คุณชาย&จอมแก่น - ปรับความเข้าใจ

"จุกมันป่วย วันนี้คงเอาข้าวไปส่งให้ไม่ได้"

สมรวางปิ่นโตลง ชมพู่ช้อนตามองแม่ ก่อนจะถอนหายใจ

"ให้คนอื่นไปสิแม่"

"ชมพู่"

คนเป็นแม่ทรุดกายลงนั่งข้างลูกสาว

ใช่ว่าแม่อย่างสมรจะดูไม่ออกว่าลูกสาวแปลกไป หลังจากกลับจากบ้านลูกอดีตเจ้านายวันนั้น ชมพู่ก็ยืนกรานหนักแน่นว่าจะไม่ไปที่นั่นอีก แต่จะทำกับข้าวส่งไปให้ไม่ต้องกลัวว่าปฐพีจะอดตาย

เธอถามหลายครั้งก็ไม่ได้คำตอบว่าทำไม

"วันนั้นเกิดอะไรขึ้น"

"เปล่า"

"ถ้าเปล่า วันนี้ก็ไปเอง"

สมรดันปิ่นโตเข้าหาลูกสาวตัวเล็ก ชมพู่ปลายตามอง ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่น

"ชมพู่ แกมีอะไรก็บอกแม่สิ หรือคุณปฐพีเขาทำร้ายแก บอกแม่มา แม่จะไปเอาเรื่องให้"

สมรตาลุกวาว แค่คิดว่าลูกสาวถูกรังแกหัวอกคนเป็นแม่ก็ร้อนรน

ถึงเธอจะสำนึกในบุญคุณแม่ของปฐพีเสมอมา แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะปล่อยให้ปฐพีมาทำร้ายลูกสาวเธอได้

ริอ่านมาทำร้ายลูกสาวแม่สมร จะเป็นใครหน้าไหนเธอก็ไม่สน!

"เปล่าหรอกจ้ะ หนูแค่กลัวคนเขานินทามาถึงพ่อกับแม่ ยังไงหนูก็ผู้หญิง คุณดินเป็นผู้ชาย มันไม่เหมาะสม"

ชมพู่ตอบเลี่ยง ๆ ไป เธอจะบอกแม่ได้ยังไงว่าปฐพีไม่ได้ทำร้ายอะไรเธอเลย เป็นเธอต่างหากที่เต็มใจทุกอย่าง

แต่ที่หนีหน้า