เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่13
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-04 10:30:52บทที่เกี่ยวข้อง
ยาใจหยางอ๋อง บทที่14
บทที่ 14อี้เฟยให้ซิงซิงไปเชิญ มี่ฮวามาทานข้าวเป็นเพื่อน แต่นางไม่อยู่ นางไปไหน? ทำไมไม่บอกกล่าว"ท่านอ๋องให้เชิญพระชายา ไปพบที่เรือนหนังสือ" อี้เฟยสะดุ้งเฮือก มู่หลง ทำลาย ความเงียบ พวกองครักษ์นี้ ควบตำแหน่งนักย่องเบาด้วยหรือไง ชอบมาเงียบๆเมื่ออี้เฟย มาถึงเรือนหนังสือ ขายังไม่ทันก้าวพ้นประตู "พี่สะใภ้" สองเสียงประสานกัน หยางซื่อเล่อ หยางเจียวเหมย อี้เฟยยังไม่ทั้งตั้งตัวก็ถูกเจียวเหมยลากไปนั่งที่เก้าอี้ "พี่สะใภ้ ข้าคิดถึงท่าน กว่าจะบังคับพี่สิบให้พามาได้ แทบแย่รู้มั้ย" เสียงเจื้อยแจ้วของดรุณีน้อย"เฮ้อ นางไปขู่ข้าถึงจวน ถ้าไม่พามาจวนข้าคงไม่สงบสุข" ซื่อเล่อ ยกพัดขึ้นพัดเต็มแรง อี้เฟยเหลือบไปมองชงอวี้ที่นั่งอ่านหนังสือทำหน้าซังกะตายอยู่ที่โต๊ะหนังสือ เมื่อกี้นางเข้ามาไม่ทันได้ทักเขา ถูกเจียวเหมยลากมานั่งซะก่อน ไม่ทันไรเจียวเหมยก็ไปเล่นกับเจินเป่า บอกว่ามาหานางแต่ทิ้งนางไว้นั่งเงียบกันหมด สามพี่น้องนี้ยังไง อี้เฟยตัดสินใจถามในสิ่งที่อยากรู้"ท่านอ๋องเพคะ มี่ฮวา นางไปไหน"ชงอวี้ละสายตาจากหนังสือ หันมามามองอี้เฟย" เจ้าสองคนสนิทกัน ถึงขนาดถามไถ่ถึงกันเลยหรอ""ไม่ได้สนิทสนมอะไรมากมายหรอก ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่15
บทที่15"ท่านพ่อสถานการณ์ทางจวนรัชทายาททางท่าทางจะไม่ค่อยดี เหมือนพักหลังรัชทายาทเอาใจออกห่างพวกเราไปเรื่อยๆ " พักหลัง รัชทายาทไม่ยอมมาตามคำเชิญของท่านพ่อเหมือนแต่ก่อนอีกทั้ง การแต่งงานของเขากับองค์หญิงสิบสี่ก็ถูกฮ่องเต้ปฏิเสธมาอย่าไร้เยื่อใย"เจ้าใจเย็น ไว้ก่อนอี้ฝาน เดี๋ยวจะเสียงานใหญ่" หลิวอี้สงถึงจะเห็นด้วยกับคำพูดลูกชาย แต่ไม่อยากพูดให้ลูกชายเสียกำลังใจ องค์รัชทายาทตอนนี้โปรดพระชายารองเถาเลี่ยงลี่ ลูกสาวคนเดียวของเสนาบดีฝ่ายซ้ายจนออกนอกหน้า เขาจะให้แผนการที่วางไว้เสียหายไม่ได้ แม้แต่หลิวอี้เฟยที่เขาตัดสินใจให้แต่งงานเพื่อไปกล่อมอ๋องสามหวังจะอาศัยกำลังทหาร หลิวอี้สงเอามือทุบโต๊ะน้ำชาเสียงดังลั่นห้อง อี้เฟย เจ้ากล้าหักหลังข้า ข้าให้ชีวิตเจ้าได้ข้าก็เอาคืนได้"องค์หญิงรัชทายาทเสด็จมาถึงแล้วเจ้าค่ะ" สาวใช้วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้อง"ท่านพ่อ" หลิวอี้ฟาง คำนับอี้สง"รัชทายาทล่ะ ทำไมไม่มาด้วย ไหนเจ้ารับปากว่าวันนี้จะพามาหาข้าให้ได้" อี้สงตอนนี้อารมคลุกกรุ่นไปด้วยสีดำ"ข้าพยายามแล้ว แต่......" หลิวอี้ฟางน้ำตานองหน้า"ไม่ได้เรื่อง" หลิวอี้สงปานจอกน้ำชาใส่หลิวอี้ฟางเต็มแรง หลิวอี้ฟางกัดริม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่ 16
บทที่ 16เที่ยวภูเขา บิดาเจ้าสิ สามวันมานี้เดินทางไม่ได้พักเลย แถมนอนบนรถม้าตลอด หยางชงอวี้ก็นอนในนั้นด้วย จะไล่ให้ไปนอนที่อื่นก็กลัวเขาจะเสียหน้า ทหารตั้งมากมาย แม่ทัพใหญ่ ถูกพระชายาไล่ไปนอนที่อื่น หากเสียหน้าแล้วฆ่าข้าหมกป่าแถวนี้ก็คงไม่มีใครรู้หรอกโชคดีช่วงนี้เหมือนอ๋องบ้ากามจะกลับใจ ไม่คิดทำมิดีมิร้ายข้า อี้เฟยนั่งขมวดคิ้ว จนเกิดรอบย่นกลางหน้าผากตกลงข้าคิดยังไงกับหยางชงอวี้กันแน่ ยอมให้ถึงเนื้อถึงตัว เวลาเขายิ้มให้ก็ใจเต้นรัว"เฮ้อ!" อี้เฟยหลุดถอนหายใจออกมา การกระทำทุกอย่างของนาง อยู่ในสายตาชงอวี้ทุกอย่าง"เหนื่อยมั้ยอี้เฟย คืนนี้ก็ถึงแล้ว อดทนหน่อยนะ" อี้เฟยพยักหน้ารับรู้ แต่ไม่ได้ตอบอันใดช่วงหัวค่ำก็ถึงที่หมายอย่างที่อ๋องชงอวี้บอกจริงๆ " ท่านอ๋องถึงแล้วขอรับ"หยางชงอวี้ ก้าวออกมาจากรถม้า จูงมืออี้เฟยออกมาด้วย ที่ๆมาถึงเป็นค่ายทหาร มองด้วยตาเปล่ากะกำลังไม่ถูกว่ามีคนอยู่เท่าใด หยางชงอวี้จูงมืออี้เฟยเข้าไปในกระโจม ด้านในมีคนรอต้อนรับอยู่ ชายหนุ่มผิวสีแทน หน้าตาเกลี้ยงเกลา ข้างๆมีหญิงสาวหน้าตาคุ้นๆ มี่ฮวา! "นี้คุณชายอวี้หยงกวง แม่ทัพคู่ใจของเปิ่นหวาง พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน วันนี้ให้เป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่ 17
บทที่ 17อี้เฟยหลังจากล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย ออกมาเดินบริเวณหน้ากระโจม ไม่กล้าออกไปไกลนัก เมื่อคืนนางกว่าจะหลับก็ดึกมากแล้ว ใบหน้าคนคนหนึ่งวนเวียนอยู่ในหัวตลอดทำเอานอนไม่หลับ สายตานางหันไปเจอกลุ่มทหารบาดเจ็บหลายนาย เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น หยางชงอวี้! อี้เฟยหันซ้ายแลขวาเมื่อเจอมู่หลง นางรู้ทันที่ว่านี้คือกระโจมของหยางชงอวี้ นางรีบวิ่งมุ่งไปทางทิศนั้นทันที"พระชายาเข้าไปไม่ได้นะพะยะค่ะ" มู่หลงรีบเอาตัวบังทางเข้าไว้"ให้นางเข้ามา" เสียงชงอวี้ดังมาจากด้านใน เมื่ออี้เฟยกก้าวเข้าไป มี่ฮวารีบลุกย่อกายแล้วเดินออกไปชงอวี้เมื่อเห็นอี้เฟยยืนนิ่ง จึงเดินมาจุงนางไปนั่ง "หม่อมชั้นเห็นทหารบาดเจ็บ ไม่ทราบว่าเกิดเหตุอะไรขึ้น" ข้าจะเป็นห่วงหยางชงอวี้ทำไมกัน มีคนค่อยเป็นห่วงอยู่แล้วนิ ไม่ๆ ข้าเป็นห่วงพวกทหารต่างหาก อี้เฟยเตือนตัวเอง"มีการปล้นสะเบียงชาวบ้าน ในเมื่อเปิ่นหวางเอาทหารติดมือมานิดหน่อย ไหนๆ ก็มาแล้ว เลยถือโอกาสปราบโจรไปด้วยเลย ค่ายนี้ดูแลแน่นหนา อี้เฟยเจ้าไม่ต้องเป็นกังวล " ชงอวี้พูดความจริงแค่40ส่วน อีก60ปรุงแต่งนิดหน่อย"วันนี้เปิ่นหวางจะนำทัพเอง" แม่ทัพอวี้รีบกางแผนที่ให้อ๋องสามดู ต้องรีบก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่18
บทที่ 18อี้เฟยตื่นมาเห็นอ๋องหยางชงอวี้ยังหลับอยู่ มืออีกข้างของเขาจับมือนางเอาไว้ แสดงว่าเขาฟื้นแล้วสินะ ใจหนึ่งอยากแกะออกอีกใจหนึ่งก็ลังเล ใช้ข้าต้องล้างหน้า! พยายามแกะมือนั้นออก หยางชงอวี้รู้สึกตัวทันที กำมือไว้แน่นกว่าเดิม "หม่อมชั้นจะไปล้างหน้า กับสั่งคนให้ต้มยามาให้ท่านอ๋อง จะไปบอกมู่หลงด้วยว่าท่านอ๋องฟื้นแล้ว " อี้เฟยรู้แล้วว่าอ๋องหยางชงอวี้ตื่นแล้วชงอวี้ปล่อยมือทำท่าเหมือนพยายามจะลุก อี้เฟยจึงเข้าไปช่วยพยุง "เปิ่นหวางจะนั่งรอแบบนี้จนกว่าอี้เฟยจะกลับมา" แล้วก็หลับตาลงคนเจ็บนี้เอาแต่ใจทุกคนเลยใช่มั้ย อี้เฟยได้แต่ส่ายหัว อี้เฟยสั่งซิงซิงไปบอกมู่หลงว่าท่านอ๋องฟื้นแล้ว สั่งให้ต้มยาบำรุงมาให้ด้วย ระหว่างนางล้างหน้า พอเปลี่ยนชุดเรียบร้อย จึงรีบกลับไปที่กระโจมของอ๋องหยางชงอวี้ กลับเจอมี่ฮวาที่ด้านหน้ากระโจม "ทำไมเจ้าไม่เข้าไปล่ะมี่ฮวาท่านอ๋องพื้นแล้ว คงอยากเจอเจ้า""หม่อมชั้นรอพระชายา เพคะ" มี่ฮวาหันมาตามเสียงของอี้เฟย พลางยื่นซองบางอย่างให้"นี้เป็นยาทาแผลของท่านอ๋องเพคะ ท่านพ่อของข้าจัดมาถวาย""เจ้าไม่เข้าไปข้างในล่ะ ท่านอ๋องฟื้นแล้วน่ะ" อี้เฟย ย้ำอีกรอบเผื่อนางไม่ได้ยินพร้อมยื่นม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่19
บทที่ 19ทุกคนในค่ายกำลังวุ่นวาย ทั้งเก็บข้าวของ ขนของขึ้นรถม้า คนเจ็บอีกมากมาย กลิ่นเลือดคละคลุ้ง พรุ่งนี้บริเวณนี้คงไม่มีใครรู้ว่าเคยเป็นที่ตั้งค่ายมาก่อนระหว่างที่อ๋องสามกำลังคุยเหล่าแม่ทัพ อี้เฟยขอตัวกลับมาอาบน้ำที่กระโจม "พระชายาเพคะ อนุมี่ฮวาขอเข้าพบ""ให้ข้าแต่งตัวเสร็จก่อนบอกนางให้รอซักครู่" อี้เฟยรีบลุกออกจากถังน้ำ เดินตรงไปที่ม่านบังตา เมื่อแต่งตัวเสร็จ "ซิงซิงเรียกนางเข้ามาได้แล้ว""แต่พระชายายังไม่ได้ทำผม""เรียกนางเข้ามาเถอะ ทำผมไปคุยไปก็ได้ ข้าหาใช่คนเรื่องมาก" เมื่ออี้เฟยพูดเช่นนั้น ซิงซิงจึงออกไปตามมี่ฮวาเข้ามา ไม่ว่าเจอกันกี่ครั้ง อี้เฟยก็ประทับใจในกิริยามารยาทของมี่ฮวาทุกครั้ง อ๋องหยางชงอวี้ก็คงเช่นกัน พอคิดแล้วเจ็บแปลบตรงหน้าอกขึ้นมาทันที"พระชายา หม่อนชั้นอยากมาเรียนพระชายาด้วยตัวเองเพคะ" "ขอหม่อมชั้นเป็นคนทำผมให้นะเพค"พลางเดินมาแย่งหวีออกจากมือซิงซิง"ปิ่นเหมยฮัวอันนี้ พระชายาชอบหรือมั้ยเพคะ" มี่ฮวาปักปิ่นลงบนมวยผมของอี้เฟยอี้เฟยหันไปมองปิ่น ปิ่นที่หยางลงอวี้มอบให้นาง"อืมก็สวยดี""หม่อมชั้นเห็นพระชายาปักปิ่นอันนี้ทุกครั้ง คิดว่าพระชายาคงจะโปรดอันนี้ที่สุด" มี่ฮว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่20
บทที่ 20เนื่องจากทหารบาดเจ็บค่อนข้างเยอะ แม่ทัพอวี้หยงกวง จึงนำขบวนทหารรที่บาดเจ็บรักษาตัวที่ค่ายทหารเมืองต้าหลี่ เป็นเมืองท่าติดชายแดน ตอนที่ขบวนเคลื่อนเข้าสู่ตัวเมือง ชาวบ้านมากมายต่างพากันมายืนดู สีหน้าตื่นตระหนกบางคนร้องไห้ บางคนชะเง้อมองหาใครบางคนในกลุ่มทหารที่บาดเจ็บ อี้เฟยเปิดผ้าม่าน ทอดสายตามองสีหน้าพวกชาวบ้าน น้ำตาเหมือนจะไหลออกมา สงคราม การแย่งชิงอำนาจ แม้จะมีฝ่ายที่ได้รับชัยชนะ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันทำให้ผู้คนทั้งสองฝ่ายเจ็บปวด อาจมีหลายครอบครัวที่ต้องสูญเสียเสาหลักของบ้าน ลูกชาย ลุง น้า อา คนที่รัก"อี้เฟย อย่าร้องไห้เลย หากอีกฝ่ายไม่ตาย ก็คือพวกเราเองที่ต้องตาย" อ๋องชงอวี้นั่งกอดหญิงสาวที่เขารักไว้ พลางเอามือลูบศีรษะน้อยๆไปมาขบวนของอ๋องหยางชงอวี้ จอดหน้าจวนเจ้าเมืองตาหลี่"ท่านอ๋อง เสด็จมา ข้าน้อยอภัยที่ไม่ได้ออกไปต้อนรับที่หน้าเมือง" เจ้าเมืองรีบวิ่งหน้าตั้งออกมารับเสด็จ"เปิ่นหวาง ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า รบกวนท่านเจ้าเมืองแล้ว" อ๋องหยางชงอวี้ลงจากรถม้า จูงพระชายาเดินลงมา "เปิ่นหวางเดินทางมาเหนื่อย อยากจะขอพักที่นี่ซักสอง-สามวัน จะได้หรือไม่" พูดเหมือนขออนุญาต แต่เสียงท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่21
บทที่ 21สามวันแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว ต้องเดินทางกลับเมืองหลวงแล้ว แต่ระหว่างทางอ๋องหยางชงอวี้ก็สั่งให้ขบวนแวะพักตามจุดต่างๆเป็นระยะๆ เอาใจคนบางคน กว่าจะถึงเมืองหลวงเดินทางเกือบห้าวันแต่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตก็ว่าได้รถม้าคันใหญ่จอดลงที่หน้าจวนอ๋องสาม ด้านหน้ามีคนรอต้อนรับมากมาย อี้เฟยประคองหยางชงอวี้คงมาจากรถม้า "พี่สาม ข้าได้ข่าวว่าท่านบาดเจ็บ พอมีคนมาแจ้งว่าท่านมาถึงหน้าเมืองหลวงแล้ว ข้านี้รีบทิ้งงานมารับท่านเลย แต่เหตุใดหน้าท่านเต็มอิ่มไปด้วยความสุขเช่นนี้" ข้าเป็นห่วงท่านแทบแย่ นี้อะไรลงรถมายิ้มหน้าบานมาเชียว ซื่อเล่อแอบแขวะพี่ชายตัวดีที่ทิ้งให้เขาสะสางงานทั้งหมด"เปิ่นหวางไม่ได้ต้องการให้เจ้ามาต้อนรับเสียหน่อย" อ๋องชงอวี้ ยักคิ้วหลิ่วตาให้น้องชาย"ท่านอ๋องเพคะ" เหมยหลันหลัน รีบวิ่งเข้ามาช่วยประคองอ๋องหยางชงอวี้"ไม่ต้อง" หยางชงอวี้สะบัดแขนนางออกเต็มแรง กระตุกแขนอี้เฟยให้เดินเข้าไปในจวนเหมยหลันหลัน จ้องมองไปที่อี้เฟย แทบจะกินเลือดกินเนื้ออี้เฟยเห็นสายตานั้นชัดเจนได้แต่กรอกตาไปมา โอ้ยยยยย ไฟรักแรงริษยาไหม้เสื้อผ้าข้าหมดแล้ววววว ใครก็ได้ช่วยเอาน้ำมาดับที"ทา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04
บทล่าสุด
ยาใจหยางอ๋อง พิเศษใส่ไข่4
พิเศษ4องค์หญิงเลี่ยงลี่กำลังปั้นหิมะเล่นเป็นรูปสัตว์ต่างๆ เจินเป่ากลิ้งเล่นเอาตัวถูกับหิมะไปมา แม้เจินเป่าจะตัวเกือบเท่าเสือแต่อ่อนโยนกับเลี่ยงลี่ยิ่งกว่าลูกแมว"องค์ชายฮุ่ยจื่อ น่ารักมั้ยซิงซิง" จางเลี่ยงอดถามไม่ได้เพราะยังไม่มีใครได้เห็นองค์ชายเลยตั้งแต่คลอด นี้ก็สองวันแล้ว"น่ารักมากกกกกก ปากกับตาเหมือนพระชายาไม่มีผิด"ซิงซิงรีบตอบ แอบภูมิใจที่ตนได้เห็นและอุ้มองค์ชายน้อย"ถ้าเจ้าไม่รีบแต่งกับข้าระวังจะมีลูกไม่ทันใช้นะ" จางเลี่ยงยืนกอดอกมองซิงซิง"ข้ายังไม่ได้แต่งกับท่านเลย มาพูดถึงเรื่องมีลูกท่านนี้""ก็แต่งสิ"จางเลี่ยงพูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยซิงซิงหน้าแดง มือเผลอออกแรงใส่หิมะเยอะไปตุ๊กตาเลยแตก"พี่ซิงซิง" องค์หญิงน้อยแบะปากจะร้องไห้"ซิงซิงไม่ได้ตั้งใจเพคะ เดี๋ยวปั้นให้ใหม่นะเพคะ องค์หญิงอยากได้รูปอะไร ไม่ร้องน้าโอ้ๆ""เลี่ยงลี่ อยากได้ตุ๊กตาพ่อแม่ลูก " องค์หญิงน้อยนั่งสะอื้น"ข้าช่วย" จางเลี่ยงเดินมาช่วยซิงซิงปั้นตุ๊กตาหิมะหิมะตกหนักมาหลายวันแล้ว แต่จวนอ๋องมีแต่ความอบอุ่น เรือยเหมยฮัว มีขนาดใหญ่มาก ที่เรือนมีห้องนอนหลายห้องนอน ห้องหนังสือ ห้องทานอาหาร ท่านอ๋องต่อเติมออกไปเรื่
ยาใจหยางอ๋อง พิเศษใส่ไข่3
พิเศษ3หิมะกำลังตกหนัก อากาศหนาวมาก แต่ท่านอ๋องสามกำลังร้อนรุ่มกลุ้มใจ หมอตำแยถูกตามตัวมายังจวนท่านอ๋องสามอย่างเร่งด่วน พระชายา เจ็บท้องกำลังจะคลอด บ่าวไพร่ต่างพากันวุ่นวาย เนื่องจากท่านอ๋องถูกพระชายาไล่ออกมากจากห้องคลอดทำให้ท่านอ๋องนั้นฟาดงวงฟาดงาไปทั่ว ในห้องนั้นจึงมีแค่ พระชายา หมอตำแยและซิงซิงเท่านั้น"อี้เฟย เป็นอย่างไรบ้าง" หลังจากเดินวนอยู่หน้าห้องมาซักระยะ ตั้งแต่หมอมาถึงภายในนั้นเงียบเชียบข้าใจคอไม่ดีเลย ทำไมเงียบแบบนี้ เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ อ๋องชงอวี้ก็ได้แต่เดินวนเวียนไปมาตอน ใจหนึ่งก็อยากจะเข้าไปดูแต่ถากหากเข้าไปนางบอกจะไม่พูดด้วยตลอดชีวิต จะเข้าไปก็ไม่ได้ รออยู่ข้างนอกก็ร้อนใจจะตาย "จิงซิ่ง เจ้าเข้าไปดูสิ" "หลิ่งถิง น้ำร้อนล่ะพร้อมมั้ย"มู่หลงองครักษ์คู่ใจได้แต่ส่ายหัว ไม่ใช่ลูกคนแรกเสียหน่อย ท่านอ๋องทรงวิตกกังวลเกินไปเฮ้อ! จางหลงถอนหายใจออกมาเบาๆ เบามากๆ เนื่องจากมองท่านอ๋องเดินไปเดินมาแล้วเกิดอาการเวียนหัว "ใครให้เจ้าถอนหายใจเสียงดัง เปิ่นหวางกำลังใช้สมาธิ" อ๋องชงอวี้หันมาทำตาเขียวใส่จางหลงเวรกรรม หายใจ ยังผิดเลยเวลานี้เวลาผ่านไป 2ชั่วยาม ในที่สุดก็มีความเคลื่อนไหวจ
ยาใจหยางอ๋อง พิเศษใส่ไข่2
พิเศษ2"คุยอะไรกันอยู่" อ๋องชงอวี้ เดินเข้ามาในเรือน อุ้มเลี่ยงลี่มานั่งบนตักหันไปหอมแก้มพระชายา แล้วก็ก้มลงหอมแก้มองค์หญิงน้อย ปากน้อยๆยังเคี้ยวขนมแก้มตุ้ยอยู่"อี้เฟย ว่าจะให้จิงซิ่ง หลิ่งถิง มาประจำที่เรือนเพคะ ""ดีๆ เจ้าท้องแก่มากแล้ว ซิงซิงดูแลเลี่ยงลี่คงไม่มีเวลามาดูแลเจ้าเท่าไร พรุ่งนี้พี่จะขอฮ่องเต้ลา จนกว่าเจ้าจะคลอดดีมั้ย"พระชายาอ้าปากค้าง ตอนข้าคลอดเลี่ยงลี่ก็ลาหยุด 1ปีเต็มๆ แถมต่อเติมเรือนทำห้องนอนให้เลี่ยงลี่อยู่ในเรือนเดียวกันกลับมาจากในวังก็คลุกอยู่กับเลี่ยงลี่ พาเข้านอนเองทุกคืน นี้จะลาหยุดก่อนข้าคลอดล่วงหน้าอีกหรือ โอ้ยพ่ออออ"ไว้อี้เฟยคลอดค่อยลาดีมั้ยเพคะ""ไม่ เพราะพี่ลาเสด็จพ่อมาเรียบร้อยแล้ว" น้ำเสียงเจือขบขัน พลางฟัดแก้มน้อยๆที่เคี้ยวขนมอยู่จ้าๆ ตามใจท่านเลยบ่ายคล้อย ท่านอ๋องวาดรูปอยู่ที่ศาลาริมสระบัวมีพระชายาเอนหลังอยู่ข้างๆ ท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทีส่วนองค์หญิงเลี่ยงลี่ วิ่งเล่นอยู่ไม่ไกล"เจ้าแก่แล้วกะมัง เล่นกับองค์หญิงแค่นี้หอบเชียว"จางเลี่ยงยืนพิงต้นไม้ ดูซิงซิงเล่นวิ่งไล่จับกับองค์หญิง"ปีนี้ข้าเพิ่งอายุ20ปี ข้าจะแก่ได้ยังไง ท่านนี้" อ้าปากมาก็ชวนตี คนบ้า
ยาใจหยางอ๋อง พิเศษใส่ไข่1
พิเศษ1โอ้ยยยยย ตายๆ ข้าจะเป็นลม สงสัยจะข้าแก่เกินไปแล้วสำหรับเรื่องนี้"องค์หญิงเพคะ ซิงซิงไม่ไหวแล้วเพคะ ได้โปรดหยุดก่อน แฮ่กๆ" ซิงซิงวิ่งตามเด็กน้อยคนหนึ่งเหงื่อเปียกโชกไปทั้งตัว"พี่ซิงซิง ตามมาๆ ไวๆ บี๋เสื้อน้อยจะบินหนีแล้ว" องค์หญิงหยางเลี่ยงลี่ เด็กน้อยวัย3ขวบ ผิวสีขาวราวกับน้ำนม ปากแดงแก้มแดง กำลังวิ่งตามจับผีเสื้อในสวนนิสัยขององค์หญิงนั้นตรงตามชื่อแทบจะทุกอย่างความงดงามที่สว่างไสว วันที่ลืมตาดูโลก ฮ่องเต้ทรงพระทานยศองค์หญิงและพระนามให้ หลานคนแรกของฮ่องเต้คงไม่ต้องบอกว่าทรงเอ็นดูแค่ไหน"ซิงซิงไม่ไหวแล้วเพคะ" ทรุดลงไปนั่งกับพื้น"ไม่ไหวก็ไม่หาคนอื่นมาช่วยล่ะ พระชายาบอกเจ้าหลายครั้งแล้วนิ" จางเลี่ยงยืนทอดเงาบังร่างของซิงซิงเอาไว้"ไม่ ข้าจะดูแลองค์หญิงคนเดียวเท่านั้น" หันค้อนขวับใส่เมื่อรู้ว่าเงานั้นเป็นของใคร "ท่านล่ะไม่เฝ้าพระชายาเหรอ ระวังท่านอ๋องทำโทษเอาจะหาว่าข้าไม่เตือน""เจ้าห่วงตัวเองเถอะ ข้าเปลี่ยนเวรกับจางหลงแล้ว ส่วนเจ้านะจะเป็นลมอยู่แล้ว" เดินไปอุ้มองค์หญิงน้อยชูแขนขึ้นจนสุด จนองค์หญิงน้อยจับผี้เสื้อได้"คิกๆ พี่จางเลี่ยงเก่งที่สุดเลย""องค์หญิง พระชายาตามหาอยู่นะขอรั
ยาใจหยางอ๋อง บทที่29
บทที่ 29ในที่สุดฤดูใบไม้ผลิก็มาถึง ลมเย็นๆ พัดลอดผ่านใบไม้ต้นหญ้าให้ความรู้สึกสดชื่น ต้นไม้ต่างแข่งกันออกดอกอวดสีสันสวยสดงดงามหน้าประตูเมืองหลวง ผู้คนมากมายสองข้างทาง มายืนส่งขบวนขององค์หญิงเจียวเหมย องค์หญิงจะเสด็จไปยังแคว้นต้าชิง เพื่อแต่งงานกับฮ่องเต้ต้าชิง เชื่อมสัมพันธ์ของสองแคว้น"รักษาตัวด้วยนะเจียวเหมย" อี้เฟยจับมือเจียวเหมย น้ำตาคลอเบ้า แม้ไม่ใช่พี่น้องร่วมสายโลหิต แต่นางเปรียบเสมือนน้องสาวตัวน้อยๆ ของนาง ต้องแต่งงานตามที่พ่อแม่จัดหาให้ เหมือนหญิงสาวทุกคนในยุคนี้"พี่สะใภ้ ข้าจะคิดถึงท่าน" องค์หญิงเจียวเหมยสวมกอดอี้เฟยไว้ ในราชวงศ์มีการแก่งแย่งชิงดีกันมากมาย มีเพียงแค่นางที่จริงใจกับข้า ดีกับข้าเสมอต้นเสมอปลาย นางเหมือนพี่สาวที่ข้าไม่เคยมี"เอาล่ะ ร่ำลากันพอแล้ว เดี๋ยวจะช้ากว่ากำหนดการ"ซื่อเล่อ พูดขึ้นขัดสองสาวที่กอดกันกลมอยู่ หากปล่อยให้ร่ำลากันต่อไปวันนี้คงไม่ได้เดินทางเป็นแน่"พี่สะใภ้ไม่ต้องห่วง ข้าจะส่งเจียวเหมยให้ถึงที่ รับรองปลอดภัยหายห่วง ท่านเชื่อมือข้าได้"ซื่อเล่อพูดหยอกเย้า ตามประสานิสัย"ฝากเจียวเหมยด้วยนะ" หลังจากส่งองค์หญิงเจียวเหมยขึ้นรถม้าไป เมื่อขบวนเคลื่
ยาใจหยางอ๋อง บทที่28
บทที่ 28"ไม่นึกเลย ฮ่องเต้จะประทานยาพิษให้พระสนมหลิว ได้ยินว่ายาพิษนั้นเป็นพิษน้ำทิพย์" บ่าวไพร่ในตระกูลหลิว กำลังนั่งนินทาเจ้านายอยู่ในโรงครัว"เฮ้อ นายท่านกับนายน้อยก็ถูกประหาร ไม่ทันไรคุณหนูใหญ่ก็มาถูกประทานยาพิษ นี้หาก.."ปัง!!!! เสียงประตูโรงครัวเปิดออก "พวกเจ้าไม่มีงานทำกันหรือไง ถึงได้มานั่งนินทาเจ้านาย หรือต้องถูกโบยถึงจะหลาบจำ" เสียงแม่นม คนสนิทของฮูหยินใจจริงอยากสั่งโบยพวกปากหอยปากปูพวกนี้ให้หมด แต่ตอนนี้ต้องอาศัยพวกเขา หลังจากนายท่านถูกประหาร บ่าวไพร่ลาออกเกือบหมด ใครจะอยากอยู่รับใช้พวกกบฏ ตอนนี้เหลือแค่ข้าเก่าเต่าเลี้ยงกับพวกที่ไม่มีที่จะไปเท่านั้นกระมัง"ท่านแม่ เราจะทำอย่างไรต่อไปดี" หลิวอี้ฟางนั่งกอดฮูหยินเอาไว้ หลังจาก พี่ใหญ่ถูกจับขังคุกหลวง ฮ่องเต้รับสั่งห้ามใครเยี่ยมเด็ดขาด ใครฝ่าฝืนคำสั่งต้องรับโทษสถานเดียวกับพระสนม คือประหารชีวิต"ฮ่องเต้ช่างลำเอียง ถ้าพูดให้ถูกพี่ใหญ่เป็นถึงพระสนมของฮ่องเต้เคยเป็นคนโปรด แล้วทำไมถึงได้ไปเข้าข้างนังอี้เฟย"" จุ๊ๆ อี้ฟาง อย่าพูดเสียงดังไปหากใครได้ยินเข้ามีกี่หัวก็คงไม่พอ แม่ไม่อยากได้ยินเรื่องพวกนี้อีก แม่เหลือแค่เจ้าแล้ว ฮือๆ" ข้
ยาใจหยางอ๋อง บทที่27
บทที่ 27ซิงซิง ยืนอยู่ที่มุมห้องกำลังมอง ชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ใต้หล้านี้มีแต่คนเกรงกลัว ทั้งเด็ดขาด โหดเหี้ยม สามารถสั่งการทหารได้มายมาก อีกทั้งยังครอบครองหัวใจสาวสวยทั้งแคว้น แต่ตอนนี้กำลังออดอ้อนให้เจ้านายของนางกินยา"กินอีกคำเถอะนะอี้เฟย หากกินไม่หมดจะหายดีได้อย่างไร จะหมดแล้วอีกคำเดียวเท่านั้น""ไม่เอา อี้เฟยพอแล้ว มันขม พอแล้ว" อี้เฟยพยายามหันหน้าหนีจากชามยาไปมา ทำยาเม็ดมาให้กินได้มั้ยยยย แบบกลืนเม็ดเดียวครบทุกสูตร ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว"อีกคำเดียว พี่สัญญาน่ะ อีกคำเดียว" อ๋องชงอวี้ไม่ยอมแพ้"เมื่อวานพี่ชงอวี้ก็พูดแบบนี้ คำสัญญาท่านมีความหมายอันใด" ข้าไม่กินแล้ว กินยาบ้านี้มาสองอาทิตแล้ว ขมก็ขมเหม็นก็เหม็น ทำไมไม่มียาเม็ด ยัดเข้าปากกินน้ำตามจบเลย ม๊ายยยยยยยย"เฮ้อ!! พอก็พอ พี่ยอมแพ้""พรุ่งนี้ไม่เอายาแล้วนะ เอาเป็นซุปบำรุงก็พอ อี้เฟยหายดีแล้ว นะเพคะ" เสียงออดอ้อน ทำปากยื่นปากยาว"จ๊ะ ไม่กินก็ไม่กิน"ซิงซิงได้แต่ยืนมอง ยืนก้มหน้ายิ้มอยู่คนเดียวหลังจากเหตุการณ์วุ่นวายในวังหลวง เหตุพระชายาอ๋องสามถูกวางยาพิษ ทุกคนต่างเข้าใจตรงกันว่า ตอนนี้ผู้ใดคือคนที่ฮ่องเต้และอ๋องสามโปรดปรานที่สุดพอพร
ยาใจหยางอ๋อง บทที่26
บทที่ 26"ท่านอ๋องเคลื่อนย้ายร่างพระชายาไม่ได้นะพะยะคะ" หมอหลวง ร้องห้ามอ๋องหยางชงวี้ ที่กำลังอุ้มร่างพระชายาออกจากตำหนัก"เปิ่นหวางจะพานางกลับจวน" กลับเรือนเหมยฮัวกันเถอะอี้เฟย ข้ารู้ว่าเจ้าต้องอยากไปนอนที่ห้องของเรามากกว่าที่นี่ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากขาวซีดหิมะปกคลุมหนาไปทั้งจวนอ๋องหยางชงอวี้ ความหนาวเหน็บนั้นไม่อาจเทียบเทียมกับความรู้สึกในใจของเจ้าของจวนได้เลย มีเพียงแต่แววตาของของนางเท่านั้นที่จะทำให้หัวใจของเขากลับมาอบอุ่นอีกครั้ง"อี้เฟย ตื่นเถอะน่ะ''''น้องหญิง ได้โปรดลืมตาเถิด''นานเท่าใดแล้วที่เจ้าหลับไหล มิอาจรู้ได้เลยเพราะเวลาของข้าได้หยุดลงไปแล้วตั้งแต่วินาทีที่เจ้าหลับ หากมีสิ่งใดต้องแลกเพื่อให้เจ้าลืมตาอีกครั้งข้ายอม ข้ายอมแลกทุกอย่างแม้กระทั่งลมหายใจของข้า"วันนี้กับข้าวมีอะไรบ้างลูก" นิภาถามลูกสาวที่กำลังทำอาหารเย็นอยู่ในครัว"ของโปรดพ่อค่ะ ต้มยำไก่บ้าน กับผัดผัก อีก2อย่าง" นิดาหันมาตอบผู้เป็นแม่วันนี้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาอีกเช่นเคย3คนพ่อ แม่ ลูก นั่งทานข้างเย็นด้วยกันอย่างมีความสุข คุยถึงเรื่องที่ผ่านมาวันนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีวิญญาณของสาวน้อยน
ยาใจหยางอ๋อง บทที่25
บทที่ 25เวลานี้ ประตูวังหลวงถูกปิดตาย ห้ามใครเข้าออกยังหาไม่เจออีกหรือ ผ่านมาหนึ่งชั่วยามแล้ว นางกำนัลคนที่ยกขนมมาก็ถูกฆ่าตายไปแล้ว เวลาทุกวินาทีมีค่ายิ่งกว่าทองคำพันชั่ง ใครกัน! ใครที่อยากให้อี้เฟยของข้าตาย"อี้เฟย แข็งใจหน่อยนะ พี่กำลังหายาถอนพิษมาให้เจ้า" มือยังคงกุมนางไม่ไว้แน่น เขาไม่กล้าปล่อยมือนี้ หากปล่อยเขาอาจต้องเสียใจไปจนวันตาย ร่างของอี้เฟยเริ่มมีเลือดไหลออกมาจากจมูก ลมหายใจของนางแผ่วเบามากลงเรื่อยๆ ร่างบางนั้นนอนแน่นิ่ง แทบไม่เหมือนคนที่ยังหายใจอยู่เลยด้วยซ้ำ บรรยากาศในห้องตรึงเครียด แทบไม่มีเสียงใดๆแม้กระทั้งเสียงลมพัดผ่านหมอหลวงหลายสิบคนพยายามยื้อชีวิตน้อยๆนี้ไว้สุดกำลัง พยายามปรุงยาถอนพิษ แต่กว่าจะปรุงเสร็จคงใช้เวลาไม่ต่ำกว่าสามวัน เกรงว่าหากรอถึงเวลานั้นพระชายาคงสิ้นลมหายใจ ไม่แคล้วพวกเขาต้องตายตามไปเป็นแน่ ตอนนี้ภายในวังหลวงกำลังโกลาหล ฮ่องเต้และฮองเฮาอนุญาตให้ทหารของอ๋องหยางชงอวี้ค้นได้ทุกตำหนักที่ต้องการอ๋องหยางชงอวี้ พยายามรวมรวบความคิดทั้งหมด พยามลำดับเหตุการณ์ ใช่อี้เฟยนางเคยพูดว่าคนที่จวนหลิวอี้สงเกลียดนาง ในวังตอนนี้....... หลิวเหมยฮัว! "กงกง เจ้าไปเชิญพระ
