All Chapters of หลังเกิดใหม่ ท่านพี่เย็นชามาจีบ: Chapter 11 - Chapter 20

"น้องหร่วน สาวใช้ของเจ้าขี้โกหก ทั้งๆที่เป็นหยวีนถวนบังเอิญเข้าไปในห้องน้อง แล้ววิ่งเข้าไปในตู้เสื้อผ้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ถึงขูดเสื้อผ้าของน้องจนเสียไปหมด"หยวีนถวนเป็นแมวที่เซี่ยอี้โม่เลี้ยงเซี่ยอี้โม่มองไปที่หร่วนหนิงอวี่ที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างไร้เดียงสา "หยวีนถวนเป็นของขวัญวันเกิดที่ท่านแม่มอบให้ข้าในปีนี้ น้องหร่วนจะระบายโทสะกับมันไม่ได้มั้ง อย่างน้อยมันก็ถือเป็นเจ้านายได้ อาหารการกินและเสื้อผ้าในวันธรรมดาของมัน จะฟุ่มเฟือยกว่าน้องมากเลยนะ""อีกอย่าง น้องจะถือสาสัตว์ตัวหนึ่งทำไมล่ะ เจ้าว่าใช่ไหม"แม่ของเซี่ยอี้โม่เป็นเมียหลวงของคุณชายสาม ตําแหน่งคุณนายสองว่างเปล่ามานานแล้ว แม่แท้ๆของหลานชายคนโตเซี่ยหลิงก็เสียชีวิตไป แต่ความสามารถของภรรยาใหม่ของคุณชายใหญ่เอาชนะคุณนายสามไม่ได้ ดังนั้นผู้ดูแลตระกูลจึงเป็นเหอโล่เหมยซึ่งเป็นแม่ของเซี่ยอี้โม่อยู่เสมอเมื่อเห็นว่าชุนลวี่ยังร้องไห้อยู่ เซี่ยอี้โม่ลูบขมับหน่อย "เสียงดังจะตาย ตบปากมันเลย ไม่ดูว่าตัวเองเป็นคนที่ต่ำต้อยอะไร สามารถโหยกเหยกต่อหน้าข้าได้หรือ"หลิงเซียงซึ่งเป็นสาวใช้ของเซี่ยอี้โม่ก้าวไปข้างหน้าแล้วก็ตบหน้าอย่างแรง ปิ่นปักผมของชุน

แต่ไม่คาดคิดว่าการคุกเข่าของหร่วนหนิงอวี่จะหยุดลงในอากาศเซี่ยอี้โม่และหลิงเซียงยังไม่ทันตอบสนอง ก็เห็นว่าหญิงสาวที่อ่อนแอในเมื่อกี้ กลับเปลี่ยนสีหน้าไปหร่วนหนิงอวี่มองไปทางโต๊ะ แล้วหยิบกรรไกรที่เซี่ยอี้โม่ใช้ตัดภาพวาดขึ้นมาอย่างรวดเร็ววินาทีต่อมา เซี่ยอี้โม่ก็รู้สึกว่ากรรไกรเย็นๆนั้น ติดกับคอของนางอยู่คิดไม่ถึงเลยว่าหร่วนหนิงอวี่จะมาที่ข้างหลังนาง และจับนางเป็นตัวประกันด้วยกรรไกร"คุณหนู" หลิงเซียงล้มเหลวในการคิดจะทําร้าย พอเห็นเช่นนี้สีหน้าก็ซีดไปหมดเซี่ยอี้โม่กลัวจนขาอ่อน "หร่วนหนิงอวี่ เจ้าอยากทําอะไร"สาวใช้ในสวนล้านตกใจไปหมด"ทําอะไรหรือ"หร่วนหนิงอวี่เอียงหัว "ท่านพี่อี้โม่ให้ข้าขอร้องเจ้าไม่ใช่เหรอ"ดวงตาของนางทั้งกลมและสวย รูม่านตาก็ดำมาก ถ้าเป็นปกติ คนอื่นจะรู้สึกประหลาดใจ แต่ตอนนี้คู่กับรอยยิ้มที่เชื่อฟังของนาง จะรู้สึกขนลุกเท่านั้นพูดจบ หร่วนหนิงอวี่ก็ก้มหัวลง มองเซี่ยอี้โม่ที่กลัวจนอ่อนตัวลงต่อหน้าอย่างจริงจัง "ขอร้องท่านพี่เจ้าค่ะ ไว้ชีวิตสาวใช้ที่ล่วงละเมิดเจ้านายของข้าไปเถิด ขอร้องท่านพี่เจ้าค่ะ ฮือๆๆ..."แม้ว่าคําพูดจะร้องขอความเมตตาอยู่ แต่เสียงของหญิ

เมื่อได้ยินคําพูดของเหวินจิงจิง หร่วนหนิงอวี่ก็เงยหน้าขึ้น มันเปล่างประกาย ฉายวับด้วยความมีเสน่ห์ แม้ว่าจะเม้มริมฝีปากยิ้มอยู่ แต่ดวงตาของนางกลับมืดมนเหมือนแสงจันทร์หร่วนหนิงอวี่ไม่ได้ปล่อยมือนาง แค่จ้องมองนางเหวินจิงจิงไม่ได้พบความแปลกประหลาดของนางในตระกูลมีเพียงคุณหนูลูกพี่ลูกน้องอย่างพวกนางสองคนเท่านั้น ย่อมต้องช่วยเหลือกันและอายุของนางจะใหญ่กว่าหร่วนหนิงอวี่เล็กน้อยเหวินจิงจิงคิดแทนนาง และพูดอย่างใส่ใจมากว่า "ครั้งหน้าน้องจะทําเรื่องงี่เง่าแบบนี้อีกไม่ได้นะ แต่น้องก็ไม่ต้องเป็นห่วง ท่านยายใจกว้าง พวกท่านน้าสะใภ้ก็อ่อนโยนด้วย แม้ว่าพวกท่านลุงจะเข้มงวด แต่พวกเขาก็รักคุณหนูลูกพี่ลูกน้องอย่างพวกข้าเหมือนลูกสาวแท้ๆของตระกูล ยังไงพวกข้าก็มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับพวกท่านลุง แม้ว่าพวกท่านลุงจะลงโทษน้องอย่างหนัก แต่หัวใจดวงนั้นก็ต้องเจ็บปวดตามเลยนะ""ที่เจ้าหนีไปตามนายน้อยเสิ่น แม้ว่าชื่อเสียงจะเสื่อมเสีย ผู้ใหญ่จะโกรธ แต่ในใจก็ต้องสงสารหลานสาวอย่างเจ้ามาก อย่างไรเสียก็เป็นลูกผู้หญิง ใครจะไม่โปรดปร้านล่ะ"เมื่อเห็นว่าหร่วนหนิงอวี่หลุบตาอยู่ เป็นเหมือนปกติ เหวินจิงจิงก็พูดต่อ

"...นายน้อยใหญ่"ไม่รู้ว่าใครได้พบผู้ชายที่ก่อน ในชั่วพริบตา พวกสาวใช้ก็ทําความเคารพพร้อมกันสวนที่คึกคักเหมือนตลาดผักแต่เดิมเงียบลงทันทีเซี่ยอี้โม่ที่เป็นผู้ก่อเรื่องก่อน เมื่อเห็นว่าเป็นเซี่ยหลิงความคิดที่จะก่อความวุ่นวายนั้นก็กลัวจนหายไปทั้งหมดนางตัวสั่นอยู่ที่เดิม หน้าซีดมากขึ้น หลังจากลุกขึ้นเผชิญหน้ากับเซี่ยหลิงอย่างตัวสั่น นางก็ไม่มีความหยิ่งผยองใดทันที"ท่าน ท่านพี่คนโต..."แม้แต่เสียงก็สั่นอยู่พี่ชายคนโตก็เป็นเหมือนท่านพ่อ ยิ่งไปกว่านั้นเซี่ยหลิงเป็นคนไม่ชอยยิ้ม ที่เขาเย็นชาเหมือนน้ำค้างแข็งก็ช่างเถอะ แต่เขาหัวโบราณและเข้มงวดตั้งแต่เด็กเซี่ยหลิงเป็นหลานชายคนโต ในอนาคต ที่เขาสืบทอดกิจการของตระกูล และกลายเป็นหัวหน้าตระกูลนั้น เป็นเรื่องไม่ต้องสงสัยเลย...นับประสาอะไรกับเซี่ยหลิงสิบได้อันดับหนึ่งในหลายเดือนก่อน และอีกไม่นานก็จะทำการสอบชิงตำแหน่งขุนนางระดับสูงสุด หากไม่มีอุบัติเหตุก็จะประสบความสำเร็จด้วย ส่วนจะเป็นอันดับหนึ่ง สองหรือสาม ในเมืองมีคนเดากันอย่างต่อเนื่องคนทั้งปวงก็มีการคาดเดาในใจว่า หลานชายคนโตของตระกูลเซี่ยคนนี้ กลัวว่าจะคว้าอันดับที่1ติดต่อกัน3ครั้ง

พอเซี่ยหลิงจากไป ทุกคนในสวนก็สูดหายใจเข้าลึกๆนายน้อยใหญ่... ดูเหมือนจะโกรธแล้วหร่วนหนิงอวี่กลับเอานิ้วชี้มาที่ตัวเองเขาตามหานางเหรอเมื่อได้ยินประโยคที่เซี่ยหลิงพูดก่อนจากไป เซี่ยอี้โม่ก็มองมาอย่างเยาะเย้ยอย่างรวดเร็วเยี่ยมมากเลย หร่วนหนิงอวี่ คราวนี้ไม่จําเป็นต้องให้นางลงมือเองแล้ว ลูกพี่ลูกน้องของนางจะสั่งสอนแทนนาง นางต้องดูว่าหร่วนหนิงอวี่จะหยิ่งผยองได้อย่างไรเมื่อเผชิญหน้ากับเซี่ยหลิงเหวินจิงจิงก็หยุดร้องไห้ หลังจากนางถูกปี้เถาพยุงขึ้นมาอย่างอ่อนแอ นางก็หลุบตาลงอย่างเงียบๆ เก็บอารมณ์ทั้งหมดไว้ ไม่รู้ว่ากําลังคิดอะไรอยู่เมื่อนึกถึงเซี่ยหลิง หร่วนหนิงอวี่ก็ขนลุกอย่างรวดเร็วในชาติที่แล้ว เรื่องที่นางก่อในตระกูลเซี่ยนั้นเยอะมาก ทุกครั้ง เซี่ยหลิงก็เรียกนางไปเช่นตอนนี้ลงโทษให้คุกเข่า ลงโทษให้ยืน ห้ามออกจากห้องไป ตบด้วยไม้บรรทัด คัดลอกพระคัมภีร์ทั้งหมดนี้จะกลายเป็นเรื่องธรรมดาแล้ว ได้ส่งผลกระทบอันลึกซึ้งให้กับช่วงเวลาสั้นๆของวัยหนุ่มของนางหร่วนหนิงอวี่เกลียดจนขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่านางยืนอยู่ที่เดิมอย่างไม่เต็มใจมาก ชางซานก็เตือนด้วยเสียงต่ำว่า "คุณหญิงลูกพี่ลูกน้อง น