บททั้งหมดของ นัดนี้มีรัก (ไม่) ตั้งใจ: บทที่ 41 - บทที่ 50

“สวัสดีจ๊ะ น้องมิ้นท์ คุณเจมส์ และธันวา ไม่เจอกันนานเลยนะ” ประโยคแรกทักทายน้องและมือขวาของหนุ่มที่ตนหมายปอง ประโยคหลังทักทายเพื่อนสนิทของแฟนเก่า เพราะเมื่อก่อนเข้ากลุ่มกับชายหนุ่มบ่อยๆ“สวัสดีนีน่า ไม่คิดว่าจะได้เจอที่นี่” ธันวาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเฉยชาเช่นเดียวกับมิ้นท์ แน่นอนเขาไม่พอใจเพราะหญิงสาวสวยตรงหน้าเป็นคนทำให้กลุ่มเพื่อนสนิทของเขาทั้งสามคนแตกนีน่ากำมือแน่นเมื่อเห็นสายตาและได้ยินน้ำเสียงที่เฉยชาแบบนั้น เมื่อเห็นปกรณ์กำลังมองมาที่ตนอยู่นั้น หญิงสาวจึงแสร้งทำเป็นหน้าหงอยและสำนึกผิด“ธัน เรารู้ว่าเธอไม่พอใจเรา เราไม่ได้ตั้งใจ ตอนนั้นที่เราทำแบบนั้น เพราะเราต้องการที่จะให้กรณ์ไปต่างประเทศอย่างสบายใจ เราจึงต้องทำแบบนั้น เราก็เจ็บปวดใจเช่นเดียวกัน” นีน่าพูดออกมาพร้อมกับมีหยดน้ำตาน้อยๆ ไหลออกมา ทำให้หน้าสวยนั้นดูน่าหลงใหลมากขึ้นแต่....“การที่เธอไปนอนกับไอ้กฤษในห้องไอ้กรณ์ก็อยู่ในแผนของเธอเพื่อให้กรณ์ตัดใจด้วยเหรอ ช่างเปลืองตัวจริงๆ มันฟังไม่ขึ้นหรอกนะ”นีน่าตกใจ คิดไม่ถึงว่าปกรณ์จะกล้าเล่าเรื่องนี้ให้ธันวาฟัง คิดว่าเขาจะอับอายที่โดนทรย

“ครับ เจ้านาย”“ถ้ารู้เรื่องก่อนทานข้าวจะดีมาก” ปกรณ์สั่งเรียบๆ แล้วเดินออกจากห้องรับรองกลับไปยังห้องทำงานของตัวเองทันที ไม่วายในมือรีบส่งข้อความถึงคู่หมั้นสาวหล่อไร้รัก: ทำอะไรอยู่ครับ ยุ่งอยู่หรือเปล่าครับฟ้าใสใส: กำลังคิดงานให้ลูกค้ารายใหม่อยู่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะหล่อไร้รัก: เย็นนี้ไปทานข้าวนอกบ้านกันนะครับ พอดีลูกค้าอยากจะแสดงความยินดีกับพวกเราครับฟ้าใสใส: ฟ้าต้องไปด้วยหรือค่ะหล่อไร้รัก: ไปสิครับ คุณเป็นตัวเอกเลยหล่ะว่าแล้วก็ส่งสติ๊กเกอร์รูปชายหนุ่มยิ้มหล่อไปหล่อไร้รัก: เลิกงานแล้วผมไปรับนะครับฟ้าใสใส: โอเคค่ะ แล้วเจอกันค่ะก่อนเลิกงานหนึ่งชั่วโมง เจมส์เข้ามารายงานผลเกี่ยวกับเรื่องของนีน่าและประธานทวี ปกรณ์ฟังไปเลิกคิ้วไป ยิ่งได้ฟังก็ยิ่งคิดไม่ถึงว่านีน่าจะเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ และที่สำคัญเขาไม่เข้าใจว่าทั้งสองคนต้องการอะไรจากเขา แต่ในเมื่อเขารู้ความจริงแล้ว เขาก็จะเล่นเกมส์ตามน้ำไป แล้วดูสิว่าพวกเขาจะเล่นลูกไม้อะไรกัน ก่อนเจมส์จะออกจากห้องไป ปกรณ์ให้เขาทำการเชิญนีน

“หา คุณรู้ได้ยังไงค่ะ” ฟ้าใสอุทานออกมาอย่างตกใจ“ผมเพิ่งให้เจมส์ไปสืบมาตอนช่วงบ่าย”“ถ้าคุณรู้อย่างนี้แล้ว ทำไมคุณอยากให้คุณนีน่ามาทานข้าวพร้อมกับเราและพร้อมกับคุณทวีค่ะ”“เพราะผมอยากรู้ว่าเขาทั้งสองคนจะทำหน้ายังไง” ปกรณ์นิ่งไปสักพักแล้วเอ่ยต่อ“ผมอยากรู้ว่าเขามีแผนอะไร ทำไมคุณทวีถึงพยายามช่วยนีน่าให้เข้ามาใกล้ชิดผม”เมื่อได้ฟังดังนั้น ฟ้าใสก็คิดตาม“หรือมันมีอะไรมากกว่าการที่อยากได้คุณกลับไปอยู่ข้างเธอ”“นั่นหล่ะที่ผมอยากรู้ คุณช่วยผมหน่อยนะ ต่อหน้านายทวี ผมอาจจะทำอะไรบางอย่างให้คุณไม่พอใจ แต่อยากให้รู้ว่าทุกอย่างคือแผนการ โอเคมั้ย”ฟ้าใสจ้องมองตาชายหนุ่มอย่างอยากรู้ อยากหาคำตอบว่าที่เขาพูดจริงแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าถาม“ค่ะ”“เชื่อใจผมนะ”ว่าแล้วปกรณ์ก็ยกมือของหญิงสาวขึ้นมาแนบแก้มตัวเอง อย่างหักห้ามใจตัวเองไม่อยู่ฟ้าใสทำได้แค่พยักหน้าแล้วก้มหน้าเพื่อซ่อนความเขินอาย ก็เป็นจังหวะเดียวกับสัญญาณไฟเป

ปกรณ์เมื่อได้เห็นและได้ยินที่นีน่าพูดออกมา ก็ยิ่งยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน“นีน่า ทำไมผมต้องทำอย่างนั้นกับคุณด้วยหล่ะ”“เพราะคุณทั้งรักทั้งแค้นนีน่ายังไงหล่ะค่ะ คุณต้องการให้นีเจ็บเหมือนที่คุณเจ็บ ใช่ค่ะ ตอนนี้นีเจ็บ เจ็บมากด้วย” นีน่าพูดพลางน้ำตาก็ไหลออกมาทวีเมื่อเห็นชู้รักของตนร้องไห้ ก็เข้าไปกอดปลอบและมองหนุ่มรุ่นน้องด้วยสายตาโกรธแค้น โดยที่ปกรณ์ได้แต่มองแล้วยิ้มอย่างเหยียดหยัน เหมือนกับว่าไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่นีน่าพูดมา“คุณนี่มันจริงๆ เลย รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิงอ่อนแอ ทำไมต้องทำร้ายเธอขนาดนี้ด้วย”แต่...ทวีคงลืมไปว่าวันนี้เขาไม่ได้มาคนเดียว เขามากับ....ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายฝ่ายวิจิตตราที่นั่งทนอยู่นานตั้งแต่สามีของตนลุกขึ้นไปดึงผู้หญิงคนนั้นเข้าหาตัวเอง จากกิริยาที่ปกป้องผู้หญิงคนนั้นเกินกว่าคำว่าลูกน้องเก่า และยังถึงขั้นโกรธเคืองไปยังคู่หมั้นของเพื่อนสนิทน้องสาวเพื่อนนั้นก็บ่งบอกอะไรบางอย่าง มันทำให้คิดว่าสิ่งที่เธอเคยสงสัยและรู้สึกไม่ดีกับผู้หญิงคนนี้มาตลอดน่าจะเป็นเรื่องจริง ขณะที่กำลังจะลุกขึ้นยืนเพื่อเข้าไปหาสามีตัวเอง

“ไม่จริง คุณโกหก ถ้าคุณไม่คิดอะไรกับนี คุณจะช่วยนีทำไม คุณยังพูดจาดีๆ กับนี คุณยังแสดงความเป็นห่วงเป็นใยนี คุณโกหก คุณกลัวใช่มั้ย คุณกลัวว่าถ้าแม่คุณรู้ว่าคุณยังรักนี ยังอยู่กับนี ท่านจะเสียใจ ท่านจะมาขัดขวางเราสองคน ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรนะคะ นีขอแค่อยู่กับคุณ นีไม่เอาฐานะอะไรก็ได้ นียอมอยู่เงียบๆ แค่คุณรักนีเหมือนเดิม มีเวลาให้นีบ้าง นียอมเป็นน้อย เป็นแค่คู่นอนก็ได้ค่ะ”นีน่าพูดประโยคเหล่านี้ออกมาด้วยน้ำตา พร้อมกับคลานมากอดขาปกรณ์อย่างน่าสงสาร บางคำพูดพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่ค่อยสติเท่าไหร่ฟ้าใส แป้ง ธันวาและเจมส์มองไปที่นีน่าแล้วเงยขึ้นไปที่ปกรณ์ เพื่อดูว่าเขาจะทำอย่างไรปกรณ์ก้มตัวลงไปจับแขนของนีน่าแล้วพยุงให้เธอลุกขึ้นแป้งเห็นดังนั้นก็ไม่เข้าใจ พลางหันไปมองหน้าฟ้าใสที่ดูตะลึงกับการแสดงออกครั้งนี้ของปกรณ์ หน้าของหญิงสาวเริ่มเปลี่ยนเป็นขาวซีด ปากเม้มเข้าหากันแน่น ‘ไม่ไหวแล้วโว้ย’“คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง คุณปกรณ์ คุณก็เห็นว่านังคนนี้มารยาสาไถขนาดไหน คุณยังจะเชื่อเขาอีกเหรอ”ว่าพลางพร้อมเดินไปผลักนีน่า