Lahat ng Kabanata ng พันวาเสน่หา: Kabanata 31 - Kabanata 40

“เอาเถอะ ไม่จำเป็นต้องปิดเธอแล้ว คุณนาดีนก็คนกันเองเดินเข้าออกบ้านหลังนี้อยู่ตลอด เธอคงไม่พูด... ไม่กล้าพูดแน่ ๆ...” เงียบไปครู่ แล้วละสายตาจากลูกน้องหนุ่มทั้งสองคนในฝั่งตรงกันข้าม เพื่อหันไปหาคนในอ้อมแขนพร้อมคำพูดที่สะเทือนไปถึงใจ“อย่าไปมีเรื่องกับใคร อย่าทะเลาะกับใครถ้าไม่จำเป็น... เจ้าแมงมุมสองตัวนั้นน่ะ...” พลันหลุบตามองเนินอกที่ถูกปกปิดไว้ด้วยเสื้อเชิ้ตซึ่งคงไม่มีใครนอกจากตัวเขา “มันค่อนข้างดุนะ มันดุมากกว่าทุกตัวที่ดาวเคยเห็น เวลาพี่อารมณ์ไม่ดี ดาวเคยเห็นตัวอื่นมันดูหงุดหงิดใช่ไหม? แมงมุมอารักขาก็เหมือนกัน มันจะปกป้องคู่สัญญาไปตลอด ปรับความเข้าใจกับคุณนาดีนเสียด้วยนะครับ อย่าทะเลาะกัน ทำให้พี่ได้ไหมครับ?”หญิงสาวไม่เข้าใจคำพูดของเขานัก แต่ที่ผ่านมานั้นเขาแทบไม่เคยขอร้องอะไรเธอเลย เรื่องที่เธอทำนิสัยไม่ดีใส่คุณนาดีนเพราะหึงหวง! มันไม่ใช่เรื่องที่ผู้หญิงดี ๆ ควรทำ แววตาคู่สวยสลดเศร้าสบมองนัยน์ตาคู่คมสีอำพันด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะหันไปยกมือประนมแนบอกไหว้สาวรุ่นพี่“ดาวขอโทษนะคะ ดาวหมั่นไส้คุณ เหม็นขี้หน้าคุณนาดีนค่ะ คุณดูเสแสร้งหลอกลวงลวงโลกมาก ๆ แล้วสายตาคุณที่มองบอสน่ะใครเห็นก็

ตรึงใจส่ายหน้าแรง เมื่อความตื่นเต้นประหลาดเกิดขึ้นในเรือนกายรุ่มร้อนปรารถนา เธอหันหน้ามองไปทางประตูและกล้องข้างบนตรงมุมห้องอย่างหวั่นกลัว แต่พอเห็นมันไม่มีแสงไฟกะพริบไม่ส่ายไปมาแล้วจึงโล่งใจว่าไม่มีใครแอบมองอยู่ มีแต่แมงมุม! ขณะร่างหนาลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างหิวกระหาย ยกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นพาดไว้กับสันเบาะโซฟา สอดแขนเข้าใต้ข้อพับ กระชับร่างสั่นเทาจนหน้าท้องชนชิดติดกัน ดวงตาคู่สวยหรี่เล็กลงมองเรียวปากหนากัดซองสีเทาเงินเพียงครู่“อ๊ะ! พี่... พันวา...”หัวคิ้วเรียวสวยชนเข้าหากันเมื่ออารมณ์หวามไหวเข้าจู่โจมในอึดใจเดียว ไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัวสักนิด ภายใต้เรือนกายรุ่มร้อนที่อิงแอบ เสื้อผ้าของเขายังอยู่ครบแค่ดึงลงกองไว้บนหน้าขา สะโพกสอบหนาเคลื่อนขยับอย่างรัวแรงจนหัวเข็มขัดตีก้นงามงอนเป็นการลงโทษ นั่นคงไม่เจ็บมากมาย แต่เรียกเสียงครางหวานให้ดังขึ้นชายหนุ่มยังโน้มใบหน้าลงสูบกลิ่นอายความหวานจากกลีบปากบางอย่างตะกละตะกลาม มันอร่อย! หอมหวาน เขาขบเม้มริมฝีปากทั้งบนและล่างโดยไม่ผ่อนแรงกายลง กระทั่งไอควันสีขาวเริ่มกลายเป็นสีแดงระยิบระยับตามความรู้สึกของเหยื่อสาว พาความซาบซ่านผุดขึ้นกลางใจอย่างไม่อาจหัก

เสียงคำรามราวสัตว์ป่าดังต่อเนื่องด้วยอดรนทนไม่ไหว มือกระชับดึงบั้นท้ายงามขึ้นเพื่อโอบกอดร่างสั่นเทาไว้ในพันธนาการ ริมฝีปากหนาหยักพรมจูบไปตามซอกคอเพรียวระหง สูดกลิ่นหอมอ่อนและดื่มกินไอเล็ก ๆ ผ่านทางผิวหนัง โดยไม่หยุดขยับกายใส่บั้นทายงอนด้วยจังหวะถี่กระชั้น ฝังแก่นกายเข้าสุดทางรักล้ำลึก ชายหนุ่มยังไม่สนใจว่าเสื้อเชิ้ตเรียบกริบเริ่มยับเยิน ตามการกระทบกระทั่งกับเดรสลายดอกไม้สวยตัวใหม่สองขาเรียวเขย่งขึ้นจนสุดแต่ก็ยังไม่เท่าความสูงของคนข้างหลัง เขาโอบกอดเธอเอาไว้จนตัวลอยอยู่ในอ้อมแขน ช่วยผ่อนแรงของปลายเท้าจิกเกร็งไม่ให้บาดเจ็บมากนัก หลายครั้งที่ก้มหน้าลงสูดกลิ่นหอมจากพวงแก้มนุ่ม นัยน์ตาคู่คมสีอำพันยังจ้องลึกลงไปในดวงตาไร้เดียงสาอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกแม้ไม่เคยพูดว่ารัก ก็คงไม่แปลกและเขาจะไม่มีวันพูดมัน ครึ่งปีศาจอย่างพันวาไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก เว้นเสียแต่ว่าเป็นเสน่หา...มันไม่ใช่ความผิดของเขาเลย แต่เป็นใบหน้างามแดงปลั่งเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจ เธอทำให้เขาคลั่งทุกครั้ง! อยากลิ้มชิมทุกซอกมุมแต่เพราะมีเวลาจำกัด“ถ้าชุดเลอะก็ต้องเปลี่ยน... แต่ว่า... อยู่ที่ความสามารถของน้องแล้ว... จะวิ่

เพราะไม่พอใจคนที่ไม่สนใจกันเลย ร่างสูงในเชิ้ตหล่อเหลาเลยสลัดเสื้อออกโยนลงพื้น กระโดดลงสระว่ายน้ำกลางบ้าน ตูมเดียว! แววตาเร่าร้อนของเหล่าสาวน้อยใหญ่ก็พุ่งตรงมายังเรือนร่างกำยำอันสมบูรณ์แบบ กำลังผุดดำผุดว่ายประหนึ่งเงือกหนุ่ม พอเขาถอดกางเกงแสล็คดำออก เหลือกางเกงชั้นในไว้ตัวหนึ่งให้พอลุ้นระทึก ดำน้ำหายไปแล้วโผล่ขึ้นมาสะบัดศีรษะจนเส้นผมเปียกหมาดยุ่งเหยิง ดูไม่ตั้งใจแต่เจตนายั่ว สาว ๆ เลยมานั่งจิบไวน์รอบสระกันเสียหมด รวมถึงตรึงใจ... เธอดื่มไปหลายแก้ว จนรุ่งเช้ามา อาการปวดศีรษะอาเจียนกลางดึกทำให้เธอสิ้นฤทธิ์ไปพร้อมอาการเมาค้าง เปิดเปลือกตาหนักอึ้งในสีหน้าเหยเก“ตื่นแล้วหรือ? ไงล่ะ ทิ้งพี่พันวาหนีไปเมาคนเดียว” ทั้งน้ำเสียงและแววตาอ่อนโยนผิดเป็นคนละคน ในอ้อมแขนที่กอดกระชับกายสาวไว้ให้อบอุ่นตลอดคืน ตรึงใจเพิ่งรู้สึกตัว หลังเมาแอ๋จนต้องให้คนต้นเรื่องอุ้มขึ้นบ้านมา ยังว่าเขาเป็นพวกขี้อวดกล้ามบ้าง อีตาโรคจิตบ้าง ร้ายที่สุดคงว่าเขาเป็นแมงมุมยักษ์ตัวเท่าฝาบ้าน! ดีที่ไม่มีใครได้ยิน“วันหลังไม่ให้กินแล้วนะ ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจเลย ป่วยขึ้นมาจะทำยังไง? หืม...”“ดาวขอโทษค่ะ ดาวขอนอนก่อนนะคะ ปวดหัว”“ก

ข้อเสนอน่าสนใจขนาดนั้น! พันวาคงยอมเธอทุกอย่าง อย่าว่าแต่ให้กลับร่างปีศาจนั่งปิกนิกในสวนหลังบ้านตัวเองเลย เธอบอกให้ถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นออกเพราะไม่อยากให้มันขาด เสียดายเงินเสียดายเสื้อราคาแพง เขาก็ตามใจปลดกระดุมทีละเม็ดด้วยแววตาประกายปรารถนา กองทั้งหมดไว้บนฟูก ยอมนั่งนิ่งมองผ้าผืนยาวสีชมพูแปร๋นสี่เส้นผูกทับกันเป็นโบว์บนขาทั้งหน้าหลัง รอยยิ้มแสนภาคภูมิใจของหญิงสาวที่ส่งเสียงหัวเราะคิกคัก ทึกทักตนว่าเป็นอลิซในวันเดอร์แลนด์! แต่ว่ามันไม่มีแมงมุม ปีศาจภาพลวงตาอย่างเขาจะกลายเป็นกระต่ายยักษ์ได้ด้วยไหมนะ ตอนนี้เธอยังไม่รู้เลยว่าเขาสนใจเธอบ้างหรือเปล่าพันวาไม่สามารถตอบคำถามเหล่านั้น เขาไม่สามารถอ้าปากพูดภาษามนุษย์ในร่างของแมงมุม และต่อให้เขาสื่อสารอย่างแมงมุม เธอก็คงไม่เข้าใจความหมายอยู่ดี ในร่างสัตว์ตอนนี้เป็นไปอย่างธรรมชาติสรีระ แม้แต่ขาขนาดใหญ่ แหลมยาวและคมราวเข็มหมุดทำให้การนั่งเป็นเรื่องยาก แมงมุมยังไม่สามารถเคลื่อนส่วน cephalothorax (หัว) ได้ พวกมันใช้ดวงตารับรู้การเคลื่อนไหว โฟกัสติดตามภาพด้วยกล้ามเนื้อตา เธอจึงแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าถูกจ้องมองด้วยนัยน์ตาคู่สวยสีอำพันทั้งแปดปีศาจอย่างเขาย