บททั้งหมดของ นัดนี้มีรัก (ไม่) ตั้งใจ: บทที่ 51 - บทที่ 60

ปกรณ์หันไปมองหน้ามิ้นท์ เขาขมวดคิ้วขึ้นมา ไม่คาดหวังที่จะเห็นสองคนนี้ที่นี่อีก“ทั้งสองคนมาด้วยกันเหรอ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามไปที่ผู้ช่วยหนุ่มของตัวเอง“ครับ” เจมส์ตอบกลับด้วยหน้านิ่งเรียบโดยยืนอยู่ข้างมิ้นท์ไม่ห่าง ปกรณ์เหลือบมองเล็กน้อย แล้วก็พยักหน้าพร้อมกับเดินไปทางห้องรับรองด้านในห้องรับรองผู้ชายวัยกลางคนกำลังนั่งก้มหน้าอยู่ด้วยสภาพเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน ขอบตาดำคล้ำ ข้างกายเป็นหญิงสาวที่หน้าตาหมองคล้ำไม่ต่างกันก้มหน้ามองมือที่วางอยู่บนโต๊ะ“ทวีค่ะ คิดว่ากรณ์เขาจะช่วยเราได้มั้ย ฉันโดนออกจากงาน คุณก็ไม่มีงานทำ หากเมียคุณฟ้องหย่าเราสองคนจริงๆ เราแย่แน่ แค่ทุกวันนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะเอาเงินที่ไหนใช้แล้ว”ทวีเงยหน้าขึ้นดวงตาฉายแววอาฆาต เม้มปากจนเป็นเส้นตรง“หากเขาไม่ช่วย แล้วเราต้องตาย มันก็ต้องตายด้วย”นีน่าตกใจเมื่อได้ยินคำพูดนั้น มองซ้ายมองขวา แล้วรีบยกมือขึ้นไปปิดปากทวี“เฮ้ย ทำอะไรเนี่ย” ทวีปัดมือไม้ของนีน่าพัลวัน“คุณนี่นะ นี่เราอยู่ที่บริษัทของ

ฟ้าใสเมื่อได้ฟังจากตอนแรกที่ก้มหน้าเขินอายเมื่อฝ่ายชายใกล้ชิดมาก กลายเป็นรีบเงยหน้าขึ้นมองไปที่ปกรณ์ด้วยความเคือง“นายนี่มัน”ว่าแล้วก็งอนไม่มองหน้าตลอดการเดินไปจนถึงนั่งพับเพียบต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝั่งคุณหญิงอรพินท์เมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็อดไม่ได้ที่จะแอบก้มลงไปตีลูกชายตัวดีอย่างเอ็นดูในความขี้แกล้งเพราะแอบชอบหญิงสาว“แกนี่น้า ถ้าหนูฟ้ายกเลิกงานหมั้นเพราะความขี้แกล้งของแกหล่ะก็ ฉันจะไม่ยกโทษให้เลย”“โอ๊ย แม่ผมแค่แกล้งเล่นครับ”ฟ้าใสจึงได้คลายโกรธลงพร้อมกับหัวเราะคิกคัก สมน้ำหน้าร่างสูงตรงหน้าที่โดนแม่ตีเหมือนเด็กพิธีงานหมั้นวันนี้ผ่านไปด้วยดี ท่ามกลางความปิติยินดีของทั้งญาติ เพื่อน และคนรู้จักของทั้งสองฝ่ายข่าวงานหมั้นของทั้งสองคนขึ้นหน้าหนึ่ง และออกข่าวหลายช่องเพราะสถานะทางสังคมของปกรณ์@ คอนโดมิเนียมหรู ใจกลางกรุงเทพฯ“กรี๊ดดดดดด”นีน่ากรีดร้องเมื่อเห็นข่าวหมั้นของแฟนเก่าระหว่างรับชมข่าวไฮโซทางสำนักข่าวช่องหนึ่งทางโทรทัศน์ พร้อมกับปาหมอนออกไปอย่างเดื

ระหว่างที่ทั้งสามคนยืนคุยกันอยู่นั้น ไม่มีใครรู้เลยว่ามีคนแอบฟังอยู่หน้าประตูห้องพักเมื่อทั้งสามคนกำลังเดินเข้าห้องไป คนไข้ก็ยังไม่ฟื้น ทั้งสามจึงได้แต่นั่งรออยู่ที่โซฟาครืน ครืน ครืน“สวัสดีครับ ฟ้า เป็นไงบ้าง เสร็จงานแล้วเหรอครับ”ปกรณ์รับสายฟ้าใสแล้วเอ่ยถามเสียงเบา ไม่อยากรบกวนคนไข้“เสร็จแล้วค่ะ คุณเสร็จหรือยังค่ะ” เสียงใสจากอีกฝั่งตอบมาอย่างอารมรณ์ดี“เอ่อ คุณรอผมอีกสักพักได้มั้ยครับ ผมยังไม่เสร็จเลย”“อ้าวเหรอค่ะ นานจัง เอ หรือให้คนขับรถขับมารับฉันไปร้านอาหารดีมั้ยค่ะ เราจะได้กลับพร้อมกัน เผื่อจะได้ไปเจอลูกค้าด้วย เห็นคุณบอกว่าลูกค้าพาภรรยามาด้วย”“เอ่อ พอดีภรรยาลูกค้าไม่ได้มาด้วย แล้วที่นี่ก็มีแต่ผู้ชาย ถ้าคุณมาคุณจะไม่สนุกนะ”มิ้นท์เหล่มองพี่ชายตัวเองที่กำลังโกหกคู่หมั้นอย่างหมั่นไส้“แค้ก แค้ก แค้ก”เสียงไอของนีน่าดังขึ้น ทุกหันไปมองที่เตียงคนไข้“เสียงใครค่ะ ไหนบอกว่ามีแต่ผู้ชายแล้วทำไมมีเสียงผู้หญิงค่ะ”

เมื่อถึงเวลาเที่ยงซึ่งปกติ ปกรณ์จะลงมารับฟ้าใสเพื่อไปทานข้าว แต่วันนี้เลยไปเกือบสิบห้านาทีแล้วก็ยังไม่มา“เอ หรือเขาออกไปหาลูกค้าข้างนอกนะ แต่ปกติเขาจะบอกนี่นาถ้ามาไม่ได้ หรือเราควรจะโทรไปถามดี แต่ไม่ดีกว่า รออีกหน่อยแล้วกัน” ฟ้าใสคิดขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้โทรตาม เพราะกลัวจะโทรไปรบกวนเวลาของเขา เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงครึ่ง ปกรณ์ก็ยังไม่ติดต่อมา ฟ้าใสรอไม่ไหวเพราะเธอมีประชุมตอนบ่ายโมงครึ่งจึงลงมาทานข้าวที่ข้างล่างแทนจริงๆ ตึกของ TK กรุ๊ป จะมีโรงอาหารสำหรับพนักงานซึ่งเป็นสวัสดิการพนักงานอยู่ใต้ตึก แต่ที่ฟ้าใสไม่เคยมากิน เพราะทุกวันจะเป็นปกรณ์ที่พาฟ้าใสกับแป้งไปทานข้างนอกกัน ยกเว้นเขามีธุระข้างนอก เขาจะแจ้งให้มิ้นท์เป็นคนมาพาทั้งสองคนไปทานข้าวแทนเพียงแต่วันนี้แป้งออกไปจัดอีเวนท์ข้างนอกซึ่งฟ้าใสรู้อยู่แล้ว ส่วนเจมส์กับมิ้นท์ก็ไปทานข้าวข้างนอกเช่นกัน เพราะคิดว่าปกรณ์อยู่บริษัทและคงพาฟ้าใสไปทานข้าวแล้วจนกระทั่งฟ้าใสทานข้าวเที่ยงเสร็จ กำลังเดินผ่านโถงบริษัทที่ชั้นหนึ่งก็เจอกับเจมส์และมิ้นท์ที่เพิ่งกลับมา“อ้าว พี่ฟ้าใสกลับมาแล้วหรือค่ะ วันนี

บ่ายสี่ ปกรณ์เพิ่งกลับเข้ามาที่ออฟฟิศ เขารีบเดินเข้าไปในห้องทำงานเพื่อชาร์ตแบตโทรศัพท์ทันที เมื่อเปิดเครื่องได้ก็พบว่ามีสายเรียกเข้ามาช่วงที่แบตหมดเกือบสี่สิบสาย“เฮ้ย ทำไมมันเยอะอย่างนี้เนี่ย”ปกรณ์ไล่มองดู ส่วนใหญ่จะเป็นมิ้นท์ สลับกับเจมส์ แต่ไม่มีสายของฟ้าใสแม้แต่น้อยชายหนุ่มรู้สึกน้อยใจนิดๆ เมื่อเห็นว่าคู่หมั้นสาวดูท่าจะไม่สนใจเขาสักเท่าไหร่ ถึงแม้เขาจะหายไปเกือบทั้งวัน แต่คิดอีกที วันนี้เขาก็ผิดที่ไม่ได้บอกเธอก่อน หรือเธอจะโกรธเขากันนะ เมื่อคิดแบบหลังก็ดีขึ้นมาหน่อยว่าแล้วเขาก็รีบโทรไปหาฟ้าใสทันทีตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื้ด“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้เวลานี้”“ทำไมไม่รับสายนะ”กำลังคิดจะลงไปหาฟ้าใสที่โต๊ะทำงาน ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้าในห้องผลัวะ ปัง ตืก ตึก ตึก เสียงเดินที่เร่งรีบเข้ามาในห้องปกรณ์รีบหันหลังไปดู ลึกๆ เขาอยากให้เป็นคู่หมั้นสาวตัวน้อยที่รีบเข้ามาหาเขาด้วยความคิดถึงแต่...“พี่กรณ์ไปไหนมา” เสียงน้องสาวตัวแสบแหวขึ้นมากลาง