"จุกมันป่วย วันนี้คงเอาข้าวไปส่งให้ไม่ได้" สมรวางปิ่นโตลง ชมพู่ช้อนตามองแม่ ก่อนจะถอนหายใจ "ให้คนอื่นไปสิแม่" "ชมพู่" คนเป็นแม่ทรุดกายลงนั่งข้างลูกสาว ใช่ว่าแม่อย่างสมรจะดูไม่ออกว่าลูกสาวแปลกไป หลังจากกลับจากบ้านลูกอดีตเจ้านายวันนั้น ชมพู่ก็ยืนกรานหนักแน่นว่าจะไม่ไปที่นั่นอีก แต่จะทำกับข้าวส่งไปให้ไม่ต้องกลัวว่าปฐพีจะอดตาย เธอถามหลายครั้งก็ไม่ได้คำตอบว่าทำไม "วันนั้นเกิดอะไรขึ้น" "เปล่า" "ถ้าเปล่า วันนี้ก็ไปเอง" สมรดันปิ่นโตเข้าหาลูกสาวตัวเล็ก ชมพู่ปลายตามอง ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่น "ชมพู่ แกมีอะไรก็บอกแม่สิ หรือคุณปฐพีเขาทำร้ายแก บอกแม่มา แม่จะไปเอาเรื่องให้" สมรตาลุกวาว แค่คิดว่าลูกสาวถูกรังแกหัวอกคนเป็นแม่ก็ร้อนรน ถึงเธอจะสำนึกในบุญคุณแม่ของปฐพีเสมอมา แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะปล่อยให้ปฐพีมาทำร้ายลูกสาวเธอได้ ริอ่านมาทำร้ายลูกสาวแม่สมร จะเป็นใครหน้าไหนเธอก็ไม่สน! "เปล่าหรอกจ้ะ หนูแค่กลัวคนเขานินทามาถึงพ่อกับแม่ ยังไงหนูก็ผู้หญิง คุณดินเป็นผู้ชาย มันไม่เหมาะสม" ชมพู่ตอบเลี่ยง ๆ ไป เธอจะบอกแม่ได้ยังไงว่าปฐพีไม่ได้ทำร้ายอะไรเธอเลย เป็นเธอต่างหากที่เต็มใจทุกอย่าง แต่ที่หนีหน้า
Last Updated : 2024-11-25
LOGIN
