บททั้งหมดของ ขย่มรักคุณหมอ (คุณหมอขาขายสเปิร์มให้ฉันที) NC-20: บทที่ 11 - บทที่ 20

ห้องเดิมเตียงเดิมขึ้นขาหยั่งเหมือนเดิมต้องอ้าขาโชว์น้องสาวกับหมออินทัชเหมือนเดิมทุกอย่างเหมือนเดิม.. รวมถึงความรู้สึก“ตื่นเต้นทำไม หมอไม่ได้พิศวาสผู้หญิงซะหน่อย”อลิษาปลอบหัวใจที่ดังตุ้บ ๆ ให้เต้นเบาลง นอนรอบนเตียงได้ไม่ถึงนาทีประตูห้องก็เปิดออก อินทัชเดินเข้ามา สวมใส่ชุดปลอดเชื้อและถุงมือสีขาว“พร้อมไหมครับ”“ค่ะ” อลิษาพยักหน้ารับวันนี้แล้วที่อินทัชจะฉีดเชื้อเข้ามาในตัวเธอ หลังจากติดตามไข่มาได้สักพัก อลิษามีไข่ที่พร้อมใช้งานแค่สามฟอง และมีขนาดที่ค่อนข้างเล็ก อินทัชบอกว่ามันเล็กไปหน่อยแต่ก็ยังพอมีหวัง พอถึงเวลาที่เหมาะสมเขาก็นัดอลิษามาที่สถาบันเพื่อฉีดเชื้ออสุจิเข้าไปอินทัชจัดการตัวเองก่อนที่อลิษาจะมา น้ำเชื้อที่ได้ถูกนำไปคัดจนเหลือเพียงสเปิร์มตัวที่แข็งแรง ซึ่งก็มากพอที่จะทำให้อลิษาตั้งท้องได้“อื้อ”อินทัชลงมือทำความสะอาดเนินนุ่มเบา ๆ หัวใจคุณหมอเต้นแรงกว่าปกติ แต่เขารีบกดมันไว้เพื่อไม่ให้เสียสมาธิ“จะใช้ปากเป็ดนะครับ”อลิษาพยักหน้ารับเบา ๆ เธอหลับตาปี๋ในตอนที่อุปกรณ์เย็น ๆ สอดเข้ามาเพื่อเปิดทาง มันตึงแน่นแต่ไม่ได้เจ็บมากจนทนไม่ไหว และหลังจากนั้นอลิษาก็รู้สึกเหมือนมีแท่งพลาสต

“เห็นหนูลิษาดีขึ้นพ่อกับแม่ก็สบายใจค่ะ”คุณหมออิงอรพูดพร้อมรอยยิ้ม หลายวันมานี้ในบ้านเหมือนมีเมฆหมอกสีเทาปกคลุม แต่หลังจากที่ลูกชายเดินออกมาจากห้องภรรยาในนามพร้อมกับเสื้อผ้าที่ผิดปกติ อลิษาก็ดูเหมือนจะกลับมาสดใสร่าเริงเหมือนแต่ก่อนแล้วไม่รู้ว่าในห้องนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เห็นแบบนี้อิงอรก็สบายใจ“ถ้าไม่ได้คุณหมออินทัชลิษาคงแย่ค่ะ” ผู้บริหารคนสวยส่งสายตาไปให้สามี อินทัชเงยหน้าขึ้นสบตาโตเฉี่ยว ก่อนจะหลุบลงมองไข่พะโล้ตรงหน้า เพราะไม่รู้ว่าควรทำหน้าแบบไหนดีสายตาของอลิษาเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนไม่ต่างจากรูปร่างหน้าตา ถ้าเผลอจ้องไปนาน ๆ อาจจะถูกดวงตาคู่นั้นดึงดูดจนถอนตัวไม่ขึ้นไม่ใช่ว่าไม่เคยถูกผู้หญิงทำตาวิบวับใส่ แต่อลิษาคือคนเดียวที่ทำให้เขาทำตัวไม่ถูก อาจเป็นเพราะอลิษาไม่ใช่คนอื่น เธอคือภรรยาทางนิตินัยของเขาที่อีกไม่นานก็จะกลายมาเป็นภรรยาทางพฤตินัยอย่างสมบูรณ์“เรื่องลูกน่ะเชื่อมือหมออินทัชเขาเถอะหนูลิษา ตั้งแต่เปิดสถาบันมาไม่เคยมีครอบครัวไหนต้องกลับบ้านไปมือเปล่า ถึงบางคนจะไม่สำเร็จในตอนแรก แต่สุดท้ายอินก็มีวิธีที่เหมาะสมให้อยู่ดี ดังนั้นพ่อมั่นใจว่าหนูลิษาจะได้อุ้มเจ้าตัวน้อยแน่ ๆ

“ฮึ้บ! ตัวหนักจัง”อลิษาใช้แรงทั้งหมดดันคุณหมอขึ้นไปนอนบนเตียงกว้าง แต่กว่าร่างกายใหญ่ ๆ ของอินทัชจะขึ้นเตียงได้สำเร็จก็ทำเอาคนตัวบางปาดเหงื่อไปหลายต่อหลายครั้ง“อื้มม”“คุณหมอ ถึงห้องแล้วนะคะ”“อืม.. ครับ”อลิษาถอดรองเท้าและถุงเท้าให้คนเมา เธอตั้งใจว่าจะเช็ดตัวให้ คุณหมอจะได้สบายตัว แต่พอนึกถึงซิกแพคที่เคยเห็นก็ต้องหยุดความคิดนั้นไว้ถ้าขืนดื้อจะเช็ดตัวให้อินทัช อลิษาคนนี้ต้องจับคุณหมอกินทั้งที่เมาแอ๋แบบนี้แน่ ๆ“คุณหมอ ฉันกลับห้องก่อนนะคะ อ๊ะ?” อลิษาหลุบตามองข้อมือที่ถูกคว้าเอาไว้ “มีอะไรหรือเปล่า.. ว๊ายย!”ร่างกายอรชรถูกดึงรั้งลงบนเตียงกว้าง อลิษาที่ไม่ทันตั้งตัวล้มทับอินทัชเต็มแรง เธอรีบสำรวจร่างกายของคุณหมอว่าบุบสบายตรงไหนไหม โดยไม่ทันได้รู้ตัวว่าเสือตัวใหญ่กำลังถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา“คุณหมอ ทำไมเมาแล้วซนจังคะ เดี๋ยวก็เจ็บตัว”“ลิษา”“ว่าไงคะ อ๊ะ!”คนเมาไม่ได้พูดอะไรอีก เขาพลิกร่างอรชรลงบนเตียงแล้วตามไปคร่อมทับ ดวงตาที่ถูกแต่งแต้มจนสวยงามเบิกโพลง อลิษาเหมือนเป็นอัมพาตทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะอินทัชจ้องมองอลิษาด้วยสายตาที่ไม่เคยใช้กับใครมาก่อน เป็นสายตาที่ทำให้ผู้บริหารสาวรู้สึกหนาว ๆ

ร่างเพรียวบางถูกดันลงบนเตียงนุ่มพร้อมกับคนตัวโตกว่าที่คร่อมทับลงมา ดวงตาโตเฉี่ยวเป็นประกายระยิบระยับจับจ้องมองสามี มือทั้งสองข้างเล่นซนกับกระดุมเสื้อ ไม่นาน.. เสื้อเชิ้ตสีสุภาพก็ถูกแหวกออก อวดโชว์เรือนร่างสมบูรณ์แบบที่ซ่อนอยู่ภายใน“คุณหมอ”อลิษาครางเรียกสามี มือเรียวลูบไล้ตั้งแต่อกแน่นลงไปที่กล้ามหน้าท้องที่เธอหลงใหลยิ่งกว่าอะไร“คุณหมอเอาเวลาไหนไปออกกำลังกายคะ”“ทุกเวลาที่ว่างครับ”“หุ่นสามีลิษาน่ากินมาก รู้ตัวไหมคะ”อินทัชยกยิ้มบาง ๆ เขาไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่ในใจพองฟูด้วยความภาคภูมิใจ เมื่อสิ่งที่เพียรทำอย่างสม่ำเสมอมีคนออกปากชมโดยเฉพาะคนที่ชมคือภรรยาแสนสวยอย่างอลิษาชุดเดรสสบาย ๆ สำหรับใส่เวลาอยู่ที่บ้านของอลิษาถูกปลดลงไปกองข้างเตียง ตามด้วยบราเซียลูกไม้ จนในท้ายที่สุดเรือนกายเรียบเนียนก็เหลือเพียงชั้นในตัวจิ๋วติดกาย“คุณหมอ ลิษาเขิน”ผู้บริหารคนสวยพูดแบบนั้น แต่แทนที่สองมือจะยกขึ้นปิดอกตูม แต่เธอกลับใช้มันไปป้วนเปี้ยนกับเป้ากางเกงสามีแทน“คุณเขินจริง ๆ ใช่ไหมครับ”“เขินจริงสิคะ แต่ลิษาอยากสัมผัสคุณหมอมากกว่า”พูดพลางใช้ปลายนิ้วเขี่ยจนกระดุมหลุดจากรังดุม นิ้วเรียวเลื่อนซิปสีเ

“อื้ออ”อลิษาขยับหน้าหนีบางอย่างนุ่มนิ่ม ที่แตะลงมาบนแก้มรบกวนการนอน ดวงตาสองข้างปิดสนิทแต่คิ้วกลับขมวดเป็นปม ส่งเสียงครางอื้ออ้าเพราะความขัดใจออกมาเป็นระยะ“อื้อ อย่าค่ะ”“ลิษา ตื่นได้แล้วครับ”“ลิษาง่วงค่ะ อื้อ” ผู้บริหารคนเก่งงอแงเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ “คุณหมออย่ากวนสิคะ”“ผมไม่ได้กวน แต่มันสายแล้ว เดี๋ยวจะไปถึงสายนะครับ”“ก็เพราะคุณหมอไม่ใช่เหรอคะที่กวนลิษาจนดึกดื่น” เธอโทษเขา“แต่คุณเองก็ร้องขอไม่ให้ผมหยุดไม่ใช่เหรอครับ” อินทัชเองก็ไม่ยอมแพ้“หึ้ย!”อลิษาลืมตาขึ้นมองคุณหมอที่นับวันก็ชักจะต่อปากต่อคำเก่งเหลือเกิน อินทัชอมยิ้มน้อย ๆ แล้วใช้ปลายนิ้วแตะแก้มใสเบา ๆ“ลุกก่อนเถอะครับ ค่อยนอนต่อบนรถก็ได้ ผมจะดูแลคุณเอง ภรรยาคนเดียว ผมดูแลได้ครับ”แค่ประโยคสั้น ๆ ของคุณหมอก็ทำให้อลิษาไปต่อไม่เป็น สองแก้มร้อนจัดและขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างรวดเร็ว ผู้บริหารสาวสติหลุดออกจากร่าง ขนาดอินทัชดึงตัวเธอขึ้นนั่งแล้วก็ยังหน้าแดงไม่เลิก“คุณหน้าแดง”“ก็คุณหมอ! คุณหมอ..”“ผมทำไมครับ”“หึ้ย! คุณหมอน่ะขี้โกงที่สุดเลย!”แค่พูดประโยคหวาน ๆ พร้อมกับอมยิ้มน้อย ๆ อลิษาก็แข้งขาอ่อนเปลี้ยทำอะไรไม่ถูกแล้ว อยากจะดื้อด้าน