LOGINShare
บทที่18
Last Updated:
2024-12-04 10:36:22Related chapters
ยาใจหยางอ๋อง บทที่19
บทที่ 19ทุกคนในค่ายกำลังวุ่นวาย ทั้งเก็บข้าวของ ขนของขึ้นรถม้า คนเจ็บอีกมากมาย กลิ่นเลือดคละคลุ้ง พรุ่งนี้บริเวณนี้คงไม่มีใครรู้ว่าเคยเป็นที่ตั้งค่ายมาก่อนระหว่างที่อ๋องสามกำลังคุยเหล่าแม่ทัพ อี้เฟยขอตัวกลับมาอาบน้ำที่กระโจม "พระชายาเพคะ อนุมี่ฮวาขอเข้าพบ""ให้ข้าแต่งตัวเสร็จก่อนบอกนางให้รอซักครู่" อี้เฟยรีบลุกออกจากถังน้ำ เดินตรงไปที่ม่านบังตา เมื่อแต่งตัวเสร็จ "ซิงซิงเรียกนางเข้ามาได้แล้ว""แต่พระชายายังไม่ได้ทำผม""เรียกนางเข้ามาเถอะ ทำผมไปคุยไปก็ได้ ข้าหาใช่คนเรื่องมาก" เมื่ออี้เฟยพูดเช่นนั้น ซิงซิงจึงออกไปตามมี่ฮวาเข้ามา ไม่ว่าเจอกันกี่ครั้ง อี้เฟยก็ประทับใจในกิริยามารยาทของมี่ฮวาทุกครั้ง อ๋องหยางชงอวี้ก็คงเช่นกัน พอคิดแล้วเจ็บแปลบตรงหน้าอกขึ้นมาทันที"พระชายา หม่อนชั้นอยากมาเรียนพระชายาด้วยตัวเองเพคะ" "ขอหม่อมชั้นเป็นคนทำผมให้นะเพค"พลางเดินมาแย่งหวีออกจากมือซิงซิง"ปิ่นเหมยฮัวอันนี้ พระชายาชอบหรือมั้ยเพคะ" มี่ฮวาปักปิ่นลงบนมวยผมของอี้เฟยอี้เฟยหันไปมองปิ่น ปิ่นที่หยางลงอวี้มอบให้นาง"อืมก็สวยดี""หม่อมชั้นเห็นพระชายาปักปิ่นอันนี้ทุกครั้ง คิดว่าพระชายาคงจะโปรดอันนี้ที่สุด" มี่ฮว
Last Updated : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่20
บทที่ 20เนื่องจากทหารบาดเจ็บค่อนข้างเยอะ แม่ทัพอวี้หยงกวง จึงนำขบวนทหารรที่บาดเจ็บรักษาตัวที่ค่ายทหารเมืองต้าหลี่ เป็นเมืองท่าติดชายแดน ตอนที่ขบวนเคลื่อนเข้าสู่ตัวเมือง ชาวบ้านมากมายต่างพากันมายืนดู สีหน้าตื่นตระหนกบางคนร้องไห้ บางคนชะเง้อมองหาใครบางคนในกลุ่มทหารที่บาดเจ็บ อี้เฟยเปิดผ้าม่าน ทอดสายตามองสีหน้าพวกชาวบ้าน น้ำตาเหมือนจะไหลออกมา สงคราม การแย่งชิงอำนาจ แม้จะมีฝ่ายที่ได้รับชัยชนะ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันทำให้ผู้คนทั้งสองฝ่ายเจ็บปวด อาจมีหลายครอบครัวที่ต้องสูญเสียเสาหลักของบ้าน ลูกชาย ลุง น้า อา คนที่รัก"อี้เฟย อย่าร้องไห้เลย หากอีกฝ่ายไม่ตาย ก็คือพวกเราเองที่ต้องตาย" อ๋องชงอวี้นั่งกอดหญิงสาวที่เขารักไว้ พลางเอามือลูบศีรษะน้อยๆไปมาขบวนของอ๋องหยางชงอวี้ จอดหน้าจวนเจ้าเมืองตาหลี่"ท่านอ๋อง เสด็จมา ข้าน้อยอภัยที่ไม่ได้ออกไปต้อนรับที่หน้าเมือง" เจ้าเมืองรีบวิ่งหน้าตั้งออกมารับเสด็จ"เปิ่นหวาง ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า รบกวนท่านเจ้าเมืองแล้ว" อ๋องหยางชงอวี้ลงจากรถม้า จูงพระชายาเดินลงมา "เปิ่นหวางเดินทางมาเหนื่อย อยากจะขอพักที่นี่ซักสอง-สามวัน จะได้หรือไม่" พูดเหมือนขออนุญาต แต่เสียงท
Last Updated : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่21
บทที่ 21สามวันแห่งความสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว ต้องเดินทางกลับเมืองหลวงแล้ว แต่ระหว่างทางอ๋องหยางชงอวี้ก็สั่งให้ขบวนแวะพักตามจุดต่างๆเป็นระยะๆ เอาใจคนบางคน กว่าจะถึงเมืองหลวงเดินทางเกือบห้าวันแต่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตก็ว่าได้รถม้าคันใหญ่จอดลงที่หน้าจวนอ๋องสาม ด้านหน้ามีคนรอต้อนรับมากมาย อี้เฟยประคองหยางชงอวี้คงมาจากรถม้า "พี่สาม ข้าได้ข่าวว่าท่านบาดเจ็บ พอมีคนมาแจ้งว่าท่านมาถึงหน้าเมืองหลวงแล้ว ข้านี้รีบทิ้งงานมารับท่านเลย แต่เหตุใดหน้าท่านเต็มอิ่มไปด้วยความสุขเช่นนี้" ข้าเป็นห่วงท่านแทบแย่ นี้อะไรลงรถมายิ้มหน้าบานมาเชียว ซื่อเล่อแอบแขวะพี่ชายตัวดีที่ทิ้งให้เขาสะสางงานทั้งหมด"เปิ่นหวางไม่ได้ต้องการให้เจ้ามาต้อนรับเสียหน่อย" อ๋องชงอวี้ ยักคิ้วหลิ่วตาให้น้องชาย"ท่านอ๋องเพคะ" เหมยหลันหลัน รีบวิ่งเข้ามาช่วยประคองอ๋องหยางชงอวี้"ไม่ต้อง" หยางชงอวี้สะบัดแขนนางออกเต็มแรง กระตุกแขนอี้เฟยให้เดินเข้าไปในจวนเหมยหลันหลัน จ้องมองไปที่อี้เฟย แทบจะกินเลือดกินเนื้ออี้เฟยเห็นสายตานั้นชัดเจนได้แต่กรอกตาไปมา โอ้ยยยยย ไฟรักแรงริษยาไหม้เสื้อผ้าข้าหมดแล้ววววว ใครก็ได้ช่วยเอาน้ำมาดับที"ทา
Last Updated : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่ 22
บทที่ 22"ข้าเกลียดมัน ข้าเกลียดมัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดด"เสียงดังออกมาจากเรือนของอนุเหมยหลันหลัน"นายหญิง ได้โปรดลดเสียงลงหน่อยเจ้าค่ะ หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง หากใครมาได้ยินเข้าจะแย่นะเจ้าค่ะ" สาวใช้คนสนิทรีบเข้ามาห้ามเจ้านาย"ข้า" เสียงสะอึกสะอื้น" ข้าอยากให้มันตาย " เหมยหลันหลันร่ำไห้ปานใจจะขาดลงซะเดี๋ยวนั้น แม้ว่านางอยากกำจัดอี้เฟยมากแค่ไหนก็ตาม นางไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ จางเลี่ยงอยู่ข้างกายอี้เฟยตลอดเวลา แค่เดินผ่านหน้าเรือนเหมยฮัว ไอ้หมาบ้าเจินเป่าก็ออกมายืนขู่ทำท่าจะกัดนางแล้ว"นายหญิง" สาวใช้อุทาน"มี่ฮวา กลับไปเยี่ยมพ่อนานแล้ว ข้าอุตส่าห์คิดว่าหอกข้างแคร่หมดไปแล้วหนึ่ง แต่เจ้าดูที่ท่านอ๋องทำกับข้าวันนี้สิ เจ้าเห็นใช่มั้ย ท่านอ๋องพลักข้าต่อหน้าทุกคน"ข้าเหมยหลันหลัน อุตวาห์ทนอยู่ทีนี่ หวังว่าซักวันท่านอ๋องคงจะโปรดปราน แต่แกนังหลิวอี้เฟย แกนังลูกกบฏ เหมยหลันหลันกำมัดแน่นเล็บจิกเข้าไปในเนื้อจนเลือดไหล แต่นางยิ่งกำแน่นขึ้นเรื่อย เนื้อตัวสั่นเทา"ท่านพ่อ น้องรอง" หลิวเหมยฮัวกับหลิวอี้ฟางนั่งเกาะลูกกรง ร้องไห้ปานจะขาดใจตายให้ได้เสียตรงนั้น ภายในลูกกรง มีหลิวอี้สงกับหลิวอี้ฝาน
Last Updated : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่ 23
บทที่ 23ให้ข้าฆ่าตัวตาย เพื่อตาแก่หลิวอี้สง เจ้าบ้าไปแล้วเหมยหลันหลัน เจ้าเอาจุดนี้มาเล่นงานข้าเจ้าคิดผิดมหันต์"ท่านพ่อของข้าจะถูกประหารชีวิตพรุ่งนี้ ข้าไม่ทุกข์ร้อนคนอื่นจะมองว่าข้าเป็นลูกอกตัญญูแล้วเจ้าล่ะซิงซิงคิดแบบใด""ซิงซิง เข้าใจความรู้สึกของพระชายาในเรื่องนี้ดีเพคะ""อืม แค่เจ้าเข้าใจก็พอแล้วล่ะ คนอื่นข้าไม่สน"หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จซิงซิงรีบเก็บสำรับแล้วเดินออกไป วันนี้นางพาเจินเป่าออกไปด้วย"วันนี้เจ้าเจอกับเหมยหลันหลันหรืออี้เฟย""พี่ชงอวี้รู้อยู่แล้ว ใยถึงต้องมาถามอี้เฟยอีก" จางเลี่ยงรายงานเรื่องของข้าทุกฝีก้าวอยู่แล้วนิ"อี้เฟยหากเจ้าอยากไป ร่ำลาหลิวอี้สงพรุ่งนี้ พี่จะพาไป" ยื่นมือเข้าไปสวมกอดนางเอาไว้"ใครบอกท่านว่าข้าอยากไป""เจ้าใจเย็นๆก่อนนะอี้เฟย การที่เจ้าอยากไปลาบิดาเป็นครั้งสุดท้าย ไม่มีใครมองว่าเจ้ามีส่วนกับเรื่องนั้นหรอก""หม่อนชั้นไม่เคยสนใจคำพูดของผู้อื่นเลยซักนิด" พยายามดิ้นออกจากวงแขนชงอวี้"หม่อนชั้นไม่ชอบเป็นหมากเบี้ยให้ใครใช้เดิน แต่เมื่อทำอะไรไม่ได้มากต้องจำยอม ""แม้แต่การแต่งงานครั้งนี้เจ้าก็จำยอมสินะ" ถึงชงอวี้จะรู้เรื่องนี้อยู่เต็มอก แต่มันอดถามไ
Last Updated : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่24
บทที่ 24หมอหลวงถูกเรียกตัวมาในทันที "พระชายาถูกพิษน้ำทิพย์ พิษนี้ไร้สี ไร้กลิ่น แม้แต่เข็มเงินก็ไม่สามารถตรวจพบ ผู้ที่พิษนี้ไม่เคยมีใครรอดชีวิต"อ๋องสามนั่งกุมมือนางไว้ สายตาเหี้ยม มองไปยังหมอหลวง "ไปหายาถอดพิษมาให้เปิ่นหวางเดี๋ยวนี้""คนที่วางยาพิษนี้เท่านั้นถึงจะมียาถอน พะยะค่ะ" หมอหลวงคุกเข่า ชีวิตของข้าคงจบลงวันนี้เป็นแน่"ต่อให้ต้องพลิกวังหลวง เปิ่นหวางก็จะหาคนๆ นั้นให้พบ เสด็จพ่อประทานโปรดอนุญาตลูกด้วย"ที่นี่ที่ไหน ข้าจำได้ว่านั่งทานขนมอยู่กับองค์หญิงเจียวเหมย อี้เฟยพยายามนั่งนึกทบทวน เอ๊ะ!! ขนมนั้น ข้า จำได้แล้วหลังจากกินขนมชิ้นนั้น รู้สึกปวดท้องอย่างรุนแรง ปวดไปทั้งตัวเหมือนร่างจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆมีเลือด!! เลือดไหลออกจากปากข้า พอคิดถึงตรงนี้อี้เฟยใจเต้นแรง หายใจเข้าออกถี่ๆ " พี่ชงวี้ ท่านอยู่แถวนี้มั้ย" นางพยายมยามเรียกอยู่อีกหลายครั้ง แต่ไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับมา น้ำตาไหลพราก "ข้าตายแล้ว ข้าตายแล้วใช่มั้ยแต่..... ข้ายังไม่ได้บอกความรู้สึกของข้ากับพี่ชงอวี้เลย ฮือๆ ฮือๆ" ข้าต้องเดินไปตามแสงสว่างนั้นสินะ ลุกขึ้นปาดน้ำตาแล้วเดินตามแสงออกไป ยิ่งเดินเข้าใกล้มากเท่าไรแสงนั้นยิ่งจ้
Last Updated : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่25
บทที่ 25เวลานี้ ประตูวังหลวงถูกปิดตาย ห้ามใครเข้าออกยังหาไม่เจออีกหรือ ผ่านมาหนึ่งชั่วยามแล้ว นางกำนัลคนที่ยกขนมมาก็ถูกฆ่าตายไปแล้ว เวลาทุกวินาทีมีค่ายิ่งกว่าทองคำพันชั่ง ใครกัน! ใครที่อยากให้อี้เฟยของข้าตาย"อี้เฟย แข็งใจหน่อยนะ พี่กำลังหายาถอนพิษมาให้เจ้า" มือยังคงกุมนางไม่ไว้แน่น เขาไม่กล้าปล่อยมือนี้ หากปล่อยเขาอาจต้องเสียใจไปจนวันตาย ร่างของอี้เฟยเริ่มมีเลือดไหลออกมาจากจมูก ลมหายใจของนางแผ่วเบามากลงเรื่อยๆ ร่างบางนั้นนอนแน่นิ่ง แทบไม่เหมือนคนที่ยังหายใจอยู่เลยด้วยซ้ำ บรรยากาศในห้องตรึงเครียด แทบไม่มีเสียงใดๆแม้กระทั้งเสียงลมพัดผ่านหมอหลวงหลายสิบคนพยายามยื้อชีวิตน้อยๆนี้ไว้สุดกำลัง พยายามปรุงยาถอนพิษ แต่กว่าจะปรุงเสร็จคงใช้เวลาไม่ต่ำกว่าสามวัน เกรงว่าหากรอถึงเวลานั้นพระชายาคงสิ้นลมหายใจ ไม่แคล้วพวกเขาต้องตายตามไปเป็นแน่ ตอนนี้ภายในวังหลวงกำลังโกลาหล ฮ่องเต้และฮองเฮาอนุญาตให้ทหารของอ๋องหยางชงอวี้ค้นได้ทุกตำหนักที่ต้องการอ๋องหยางชงอวี้ พยายามรวมรวบความคิดทั้งหมด พยามลำดับเหตุการณ์ ใช่อี้เฟยนางเคยพูดว่าคนที่จวนหลิวอี้สงเกลียดนาง ในวังตอนนี้....... หลิวเหมยฮัว! "กงกง เจ้าไปเชิญพระ
Last Updated : 2024-12-04ยาใจหยางอ๋อง บทที่26
บทที่ 26"ท่านอ๋องเคลื่อนย้ายร่างพระชายาไม่ได้นะพะยะคะ" หมอหลวง ร้องห้ามอ๋องหยางชงวี้ ที่กำลังอุ้มร่างพระชายาออกจากตำหนัก"เปิ่นหวางจะพานางกลับจวน" กลับเรือนเหมยฮัวกันเถอะอี้เฟย ข้ารู้ว่าเจ้าต้องอยากไปนอนที่ห้องของเรามากกว่าที่นี่ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากขาวซีดหิมะปกคลุมหนาไปทั้งจวนอ๋องหยางชงอวี้ ความหนาวเหน็บนั้นไม่อาจเทียบเทียมกับความรู้สึกในใจของเจ้าของจวนได้เลย มีเพียงแต่แววตาของของนางเท่านั้นที่จะทำให้หัวใจของเขากลับมาอบอุ่นอีกครั้ง"อี้เฟย ตื่นเถอะน่ะ''''น้องหญิง ได้โปรดลืมตาเถิด''นานเท่าใดแล้วที่เจ้าหลับไหล มิอาจรู้ได้เลยเพราะเวลาของข้าได้หยุดลงไปแล้วตั้งแต่วินาทีที่เจ้าหลับ หากมีสิ่งใดต้องแลกเพื่อให้เจ้าลืมตาอีกครั้งข้ายอม ข้ายอมแลกทุกอย่างแม้กระทั่งลมหายใจของข้า"วันนี้กับข้าวมีอะไรบ้างลูก" นิภาถามลูกสาวที่กำลังทำอาหารเย็นอยู่ในครัว"ของโปรดพ่อค่ะ ต้มยำไก่บ้าน กับผัดผัก อีก2อย่าง" นิดาหันมาตอบผู้เป็นแม่วันนี้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาอีกเช่นเคย3คนพ่อ แม่ ลูก นั่งทานข้างเย็นด้วยกันอย่างมีความสุข คุยถึงเรื่องที่ผ่านมาวันนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีวิญญาณของสาวน้อยน
Last Updated : 2024-12-04
Latest chapter
ยาใจหยางอ๋อง พิเศษใส่ไข่4
พิเศษ4องค์หญิงเลี่ยงลี่กำลังปั้นหิมะเล่นเป็นรูปสัตว์ต่างๆ เจินเป่ากลิ้งเล่นเอาตัวถูกับหิมะไปมา แม้เจินเป่าจะตัวเกือบเท่าเสือแต่อ่อนโยนกับเลี่ยงลี่ยิ่งกว่าลูกแมว"องค์ชายฮุ่ยจื่อ น่ารักมั้ยซิงซิง" จางเลี่ยงอดถามไม่ได้เพราะยังไม่มีใครได้เห็นองค์ชายเลยตั้งแต่คลอด นี้ก็สองวันแล้ว"น่ารักมากกกกกก ปากกับตาเหมือนพระชายาไม่มีผิด"ซิงซิงรีบตอบ แอบภูมิใจที่ตนได้เห็นและอุ้มองค์ชายน้อย"ถ้าเจ้าไม่รีบแต่งกับข้าระวังจะมีลูกไม่ทันใช้นะ" จางเลี่ยงยืนกอดอกมองซิงซิง"ข้ายังไม่ได้แต่งกับท่านเลย มาพูดถึงเรื่องมีลูกท่านนี้""ก็แต่งสิ"จางเลี่ยงพูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยซิงซิงหน้าแดง มือเผลอออกแรงใส่หิมะเยอะไปตุ๊กตาเลยแตก"พี่ซิงซิง" องค์หญิงน้อยแบะปากจะร้องไห้"ซิงซิงไม่ได้ตั้งใจเพคะ เดี๋ยวปั้นให้ใหม่นะเพคะ องค์หญิงอยากได้รูปอะไร ไม่ร้องน้าโอ้ๆ""เลี่ยงลี่ อยากได้ตุ๊กตาพ่อแม่ลูก " องค์หญิงน้อยนั่งสะอื้น"ข้าช่วย" จางเลี่ยงเดินมาช่วยซิงซิงปั้นตุ๊กตาหิมะหิมะตกหนักมาหลายวันแล้ว แต่จวนอ๋องมีแต่ความอบอุ่น เรือยเหมยฮัว มีขนาดใหญ่มาก ที่เรือนมีห้องนอนหลายห้องนอน ห้องหนังสือ ห้องทานอาหาร ท่านอ๋องต่อเติมออกไปเรื่
ยาใจหยางอ๋อง พิเศษใส่ไข่3
พิเศษ3หิมะกำลังตกหนัก อากาศหนาวมาก แต่ท่านอ๋องสามกำลังร้อนรุ่มกลุ้มใจ หมอตำแยถูกตามตัวมายังจวนท่านอ๋องสามอย่างเร่งด่วน พระชายา เจ็บท้องกำลังจะคลอด บ่าวไพร่ต่างพากันวุ่นวาย เนื่องจากท่านอ๋องถูกพระชายาไล่ออกมากจากห้องคลอดทำให้ท่านอ๋องนั้นฟาดงวงฟาดงาไปทั่ว ในห้องนั้นจึงมีแค่ พระชายา หมอตำแยและซิงซิงเท่านั้น"อี้เฟย เป็นอย่างไรบ้าง" หลังจากเดินวนอยู่หน้าห้องมาซักระยะ ตั้งแต่หมอมาถึงภายในนั้นเงียบเชียบข้าใจคอไม่ดีเลย ทำไมเงียบแบบนี้ เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ อ๋องชงอวี้ก็ได้แต่เดินวนเวียนไปมาตอน ใจหนึ่งก็อยากจะเข้าไปดูแต่ถากหากเข้าไปนางบอกจะไม่พูดด้วยตลอดชีวิต จะเข้าไปก็ไม่ได้ รออยู่ข้างนอกก็ร้อนใจจะตาย "จิงซิ่ง เจ้าเข้าไปดูสิ" "หลิ่งถิง น้ำร้อนล่ะพร้อมมั้ย"มู่หลงองครักษ์คู่ใจได้แต่ส่ายหัว ไม่ใช่ลูกคนแรกเสียหน่อย ท่านอ๋องทรงวิตกกังวลเกินไปเฮ้อ! จางหลงถอนหายใจออกมาเบาๆ เบามากๆ เนื่องจากมองท่านอ๋องเดินไปเดินมาแล้วเกิดอาการเวียนหัว "ใครให้เจ้าถอนหายใจเสียงดัง เปิ่นหวางกำลังใช้สมาธิ" อ๋องชงอวี้หันมาทำตาเขียวใส่จางหลงเวรกรรม หายใจ ยังผิดเลยเวลานี้เวลาผ่านไป 2ชั่วยาม ในที่สุดก็มีความเคลื่อนไหวจ
ยาใจหยางอ๋อง พิเศษใส่ไข่2
พิเศษ2"คุยอะไรกันอยู่" อ๋องชงอวี้ เดินเข้ามาในเรือน อุ้มเลี่ยงลี่มานั่งบนตักหันไปหอมแก้มพระชายา แล้วก็ก้มลงหอมแก้มองค์หญิงน้อย ปากน้อยๆยังเคี้ยวขนมแก้มตุ้ยอยู่"อี้เฟย ว่าจะให้จิงซิ่ง หลิ่งถิง มาประจำที่เรือนเพคะ ""ดีๆ เจ้าท้องแก่มากแล้ว ซิงซิงดูแลเลี่ยงลี่คงไม่มีเวลามาดูแลเจ้าเท่าไร พรุ่งนี้พี่จะขอฮ่องเต้ลา จนกว่าเจ้าจะคลอดดีมั้ย"พระชายาอ้าปากค้าง ตอนข้าคลอดเลี่ยงลี่ก็ลาหยุด 1ปีเต็มๆ แถมต่อเติมเรือนทำห้องนอนให้เลี่ยงลี่อยู่ในเรือนเดียวกันกลับมาจากในวังก็คลุกอยู่กับเลี่ยงลี่ พาเข้านอนเองทุกคืน นี้จะลาหยุดก่อนข้าคลอดล่วงหน้าอีกหรือ โอ้ยพ่ออออ"ไว้อี้เฟยคลอดค่อยลาดีมั้ยเพคะ""ไม่ เพราะพี่ลาเสด็จพ่อมาเรียบร้อยแล้ว" น้ำเสียงเจือขบขัน พลางฟัดแก้มน้อยๆที่เคี้ยวขนมอยู่จ้าๆ ตามใจท่านเลยบ่ายคล้อย ท่านอ๋องวาดรูปอยู่ที่ศาลาริมสระบัวมีพระชายาเอนหลังอยู่ข้างๆ ท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทีส่วนองค์หญิงเลี่ยงลี่ วิ่งเล่นอยู่ไม่ไกล"เจ้าแก่แล้วกะมัง เล่นกับองค์หญิงแค่นี้หอบเชียว"จางเลี่ยงยืนพิงต้นไม้ ดูซิงซิงเล่นวิ่งไล่จับกับองค์หญิง"ปีนี้ข้าเพิ่งอายุ20ปี ข้าจะแก่ได้ยังไง ท่านนี้" อ้าปากมาก็ชวนตี คนบ้า
ยาใจหยางอ๋อง พิเศษใส่ไข่1
พิเศษ1โอ้ยยยยย ตายๆ ข้าจะเป็นลม สงสัยจะข้าแก่เกินไปแล้วสำหรับเรื่องนี้"องค์หญิงเพคะ ซิงซิงไม่ไหวแล้วเพคะ ได้โปรดหยุดก่อน แฮ่กๆ" ซิงซิงวิ่งตามเด็กน้อยคนหนึ่งเหงื่อเปียกโชกไปทั้งตัว"พี่ซิงซิง ตามมาๆ ไวๆ บี๋เสื้อน้อยจะบินหนีแล้ว" องค์หญิงหยางเลี่ยงลี่ เด็กน้อยวัย3ขวบ ผิวสีขาวราวกับน้ำนม ปากแดงแก้มแดง กำลังวิ่งตามจับผีเสื้อในสวนนิสัยขององค์หญิงนั้นตรงตามชื่อแทบจะทุกอย่างความงดงามที่สว่างไสว วันที่ลืมตาดูโลก ฮ่องเต้ทรงพระทานยศองค์หญิงและพระนามให้ หลานคนแรกของฮ่องเต้คงไม่ต้องบอกว่าทรงเอ็นดูแค่ไหน"ซิงซิงไม่ไหวแล้วเพคะ" ทรุดลงไปนั่งกับพื้น"ไม่ไหวก็ไม่หาคนอื่นมาช่วยล่ะ พระชายาบอกเจ้าหลายครั้งแล้วนิ" จางเลี่ยงยืนทอดเงาบังร่างของซิงซิงเอาไว้"ไม่ ข้าจะดูแลองค์หญิงคนเดียวเท่านั้น" หันค้อนขวับใส่เมื่อรู้ว่าเงานั้นเป็นของใคร "ท่านล่ะไม่เฝ้าพระชายาเหรอ ระวังท่านอ๋องทำโทษเอาจะหาว่าข้าไม่เตือน""เจ้าห่วงตัวเองเถอะ ข้าเปลี่ยนเวรกับจางหลงแล้ว ส่วนเจ้านะจะเป็นลมอยู่แล้ว" เดินไปอุ้มองค์หญิงน้อยชูแขนขึ้นจนสุด จนองค์หญิงน้อยจับผี้เสื้อได้"คิกๆ พี่จางเลี่ยงเก่งที่สุดเลย""องค์หญิง พระชายาตามหาอยู่นะขอรั
ยาใจหยางอ๋อง บทที่29
บทที่ 29ในที่สุดฤดูใบไม้ผลิก็มาถึง ลมเย็นๆ พัดลอดผ่านใบไม้ต้นหญ้าให้ความรู้สึกสดชื่น ต้นไม้ต่างแข่งกันออกดอกอวดสีสันสวยสดงดงามหน้าประตูเมืองหลวง ผู้คนมากมายสองข้างทาง มายืนส่งขบวนขององค์หญิงเจียวเหมย องค์หญิงจะเสด็จไปยังแคว้นต้าชิง เพื่อแต่งงานกับฮ่องเต้ต้าชิง เชื่อมสัมพันธ์ของสองแคว้น"รักษาตัวด้วยนะเจียวเหมย" อี้เฟยจับมือเจียวเหมย น้ำตาคลอเบ้า แม้ไม่ใช่พี่น้องร่วมสายโลหิต แต่นางเปรียบเสมือนน้องสาวตัวน้อยๆ ของนาง ต้องแต่งงานตามที่พ่อแม่จัดหาให้ เหมือนหญิงสาวทุกคนในยุคนี้"พี่สะใภ้ ข้าจะคิดถึงท่าน" องค์หญิงเจียวเหมยสวมกอดอี้เฟยไว้ ในราชวงศ์มีการแก่งแย่งชิงดีกันมากมาย มีเพียงแค่นางที่จริงใจกับข้า ดีกับข้าเสมอต้นเสมอปลาย นางเหมือนพี่สาวที่ข้าไม่เคยมี"เอาล่ะ ร่ำลากันพอแล้ว เดี๋ยวจะช้ากว่ากำหนดการ"ซื่อเล่อ พูดขึ้นขัดสองสาวที่กอดกันกลมอยู่ หากปล่อยให้ร่ำลากันต่อไปวันนี้คงไม่ได้เดินทางเป็นแน่"พี่สะใภ้ไม่ต้องห่วง ข้าจะส่งเจียวเหมยให้ถึงที่ รับรองปลอดภัยหายห่วง ท่านเชื่อมือข้าได้"ซื่อเล่อพูดหยอกเย้า ตามประสานิสัย"ฝากเจียวเหมยด้วยนะ" หลังจากส่งองค์หญิงเจียวเหมยขึ้นรถม้าไป เมื่อขบวนเคลื่
ยาใจหยางอ๋อง บทที่28
บทที่ 28"ไม่นึกเลย ฮ่องเต้จะประทานยาพิษให้พระสนมหลิว ได้ยินว่ายาพิษนั้นเป็นพิษน้ำทิพย์" บ่าวไพร่ในตระกูลหลิว กำลังนั่งนินทาเจ้านายอยู่ในโรงครัว"เฮ้อ นายท่านกับนายน้อยก็ถูกประหาร ไม่ทันไรคุณหนูใหญ่ก็มาถูกประทานยาพิษ นี้หาก.."ปัง!!!! เสียงประตูโรงครัวเปิดออก "พวกเจ้าไม่มีงานทำกันหรือไง ถึงได้มานั่งนินทาเจ้านาย หรือต้องถูกโบยถึงจะหลาบจำ" เสียงแม่นม คนสนิทของฮูหยินใจจริงอยากสั่งโบยพวกปากหอยปากปูพวกนี้ให้หมด แต่ตอนนี้ต้องอาศัยพวกเขา หลังจากนายท่านถูกประหาร บ่าวไพร่ลาออกเกือบหมด ใครจะอยากอยู่รับใช้พวกกบฏ ตอนนี้เหลือแค่ข้าเก่าเต่าเลี้ยงกับพวกที่ไม่มีที่จะไปเท่านั้นกระมัง"ท่านแม่ เราจะทำอย่างไรต่อไปดี" หลิวอี้ฟางนั่งกอดฮูหยินเอาไว้ หลังจาก พี่ใหญ่ถูกจับขังคุกหลวง ฮ่องเต้รับสั่งห้ามใครเยี่ยมเด็ดขาด ใครฝ่าฝืนคำสั่งต้องรับโทษสถานเดียวกับพระสนม คือประหารชีวิต"ฮ่องเต้ช่างลำเอียง ถ้าพูดให้ถูกพี่ใหญ่เป็นถึงพระสนมของฮ่องเต้เคยเป็นคนโปรด แล้วทำไมถึงได้ไปเข้าข้างนังอี้เฟย"" จุ๊ๆ อี้ฟาง อย่าพูดเสียงดังไปหากใครได้ยินเข้ามีกี่หัวก็คงไม่พอ แม่ไม่อยากได้ยินเรื่องพวกนี้อีก แม่เหลือแค่เจ้าแล้ว ฮือๆ" ข้
ยาใจหยางอ๋อง บทที่27
บทที่ 27ซิงซิง ยืนอยู่ที่มุมห้องกำลังมอง ชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ใต้หล้านี้มีแต่คนเกรงกลัว ทั้งเด็ดขาด โหดเหี้ยม สามารถสั่งการทหารได้มายมาก อีกทั้งยังครอบครองหัวใจสาวสวยทั้งแคว้น แต่ตอนนี้กำลังออดอ้อนให้เจ้านายของนางกินยา"กินอีกคำเถอะนะอี้เฟย หากกินไม่หมดจะหายดีได้อย่างไร จะหมดแล้วอีกคำเดียวเท่านั้น""ไม่เอา อี้เฟยพอแล้ว มันขม พอแล้ว" อี้เฟยพยายามหันหน้าหนีจากชามยาไปมา ทำยาเม็ดมาให้กินได้มั้ยยยย แบบกลืนเม็ดเดียวครบทุกสูตร ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว"อีกคำเดียว พี่สัญญาน่ะ อีกคำเดียว" อ๋องชงอวี้ไม่ยอมแพ้"เมื่อวานพี่ชงอวี้ก็พูดแบบนี้ คำสัญญาท่านมีความหมายอันใด" ข้าไม่กินแล้ว กินยาบ้านี้มาสองอาทิตแล้ว ขมก็ขมเหม็นก็เหม็น ทำไมไม่มียาเม็ด ยัดเข้าปากกินน้ำตามจบเลย ม๊ายยยยยยยย"เฮ้อ!! พอก็พอ พี่ยอมแพ้""พรุ่งนี้ไม่เอายาแล้วนะ เอาเป็นซุปบำรุงก็พอ อี้เฟยหายดีแล้ว นะเพคะ" เสียงออดอ้อน ทำปากยื่นปากยาว"จ๊ะ ไม่กินก็ไม่กิน"ซิงซิงได้แต่ยืนมอง ยืนก้มหน้ายิ้มอยู่คนเดียวหลังจากเหตุการณ์วุ่นวายในวังหลวง เหตุพระชายาอ๋องสามถูกวางยาพิษ ทุกคนต่างเข้าใจตรงกันว่า ตอนนี้ผู้ใดคือคนที่ฮ่องเต้และอ๋องสามโปรดปรานที่สุดพอพร
ยาใจหยางอ๋อง บทที่26
บทที่ 26"ท่านอ๋องเคลื่อนย้ายร่างพระชายาไม่ได้นะพะยะคะ" หมอหลวง ร้องห้ามอ๋องหยางชงวี้ ที่กำลังอุ้มร่างพระชายาออกจากตำหนัก"เปิ่นหวางจะพานางกลับจวน" กลับเรือนเหมยฮัวกันเถอะอี้เฟย ข้ารู้ว่าเจ้าต้องอยากไปนอนที่ห้องของเรามากกว่าที่นี่ก้มลงจุมพิตที่หน้าผากขาวซีดหิมะปกคลุมหนาไปทั้งจวนอ๋องหยางชงอวี้ ความหนาวเหน็บนั้นไม่อาจเทียบเทียมกับความรู้สึกในใจของเจ้าของจวนได้เลย มีเพียงแต่แววตาของของนางเท่านั้นที่จะทำให้หัวใจของเขากลับมาอบอุ่นอีกครั้ง"อี้เฟย ตื่นเถอะน่ะ''''น้องหญิง ได้โปรดลืมตาเถิด''นานเท่าใดแล้วที่เจ้าหลับไหล มิอาจรู้ได้เลยเพราะเวลาของข้าได้หยุดลงไปแล้วตั้งแต่วินาทีที่เจ้าหลับ หากมีสิ่งใดต้องแลกเพื่อให้เจ้าลืมตาอีกครั้งข้ายอม ข้ายอมแลกทุกอย่างแม้กระทั่งลมหายใจของข้า"วันนี้กับข้าวมีอะไรบ้างลูก" นิภาถามลูกสาวที่กำลังทำอาหารเย็นอยู่ในครัว"ของโปรดพ่อค่ะ ต้มยำไก่บ้าน กับผัดผัก อีก2อย่าง" นิดาหันมาตอบผู้เป็นแม่วันนี้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาอีกเช่นเคย3คนพ่อ แม่ ลูก นั่งทานข้างเย็นด้วยกันอย่างมีความสุข คุยถึงเรื่องที่ผ่านมาวันนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีวิญญาณของสาวน้อยน
ยาใจหยางอ๋อง บทที่25
บทที่ 25เวลานี้ ประตูวังหลวงถูกปิดตาย ห้ามใครเข้าออกยังหาไม่เจออีกหรือ ผ่านมาหนึ่งชั่วยามแล้ว นางกำนัลคนที่ยกขนมมาก็ถูกฆ่าตายไปแล้ว เวลาทุกวินาทีมีค่ายิ่งกว่าทองคำพันชั่ง ใครกัน! ใครที่อยากให้อี้เฟยของข้าตาย"อี้เฟย แข็งใจหน่อยนะ พี่กำลังหายาถอนพิษมาให้เจ้า" มือยังคงกุมนางไม่ไว้แน่น เขาไม่กล้าปล่อยมือนี้ หากปล่อยเขาอาจต้องเสียใจไปจนวันตาย ร่างของอี้เฟยเริ่มมีเลือดไหลออกมาจากจมูก ลมหายใจของนางแผ่วเบามากลงเรื่อยๆ ร่างบางนั้นนอนแน่นิ่ง แทบไม่เหมือนคนที่ยังหายใจอยู่เลยด้วยซ้ำ บรรยากาศในห้องตรึงเครียด แทบไม่มีเสียงใดๆแม้กระทั้งเสียงลมพัดผ่านหมอหลวงหลายสิบคนพยายามยื้อชีวิตน้อยๆนี้ไว้สุดกำลัง พยายามปรุงยาถอนพิษ แต่กว่าจะปรุงเสร็จคงใช้เวลาไม่ต่ำกว่าสามวัน เกรงว่าหากรอถึงเวลานั้นพระชายาคงสิ้นลมหายใจ ไม่แคล้วพวกเขาต้องตายตามไปเป็นแน่ ตอนนี้ภายในวังหลวงกำลังโกลาหล ฮ่องเต้และฮองเฮาอนุญาตให้ทหารของอ๋องหยางชงอวี้ค้นได้ทุกตำหนักที่ต้องการอ๋องหยางชงอวี้ พยายามรวมรวบความคิดทั้งหมด พยามลำดับเหตุการณ์ ใช่อี้เฟยนางเคยพูดว่าคนที่จวนหลิวอี้สงเกลียดนาง ในวังตอนนี้....... หลิวเหมยฮัว! "กงกง เจ้าไปเชิญพระ
