All Chapters of Csluvdebt.รักนี้มากกว่าหนี้สิน: Chapter 11 - Chapter 20

12.คิดค่าปรับสิบเท่า•12•ไคโรยื่นแขนยาวเข้ามาใกล้ พร้อมคว้าสะโพกคนนอนอยู่ด้านข้าง เธอแสดงสีหน้าตื่นกลัวด้วยดวงหน้าซีดเผือด เขาเหลือบมองสบสายตานิ่งงัน ก่อนจะเริ่มกระชับเรียวนิ้วยาว จากเคยเกลี่ยละไล้แถวช่วงเอวบางออกแรงบีบจนแน่นถนัดพร้อมยกให้ลอย เคลื่อนย้ายมาด้วยความว่องไวนั่งประจันหน้า จนต้องเปลี่ยนเป็นท่าขึ้นคร่อมร่างเขาแทน"หนูหัดขย่มให้พี่บ้างสิครับ" น้ำเสียงดุดันกล่าวราวกับออดอ้อน ให้คนสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีได้รับฟังเธอทำได้แค่เพียงนั่งกะพริบตามองปริบๆ เพราะก่อนหน้านี้ เขาได้ปลุกอารมณ์อย่างต่อเนื่อง ทำให้เธอยังคงค้างรู้สึกเสียวกระสันมาก คนน้องคว้าลำอวบอัดจรดรูบางของร่องสวาท พร้อมเม้มริมฝีปากแน่นย่นหัวคิ้วชนเข้าหากันซึ่งเธอไม่ค่อยชำนาญสักเท่าไหร่ คล้ายจะทำอย่างทุลักทุเลพอสมควร อีกฝ่ายถึงกับรู้สึกหงุดหงิดมาก เขาสัมผัสเอวบางคนตรงหน้า พร้อมกดเสียบท่อนเนื้อยักษ์อย่างสะใจคนพี่ไม่ได้กลัวคนน้อง จะเจ็บปวดทรมานร่องลึกสักนิดเดียว เขาแค่เพียงอยากใช้ท่อนรัก มอบความเสียวซ่านไม่ให้จางหาย"อืม~" เสียงแหบพร่าครวญครางภายในลำคอ คนอ่อนต่อโลกแหงนหน้าเชิดขึ้น มองเพดานห้องอย่างเหม่อลอย สมองขาวโพลนสติกระเ

14.อย่ามาแย่งไอติมหนูนะ•14•จู่ๆ มีเสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะ ร่างสูงใหญ่ต้องหยุดการกระทำทุกอย่างลง แสดงสีหน้าตึงเครียดคล้ายคนหงุดหงิด จับเสื้อผ้าเธอให้กลับมาใส่เป็นปกติดังเดิม จ้ำอ้าวไปหมุนลูกบิดประตู เปิดมันออกด้วยความว่องไวเผื่อว่าใครจะมีธุระสำคัญอะไรมาแจ้ง ซึ่งเป็นโซ่ทำหน้าตาราวกับว่า จะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น อยากรายงานให้เขาฟังเสียอย่างนั้น พวกเขาทั้งคู่ส่งซิกให้สัญญาณทางสายตา ก่อนที่โซ่จะเดินปลีกตัวหนีไป รอเขาภายในห้องทำงาน"เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดอย่าดื้อ!" น้ำเสียงดุดันกล่าว พร้อมยกมือลูบศีรษะคนน้องคล้ายเอ็นดูเธอ ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินไปหาโซ่ที่ยังรออยู่ทันที เธอยกนิ้วมือมางับเล่นบิดเรือนร่างขวยเขิน มีความสุขมากล้นจนต้องเผลอยิ้มหวาน เมื่อสติปัญญากลับมาพอนึกถึงคำพูดเขาซ้ำ ทำสีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นโหมดโกรธอีกรอบ เพราะเมื่อสักครู่นั้น โดนเขาหลอกด่ายังไม่ทันได้รู้ตัวเลย'อย่าให้คนอื่นมองว่าเป็นผู้หญิงร่าน อ่อยผู้ชายคนอื่นไปทั่ว ถึงแม้หนูจะดูไร้ค่าอยู่จริงๆ'"ฝากเอาไว้ก่อนเถอะไอ้คนนิสัยไม่ดี!" น้ำเสียงแผ่วเบาบ่นอุบอิบ เดินกลับห้องนอนตนเองไปเร็วพลัน เพราะต้องรีบเปลี่ยนชุดกลัวจะป่วยเอาได้

16.งานแต่งโคล่า•16•โรงแรมหรูCLเมื่อเครื่องบินส่วนตัวลำนี้ได้จอดลง เพื่อเทียบท่าอากาศยานประเทศบ้านเกิดฉัน พวกเราเดินลง เพื่อเปลี่ยนไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์แทน มุ่งพิกัดตรงไปยังโรงแรมหรูCL พอเครื่องจอดนิ่งสงบและใบพัดหยุดทำงานคุณแม่คันศรก้าวเดินนำหน้าอย่างสง่างาม เพราะเธอคือผู้กุมอำนาจแถมยังควบคุม คอยดูแลธุรกิจแก๊งหมียักษ์ในเครือทั้งหมด ถึงแม้ปัจจุบันลูกชายทั้งสอง เป็นฝ่ายบริหารแทนตนแล้วก็ตามทีแต่เธอก็ยังคงตรวจสอบบัญชีรายปี จากทุกธุรกิจอย่างเข้มงวดเสมอมา บุคคลภายนอกล้วนพากันคิดว่า หากมัดใจคนผู้นี้ได้สำเร็จ ราวกับตนคล้ายมีกุญแจทองคำ ซึ่งถือครองเอาไว้อยู่ในกำมือเพื่อไขประตูแห่งความสุขและความสบาย เปลี่ยนแปลงชีวิตกันได้ แม่คันศรย่อมต้องแวะสนทนากับแขกท่านอื่น ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับการพบปะเข้าสังคมส่วนฉันเองยังไม่ได้ทำใจ พร้อมเจอหน้ากับเพื่อนรักทั้งสองคน จึงได้ขอตัวหลบมุมเข้าห้องน้ำ เพียงแค่อยากสงบจิตใจก่อนจะเข้างาน แต่โซ่ก็ต้องเดินมาเฝ้าระวังตามคำสั่งพี่ไคโร ซึ่งสาเหตุหลักเขาคงแอบกลัว ฉันจะหนีไปกลางทางไม่ยอมอยู่ใช้หนี้สินน่ะสิเมื่อประตูลิฟต์ชั้นดาดฟ้าเปิดออก ราวกับเปิดโลกอีกใบของพวกคนมีฐา

18.เลขาคนนี้ผมหวง•18•กาสิโนCRพวกเรายังคงนั่งรอลูกค้าคนสำคัญ อยู่ภายในห้องส่วนตัวแบบVip ซึ่งเป็นบริเวณผับหรูหราสุดแสนอลังการ ด้านนอกห้องผู้คนล้วนเต้นกันสนุกสนาน มันถูกสร้างอยู่ชั้นใต้ดินของกาสิโนแห่งนี้ ตั้งแต่มาทำงานจนจะครบปีแล้ว ฉันยังไม่เคยย่างกายเข้ามาเลย เพราะมันอยู่ลึกคนละชั้นกัน ปกติจะทำแต่งานภายในโซนกาสิโนหลังกลับมาจากงานแต่งได้ไม่นาน พอแยกจากคุณแม่แล้ว เหมือนต้องไปทำงานหน้าที่ตนกันดั่งปกติ จังหวะสายตาคู่สวยคอยไล่สังเกตไปเรื่อย ทั่วบริเวณผับผ่านกระจกหน้าประตูทางเข้า เผลอสบสายตากับพี่ไคโรอยู่นาน จนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองนั้น จะต้องไม่มีเรื่องดีเกิดขึ้นอย่างแน่นอนเลยคิ้วดกหนาขมวดชนกัน ผมได้แต่จ้องมองอยู่เป็นระยะ เธอยังสวมชุดสายเดี่ยวกระโปรงยาวสีขาว ซึ่งมีลูกเล่นเพียงเล็กน้อย มองผิวเผินแล้วมันคงไม่ใช่ชุดพิเศษอะไร แต่ที่ไม่ชอบใจสักเท่าไหร่นั้น เห็นว่าเป็นช่วงผ่าแหวกโชว์เรียวขาขาวผ่อง เปิดเว้าลากลึกเผยแผ่นหลังขาวมีน้ำมีนวล ผมยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม เหมือนว่าเธอคงจะรู้สึกตัวแล้ว"พี่มองอะไรอยู่เหรอคะ" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวถามอย่างสงสัย เพราะรู้สึกอึดอัดสายตาเขาจนต

20.รุ้งกินน้ำสวยนะ•20•สาวสวยใบหน้ากลมเนื้อแก้มเยอะค่อยๆ กวาดสายตาเหม่อมองทะเลสาบ เหมือนคนใจลอยเสียอย่างนั้น คนที่เธออยากหาให้เจอเร็ววัน เป็นอีกความหวังของการใช้ชีวิตจนเติบโต เพราะหากไม่รู้สึกคิดว่าเขาเป็นกำลังใจ เธอคงรอดพ้นค่ำคืนอันน่าสลดไปไม่ได้ ถอนหายใจออกมาก่อนจะเล่าให้อีกฝ่ายฟัง"พี่ชายคนนั้นเคยช่วยชีวิตทรายตอนเด็กค่ะ แต่ไม่รู้เขายังมีชีวิตอยู่ไหม ตามหามาตั้งหลายปีแล้วยังไม่ได้ข่าวเลยค่ะ จนตอนนี้ใบหน้าของเขาหนูก็ลืมไปแล้ว จะเรียกเป็นรักครั้งแรกก็ได้นะคะ แต่ไม่รู้ยังมีโอกาสจะได้เจอกันไหม สมัยเรียนมัธยมบ้านถูกไฟไหม้ซึ่งบังเอิญ ได้พี่ชายใจดีคนนั้นช่วยชีวิตเอาไว้ ไม่เช่นนั้นแล้วคงไม่มีทางได้มาเจอพี่หรอกค่ะ" กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เขายอมเชื่อว่าที่เธอบอกมานั้น คือเรื่องจริงไม่ได้โกหกสักคำ"ถ้าพี่ดีกับหนูมากอีกหน่อย หนูคงจะรักพี่บ้างใช่ไหมครับ เพราะแค่เขาช่วยชีวิตเพียงครั้งเดียว ก็ตราตรึงภายในหัวใจหนูแล้วเนี่ย!" น้ำเสียงดุดันกล่าวคล้ายประชดประชันเธอ ทำเหมือนไม่พอใจกันอย่างหนัก ซึ่งภายในจิตใจยากคาดเดา เขารับรู้เรื่องราวทั้งหมดโดยละเอียด จากลูกน้องคนสนิทมาตั้งนานแล้ว เพียงแค่อยากรู้ผ