All Chapters of กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ: Chapter 11 - Chapter 20

“ทำอะไรอยู่”“อ่านนิยายค่ะ”“หืม…..”ภาคินนั่งทำงานไปเรื่อยๆ จนเสร็จก็วางแท็บเล็ตในมือลงบนโต๊ะ หันมามองหญิงสาวข้างกายก็เห็นว่าเธอนั่งดูโทรศัพท์อยู่ด้วยความตั้งใจ จึงถามเธอพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เพื่อมองหน้าจอโทรศัพท์ พร้อมกับที่มือเล็กหันหน้าจอโทรศัพท์ของเธอให้เขาดู“อ่านในเว็บค่ะ มันสะดวกดี”“นิยายอะไร”“ลองอ่านดูไหมคะ”นริยาส่งโทรศัพท์ของเธอให้เขา ชายหนุ่มก็รับมาแล้วเปิดไล่ดูในสิ่งที่หญิงสาวอ่าน ก่อนจะหันมามองเธอด้วยสีหน้าแปลกใจ“อ่านนิยาย 25+” เขาพูดเสียงสูงเป็นเชิงถาม“ค่ะ ก็สนุกดี”“มิน่า ถึงไม่กลัวเรื่องเซ็กส์”“มันก็ไม่เกี่ยวนะ น้ำว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติมากกว่า ถึงยังไงผู้หญิงทุกคนก็ต้องมีประสบการณ์ในเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ”“มันก็ใช่ แต่สำหรับบางคนมันก็น่ากลัวไง กับการมีครั้งแรก”“ไม่รู้สิ เพราะคุ้นเคยกับพี่ด้วยมั้ง”“แล้วครั้งแรกที่เจอพี่ล่ะ”เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาถามนริยาก็ชะงักแล้วนิ่งคิดไปชั่วครู่ ก่อนจะเอื้อมมือหยิบขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแล้ววางลงบนโต๊ะ“ตอนนั้นตกใจมากกว่า ไม่ได้คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ตอนนั้นน้ำอายุ 18 เอง แต่สมัยนี้บางคนอายุ 14

เช้าวันต่อมา หลังจากที่นริยาตื่นนอนเธอก็เอาเอกสารที่เตรียมไว้ กับข้าวของที่ต้องนำไปด้วยวันนี้มาวางรวมกันที่โต๊ะหน้าโซฟา ก่อนจะเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่ได้ล็อกประตู“ตื่นเร็วจัง” เสียงทุ้มดังมาก่อนตัว ก่อนที่จะปรากฏร่างสูงเดินเข้ามาในห้องน้ำ“ก็วันนี้ไปบ้านพี่แต่เช้านี่คะ น้ำกลัวรถติด”“บ้านพี่ที่ไหน บ้านเรา”“…..ค่ะ”“อาบด้วยสิ” ภาคินล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วก็เดินเข้ามาในโซนอาบน้ำ ก้าวเท้าลงไปในอ่าง ก่อนจะนั่งลงไป“…..”“มานี่”นริยามองเขาพร้อมกับหรี่ตา ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจก่อนจะออกแรงยกร่างบอบบางขึ้นมานั่งหันหลังพิงอยู่บนตักตัวเอง“วันนี้ต้องไปแต่เช้านะคะ”“เอาน่า แป๊บเดียว ขอรอบเดียวพอ”“แป๊บจริงเหรอคะ”“จะพยายาม…..”เขาพูดพร้อมกับเคลื่อนมือหนามากุมดอกบัวดอกใหญ่คู่สวย บีบเคล้นทักทายมันเล่นหนักๆ เพื่อทักทายยามเช้า มืออีก

หลายเดือนต่อมา หลังจากที่ภาคินเดินทางกลับไปทำงาน นริยาก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านอย่างเต็มตัว แล้วทุกอย่างก็ไม่ผิดไปจากที่นารินได้พูดไว้ ภวินทร์กับชวัลญาได้จัดการแบ่งหุ้นในส่วนของตนเองให้กับนริยา รวมทั้งภาคินเองก็จัดการแบ่งหุ้นในส่วนของเขาและลงทุนขอซื้อหุ้นจากนารินและธาวินเพื่อให้กับหญิงสาวด้วยช่วยกันแต่สิ่งหนึ่งที่ชายหนุ่มไม่ได้คาดคิดก็คือ นารินกับธาวินยินดีแบ่งหุ้นในกับนริยาด้วยความเต็มใจโดยไม่รับเงินจากเขาแม้แต่บาทเดียว ราวกับว่าพวกเขามีพี่น้องทั้งหมด 4 คนนริยากระอักกระอ่วนอยู่ในคราแรก แต่เมื่อได้มานั่งคุยกันก็ได้รู้ว่าพวกเขาไม่ได้มองเธอเป็นพี่สะใภ้ แต่มองว่าเธอเป็นพี่สาวคนโตในครอบครัว และการที่เธอจะได้รับหุ้นของบริษัทในจำนวนที่ไม่ต่างกับคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ดังนั้นพวกเขาจึงยินดีแบ่งหุ้นในส่วนของตนเองให้กับนริยาโดยไม่มีข้อโต้แย้งหรือข้อกังขาอะไรเลย “อีกกี่เดือน พี่คินถึงจะกลับมา” นารินบ่นกระปอดกระแปดแล้วถามนริยาอย่างต้องการคำตอบ หลังจากนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟาในช่วงบ่ายของวัน“ไม่น่าจะนานแล้วล่ะ เห็นบอกเข้าที่เข้

เย็นวันนั้น หลังจากที่ตื่นนอน ภาคินกับนริยาก็ลงมานั่งเล่นอยู่ข้างล่างกับนีรชาและนาริน ภวินทร์กับชวัลญาเข้าไปเคลียร์งานที่บริษัท ส่วนธาวินเมื่อตื่นลงมากินข้าวเสร็จก็ออกไปเที่ยวแล้วบอกว่าจะกลับดึกนริยากับนารินนั่งคุยกันเบาๆ ปล่อยให้ภาคินกับนีรชานั่งคุยกันเองตามประสาเจ้านายกับลูกน้องและแม่ยายกับลูกเขย จนเมื่อภวินทร์กับชวัลญากลับมาบ้าน ทุกคนก็มารวมตัวกันเพื่อกินมื้อเย็นร่วมกัน“เออ พ่อให้คนจัดการเรื่องพักร้อนให้คุณนิแล้วนะ”“ขอบคุณครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะพาน้ำเข้าบริษัทนะครับ อาจจะนอนที่ห้องทำงานเลย น่าจะมีอะไรให้เคลียร์เยอะครับ” ภาคินบอกกับทุกคนเพื่อให้รับรู้ว่าเขากับนริยาจะไม่กลับบ้าน“เดี๋ยวให้คนจัดเสื้อผ้าเอาไปให้ เซ็ทที่อยู่ในห้องทำงานแม่ว่าน่าจะตกรุ่นไปหมดแล้ว 2 ปีกว่าแล้ว” ชวัลญาหมายถึงเสื้อผ้าทำงานที่เอาไว้เปลี่ยนในห้องทำงาน“ครับ ขอบคุณครับ”มื้ออาหารผ่านไปอย่างเรียบง่าย ภาคินคอยตักอาหารให้กับนริยา เหมือนที่เคยทำทุกครั้งเวลาอยู่กับเธอ นีรชามองภาพตรงหน้าด้วยความดีใจที่นริยามีคนดูแล อาจจะดูแลดีกว่าเธอและทิวาด้วยซ้ำ“เออใช่ เดี๋ยวผมจัดคนไปทำความสะอาดที่บ้านให้ คุณแม่ต้องการเอาอะไรมา

“เอาล่ะๆ อย่าคิดเลย ไปนอนได้แล้ว”นริยาพยักหน้าก่อนจะลุกจากโซฟาเดินไปทิ้งตัวนอนบนเตียง แล้วหยิบโทรศัพท์มาเล่นสักพักก็ผล็อยหลับไปแบบไม่ทันได้รู้ตัวภาคินนั่งทำงานอยู่อีกสักพักก็ลุกขึ้น เขาเองก็เตรียมตัวจะนอนเช่นกัน แต่หางตาเหลือบไปเห็นกล่องที่ห่อกระดาษเป็นอย่างดีที่วางอยู่ใต้โต๊ะกระจกก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ตั้งแต่กลับมาจากต่างประเทศ ชายหนุ่มมัวแต่ยุ่งจนลืมไปว่าเขาได้ซื้อมันกลับมาด้วย เห็นทีจะได้เวลาเปิดกล่องเสียทีมือหนาเอื้อมหยิบกล่องขึ้นมาวางบนโต๊ะ แกะกล่องอย่างเบามือ หยิบของออกมา 3 ชิ้น เดินไปที่เตียงโดยไร้เสียงฝีเท้า ก่อนที่จะได้ยินเสียงกริ๊กและข้อมือบางก็ถูกใส่กุญแจมือเอาไว้ภายในเวลาไม่ถึงนาทีโดยที่เธอยังไม่รู้สึกตัวตื่นชุดนอนบางเบาถูกถลกขึ้นจนเผยให้เห็นเนินอวบอูมที่ไม่มีปราการด้านใน มันเนียนสวยและไม่มีไรขนขึ้นให้รำคาญใจหญิงสาวที่กำลังหลับสนิทสะดุ้งตื่น เมื่ออยู่ๆ บั้นท้ายกลมก็ถูกตี แล้วริมฝีปากหยักก็แนบจุมพิตลงมาจนเธอรับสัมผัสรุนแรงแทบไม่ทัน“อื้ม.....” นริยาดิ้นเล็กน้อย เมื่ออยู่ๆ เขาก็กัดริมฝีปากเธอภาคินขยับขึ้นไปคร่อมร่างหญิงสาว ปลายนิ้วยาวเกี่ยวสายเสื้อนอนให้เลื่อนหลุดลง