All Chapters of กับดักรัก ท่านประธานเอวดุ: Chapter 21 - Chapter 30

“เลิกเรียนแล้วก็รอกันอยู่แถวนี้นะ เดี๋ยวพี่มารับ ถ้าเสร็จงานเร็วอาจจะเข้ามารอก่อน”“ค่าๆ”ภาคินมาส่งทั้งสองสาวในช่วงเที่ยงหลังจากที่พาทั้งคู่แวะไปหาอะไรกิน เพราะพวกเธอมีเรียนตอนบ่าย เขาตั้งใจว่าส่งพวกเธอเสร็จก็ออกไปทำงานแล้วค่อยกลับมารับพวกเธอกลับบ้านหลังจากที่ภาคินขับรถออกไปแล้ว ทั้งสองสาวก็มานั่งอยู่ที่โต๊ะหินเพื่อรอเวลาขึ้นเรียน ไม่นานธีรภพก็เดินเข้ามานั่งด้วยธีรภพเป็นคนที่มีรูปร่างสูง และหน้าตาดีค่อนไปทางดีมาก มีสาวๆ หลายคนแวะเวียนมาขอข้อมูลติดต่อเขาบ่อยๆ เขาเพิ่งเข้ามาทำความรู้จักและมารวมกลุ่มกับทั้งสองสาวเมื่อไม่นานก่อนหน้านี้“ไง” นารินทัก เมื่อเขาหย่อนตัวนั่งลงตรงข้ามกับพวกเธอ“พวกเธอมาเร็วจัง”“พี่ชายมาส่งน่ะ” นารินตอบเขา“พวกเธออยู่ด้วยกันเหรอ” เขาถามเมื่อรู้สึกแปลกๆ กับคำตอบ“ใช่ พวกเราอยู่บ้านเดียวกัน” นารินกับนริยาหันมาสบตากัน ก่อนจะชวนเปลี่ยนเรื่องคุยทั้ง 3 คนนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนได้เวลาขึ้นเรียน จนกระทั่งจบชั่วโมงก็ลงมานั่งเล่นอยู่ที่เดิม เพื่อรอให้ภาคินมารับ“วันนี้ไปไหนไหม” นารินถามนริยาตามความเคยชิน“ไปห้าง จะไปซื้อของ”“โอเค บอกพี่คินยัง”“ยัง ค่อยบอกตอนขึ้นรถ”

หลายวันต่อมา หลังจากที่นารินตื่นนอนลงมาข้างล่าง ก็เห็นว่าชวัลญากำลังนั่งคุยอยู่กับธีรดาก็แปลกใจ แต่ก็เก็บสีหน้าเอาไว้แทบจะทันทีและเดินเข้ามานั่งกับมารดา“สวัสดีค่ะน้าดา”“สวัสดีจ้ะ”“แม่นิล่ะคะ”“ออกไปธุระตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ ส่วนเจ้าคินกับยัยน้ำก็ยังไม่ลงมา” ชวัลญาบอกบุตรสาวด้วยน้ำเสียงที่เคยชิน“แหงล่ะค่ะ เมื่อคืนลากยัยน้ำเข้าห้องขนาดนั้น กว่ายัยน้ำจะลุกไหวก็คงเกือบเที่ยงแหละค่ะ” นารินเองก็บอกมารดาอย่างเคยชินเช่นกัน เพราะมันเป็นเรื่องปกติของบ้านเธอ“อะไรเหรอ” ธีรดาถามด้วยสีหน้าสงสัย“ไม่มีอะไรหรอก เป็นเรื่องปกติของบ้านฉัน พวกเราแสดงความรักและพูดคุยกันอย่างเปิดเผยน่ะ” ชวัลญาบอกธีรดาพลางยิ้มน้อยๆ“อ่อ เออ วันนี้หนูรินไปไหนไหม” ธีรดาสบตากับชวัลญาแล้วถามหญิงสาวเสียงนุ่ม“ไม่น่านะคะ วันนี้รินไม่มีนัดค่ะ” หญิงสาวบอกก่อนจะเอนกายนอนหนุนตักมารดา“ดีเลย งั้นวันนี้ออกไปซื้อของมาปาร์ตี้หน่อยนะ เราจะจัดงานปีใหม่กัน ปกติแม่จะเป็นคนออกไปซื้อกับพ่อใช่ไหมล่ะ แต่วันนี้พ่อน่าจะกลับเย็นเลย แล้วแม่จะปล่อยให้น้าดาอยู่คนเดียวก็ไม่ได้ใช่ไหม งั้นรินออกไปซื้อมาหน่อย ใช้เงินส่วนกลางได้เลย” ชวัลญาบอกก่อนจะหยิบบั

“กลับมาแล้วจ้ะ”ภาคินส่งเสียงมาก่อนตัวโดยมีธาวินเปิดประตูให้ ส่วนเขากับธีรภพช่วยกันถือของเข้ามา“นี่ ที่เหลือนี่ดื่มกันหมดเลยเหรอ” ภาคินมองขวดแอลกอฮอล์ที่พร่องลงไปเกือบหมดแล้วหยิบมันชูขึ้น“ก็ไปกันนานนี่คะ” นริยาบอกสามียิ้มๆ“โทษที เลือกกันนานไปหน่อย ดื่มกันต่อไหม” เขาถามเมื่อเห็นอาการสาวๆ“ต่อเลยค่ะ” นริยายิ้มแล้วช่วยเขาหยิบเครื่องดื่มออกมาวาง“ไหวไหมยัยริน” ภาคินหันไปถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะนารินคออ่อนกว่านริยา“สบายมาก”“พี่ซื้อแบบแอลน้อยมาให้ เราคออ่อนกว่าน้ำ กลัวจะร่วงไปเสียก่อน”“พัฒนาแล้วเหอะน่า” นารินเบะปากใส่พี่ชาย“มานั่งเร็ว” นริยาบอกให้ภาคินนั่งลงก่อนที่เธอจะไปนั่งตักเขาอ้อมแขนแข็งแรงโอบกอดร่างภรรยาสาวเอาไว้หลวมๆ เขาปล่อยให้เธอชงเครื่องดื่มให้เขา ก่อนที่เธอจะจัดการชงแก้วของตัวเองแล้วยกขึ้นมาชน“เฮ้ มาสวีทให้น้องดูทำไมเนี่ย” ธาวินโวยวายเบาๆ“อย่ามาบ่น ไอ้เด็กแก่แดด” ภาคินย้อนน้องชายอย่างหมั่นไส้“หมั่นไส้ว่ะ พวกคนมีคู่ วินไปดีกว่า” ธาวินโบกมือลาพี่ๆแล้วก็หยิบถุงขนมติดมือไปด้วย“อะไรเหรอคะ” นริยาถามด้วยความอยากรู้“วินมันมีแฟนแล้วน่ะ” ธีรภพบอกแทนภาคินที่ยกแก้วเครื่อ

ทางด้านนริยา หลังจากที่เธอเอายาไปให้กับธีรภพเสร็จแล้วเธอก็กลับมาที่ห้องนอน เป็นจังหวะเดียวกับที่ภาคินเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพอดี“ไปไหนมา”“เอายาไปให้แฟรงค์ค่ะ”“ยา?”“ยาฉุกเฉินค่ะ กันเหนียวเอาไว้ดีกว่าไงคะ”“คนอื่นแค่ช่วยกันสร้างสถานการณ์ ช่วยกันลุ้น แม่คุณเล่นอำนวยความสะดวกให้แบบนี้เลยเหรอ”“ห้ามได้เหรอคะ คนนอนห้องเดียวกัน”“พี่ยังอดใจได้ตั้งนาน”“แต่ละคนไม่เหมือนกันนะคะ น้ำว่าดีไม่ดี ต่อให้พวกเขากินกันไปแล้ว รินก็ยังไม่ตกลงคบหรอกค่ะ รินใจแข็งกว่าที่คิดนะคะ”“หะ ยังไงนะ” ชายหนุ่มชะงักไปหลังจากเดินมาหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง“ก็แบบ รินก็กินเฉยๆ แต่ยังไม่คบไงคะ คนที่เป็นฝ่ายตามน่าจะเป็นแฟรงค์นะคะงานนี้”“ประมาณว่าคนที่เป็นฝ่ายเสียคือไอ้แฟรงค์ คนที่เป็นฝ่ายได้คือยัยริน .....เหรอ”“ก็ประมาณนั้นค่ะ จากนิสัยรินนะคะ”“อึ้งเลยนะเนี่ย” ภาคินอึ้งเมื่อรู้สิ่งที่ภรรยาสาวคิด ซึ่งเขาก็เชื่อเธอ เพราะนริยากับนารินสนิทกันมาก“ไม่เชื่อก็รอดูสิคะ”“ก็เชื่อแหละ แต่มันอึ้งไง”“ยัยรินดุมากกว่าที่พี่คิดนะ แล้วคอยดูสิว่าแฟรงค์จะต้องเป็นฝ่ายคอยตามจริงไหม น้ำไม่คุยละ ไปอาบน้ำดีกว่า”นริยาเดินตรงไปที่ห้องแต่งตัวแ

“เข้ามาสิ” เสียงห้าวเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นหญิงสาวยังมีอาการลังเลนารินก้าวเท้าเข้าไปในห้องช้าๆ ก่อนที่มือหนาที่จับประตูอยู่จะดึงประตูมาปิด แล้วถอดรองเท้า ก้าวยาวๆ เข้าไปวางกุญแจรถกับโทรศัพท์ที่โต๊ะกระจกหน้าโซฟา“มาเถอะ ที่นี่ไม่มีใครหรอก ฉันก็จะไม่ทำอะไร” เขาบอกหญิงสาวเพื่อให้เธอยอมเดินเข้ามาด้านใน“จะคุยอะไร” นารินเดินมานั่งลงบนโซฟาตัวเล็กก่อนจะพูดขึ้นมาเบาๆ“ทำไมเธอถึงต่อต้าน”“ก็นายเป็นเพื่อนฉัน”“เมื่อคืนไม่ใช่เพื่อนแล้ว”“ก็เป็นเพื่อนต่อได้นี่”“เธอทำอย่างกับไม่รู้ว่าเราจะเป็นยังไงต่อ ถึงยังไงแม่ๆ ก็จับเราแต่งงานอยู่ดีนั่นแหละ เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ทำไมไม่ยอมรับแล้วค่อยๆ ปรับตัว” ธีรภพพูดกับหญิงสาวด้วยเหตุผล“.....” นารินยังนั่งเงียบอยู่ จนธีรภพต้องถอนหายใจ“ฉันไม่ได้บังคับแต่อยากให้เธอลองคิดดู ว่าต่อให้เธอต่อต้านแม่ๆ ก็ต้องบังคับอยู่ดีในเมื่อแม่ๆ รู้กันแล้วว่าฉันนอนกับเธอ”“บ้านฉันไม่ได้สนใจในเรื่องนี้” หญิงสาวเถียงอย่างไม่แน่ใจ“ไม่หรอก เธอเป็นลูกสาวคนเดียวนะ อีกอย่างแม่กับน้าวัลเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน เธอไม่กลัวว่าการที่เราเป็นแบบนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ของแม่ๆ มีปัญหาหรือไง”หญิงสา