บททั้งหมดของ ขย่มรักคุณหมอ (คุณหมอขาขายสเปิร์มให้ฉันที) NC-20: บทที่ 41 - บทที่ 50

“แอ๊ะ~”“พี่อิน พาดาคุยเหรอคะ”“ผิดครับ คราวนี้ขุนเขาต่างหาก”อลิษาหัวเราะร่า เมื่ออินทัชเฉลยว่าเสียงเอ๊าะแอ๊ะนั้นเป็นเสียงของลูกชายจอมขรึม ที่ปกติจะไม่ค่อยชอบส่งเสียงเท่าไหร่ ผิดกับคนเป็นน้องสาวลิบลับ ขุนเขาเป็นลูกชายที่ถอดแบบคนเป็นพ่อมาทุกอย่าง คุณย่าอิงอรบอกแบบนั้น“หิวหรือเปล่าคะ”“เดี๋ยวพี่อุ้มลูกไปให้ ลิษาไม่ต้องลุกครับ”อินทัชเอ่ยห้ามภรรยาที่ทำท่าจะลุกขึ้นจากโซฟา แล้วเดินมาหาลูกด้วยตัวเอง ถึงอลิษาจะเริ่มจำทางในบ้านได้แล้ว แต่ถ้าไม่ระวังให้ดีก็อาจจะสะดุดล้มเอาได้สามแม่ลูกกลับมาพักที่บ้านหลังจากสองหมูอายุได้เจ็ดวัน เด็ก ๆ คลอดก่อนกำหนด แต่ร่างกายแข็งแรงดีไม่มีปัญหาอะไรจึงได้กลับบ้านไว ส่วนแผลผ่าตัดของอลิษาก็สมานกันดี เหลือเพียงแค่ดวงตาที่ยังมองไม่เห็นเท่านั้นอลิษาเข้ารับการรักษาดวงตากับจักษุแพทย์ที่เก่งกาจที่สุด คุณหมอยืนยันว่าเธอจะกลับมามองเห็นได้อีกครั้งแน่นอน แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนแต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่อลิษาจะเก็บมาคิดมากอีกต่อไป เพราะทุกวันนี้แม้ดวงตาจะมืดสนิท แต่เธอก็ทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้ลูกได้อย่างที่ตั้งใจไว้ เธอเลี้ยงลูกด้วยตัวเองทั้งกลางวันและกลางคืน มีพี่เลี

“เราไปเที่ยวกันไหมครับ”“คะ?”“ไปเที่ยว พี่หมายถึง.. ไปเดท”คุณหมอยกมือขึ้นเกาแก้ม เขารู้สึกเขินหน่อย ๆ ที่ต้องพูดเรื่องนี้ในวัยสามสิบหกปี อินทัชกับอลิษาอยู่กินกันมานานพอสมควร แต่พวกเขาไปเที่ยวด้วยกันนับครั้งได้ เพราะช่วงแรก ๆ ทั้งเขาและอลิษาไม่ได้รักกัน พอเริ่มเกิดความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน ก็เป็นช่วงเดียวกับที่มีลูกหมูเข้ามา ช่วงนั้นภรรยาแพ้ท้องหนัก แค่ใช้ชีวิตในแต่ละวันก็ยากเกินพอแล้ว“ไปไม่ได้หรอกค่ะ” อลิษาปฏิเสธทันที “ลูกหมูจะอยู่กับใคร”“อยู่กับพ่อกับแม่ไงคะ ไม่ต้องห่วงนะลิษา แม่ดูลูกหมูให้เอง” คุณหมออิงอรเสนอตัวด้วยความเต็มใจแต่คนเป็นแม่กลับลังเล ไม่ใช่ว่าเธอไม่ไว้ใจคุณย่าของลูก ๆ แต่ว่า..“ช่วงนี้พาดาไม่ติดเต้าแล้ว แม่ว่าหนูไปพักหน่อยก็ดีนะคะ”ลูกหมูฝาแฝดอายุครบแปดเดือนแล้ว ยิ่งโตนิสัยของทั้งคู่ก็ยิ่งต่างกันสุดขั้ว พาดาเป็นเด็กร่าเริงและมีพลังล้น เล่นทั้งวันก็ไม่เหนื่อย แต่ขุนเขาชอบนอน ชอบอยู่เงียบ ๆ ยอมขยับตัวแค่ตอนมีเรื่องให้สนใจหรือหิวเท่านั้นเลี้ยงขุนเขาไม่ยาก แค่ปล่อยให้หนุ่มน้อยสุดขรึมอยู่ในโลกส่วนตัว ไม่เข้าไปวุ่นงายก็ไม่มีปัญหาอะไรแต่คนที่ยากคือพาดา สาวน้อยชอบเล่น สนิทกั

“มาม่ะ”“ขาคนสวย อยากได้อะไรคะ”“ปาป่ะ”“ปะป๊ายังไม่เลิกงานค่ะ”“ขูน ขูน”“พี่ขุนระบายสีอยู่ตรงนี้ไงคะ”“ย่า ปู่ หนิง”"สรุปหนูจะหาใครกันแน่คะ หืม? ไหน มาให้หม่าม้าฟัดพุงหน่อยสิ”อลิษาจับร่างอ้วนกลมมาฟัดพุงด้วยความมันเขี้ยว จนสาวน้อยหัวเราะเอิ้กอ้ากอย่างอารมณ์ดี“คิก อ๊าย มาม่ะ คิก ๆ”อลิษาฟัดพุงลูกจนหนำใจก็เปลี่ยนเป็นหอมแก้มยุ้ยแทน นับวันพาดาก็ยิ่งน่ารักน่าฟัด ยิ่งอายุใกล้ครบหนึ่งขวบก็ยิ่งพูดเก่ง เรียกหาคนโน้นคนนี้ไปเรื่อยเจือยแจ้วทั้งวันหนูน้อยตัวอ้วนกลมเพราะกินเก่ง แก้มกลมสีขาวอมชมพูน่าฟัด ดวงตาโตและขนตายาวเป็นแพ ริมฝีปากจิ้มลิ้มน่ารัก นิสัยก็น่ารักน่าเอ็นดู ใครมาเยี่ยมหาเป็นต้องหลงพาดากันทุกรายส่วนขุนเขา หนุ่มน้อยจอมขรึมของทุกคน ขุนเขาเป็นเด็กชายที่มีแววหล่อเหลามาตั้งแต่เกิด บวกกับบุคลิกที่ค่อนข้างเก็บตัว สนใจแต่สิ่งที่ชอบ ทำให้ไม่ค่อยสนิทกับใครมากนัก แต่ลึก ๆ แล้วขุนเขาเป็นเด็กอารมณ์ดี ว่าง่าย ไม่เคยอารมณ์เสียหรือเอาแต่ใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว“วันเกิดปีแรกอยากได้อะไรคะ” อลิษาถามลูกทั้งสอง อีกสองวันก็ครบรอบวันที่หมูน้อยทั้งสองลืมตาขึ้นมาดูโลกใบนี้แล้วจะว่าเร็วก็เร็ว จะบอกว่าช้าก็

วันนี้คุณหมออินทัชทำงานด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น มีหลายครั้งหลายคราที่คุณพ่อลูกสองหลุดยิ้มออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ และถึงรอยยิ้มคุณหมอจะน่ามองแค่ไหน แต่ถ้าจู่ ๆ ก็ยิ้มออกมาไม่มีเหตุผลแบบนี้ มันก็แอบทำให้ใครหลาย ๆ คนตกใจเหมือนกัน“วันนี้มีเรื่องราวดี ๆ อะไรหรือเปล่าคะ”บุศยาอดใจไม่ไหวจนต้องสอบถามออกไป ทุกครั้งที่เธอเข้ามาในห้อง ก็จะได้เห็นหมออินทัชนั่งประสานมือไว้ใต้คาง เหม่อ และยิ้มทุกครั้ง“คุณบุศ” อินทัชยิ้มกว้างอวดฟันขาว “อีกไม่นานผมขอเชิญคุณบุศที่งานแต่งของผมนะครับ”“งานแต่งคุณหมอ กับใครหรือคะ”คำถามของบุศยาทำให้รอยยิ้มของคุณหมอกระตุก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่น แต่งงานกับใครอย่างนั้นเหรอ“ผมก็ต้องแต่งกับภรรยาของผมสิครับ”“คะ เอ๊ะ แต่ว่าพวกคุณแต่งงานกันแล้ว..”“พวกเราแค่จดทะเบียนกันเฉย ๆ ยังไม่เคยจัดงานจริงจังครับ” อินทัชอธิบาย “ผมอยากจัดงานเล็ก ๆ ที่มีแต่คนสนิท คุณบุศเองก็อยู่กับผมมาหลายปี ผมเลยอยากชวนให้ไปร่วมงานด้วย แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะครับ”“สะดวกค่ะ สะดวกมาก วันไหนเดือนไหน ดิฉันไปแน่นอนค่ะ”“ไว้ผมจะบอกอีกที”อินทัชลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เก็บของทุก

“ทำไมถึงเลือกมาที่นี่ล่ะครับ”อินทัชวาดแขนรอบเอวภรรยา ริมฝีปากนุ่มฝังเข้ากับซอกคอหอมกรุ่น เขาได้ยินเสียงครางอื้อออกมาจากอลิษา ก่อนที่เธอจะเอียงคอเล็กน้อยให้เขาสัมผัสได้มากขึ้นมากขึ้นมากขึ้นเรื่อย ๆ“พอก่อนค่ะ” อลิษารีบคว้ามือที่ป้วนเปี้ยนบริเวณเอวเอาไว้ เธอเอียงหน้ากลับมาขยิบตาให้คุณหมอ “คืนนี้นะคะ ตอนนี้ยังสว่างอยู่เลย”“ปกติลิษาของพี่ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเวลานี่ครับ”“แหม ก็ต้องมีบ้างสิคะ”อินทัชหัวเราะ ทว่าสุดท้ายเขาก็ยอมปล่อยภรรยาแต่โดยดีสถานที่ฮันนีมูนของพวกเขาเป็นสถานที่เดียวกับเมื่อหกปีที่แล้ว อลิษาเลือกรีสอร์ทเดิม ห้องพักเดิม กิจกรรมเดิม ๆ เหมือนต้องการมารื้อฟื้นความหลังมากกว่ามาฮันนีมูนมื้อเย็นแรกของการมาฮันนีมูน ไม่พ้นต้องเป็นหมูกระทะเจ้าเก่าเจ้าเดิมเมื่อหกปีที่แล้ว วันนี้คุณหมออินทัชสามารถบริการภรรยาได้เต็มที่ เพราะเขาเรียนรู้มาหลายครั้งแล้วว่าหมูกระทะต้องกินยังไง“ทานเยอะ ๆ นะครับ” คุณหมอคีบหมูชิ้นที่มีมันน้อยที่สุดให้ภรรยา “อย่าทานมันเยอะนะครับ ไม่ดีต่อสุขภาพ”"พี่อินว่าลิษาอ้วนขึ้นไหมคะ"อินทัชหน้าตาตื่น “พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นเลยนะครับ แค่ห่วงสุขภาพของลิษาเท่านั้