All Chapters of เรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++: Chapter 11 - Chapter 20

"ก่อนผมจะตัดสินใจ ผมขอพูดคุยกับหัวหน้าทีมทุกทีมเป็นการส่วนตัว" หัวหน้าทีมทั้งสามยืดตัวขึ้น ส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจให้ผู้บริหารหน้าใหม่ไฟแรง ไม่ว่าลูกค้าต้องการอะไร คนที่หวังว่าจะถูกว่าจ้างย่อมทำให้ได้ทั้งนั้น ต่างจากมนตราที่ทำสีหน้าเหมือนกำลังถูกบังคับให้กินยาขม แค่ต้องมาขายงานให้ 'แฟนเก่า' แค่นี้มันก็กระอักกระอ่วนมากอยู่แล้ว ถ้าถึงขั้นต้องคุยเป็นการส่วนตัวสองต่อสอง... "เชิญทุกคนที่ห้องรับรอง ผมขอคุยกับคุณบีก่อน" หญิงสาวถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เธอไม่ใช่คนแรกที่ต้องพูดคุยกับชานนท์ มนตราเก็บข้าวของและก้าวออกจากห้องไปพร้อมลูกทีมอีกสามคน "เราจะได้งานนี้ไหมพี่มน" หวาน หนึ่งในลูกทีมถามด้วยความเป็นกังวล งานนี้เป็นงานใหญ่ระดับประเทศ แต่บริษัทใหญ่ยักษ์กลับให้โอกาสบริษัทเล็ก ๆ ได้ขึ้นมาเสนองาน การแข่งขันอันดุเดือดเริ่มขึ้นตั้งแต่เดือนที่แล้ว หลายสิบบริษัทถูกคัดออกไปเรื่อย ๆ จนเหลือเพียงแค่สี่บริษัท และหนึ่งในนั้นคือบริษัทออแกไนซ์เล็ก ๆ ของมนตรา ถ้าจะให้เทียบกับอีกสามบริษัท มันก็เหมือนมดเทียบกับช้าง ถึงจะมั่นใจว่าผลงานตัวเองดีไม่แพ้ใคร แต่ถ้าเทียบเรื่องชื่อเสียงและความเป็นที่รู้จักแล้ว

"ทุเรศ! อ๊ะ!" "ปากบอกว่าทุเรศ แต่ตอดไม่หยุดเลยนะ ซี๊ดดดด" ชานนท์กัดฟันพูด ใส่เข้าไปไม่ถึงครึ่ง แต่เสียวจนแทบทนไม่ไหว มนตราตอดเก่งเหลือเกิน แขนทั้งสองข้างยกขาเรียวขึ้นวางบนท่อนขา ก่อนจะกระแทกสะโพกเข้าไปอีกครั้ง "อ๊าาา! เบา ๆ มันจุก" มนตรายกมือขึ้นดันหน้าท้องแกร่ง แน่นตึงไปทั้งร่องเหมือนจะฉีกขาด "เสียว" ชานนท์กัดกรามดังกรอด ๆ เพราะไม่ใช่ครั้งแรกมนตราจึงรู้วิธีผ่อนคลายตัวเอง เธอลดความเกร็ง หายใจเข้าออกลึก ๆ อ้าขารับท่อนเนื้ออวบยาวเข้าจนเต็มท้อง "เข้าไปสุดแล้ว" เสียงทุ้มกระซิบบอก ไม่ทันได้ตอบกลับไปริมฝีปากก็ถูกจูบปิด มนตราพยายามอย่างมากที่จะไม่จูบกลับ แต่สุดท้ายก็แพ้ความต้องการของร่างกาย เธอแลกลิ้นกับแฟนเก่าอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อร่างกายปรับรับสิ่งแปลกปลอมได้ก็เริ่มส่ายเอวไปมา "ซี๊ดดด อย่ายั่ว อึก!" "ทำซะที" เสียงหวานร้องบอก พอหายจุกก็เริ่มเสียว เสียวจนอยากให้ชานนท์ทำเธอแรง ๆ เหมือนเมื่อก่อน ภายนอกที่ไร้ความดึงดูด พูดน้อย เรียนเก่ง มีแค่ชานนท์คนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่ามนตรา 'แซ่บ' แค่ไหน "ช้า อ๊าาาาา" ขาเรียวยกขึ้นเกี่ยวเอวสอบเมื่อชานนท์เริ่มขยับซอย หญิงสาวหลับตาพริ้ม เด้งเอว

นัดคุยงานวันนี้เป็นอีกข้ออ้างที่ชานนท์ใช้เพื่อได้พบกับมนตรา เขาจั้งใจนัดเธอมาที่โรงแรมหรู จองโต๊ะอาหารที่โรแมนติกที่สุดบนชั้นดาดฟ้าไว้เพื่อขอเธอคืนดี ชานนท์อยู่ในชุดกึ่งทางการ ไม่เซ็ทผม และฉีดน้ำหอมกลิ่นที่มนตราชอบ เขามาถึงก่อนเวลาเกือบชั่วโมง แต่มันเหมือนเป็นเวลาหนึ่งปีในความรู้สึก ชานนท์นั่งรออย่างร้อนใจ ชะเง้อคอมองที่ทางเข้าหลายครั้ง ครืน "ชิบ" จู่ ๆ ท้องฟ้าที่มืดสนิทก็ส่งเสียงคำราม เป็นสัญญาณว่าฝนจะตกในไม่ช้า ชายหนุ่มสบถออกมา พลางยกข้อมือขึ้นดูเวลา "ลูกค้าคะ ฝนจะตกค่ะ" พนักงานโรงแรมเดินเข้ามาบอกอย่างเป็นกังวล เธอเกรงใจเพราะดูเหมือนว่าลูกค้าจะมีนัดสำคัญจนถึงขั้นปิดร้านแบบนี้ แต่อากาศมันไม่เป็นใจ ถ้าฝืนต่อไปก็ไม่มีประโยชน์ "คุณเก็บทุกอย่างไปเลย" ชานนท์มองดอกไม้ที่สั่งจัด เปียโนตัวใหญ่ และไวน์ราคาแพงที่เตรียมไว้อย่างเสียดาย "เหลือไว้แต่โต๊ะตัวนี้ก็พอ" "ค่ะ" พนักงานรับคำ ก่อนจะเก็บของทุกอย่างเข้าร่ม เหลือไว้แค่โต๊ะที่ชานนท์นั่งอยู่ บนโต๊ะไม่มีแม้แต่แก้วน้ำสักใบเพราะชายหนุ่มไม่ต้องการ เปรี้ยง! ครืน มนตรารีบก้าวเร็ว ๆ ขึ้นไปบนชั้นดาดฟ้า พอเดินผ่านประตูเสียงฟ้าผ่าก็ดังขึ้นจ

เมื่อแฟนสาวเปิดโอกาส ชานนท์ก็คว้ามันไว้ทันที เอวสอบขยับซอยถี่ยิบ เสียงเนื้อกระทบกันดังปั่บ ๆ ลั่นห้องน้ำ ชานนท์ก้มมองส่วนที่ยึดติดกัน มันขยับเข้าออกถี่จนมองตามไม่ทัน เขาเร่งเอวอีก กระเด้าทั้งเร็วและแรงจนมนตราหัวสั่นหัวคลอน "อ๊ะ...อ๊ะ...นน...อิ๊...เบา" มนตราครางเสียงกระเส่า มือบางพยายามดันหน้าท้องแกร่งไว้ พอบอกอนุญาตให้ทำตามใจชานนท์ก็ใส่ยับจนเธอแทบจะขาดใจ เสียวเกินไป ถ้ายังไม่หยุดเธอต้องตายแน่ ๆ "พอก่อน...อ๊า...นน...มนจะขาดใจ" ชานนท์ลดจังหวะซอยสะโพกลงเมื่อเห็นว่าแฟนสาวเริ่มจะไม่ไหว ชายหนุ่มหอบหายใจ เอวยังคงหมุนคว้านจนมนตราสะอื้นฮัก "ฮึก เสียว" "ชอบไหม" มนตราไม่ยอมตอบ กุ้มหน้างุดหลบสายตาแฟนหนุ่ม จะให้ตอบยังไงว่าชอบ ชอบมาก ชอบจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว "ไม่ตอบ แบบนี้คงต้องเปลี่ยนท่า ฮึบ!" ชานนท์อุ้มมนตราขึ้นเหมือนแม่กระเตงอุ้มเด็ก ท่อนเนื้อที่ยังฝังตัวอยู่ในรูแคบจมลึก ร่างเล็กกระตุกถี่ มันลึกจนถึงปากมดลูก เสียวจนถึงก้านสมอง และเธอก็แตกออกมาจนได้ "อาส์ ตอดแน่นดีจริง ๆ" ชานนท์คำราม เขาเดินทั้ง ๆ ที่มีร่างเล็กเกาะอยู่แบบนั้นไปที่อ่างอาบน้ำ โชคดีที่ทางโรงแรมเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว เขาจึ

น้ำฟ้าชะเง้อคอมองตามจนกระทั่งผู้เป็นพ่อหายลับไป หญิงสาวพรูลมหายใจคลายโล่งอก ก่อนจะเลิกชุดว่ายน้ำขึ้นจนเห็นหน้าท้องขาวเนียน "คุณหนู!!" แทนคุณรีบหันหลังหนีทันที แต่ผิวขาว ๆ ที่เห็นแค่แวบเดียวกลับติดตาจนหัวใจเต้นผิดจังหวะไปเสี้ยววินาที "คุณหนู ถอดชุดทำไมครับ!" "ฉันไม่ชอบชุดนี้" น้ำฟ้าตอบเสียงหงุดหงิด ก่อนจะโยนซากชุดว่ายน้ำที่ปิดมิดชิดทั้งตัวขึ้นไปบนขอบสระ "หันมาได้แล้ว" "ไม่ได้ครับ" "ทำไม" "มันไม่เหมาะ" "ไร้สาระ หันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!" น้ำฟ้าเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ เธอตรงเข้าไปกระชากให้แทนคุณหันกลับมา แทนคุณไม่ยอม เขายื้อตัวไว้อย่างสุดกำลัง น้ำฟ้าเองก็ไม่ยอมแพ้ เธอถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ ผู้ชายคนนี้เป็นใครถึงได้กล้าขัดใจเธอ "คุณหนู อย่าครับ" "หันมานี่!" ร่างทั้งสองร่างยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่แบบนั้น น้ำฟ้าและแทนคุณไม่รู้เลยว่าทั้งคู่กำลังขยับห่างจากส่วนที่ตื้นที่สุดของสระไปเรื่อย ๆ "แทนคุณ ฉันสั่งให้หันมาไง" "คุณหนูแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนครับ" "เอ๊ะ!! ก็ฉันสั่ง....อุ๊บ!!" เสียงโวยวายหายไปพร้อมกับแรงดึงที่เบาบางลง บอดี้การ์ดหนุ่มรีบหันกลับไปมอง ดวงตาคมเบิกกว้างอย่างตระหนกเพราะไม