ไม่ยาก หากเป็นผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยนอนด้วยเดินสวนกันไม่ทักเขาจะขอบคุณมาก แต่พอน้ำค้างทำราวกับว่าได้เขาแล้วลืมไปดื้อๆ ภูรินทร์แทบอยากจะลากเธอกลับคอนโด“คุณน้ำคงไม่รู้จักว่าคุณภูรินทร์เป็นใครจริงๆ นั้นล่ะครับ คงคิดว่าเป็นนักเที่ยวตามผับบาร์ เมื่อกี้ตอนณิชาบอกว่าคุณเป็นใครระดับไหน คุณน้ำยังตกใจเลย มาอวดรวยแถวนี้ยังไงคุณน้ำก็ไม่รู้หรอกครับ เธอไม่สนใจพวกคนรวย” เจมส์ยิ้มเยาะน้ำเสียงบ่งบอกชัดเจนว่าสะใจ หล่อรวยคับฟ้าแล้วไง ทำมาเป็นเบ่งว่าทุกคนต้องรู้จักตัวเองภูรินทร์มองเจมส์ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไอ้เหี้ยนี้ก็อีกคน เขามองมันตั้งแต่ข้างบนแล้ว ทำมาเป็นนั่งโซฟาตัวเดียวกันกับน้ำค้าง

ตอนที่13ภูรินทร์นั่งอยู่ปลายเตียง พอน้ำค้างหลับไปร่างหนาก็รีบลุกจากเตียงมุ่งตรงไปยังกระเป๋าสะพายของเธอ เททุกอย่างลงบนผ้าห่ม หยิบกระเป๋าสตางค์ใบเล็กออกมา ค้นทุกอย่างที่พอจะเป็นข้อมูลเกี่ยวกับตัวเธอได้ ปรายตามองใบหน้าที่หลับไหล ใบหน้าเดียวกับรูปถ่ายในบัตรประชาชน จ้าว ไฉ่หง เธอหลอกเขางั้นเหรอ ภูรินทร์โกยทุกอย่างลงในกระเป๋าสะพายตามเดิม เดินออกไปยังประตูหน้าห้อง ยื่นทุกอย่างให้กรณภูมิ “สืบมาให้หมด ถ้าเธอเคยเลี้ยงปลาทองต่อให้มันตายไปแล้วฉันก็ต้องรู้ว่ามันชื่อว่าอะไร”“ส่วนนี้คีย์การ์ด ไปขนของเธอมาที่นี่ให้หมด” ภูรินทร์ยื่นคีย์การ์ดที่มีชื่อโรงแรมอยู่ให้ลูกน้องคนสนิท ที่ผ่านมาเขาจ้างนักสืบเอกชนหานำค้างในเมื่อไทย มิน้าล่ะถึงหาไม่เจอ เพราะเธอเป็นคนจีน ที่น้ำค้างไม่รู้จักเขาก็เพราะเธอเป็นแค่นักท่องเที่ยว แต่น้ำค้างพูดภาษาไทยชัดมาก ชัดจนเขาไม่นึกเอะใจว่าเธอคือชาวต่างชาติภูรินทร์เดินกลับมายังห้องนอน สอดกายเข้าไปในผ้าห่มหนา รวบร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ตอนนี้ไม่สำคัญว่าเธอจะชื่อ น้ำค้าง หรือว่า จ้าวไฉ่หง เพราะเธออยู่ในกำมือเขาแล้ว ต่อให้เธอหนีรอดอ้อมกอดของเขาไปได้เขาก็มีข้อมูลทุกอย่างของเธอไว

ตอนที่15“ทำไมคุณไม่ไปพาคนที่อยากอยู่มาอยู่ด้วยล่ะ ฉันไม่อยาก ไหนเราตกลงกันว่าแค่ one night stand “ น้ำค้างตาแดงก่ำ ภูรินทร์ไม่พอใจที่เธอหยามหน้าเขาที่ทิ้งเขาโดยไม่บอกลางั้นเหรอ ก็ตกลงกันว่าแค่นอนด้วยกันไง เงื่อนไขของคู่นอนคืนเดียวเขาน่าจะช่ำชองมากกว่ามือใหม่แบบเธอ แล้วทำไมเขาทำแบบนี้ภูรินทร์กลอกตาอย่างเคืองๆ วันไนท์แล้วไง เขาอยากจะ ทูไนท์ ทรีไนท์ แล้วเธอจะทำไม“อยู่ที่นี่น้ำอยากได้เท่าไหร่”“ห๊า” น้ำค้างหลุดอุทานออกมา หายใจเข้าออกรุนแรงอย่างสะกดอารมณ์ ไม่ใช่ไม่ได้ยินที่เขาพูด แต่เธอกำลังโมโหขั้นสุด โตมาแบบไหนกัน เอะอะไม่ได้ดั่งใจก็ใช้เงินแก้ปัญหา เขาเป็นที่ณิชาว่าจริงๆ ใช้เงินฟาดหัวผู้หญิง“ว่าไงจะได้ต่อจากเมื่อกี้”เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้นอีกครั้ง น้ำค้างไม่ตอบคำถามเมื่อครู่ แต่พุ่งตัวไปยังประตูห้อง ในหัวมีเพียงคำว่า ‘หนี’ ร่างบางคว้าก้านคันโยกเปิดประตู ยังไม่ทันที่จะโยกมันเปิดเปิดออกสู่อิสรภาพตัวก็ลอยวืดขึ้นจากพื้น“น้ำทำอะไร” ภูรินท์วิ่งมารวบร่างบางแล้วยกขึ้นพาดบ่า ประตูเขาก็ยังไม่ได้ล๊อคเพราะเมื่อชั่วโมงก่อนเปิดออกมาเอาของให้กรณภูมิ เธออยู่เพียงชุดนอนบางตัวเดียวเขาจึงชะล่าใจ ไ

ตอนที่17พิชญ์สิณีนั่งปากคอสั่น เธอให้นักสืบตามภูรินทร์ทันทีที่แยกกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาพิชญ์สิณีตามติดทุกการกระทำของว่าที่คู่หมั้นมาตลอดกระหยิ่มใจที่เขาไม่ได้ข้องเกี่ยวกับใครเลย ความหวังที่เธอและภูรินทร์จะได้แต่งงานกันมีมากขึ้นทุกวัน มือบางโยนโทรศัพท์เครื่องหรูทิ้ง“กรี้ดดดดดดดดดดดดดด”รูปที่นักสืบส่งมาเมื่อคืนที่ภูรินทร์ไปนั่งดื่มกับหญิงสาวสองคนและพาหนึ่งนั้นกลับคอนโดด้วย พิชญ์สิณีก็ดูผ่านๆตราบใดที่ยังไม่ได้แต่งงานกันเขาจะหาเศษหาเลยตามประชาผู้ชายเธอก็เข้าใจ เขาเป็นเสือร้ายมาตลอด อยู่จะให้หยุดเลยคงเป็นเรื่องยาก อีกอย่างเธอก็คือคนที่มารดาของเขาวางตัวเอาไ้เป็นคู่หมั้น ภูรินทร์อย่างไรก็ต้องเลือกเธอ แต่สิ่งที่ทำให้เธอทนไม่ได้เพราะรูปที่นักสืบถ่ายมาเมื่อกี้มันบาดใจเธอเหลือเกิน ภูรินทร์ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปช๊อปปิ้ง มีแต่เอาเงินฟาดหัวอยากได้อะไรก็ซื้อเอาเอง ยิ่งแสบร้อนในอกขึ้นไปอีก เมื่อภูรินทร์พานังนั้นเข้าช๊อปชาแนลที่เธอเป็นลูกค้าวีไอพีอยู่ หากวันหนึ่งภูรินทร์พาเธอไป พนักงานต้องซุบซิบนินทาเธอแน่ๆ ตอนนี้แม้จะยังไม่เป็นข่าวตามหน้าสื่อแต่ในวงสังคมเรื่องของภูรินทร์กับเธอก็พอจะทราบกันแล้ว อย่

ตอนที่19“บอกแล้ววววววว ว่าคุณภูรินทร์ต้องดูแลแกอย่างดี”ณิชามองเพื่อนรักที่เดินเข้าร้านเพชรเธอพร้อมด้วยบอดิการ์ดร่างยักษ์อีกสี่คน แถมด้วยเลขาคู่ใจภูรินทร์ที่เดินตามไม่ห่าง“วันนี้แกยังด่าเขาอยู่เลย” น้ำค้างเดินมานั่งหน้าตู้โชว์ เธอจำได้วันแรกที่เธอโทรไปให้ณิชามาช่วย ณิชาด่าภูรินทร์สาดเสียเทเสีย ถ้าภูรินทร์มาได้ยินเองมีหวังณิชาคงเหลือแค่ชื่อ“เอ้าวันนั้นแกใส่ร้ายว่าคุณภูรินทร์ของฉันกักขังหน่วงเหนี่ยวแกไว้ที่คอนโด ฉันก็เชื่อแกไงยัยน้ำเน่า” ณิชาไม่ยอมรับรีบพูดแทรกกลัวกรณภูมิได้ยินแล้วเอาไปบอกเจ้านาย“เบื่อ” น้ำค้างบ่น“เอ้าน่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป” ณิชาปลอบใจ ช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอคุยติดตามสถานะการ์ณของน้ำค้างมาโดยตลอด ดูแล้วภูรินทร์อาจจะผิดที่ทำอะไรบุ่มบ่ามเอาเพื่อนเธอไปเก็บไว้ที่คอนโดเนียม แต่เห้ยว่าบาปไม่ได้ คอนโดนนั้นราคาเกือบ 400 ล้าน เธอที่เป็นลูกเจ้าของร้านเพชรยังไม่มีวาสนาแบบนั้นเลย“อวดรวยดีนัก ไอ้ณิวันนี้ฉันช๊อปร้านแกจนเจ้าของบัตรต้องร้องขอชีวิตเลย” น้ำค้างยักคิ้วหลิวตาให้เพื่อน อยากรู้หนักว่าถ้าเธอผลาญเงินเขาแบบผู้หญิงคนอื่นๆ เขาจะปล่อยเธอไปเมื่อไร ขี้คร้านเห็นยอดจากบิลเรียกเก็บเงิ