บททั้งหมดของ ยาใจหยางอ๋อง: บทที่ 11 - บทที่ 20

บทที่ 11หยางชงอวี้ นั่งอยู่ในความมืด มองหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง นางต้องการอะไร? ปั่นหัวข้าเล่นยังงั้นเหรอ? ในสมองน้อยๆของนางกำลังคิดแผนอันใดหลิวอี้เฟย ลืมตางัวเงียตื่นขึ้นมา ต้องสะดุ้งสุดตัว" ท่านอ๋อง" มือกุ้มผ้าห่มแน่ หันไปมองค้อนให้สมาชิกใหม่ในเรือน เจินเป่า ไอ้หมาเลี้ยงเสียข้าวสุก มีคนบุกมาห้องข้าแต่เช้ามืดขนาดนี้ จะเห่าปลุกซักแอ๊ะก็ไม่มี"กระดาษที่เจ้ามอบให้จางเลี่ยง หมายความว่าอย่างไร" หยางชงอวี้เดินมานั่งปลายเตียงอี้เฟยรีบดีดตัว ลุกหนีไปนั่งที่โต๊ะน้ำชา ไม่เรียกนางว่าน้องหญิงแล้ว? "เขียนว่าอย่างไรก็หมายความตามนั้นล่ะ หม่อมชั้นไม่ได้อ่านมัน ย่อมไม่เข้าใจความหมาย"อี้เฟย รินน้ำชาทำท่าท่างใจเย็น"แล้วมอบให้เปิ่นหวาง ไม่กลัวเปิ่นหวางเข้าใจผิด?"หยางชงอวี้เดินมาโต๊ะน้ำชารินน้ำชาขึ้นจิบ"ท่านอ๋องเรามาทำสัญญากันดีหรือไม่" เหมือนเห็นหยางชงอวี้ไม่ตอบอะไร " ข้าแต่งเข้าตระกูลหยางแล้ว คนแซ่หลิวไม่มีอันใดเกี่ยวกับข้าอีกแล้ว ข้าจะอยู่ที่เรือนเหมยฮัว ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร ขอแค่ได้ออกไปเดินตลาดเปิดหูเปิดตาอาทิตย์ล่ะครั้งเท่านั้น ได้หรือไม่" อี้เฟย รีบสาธยายเงื่อนไขแล้วผลประโยชน์หยางชงอวี

บทที่ 13เช้ามืด ฟ้ายังไม่สว่างดีเท่าไรนัก หน้าต่างเรือนเหมยฮัวเปิดออก มีเงาหนึ่งแทรกเข้ามาตามสายลม เจินเป่าน้อยเด้งตัวขึ้นในท่าเตรียมป้องกัน เมื่อเห็นว่าเงานั้นคือผู้ใด ก็ขดตัวลงนอนที่ปลายเตียงเช่นเดิม เงานั้นเดินมาดึงผ้าห่มให้กระชับร่างน้อยที่นอนอยู่บนเตียง ช่วงนี้เขาต้องเข้าออกวัง สืบตามสายข่าวหัวหมุน แค่มองหน้านางกลับเหมือนได้รับพลังงานเต็มเปี่ยม เขาแอบเข้ามาดูนางทุกเช้า พยายามเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะกลัวนางตื่นหลังจากคืนที่สระบัวอี้เฟยก็ไม่เจอหยางชงอวี้อีกเลย อี้เฟยนั่งคิดถึงภาพคืนนั้นใบหน้าเริ่มมีสีเลือดฝาดระเรื่อขึ้นที่พวงแก้ม หยางชงอวี้จูงนางกลับมาส่งที่เรือนเหมยฮัว ก่อนจะเดินจากไปไม่วายหอมแก้มนางด้วย ใครให้เจ้าหน้าแดง พลางหยิกขาตัวเองเต็มแรง ห้ามหวั่นไหวนะอี้เฟย เฮ้อ! ชายหญิงใกล้ชิดกัน ข้าเป็นแค่หญิงสาวธรรมดาสามัญ ไม่ใช่พระอิฐพระปูน จะหวั่นไหวคงไม่แปลกมั้ง ข้าไม่ได้ตายด้านซักหน่อย พูดเข้าข้างตัวเองเสร็จสรรพ"ซิงซิง เจ้าไปเชิญอนุมี่ฮวาไปที่ศาลาริมสระบัวที่นะ บอกว่าข้าอยากทานอาหารกลางวันด้วย" พอสั่งซิงซิงเสร็จ อี้เฟย กวักมือเรียกเจินเป่าให้วิ่งตามนางออกไปอยู่คนเดียวแล้ว

บทที่15"ท่านพ่อสถานการณ์ทางจวนรัชทายาททางท่าทางจะไม่ค่อยดี เหมือนพักหลังรัชทายาทเอาใจออกห่างพวกเราไปเรื่อยๆ " พักหลัง รัชทายาทไม่ยอมมาตามคำเชิญของท่านพ่อเหมือนแต่ก่อนอีกทั้ง การแต่งงานของเขากับองค์หญิงสิบสี่ก็ถูกฮ่องเต้ปฏิเสธมาอย่าไร้เยื่อใย"เจ้าใจเย็น ไว้ก่อนอี้ฝาน เดี๋ยวจะเสียงานใหญ่" หลิวอี้สงถึงจะเห็นด้วยกับคำพูดลูกชาย แต่ไม่อยากพูดให้ลูกชายเสียกำลังใจ องค์รัชทายาทตอนนี้โปรดพระชายารองเถาเลี่ยงลี่ ลูกสาวคนเดียวของเสนาบดีฝ่ายซ้ายจนออกนอกหน้า เขาจะให้แผนการที่วางไว้เสียหายไม่ได้ แม้แต่หลิวอี้เฟยที่เขาตัดสินใจให้แต่งงานเพื่อไปกล่อมอ๋องสามหวังจะอาศัยกำลังทหาร หลิวอี้สงเอามือทุบโต๊ะน้ำชาเสียงดังลั่นห้อง อี้เฟย เจ้ากล้าหักหลังข้า ข้าให้ชีวิตเจ้าได้ข้าก็เอาคืนได้"องค์หญิงรัชทายาทเสด็จมาถึงแล้วเจ้าค่ะ" สาวใช้วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้อง"ท่านพ่อ" หลิวอี้ฟาง คำนับอี้สง"รัชทายาทล่ะ ทำไมไม่มาด้วย ไหนเจ้ารับปากว่าวันนี้จะพามาหาข้าให้ได้" อี้สงตอนนี้อารมคลุกกรุ่นไปด้วยสีดำ"ข้าพยายามแล้ว แต่......" หลิวอี้ฟางน้ำตานองหน้า"ไม่ได้เรื่อง" หลิวอี้สงปานจอกน้ำชาใส่หลิวอี้ฟางเต็มแรง หลิวอี้ฟางกัดริม

บทที่ 17อี้เฟยหลังจากล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย ออกมาเดินบริเวณหน้ากระโจม ไม่กล้าออกไปไกลนัก เมื่อคืนนางกว่าจะหลับก็ดึกมากแล้ว ใบหน้าคนคนหนึ่งวนเวียนอยู่ในหัวตลอดทำเอานอนไม่หลับ สายตานางหันไปเจอกลุ่มทหารบาดเจ็บหลายนาย เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น หยางชงอวี้! อี้เฟยหันซ้ายแลขวาเมื่อเจอมู่หลง นางรู้ทันที่ว่านี้คือกระโจมของหยางชงอวี้ นางรีบวิ่งมุ่งไปทางทิศนั้นทันที"พระชายาเข้าไปไม่ได้นะพะยะค่ะ" มู่หลงรีบเอาตัวบังทางเข้าไว้"ให้นางเข้ามา" เสียงชงอวี้ดังมาจากด้านใน เมื่ออี้เฟยกก้าวเข้าไป มี่ฮวารีบลุกย่อกายแล้วเดินออกไปชงอวี้เมื่อเห็นอี้เฟยยืนนิ่ง จึงเดินมาจุงนางไปนั่ง "หม่อมชั้นเห็นทหารบาดเจ็บ ไม่ทราบว่าเกิดเหตุอะไรขึ้น" ข้าจะเป็นห่วงหยางชงอวี้ทำไมกัน มีคนค่อยเป็นห่วงอยู่แล้วนิ ไม่ๆ ข้าเป็นห่วงพวกทหารต่างหาก อี้เฟยเตือนตัวเอง"มีการปล้นสะเบียงชาวบ้าน ในเมื่อเปิ่นหวางเอาทหารติดมือมานิดหน่อย ไหนๆ ก็มาแล้ว เลยถือโอกาสปราบโจรไปด้วยเลย ค่ายนี้ดูแลแน่นหนา อี้เฟยเจ้าไม่ต้องเป็นกังวล " ชงอวี้พูดความจริงแค่40ส่วน อีก60ปรุงแต่งนิดหน่อย"วันนี้เปิ่นหวางจะนำทัพเอง" แม่ทัพอวี้รีบกางแผนที่ให้อ๋องสามดู ต้องรีบก

บทที่ 19ทุกคนในค่ายกำลังวุ่นวาย ทั้งเก็บข้าวของ ขนของขึ้นรถม้า คนเจ็บอีกมากมาย กลิ่นเลือดคละคลุ้ง พรุ่งนี้บริเวณนี้คงไม่มีใครรู้ว่าเคยเป็นที่ตั้งค่ายมาก่อนระหว่างที่อ๋องสามกำลังคุยเหล่าแม่ทัพ อี้เฟยขอตัวกลับมาอาบน้ำที่กระโจม "พระชายาเพคะ อนุมี่ฮวาขอเข้าพบ""ให้ข้าแต่งตัวเสร็จก่อนบอกนางให้รอซักครู่" อี้เฟยรีบลุกออกจากถังน้ำ เดินตรงไปที่ม่านบังตา เมื่อแต่งตัวเสร็จ "ซิงซิงเรียกนางเข้ามาได้แล้ว""แต่พระชายายังไม่ได้ทำผม""เรียกนางเข้ามาเถอะ ทำผมไปคุยไปก็ได้ ข้าหาใช่คนเรื่องมาก" เมื่ออี้เฟยพูดเช่นนั้น ซิงซิงจึงออกไปตามมี่ฮวาเข้ามา ไม่ว่าเจอกันกี่ครั้ง อี้เฟยก็ประทับใจในกิริยามารยาทของมี่ฮวาทุกครั้ง อ๋องหยางชงอวี้ก็คงเช่นกัน พอคิดแล้วเจ็บแปลบตรงหน้าอกขึ้นมาทันที"พระชายา หม่อนชั้นอยากมาเรียนพระชายาด้วยตัวเองเพคะ" "ขอหม่อมชั้นเป็นคนทำผมให้นะเพค"พลางเดินมาแย่งหวีออกจากมือซิงซิง"ปิ่นเหมยฮัวอันนี้ พระชายาชอบหรือมั้ยเพคะ" มี่ฮวาปักปิ่นลงบนมวยผมของอี้เฟยอี้เฟยหันไปมองปิ่น ปิ่นที่หยางลงอวี้มอบให้นาง"อืมก็สวยดี""หม่อมชั้นเห็นพระชายาปักปิ่นอันนี้ทุกครั้ง คิดว่าพระชายาคงจะโปรดอันนี้ที่สุด" มี่ฮว