All Chapters of Csluvdebt.รักนี้มากกว่าหนี้สิน: Chapter 31 - Chapter 40

32.ปรับความเข้าใจ(2)•32•ฉันได้แต่นั่งเม้มริมฝีปากตนเองแน่น ไม่ยอมตกหลุมพรางง่ายดายขนาดนั้นหรอก พยายามควบคุมอารมณ์ให้หัวใจเย็นสงบนิ่ง ก่อนรวบรวมความกล้าถามเขาอีกครั้ง"พี่อย่าพูดจาเล่นลิ้นตอบมาเถอะค่ะ" ทรายเอ่ยบอกเขาด้วยเสียงห้วนๆ พยายามเก็บพฤติกรรมตัวเองสุดชีวิต ไม่อยากให้เขาล่วงรู้ว่าฉันรู้สึกอะไรอยู่กันแน่"จะแต่งได้ยังไงกันครับพี่มีเมียอยู่แล้ว" ไคโรกล่าวถามย้อนด้วยน้ำเสียงดุดัน ไอ้พวกผู้ชายจับปลาสองมือ ยังจะมีหน้าตามาพูดให้ฟังอีกนะ"เมียพี่เป็นใครเหรอเธอสวยไหมคะ" ทรายถามอย่างสงสัยด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู ไม่เจอกันแค่ไม่กี่ปีเองมีเมียซะแล้ว แต่เป็นใครก็ได้ทั้งนั้นแหละ ยกเว้นแค่ยัยริบอายคนเดียว"สวยนะเสียดายชอบดื้อมากไปหน่อย ที่สำคัญขี้โมโหด้วยแต่ชีวิตก็ดูมีสีสันดีครับ ปกติใครก็ต่างกลัวพี่กันทั้งนั้นแหละ มีแค่คุณแม่และเมียพี่คนเดียวที่กล้าหืออือ เธอเป็นคนใจแคบขี้หึงมาก ผู้หญิงเข้าใกล้พี่ไม่ได้เลยนะ" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมยิ้มหวาน แสดงว่าเธอต้องเป็นคนที่ดีมากแน่เลย ถึงทำให้พี่เขายิ้มได้ขนาดนี้ แววตามีประกายระยิบระยับ ราวกับว่าเธอเป็นคนที่ทำให้เขาสามารถรักได้ ชนิดไม่ลืมหู

34.ความลับกับไฟแค้น•34•ขณะระหว่างทางขากลับบ้าน จู่ๆ มีรถยนต์หลายคัน ขับมาตีวงล้อมพวกเราเอาไว้ คนขับซึ่งเป็นคนสนิทของคุณแม่คันศรได้พยายามเหยียบคันเร่งหนี แต่ไม่ว่าจะสะบัดทิ้งห่างไปไกลแค่ไหนกลับไม่พ้นกลุ่มคนหาเรื่องอยู่ดี"จอดเลย!" คุณแม่คันศรกดเสียงต่ำสั่งคนขับ พร้อมหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก ซึ่งเป็นเบอร์ฉุกเฉินหาโคล่า คนขับพอจอดลงคนพวกนั้นวิ่งล้อมรถยนต์ พร้อมยกปืนหลายกระบอกมาถือขู่"พวกเราจะทำอย่างไรดีคะคุณแม่" ทรายกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน เหงื่อไหลแตกพลั่กไม่รู้จะตั้งสติอย่างไร เพราะเหตุการณ์เช่นนี้ยังไม่คุ้นชินมากพอ ตัวสั่นงันงกใบหน้าซีดเผือดลงกะทันหัน"พวกหมาลอบกัดไม่ต้องไปกลัว ถ้าแม่ยังอยู่ตรงนี้จะปกป้องหนูทรายเองลูก" คันศรกล่าวด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจัง เพราะสำหรับแม่คันศรเจอมาอย่างหนัก ทำได้แค่ต้องมีสติไปตกลงกับคนที่มาหาเรื่องคุณแม่เปิดประตูรถยนต์ออกมายืน พร้อมปรายหางตามองดุจนางพญา ฉันเดินตามเกาะแขนคุณแม่เอาไว้ด้วย แม้การต่อสู้ระยะประชิดตัวฉันจะติดลบหนักซึ่งเรื่องการยิงปืน พี่เขาฝึกซ้อมได้ไม่เสียเปล่า หากฉุกเฉินขึ้นมายังคงคลายวงล้อมได้บ้าง แต่พี่เขาเคยสอนว่าหากไม่จำเป็น ห้ามแสดงฝ

36.ย้อนวัยเด็ก•36•หลังจากมาเยี่ยมคุณพ่อซึ่งบวชเป็นพระ ท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มอายุวัย 19ปี กำลังเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยตามถนนเล็กๆ แต่ทว่าเห็นควันไฟออกมาจากบ้านหลังหนึ่ง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากเกิน จึงรีบวิ่งไปยังสถานที่เป็นจุดเกิดเหตุ เจอกับไอ้คนลงมือจัดการ ซึ่งมีกันอยู่แค่สองคนเท่านั้น"เฮ้ยทำอะไรกันอยู่วะ" โหวกเหวกโวยวายเสียงดังลั่น จนคนพวกนั้นเตรียมขับรถยนต์หนีหายไป เป็นเพราะคงกลัวความผิดที่ตนเองก่อน่ะสิ ผมวิ่งจ้ำอ้าวมาแต่ไกลจากจุดที่ตะโกน ยืนชะเง้อชะแง้ส่องภายในบ้านหลังนี้ทันทีกำลังจะล้วงลงกระเป๋ากางเกง เพื่อเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์หาสถานีตำรวจ เนื่องจากมาประเทศนี้แค่เพียงไม่กี่ครั้ง จึงไม่รู้ว่าสถานีดับเพลิงใช้เบอร์อะไร แต่ก็ได้ยินเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ ทำให้หยุดชะงักตั้งใจฟัง"กรี๊ด~ ใครก็ได้ช่วยหนูด้วยค่ะ มีใครอยู่ข้างนอกไหมคะ มีคนติดอยู่ข้างในได้ยินไหมคะ" เสียงกรีดร้องลั่นบ้านราวกับตกใจกลัวมากเพราะเวลาตอนนี้มันมืดค่ำแล้ว บังเอิญบ้านเดี่ยวหลังนี้ มันตั้งตระหง่านอยู่แค่เพียงหลังเดียวเท่านั้น ทำให้ผมต้องรู้สึกร้อนใจหนักจนต้องตัดสินใจ ปีนรั้วเข้าไปภายในบ้านช่

38.สับสนไปชั่วขณะ•38•เขาทำหน้างอคอหักอย่างไม่พอใจ เพราะโดนผู้เป็นแม่กล่าวตักเตือน เนื่องจากความโมโหร้ายจากเขา มันช่างน่ากลัวมากจริงๆ"แม่ครับผมสืบมาแล้วถึงได้กล้าลงมือ แม้จะยั้งมือไม่ค่อยอยู่ก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นก็คำนวณผลได้ผลเสียอยู่แล้ว ยอมรับว่าใจเย็นได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องของเธอผมควบคุมไม่ได้" น้ำเสียงดุดันกล่าวแย้งแม่ตัวเองทันควัน"อย่ามาทำพูดดีไปหน่อย ลูกค้าประจำที่แลกเงินบ่อยชื่ออะไรนะ น้องของตาบิลลี่น่ะ" คันศรกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง"ชื่อบูเก้ครับ" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมถอนหายใจแรง เพราะรู้ตัวว่าแม่จะต้องบ่นเรื่องนี้แน่นอน"นั่นแหละ! หึงเมียจนต้องไปยิงขาเขาเลยน่ะ แม่จึงไปเจรจากับตาบิลลี่เอง เพราะรู้ว่าลูกคงไม่มีทางขอโทษอยู่แล้ว ซึ่งแม่เองก็แค่เจรจาเพื่อรักษาลูกค้าคนนี้เอาไว้ แต่ไม่ได้ขอโทษว่าเราทำผิดอะไร แค่บอกฐานะของทรายให้คนพวกนั้นรู้อย่างชัดเจน จะได้ไม่ต้องมีเรื่องค้างคาใจกันอีก" คันศรกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบปรายหางตามอง"ครับ! ผมรู้ความผิดนี้แล้วคุณหญิงคันศร ฟังผมเล่าต่อดีกว่านะครับจะออกไปไกลแล้ว" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันให้แม่ฟัง ส่วนฉัน

40.ขอแต่งงานอย่างจริงใจ•40•ศิลาพอยืนทรงตัวได้แล้ว เขาก็เอื้อมฝ่ามือหนามาจับฝ่ามือเล็ก ไปกอบกุมลูบละไล้เบาๆ ราวกับคิดถึงกันมากเสียอย่างนั้น ก่อนจะพูดคล้ายเป็นห่วงใยอีกด้วย ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ สถานการณ์บีบบังคับกันเช่นนี้ ฉันก็ไม่รู้จะเอาตัวรอดอย่างไรดีเหมือนกันนะเนี่ย เฮ้อ~"คุณเป็นอย่างไรบ้างเหรอครับ ผมด่ากราดไล่ลูกน้องออกตามหาคุณไปทั่วเมืองเลยนะ สุดท้ายมารู้ข่าวทีหลังว่าคุณแม่ผม.. เขาแอบลักพาตัวคุณไปเองผมขอโทษด้วย พวกเรายังคบกันอยู่เหมือนเดิมใช่ไหมครับ" ศิลากล่าวถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมพร้อมฉีกยิ้มกว้าง เนื่องจากเห็นเธอปลอดภัยดีแล้ว อยากไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลไอ้ไคโรก็กันท่าไม่ให้เจอ แต่ก็ไม่ได้พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีแต่ทวงคำตอบคนสวยตรงหน้า เพราะใจรู้สึกชอบเธอมากจนไม่อยากให้เธอไปเป็นของใครทั้งนั้น"ขอโทษด้วยนะคะฉันมีคนรักอยู่แล้ว จริงๆ ตอนนั้นฉันเคยคิดจะเปิดใจให้คุณอยู่ค่ะ แต่ตอนนี้ฉันกำลังจะแต่งงานแล้วค่ะ" ทรายกล่าวด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู รีบก้มลงมองพื้นถนนหัวคิ้วผูกชนกันทันที แกล้งโกหกเพื่อรักษาน้ำใจ รู้ว่าไม่สมควรทำอย่างนี้มันไม่ดี แต่หากพูดว่าฉันหลอกใช้เขาคงจะได้มีเรื่องขุ่นเคือ