บททั้งหมดของ แม่ทัพร้ายโหยหารัก: บทที่ 71 - บทที่ 80

จวนสกุลจาง ที่พักของอัครเสนาบดีผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในราชสำนักของแคว้นฉิน มีอาณาเขตพื้นที่กว้างใหญ่หากคิดเป็นตารางเมตรในยุคปัจจุบันมีขนาดครอบคลุมถึงเก้าพันตารางเมตรเลยทีเดียว มีเรือนมากมายที่สร้างขึ้นอยู่ในเขตจวนสองร้อยกว่าเรือน มีสวนหย่อมขนาดใหญ่พร้อมทั้งสระน้ำหลายแห่ง ข้าทาสบริวารและมีกองทหารของสกุลจาง ซึ่งจางฟงเคยเป็นอดีตขุนศึกออกทำสงครามร่วมรบกับอดีตเจ้าผู้ครองแคว้นมาถึงสองรัชสมัย ก่อนจะก้าวขึ้นสู่ในตำแหน่งอัครเสนาบดีใหญ่ที่มีอำนาจและได้รับกองทหารสามหมื่นนาย สำหรับทำหน้าที่นำทัพสนับสนุนเพื่อช่วยเหลือเจ้าผู้ครองแคว้นยามที่ทรงมีภัย โดยทหารหนึ่งหมื่นนายพำนักอยู่ในจวน ส่วนอีกสองหมื่นนาย จางฟงได้ตั้งค่ายกองทหารซึ่งได้รับพระราชทานมาพำนักอยู่ที่เมืองผิงหยาง อดีตเมืองหลวงเก่าของแคว้นฉินและจะเคลื่อนทัพก็ต่อเมื่อมีภารกิจเพื่อเจ้าผู้ครองแคว้นเท่านั้น กำแพงจวนที่มีความสูงนับสิบเมตรสูงตระหง่านล้อมรอบจวนสกุลจางเป็นปราการด่านสำคัญที่ระแวดระวังป้องกันชีวิตของผู้คนที่พักอาศัยอยู่ในนั้นให้อยู่รอดปลอดภัย บนกำแพงมีทหารจัดเวรยามดูแลรักษาการณ์อยู่ตลอดเวลา ราวกับว่าจวนดังกล่าวประหนึ่งเป็นเมืองที่ซ่อนอยู

ห้องวาดภาพ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกำลังจับจ้องอยู่บนผืนผ้าขนาดใหญ่ บนผ้าดัง กล่าวมีภาพวาดของสตรีสาวหน้างดงามดั่งเทพสตรีจากสรวงสวรรค์ ดวงตากลมโตภายใต้ขนตางอนยาวรับกับดวงหน้ารูปไข่ได้อย่างลงตัว ท่วงท่าเอวอ่อน ร่างอรชร ยามเมื่อนางร่ายรำ พู่กันหลายขนาดและจานที่มีสีหลากหลายมากมาย ถูกผลัดเปลี่ยนนำมาใช้ยามที่ต้องการแต้มสีและสร้างสรรค์จุดเด่นบนภาพวาดให้แลดูงดงามมากยิ่งขึ้นไปอีก ภายในห้องดังกล่าว ล้วนมีแต่ภาพวาดบุตรีที่เกิดจากฝีมือวาดของฮูหยินเจียง ซึ่งนางเป็นผู้มีศาสตร์รอบรู้ทางการวาดภาพอย่างยอดเยี่ยม วาดสิ่งใดช่างแลดูคล้ายมีชีวิตและงดงาดเป็นยิ่งนัก ภายในห้องวาดภาพของฮูหยินเจียง ซึ่งทุกคนภายในจวนต่างล่วงรู้ดีว่าเป็นห้องเก็บภาพวาด ซึ่งนางวาดคนในครอบครัวและเรื่องราวต่างๆ ตั้งแต่ครั้งยังไม่ออกเรือน จวบจนกระทั่งเมื่อได้ให้กำเนิดบุตรสาวฝาแฝด ฮูหยินเจียงบันทึกภาพความทรงจำของนางทุกอย่างที่มอบให้กับบุตรสาวออกมาเป็นภาพวาดทั้งหมด บุตรสาวฝาแฝดที่มีหน้าตาประดุจพิมพ์เดียวกัน หาได้ยากยิ่งนักในยุคสมัยเมื่อสามพันปีก่อนที่จะรอดชีวิตและเติบโตขึ้นมาได้อย่างปลอดภัย ภายใต้สงครามอันโหดร้ายเพื่อแย่งชิงดินแดนในยุคนั้น

บริเวณเรือนจิบน้ำชา เสียงพูดคุยผสานกับเสียงหัวเราะของครอบครัวสกุลจาง และภาพใบหน้าสวยของสตรีสาวที่กำลังยิ้มหวานอยู่ตลอดเวลาทำให้องค์ชายอิ๋งหยางคลี่พระโอษฐ์แย้มยิ้มออกมาบางๆ เมื่อได้เห็นคนรักมีความสุขพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว ก่อนจะได้ยินเสียงของจางฮั่นเอ่ยแทรกขึ้นมาทันที ครั้นได้ยินเรื่องราวทั้งหมดออกจากปากของน้องสาวคนเล็ก  “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีผู้คิดค้นสูตรยาลับสามารถเปลี่ยนเสียงสตรีให้เป็นบุรุษได้ มิน่าเล่าเมื่อวานนี้พี่ใหญ่ได้ยินเสียงบุรุษของเจ้ายังขบคิดหัวแทบแตกว่าจะเป็นไปได้เยี่ยงไร บุรุษตัวเล็กกะเปี๊ยกเดียวเช่นนี้ มิหนำซ้ำรูปร่างยังบอบบางเสียนี่กระไร แท้จริงแล้วเป็นชายหาใช่สตรี” จางฮั่นบ่นพึมพำ  “จริงสิลูกแม่ท่านตาและท่านยายเป็นผู้มีพระคุณยิ่งนัก ที่ช่วยชีวิตของเจ้าไว้และเฝ้าเลี้ยงดูจนสามารถเติบใหญ่และได้กลับมาพบหน้ากันอีกครั้ง เพราะฉะนั้นหากมีสิ่งใดที่จะสามารถแทนคุณหนี้ชีวิตนี้ได้ เจ้าอย่าได้เพิกเฉยเป็นอันขาดเชียวนะอันเอ๋อร์” ฮูหยินเจียงกำชับบุตรสาวพร้อมเสียงของจางฟงเอ่ยขึ้น “นับได้ว่าท่านตาเป็นผู้รอบรู้ในวิช

ในยามนี้ทั่วทั้งจวนตระกูลจางเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข บรรดาบ่าวไพร่ทั่วทั้งจวนต่างร่วมงานฉลองพิธีแต่งงานของคุณหนูเล็กซึ่งจู่ๆ ก็ปรากฏกายและจัดพิธีแต่งงานขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วนตามติดมา เล่นเอาพากันจ้าละหวั่นไปหมด แม้จะฉุกละหุกแต่ด้วยอิทธิพลที่มีอยู่อย่างล้นเหลือของสกุลจาง ทำให้การจัดเตรียมงามเพียงชั่วข้ามคืนสำเร็จลงไปด้วยดี แขกที่มาร่วมงานในพิธีต่างมาร่วมงานเท่าที่มากันได้ นี่ขนาดพอจะมาได้ก็ไม่ต่ำกว่าร้อยเลยทีเดียว ส่วนใหญ่จะเป็นบรรดาขุนนางที่ใกล้ชิดและทหารคนสนิทขององค์ชายอิ๋งหยาง ในขณะพระญาติทางฝ่ายเจ้าบ่าวมิได้มาร่วมงานสักพระองค์เพราะมิได้ถูกเชิญมานั่นเอง แต่ถึงกระนั้นข่าวการแต่งงานขององค์ชายใหญ่แห่งแคว้นฉินก็แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวง และที่สำคัญข่าวนั้นได้ล่วงรู้ไปถึงรัชทายาหลี่จิ้งแห่งแคว้นต้าหลู่ด้วยเช่นกัน ทว่าพระองค์กลับไม่ทรงเชื่อแต่อย่างใด จวนสกุลไป๋ “เหลวไหลสิ้นดี! เจ้านำเอาข่าวอะไรมารายงานให้ข้าฟัง! ภายในจวนสกุลจาง ในขณะนี้กำลังประกอบพิธีแต่งงานของ อิ๋งหยางและบุตรีคนเล็กของจางฟงได้อย่างไ

เรือนบูรพา ปัง! ปัง! ปัง! เสียงเคาะประตูห้องดังเอ็ดอึงขึ้นระหว่างกลางดึกในขณะที่คู่สามีภรรยากำลังนอนหลับใหลด้วยความอ่อนเพลียกับบทเสพสังวาสที่มอบให้กันตั้งแต่ยามสายในห้องหนังสือและยังมาต่อเนื่องในห้องนอนกันอีก ก่อนจะพากันหมดแรงไปด้วยกันก็เข้ายามโฉว่ “องค์ชายพ่ะย่ะค่ะ! เกิดเรื่องใหญ่ในวังแล้ว! ทรงตื่นบรรทมอยู่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” เสียงของจางฮั่นดังขึ้นอยู่หน้าประตูห้องนอน พร้อมร่างของรองแม่ทัพโม่โฉวและหรงซิ่วต่างพากันยืนอยู่ด้วยพร้อมกันในขณะนี้ เพียงครู่ภายในห้องบรรทมที่มีแต่ความมืดมิดมีแสงสว่างจากโคมไฟขึ้นมาทันที พร้อมเสียงจากคนที่อยู่ด้านในเปิดบานประตูออกด้วยความรวดเร็ว พร้อมพระวรกายสูงใหญ่ขององค์ชายอิ๋งหยางพระดำเนินออกมาหยุดยืนอยู่หน้าห้อง เมื่อเห็นรองแม่ทัพคนสนิททั้งสองปรากฏกายในยามวิกาลเช่นนี้ “มีเหตุสิ่งใดเกิดขึ้นอย่างนั้นรึ! พวกเจ้าจึงรีบร้อนพากันมาหาข้าในยามวิกาลเช่นนี้” รับสั่งถามกลับไปทันใด “องค์ชายรองสิ้นพระชนม์แล้วพ่ะย่ะค่ะ!” โม่โฉวรีบกราบทูลรายงานทันที องค์ชายปีศาจทรงยืนนิ่งไปชั่วขณะครั้นทรงได้ยินรายงานเช่นนั้น “อิ๋งเหว่ยตายได้อย่างไร!” รับสั่งถามกลับไป “ตอนนี้บรรดาหมอ