18.เลขาคนนี้ผมหวง•18•กาสิโนCRพวกเรายังคงนั่งรอลูกค้าคนสำคัญ อยู่ภายในห้องส่วนตัวแบบVip ซึ่งเป็นบริเวณผับหรูหราสุดแสนอลังการ ด้านนอกห้องผู้คนล้วนเต้นกันสนุกสนาน มันถูกสร้างอยู่ชั้นใต้ดินของกาสิโนแห่งนี้ ตั้งแต่มาทำงานจนจะครบปีแล้ว ฉันยังไม่เคยย่างกายเข้ามาเลย เพราะมันอยู่ลึกคนละชั้นกัน ปกติจะทำแต่งานภายในโซนกาสิโนหลังกลับมาจากงานแต่งได้ไม่นาน พอแยกจากคุณแม่แล้ว เหมือนต้องไปทำงานหน้าที่ตนกันดั่งปกติ จังหวะสายตาคู่สวยคอยไล่สังเกตไปเรื่อย ทั่วบริเวณผับผ่านกระจกหน้าประตูทางเข้า เผลอสบสายตากับพี่ไคโรอยู่นาน จนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองนั้น จะต้องไม่มีเรื่องดีเกิดขึ้นอย่างแน่นอนเลยคิ้วดกหนาขมวดชนกัน ผมได้แต่จ้องมองอยู่เป็นระยะ เธอยังสวมชุดสายเดี่ยวกระโปรงยาวสีขาว ซึ่งมีลูกเล่นเพียงเล็กน้อย มองผิวเผินแล้วมันคงไม่ใช่ชุดพิเศษอะไร แต่ที่ไม่ชอบใจสักเท่าไหร่นั้น เห็นว่าเป็นช่วงผ่าแหวกโชว์เรียวขาขาวผ่อง เปิดเว้าลากลึกเผยแผ่นหลังขาวมีน้ำมีนวล ผมยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม เหมือนว่าเธอคงจะรู้สึกตัวแล้ว"พี่มองอะไรอยู่เหรอคะ" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวถามอย่างสงสัย เพราะรู้สึกอึดอัดสายตาเขาจนต
19.ความลับของทราย•19•ริมทะเลสาบแห่งหนึ่งวันนี้สภาพภูมิอากาศของประเทศ เป็นช่วงฤดูกาลปลายฝนกำลังเข้าสู่หน้าหนาว พี่ไคโรลากฉันมาออกทริปกางเต็นท์ ซึ่งให้เหตุผลว่าอยากพักผ่อนหย่อนใจ เนื่องจากหลายเดือนที่ผ่านมานั้น พวกเราเจอหน้ากันน้อยมากจริงๆพี่เขางานเยอะจนไม่มีเวลาว่างเลยแหละ แม้ก่อนหน้านั้นจะอยู่กาสิโนเดียวกันก็ตาม ย่อมเข้าใจถึงเหตุผลหลัก ของการมาเที่ยวภายในครั้งนี้ คล้ายอยากผ่อนคลายความตึงเครียด จากหน้าที่การงานแสนจะหนักหน่วงพักหลังๆ เขาก็ทำตัวแปลกประหลาด ให้ฉันคอยเรียนรู้พวกบัญชีกับคุณแม่คันศร เพราะท่านบอกพี่เขาอยากให้ฉันช่วยหน่อย ซึ่งก็ไปอย่างว่าง่ายไม่ได้คิดคัดค้านอะไร แต่กลับสนุกสนานกว่าตอนอยู่กับเขาเยอะคุณแม่ท่านดูแลดีมากดุจดั่งลูกสาวตนเอง จนลืมตัวเลยว่าตอนนี้อยู่เพื่อชดใช้หนี้สิน ไม่ได้อยู่ราวกับเป็นนักท่องเที่ยวสักหน่อย พาเข้าร้านสปาดูแลผิวกายทุกคืนวัน ซื้อของหลายสิ่งภายในห้างสรรพสินค้า โชคดีที่ท่านคอยเอ็นดูเป็นพิเศษ ฉันถึงไม่รู้สึกอึดอัดใจอะไรคุณแม่คันศรอยากนอนหลับพักผ่อนเร็ว ถึงไล่ฉันออกมาเที่ยวเล่นกับคนเย็นชา ตอนแรกจะปฏิเสธแต่เขาเสนอค่าแรงสามเท่า พอได้ยินดังนั้นย่อมต้อง
20.รุ้งกินน้ำสวยนะ•20•สาวสวยใบหน้ากลมเนื้อแก้มเยอะค่อยๆ กวาดสายตาเหม่อมองทะเลสาบ เหมือนคนใจลอยเสียอย่างนั้น คนที่เธออยากหาให้เจอเร็ววัน เป็นอีกความหวังของการใช้ชีวิตจนเติบโต เพราะหากไม่รู้สึกคิดว่าเขาเป็นกำลังใจ เธอคงรอดพ้นค่ำคืนอันน่าสลดไปไม่ได้ ถอนหายใจออกมาก่อนจะเล่าให้อีกฝ่ายฟัง"พี่ชายคนนั้นเคยช่วยชีวิตทรายตอนเด็กค่ะ แต่ไม่รู้เขายังมีชีวิตอยู่ไหม ตามหามาตั้งหลายปีแล้วยังไม่ได้ข่าวเลยค่ะ จนตอนนี้ใบหน้าของเขาหนูก็ลืมไปแล้ว จะเรียกเป็นรักครั้งแรกก็ได้นะคะ แต่ไม่รู้ยังมีโอกาสจะได้เจอกันไหม สมัยเรียนมัธยมบ้านถูกไฟไหม้ซึ่งบังเอิญ ได้พี่ชายใจดีคนนั้นช่วยชีวิตเอาไว้ ไม่เช่นนั้นแล้วคงไม่มีทางได้มาเจอพี่หรอกค่ะ" กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เขายอมเชื่อว่าที่เธอบอกมานั้น คือเรื่องจริงไม่ได้โกหกสักคำ"ถ้าพี่ดีกับหนูมากอีกหน่อย หนูคงจะรักพี่บ้างใช่ไหมครับ เพราะแค่เขาช่วยชีวิตเพียงครั้งเดียว ก็ตราตรึงภายในหัวใจหนูแล้วเนี่ย!" น้ำเสียงดุดันกล่าวคล้ายประชดประชันเธอ ทำเหมือนไม่พอใจกันอย่างหนัก ซึ่งภายในจิตใจยากคาดเดา เขารับรู้เรื่องราวทั้งหมดโดยละเอียด จากลูกน้องคนสนิทมาตั้งนานแล้ว เพียงแค่อยากรู้ผ
21.คุณแม่คันศรอารมณ์ดี•21•คฤหาสน์หรูหราหลังใหญ่สุดของแก๊งหมียักษ์หญิงวัยกลางคนใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม เธอกำลังอารมณ์ดียืนร่อนแป้งผ่านตะแกรง ฝึกฝนทำขนมซ้ำกันนานอยู่หลายรอบ เตรียมรับขวัญหลานคนใหม่จากท้องแคนดี้ สาวใช้หลายสิบคน ยืนให้กำลังใจคุณแม่คันศรกันเป็นอย่างดีรอหลังจากอายุครรภ์แข็งแรง เดี๋ยวสองสามีภรรยาแคนดี้กับโคล่า บินกลับมาเหมือนทุกปีเพื่อคลอดบุตร ณ ประเทศแห่งนี้อยู่ตลอด เพราะคุณแม่คันศรไม่สะดวกบินไปหาได้ด้วยความที่อายุเพิ่มขึ้นอยู่ทุกปี ร่างกายเริ่มแก่ชราลงจึงไม่เหมือนดั่งวันวาน ทุกคนทำการประชุมครอบครัวลงมติเอกฉันท์ กลัวคุณแม่คันศร ท่านจะรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเกินไป ครอบครัวของเพื่อนรักจึงต้องเป็นฝ่ายมาหาส่วนฉันกับพี่ไคโรความสัมพันธ์ยังไม่ชัดเจน ทำได้แค่ป้องกันเป็นอย่างดี หากมีลูกกันแล้วเขาไม่อยากรับผิดชอบ คงได้ถูกเหยียดหยามจากแม่ใหญ่อีกแน่เลย รายนั้นเกลียดชังบ้านรองอย่างกับอะไรดี ซึ่งฟางก็แอบดูแลคุณแม่ฉันอย่างลับๆ เพราะอยู่กันคนละประเทศ ได้แต่ฝากความหวังนี้ให้น้องสาวทำแทนเมื่อท่านรู้ข่าวการตั้งครรภ์แล้ว ซึ่งเป็นลูกคนที่สามของแคนดี้ด้วย จึงไล่ลูกน้องออกตามหา เหล่าอาจารย์และเชฟขนมห
22.ปาที่หัวเจ็บที่ท้อง•22•โซ่ยืนจ้องมองความผิดปกติของทราย พร้อมจับสังเกตคนสวยอยู่ตลอดเวลา ยามนี้เธอคงอ่อนแอมากแต่ยังฝืนเข้มแข็ง แกล้งแสดงว่าตนเองไม่เป็นอะไร เขารีบพูดอธิบายทันที"พอดีลูกน้องบอกน่ะครับ ว่าวันนี้คุณทรายถือกล่องขนมมาด้วย คงเอามาฝากบอสใช่ไหมครับ แต่บังเอิญผมเห็นกล่องมันนอนตีลังกาอยู่ ตรงหน้าห้องทำงานของบอส ผมเลยต้องหาคุณทรายผ่านกล้องวงจรปิด ถึงได้รู้ว่าคุณอยู่บริเวณชั้นนี้ กลับก่อนไหมเดี๋ยวผมไปส่งครับ อย่าคิดสั้นเลยกระโดดไปมันไม่คุ้มนะ" น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวบอกยืดยาว ฉันพยักหน้าโดยไม่พูดตอบอะไร แค่เสียใจไม่ได้คิดฆ่าตัวตายสักหน่อย พวกเราทั้งคู่ต่างเงียบสงบไม่เซ้าซี้กันต่อ อีกอย่างไม่มีอารมณ์จะสนทนากับใครด้วย กลัวตัวเองเผลอหงุดหงิดใส่เขามากกว่า จะกลายเป็นคนไม่ดีเอาได้เมื่อทั้งคู่ลงมายังด้านล่างตึกสูง เตรียมนั่งรถยนต์กลับบ้านทันที จังหวะเดียวกันคิ้วดกหนาขมวดผูกปม นั่งจ้องมองจอโค้งภาพจากกล้องวงจรปิดอยู่ กัดฟันกรอดอย่างโมโหกำหมัดแน่น ต่อยอัดกำแพงจนเลือดไหลซึมออกมาช้าๆ เพราะเริ่มสับสนเกิดความวิตกกังวล"โธ่เว้ยหงุดหงิดฉิบหาย!" เขากล่าวสบถออกมาอย่างคนหัวเสีย เพราะปัญหารุมเร้า
23.เหตุจากเพื่อนบอสตันตัวดี•23•กาสิโนCRผมนั่งเซ็นเอกสารสำคัญอยู่บนโต๊ะทำงาน ตั้งใจรีบทำให้เสร็จสิ้นอยากกลับบ้านเต็มแก่ จู่ๆ เสียงเคาะประตูเริ่มดังกึกก้อง จนไม่มีสมาธิทำงานตรงหน้าต่อได้เลย เอ่ยปากไล่โซ่เดินไปปลดล็อกลูกบิดแทน"มึงจัดการหน่อยสิ ใครมันกล้ามาเคาะประตูถี่ขนาดนี้วะ ทำอย่างกับกาสิโนไฟไหม้เนี่ย ถ้าเป็นเรื่องไร้สาระโดนแน่รำคาญจริง" ไคโรตะโกนสั่งลูกน้องคนสนิท พอบานประตูแง้มอ้ากว้างแล้ว ผมปรายหางตามองชั่วครู่หนึ่ง แต่คิ้วต้องขมวดปมพร้อมถอนหายใจ ระงับอารมณ์หงุดหงิดทันที เมื่อเพื่อนชายจอมเสเพลแถมสร้างเรื่องเก่ง ยืนปรากฏตัวโบกไม้โบกมือทักทายผม"อย่าทำหน้าทำตาเบื่อโลกสิวะ" มันโวยวายเสียงดัง พร้อมจูงมือผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาด้วย ถ้ายัยบอลลูนรู้เรื่องนี้เข้า มีหวังคงได้หาหลุมฝังศพไม่ทันแน่ คิดอยู่ภายในใจคนเดียวก่อนจะพูด"ไม่ว่างรับแขกกูจะทำงาน" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันตอบด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง"ขอยืมสถานที่หน่อยนะ" บอสตันกล่าวด้วยน้ำเสียงยานคางพร้อมยิ้มแห้ง"มึงลงไปห้องโซนผับชั้นใต้ดินเลย" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดัน พร้อมกอดอกอย่างรำคาญใจมาก ผมเหนื่อยจะสนทนากับไอ้บอสตัน เพราะมันชอบดื้อ
24.ทรายจะไม่ยอมทนแล้ว•24•หลายเดือนผ่านไปพอแผลคุณพี่แห้งปิดสนิท ก็กลับไปทำงานตามปกติเหมือนเดิม ขนาดอยู่บ้านยังทำงานเลยค่ะ โดยมีฉันไปด้วยรอบนี้กลับสู่ตำแหน่งเอกสาร พอดีเป็นช่วงพักกลางวันแล้ว โซ่ออกไปซื้ออาหารตามหน้าที่ฉันก้าวเดินเนิบนาบแบกแฟ้มใหญ่โต กองพะเนินสูงจะท่วมหัวแล้ว จังหวะที่เดินอยู่ได้ยินเสียงซุบซิบ พวกพนักงานสาวบริเวณโซนชั้นพนัน กำลังสนทนาอย่างออกรสออกชาติกันเลย"ตัวจริงบอสกลับมาแล้ว ยัยทรายที่จมคากองเอกสารคนนั้น ได้กลายเป็นหมาหัวเน่าแล้วล่ะงานนี้ คงจะเจ็บสาหัสปางตายแน่ฉันว่านะ" ยัยคนสับไพ่บนโต๊ะพนันกล่าว คล้ายสะใจฉันมากพอสมควร อีกคนรีบกล่าวเสริมสนุกสนาน"ไม่หรอกมั้งแก บอสประคบประหงมนางขนาดนั้น ยังจะมีใครมาแทนได้อีกกันเล่า เรื่องบนเตียงต้องแซ่บมากกันอยู่แล้ว บอสคงหมดสนุกกับของเล่นชิ้นโปรดยากค่ะ" อีกคนโต้แย้งตามเหตุผลอีกฝ่ายกลับพูดสวนทันควัน"แต่คุณริบอายเธอก็รวยใช่ย่อย ฐานะทางแก๊งเป็นรองนิดหน่อยเอง แม้แก๊งหมียักษ์กับแก๊งบีเวอร์พอจัดลำดับแล้ว แก๊งสิงโตอยู่อันดับสามเลยก็ตาม แต่ยัยทรายเป็นแค่เด็กขัดดอกบ้านคงจน ไม่รวยอะไรมากนักหรอกจ้าเธอ ไม่เช่นนั้นคงไม่ทนอยู่ร่วมเตียง คอยรองร
25.เป็นห่วงแต่ไม่อยากพูด•25•ริบอายกลับไปยังคฤหาสน์ของตัวเองทันที เพราะเธอรู้ผมกำลังอารมณ์ไม่ดีมาก เธอจึงไม่กล้าเซ้าซี้คนอย่างผมต่อ ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นจากเหตุการณ์ก่อนหน้า ผมยังจำอยู่ภายในสมองได้เป็นอย่างดี หลังจากทำเอกสารเสร็จสิ้นแล้วผมนั่งบนรถคันหรูหราสุดแพง สองเท้าเหยียบแตะคันเร่งค้างอย่างหงุดหงิด คล้ายอยากระบายอารมณ์เต็มที่ ดักรอพนักงานสับไพ่เนื่องจากเธอปากมากพอยัยพนักงานสาวคนนั้นวิ่งออกมา ผมก็เหยียบคันเร่งตั้งใจชนเธอ แต่ก็เหยียบที่หยุดชะลอความเร็วด้วย เพราะแค่อยากจะข่มขู่เท่านั้น เปิดกระจกปรายหางตามองก่อนจะพูด"ถ้าอยากมีชีวิตควรระวังปากมากกว่านี้หน่อย อย่าให้มีครั้งที่สองอีกนะจำเอาไว้ซะ!" ไคโรกดเสียงต่ำสั่งดวงตาแข็งกร้าวจ้องไม่กะพริบ จนอีกคนหวาดผวาหนาวลงกระดูกสันหลัง เธอไม่ได้หมดสติเพียงแค่ขาหักเฉยๆ เป็นอย่างที่เขาเจตนาทำตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"รับทราบค่ะบอส! ได้โปรดไว้ชีวิตด้วยค่ะ" กล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรนจนตัวสั่นเครือ ก้มหน้าลงต่ำดวงตาแดงก่ำมีแต่น้ำตาไหลริน ทรมานขาทั้งสองข้างที่ถูกเขาขับชนมาก เจ็บสาหัสแทบเจียนตายเลยก็ว่าได้เธอถึงได้เข้าใจสถานการณ์แล้ว ทรายเป็นผู้หญิงที่เธอห้า
- ตอนพิเศษ -เข้าสู่ปีที่ 5 หลังจากแต่งงานกันพวกเราทั้งคู่ มีบุตรกันแล้วห้าคน ฉันเฝ้ารอคนที่หกอยู่ไม่รู้จะมาตอนไหน โคล่าและแคนดี้ชอบมาอวดประจำ ทำให้ต้องขยันผลิตลูกตามเลยทีนี้ แต่กลัวสุดตรงประสิทธิภาพรังไข่มากกว่า อายุยิ่งเลยเลขสามมาไกลโพ้นฉันกังวลจริงๆ มัวเสียเวลาตีกับพี่ไคโรเกือบ 7ปีเต็ม คนที่หกวันนี้ต้องเข้าแล้วแหละตอนนี้ฉันสวมชุดแม่บ้านสุดเซ็กซี่เพื่อยั่วยวนพี่เขาโดยเฉพาะ เนื่องจากลูกหลับกันหมดแล้วเวลาสะดวกช่างหาได้ยากยิ่งกว่าอะไรดี สองขาเรียวเล็กย่างก้าว เข้ามาสู่หน้าห้องออกกำลังกายด้วยความเร็วเป้าหมายชอบมาออกกำลังกาย หลังจากเล่นกับลูกและจัดการเอกสารจนเรียบร้อย ฉันค่อยๆ เอื้อมมือแตะลูกบิดประตูหมุนเปิดเข้าไป พร้อมกดลงกลอนเพื่อไม่ให้ใครมาก่อกวน ส่วนพวกเด็กน้อยมีพี่เลี้ยงคอยนอนเป็นเพื่อน ทุกสิ่งอย่างเป็นใจไปหมดเหลือแค่คนเท่านั้นกวาดสายมองหาคุณพ่อสุดหล่อ เขายังคงนอนบนม้านั่งยกน้ำหนักซึ่งมีคานให้วางบาร์เบลได้ เขาชอบเล่นท่าทางฉบับ Bench Press ท่าทางนี้จะเป็นการออกแรงในส่วนของ กล้ามเนื้อหน้าอกซึ่งจะเป็นมัดหลักและส่วนของมัดรองหรือมัดที่ใช้สนับสนุน จะเป็นส่วนของกล้ามเนื้อหัวไหล่และตรงหล
40.ขอแต่งงานอย่างจริงใจ•40•ศิลาพอยืนทรงตัวได้แล้ว เขาก็เอื้อมฝ่ามือหนามาจับฝ่ามือเล็ก ไปกอบกุมลูบละไล้เบาๆ ราวกับคิดถึงกันมากเสียอย่างนั้น ก่อนจะพูดคล้ายเป็นห่วงใยอีกด้วย ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ สถานการณ์บีบบังคับกันเช่นนี้ ฉันก็ไม่รู้จะเอาตัวรอดอย่างไรดีเหมือนกันนะเนี่ย เฮ้อ~"คุณเป็นอย่างไรบ้างเหรอครับ ผมด่ากราดไล่ลูกน้องออกตามหาคุณไปทั่วเมืองเลยนะ สุดท้ายมารู้ข่าวทีหลังว่าคุณแม่ผม.. เขาแอบลักพาตัวคุณไปเองผมขอโทษด้วย พวกเรายังคบกันอยู่เหมือนเดิมใช่ไหมครับ" ศิลากล่าวถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมพร้อมฉีกยิ้มกว้าง เนื่องจากเห็นเธอปลอดภัยดีแล้ว อยากไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลไอ้ไคโรก็กันท่าไม่ให้เจอ แต่ก็ไม่ได้พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีแต่ทวงคำตอบคนสวยตรงหน้า เพราะใจรู้สึกชอบเธอมากจนไม่อยากให้เธอไปเป็นของใครทั้งนั้น"ขอโทษด้วยนะคะฉันมีคนรักอยู่แล้ว จริงๆ ตอนนั้นฉันเคยคิดจะเปิดใจให้คุณอยู่ค่ะ แต่ตอนนี้ฉันกำลังจะแต่งงานแล้วค่ะ" ทรายกล่าวด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู รีบก้มลงมองพื้นถนนหัวคิ้วผูกชนกันทันที แกล้งโกหกเพื่อรักษาน้ำใจ รู้ว่าไม่สมควรทำอย่างนี้มันไม่ดี แต่หากพูดว่าฉันหลอกใช้เขาคงจะได้มีเรื่องขุ่นเคือ
39.ฟังแค่เสียงหัวใจ•39•วันที่เธอโดนยาสลบผมได้แอบทำการ ให้เธอลงนามเซ็นสัญญาหย่าขาดกับไอ้สามีเวรนั่น แต่เปลี่ยนมาเซ็นสัญญาใหม่กับผมแทนครับ เพราะรู้ว่าเธอกำลังจากผมไปแล้วจริงๆ มีเพียงแค่ปล่อยมือแยกห่างกันช่วงหนึ่งแต่รั้งเธอด้วยฐานะตามเอกสารเพียงแค่แผ่นเดียว โดยที่เธอเองยังไม่ทันรู้ตัวเลยด้วยซ้ำ เหตุผลแค่ไม่อยากให้เธอ.. ต้องมาเจอกับภัยอันตรายอยากปกป้องคุ้มครองให้เธอมีชีวิตรอดได้อย่างอิสระและมีความสุข ทำอะไรมาตั้งมากขนาดนั้น แต่ก็ไม่อยากจะอธิบายหรือพูดให้เธอฟัง แกล้งแสดงเป็นคนใจร้ายเหมือนเย็นชาแต่ก็ยังควบคุมอารมณ์หึงหวงไม่ไหวช่วงหลังสิ่งที่กังวลจิตใจสุด จนไม่มีสมาธิตั้งใจทำงานได้อย่างสงบ คือเธอกำลังจากผมไปเพราะพ่อเธอขะมักเขม้นทำธุรกิจหามรุ่งหามค่ำทุกวัน แต่ยิ่งเก็บสะสมเงินมากเท่าไหร่ กลับยังไม่พอจะรวบรวมมันให้ครบ จำนวนตั้งหนึ่งหมื่นล้านผมตั้งดอกเบี้ยสูง เพียงแค่อยากยืดเวลาให้อยู่กับเธอได้นาน แต่กลายเป็นทำให้เธอต้องมารู้สึกผิดหวัง หมดความเชื่อใจคนอย่างผมอีก พ่อทรายถึงขั้นกู้ยืมเงินจากแก๊งสิงโตเพื่อซื้ออิสระลูกคืนกลับไปดังเดิม คุณดนัยปรารถนาอยากช่วยทรายจริงๆตอนนั้นผมแค่อยากรู้สายสัมพันธ
38.สับสนไปชั่วขณะ•38•เขาทำหน้างอคอหักอย่างไม่พอใจ เพราะโดนผู้เป็นแม่กล่าวตักเตือน เนื่องจากความโมโหร้ายจากเขา มันช่างน่ากลัวมากจริงๆ"แม่ครับผมสืบมาแล้วถึงได้กล้าลงมือ แม้จะยั้งมือไม่ค่อยอยู่ก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นก็คำนวณผลได้ผลเสียอยู่แล้ว ยอมรับว่าใจเย็นได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องของเธอผมควบคุมไม่ได้" น้ำเสียงดุดันกล่าวแย้งแม่ตัวเองทันควัน"อย่ามาทำพูดดีไปหน่อย ลูกค้าประจำที่แลกเงินบ่อยชื่ออะไรนะ น้องของตาบิลลี่น่ะ" คันศรกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง"ชื่อบูเก้ครับ" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมถอนหายใจแรง เพราะรู้ตัวว่าแม่จะต้องบ่นเรื่องนี้แน่นอน"นั่นแหละ! หึงเมียจนต้องไปยิงขาเขาเลยน่ะ แม่จึงไปเจรจากับตาบิลลี่เอง เพราะรู้ว่าลูกคงไม่มีทางขอโทษอยู่แล้ว ซึ่งแม่เองก็แค่เจรจาเพื่อรักษาลูกค้าคนนี้เอาไว้ แต่ไม่ได้ขอโทษว่าเราทำผิดอะไร แค่บอกฐานะของทรายให้คนพวกนั้นรู้อย่างชัดเจน จะได้ไม่ต้องมีเรื่องค้างคาใจกันอีก" คันศรกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบปรายหางตามอง"ครับ! ผมรู้ความผิดนี้แล้วคุณหญิงคันศร ฟังผมเล่าต่อดีกว่านะครับจะออกไปไกลแล้ว" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันให้แม่ฟัง ส่วนฉัน
37.เจอของที่หายไป•37•หลังโทรไปหาทางบ้านทุกคน ล้วนเตรียมตัวจะมาเยี่ยมเยียนเธอกัน เพราะยามนี้ทราย ได้คล้ายดั่งคนภายในครอบครัวไปแล้ว เธอหลับเพียงแค่หนึ่งชั่วโมง ก็ลืมตาตื่นเอ่ยปากขึ้นมา"ขอน้ำหน่อยค่ะ" เสียงแหบแห้งกล่าวผมจึงรีบไปเทน้ำเปล่า รินใส่แก้วเพื่อให้เธอดื่มกินประมาณหกแก้วได้ ราวกับตัวเองเป็นต้นไม้อยู่ในพื้นที่แห้งแล้ง กำลังขาดน้ำมากมายเสียอย่างนั้นแหละ"พอหรือยังครับดื่มอีกไหม" น้ำเสียงดุดันกล่าวถาม เธอส่ายศีรษะเงียบอยู่นานเหมือนมีบางสิ่ง ที่ยังอยากจะรู้แต่ไม่กล้าถามออกมาตรงๆ อาจจะเพราะความทรงจำยังไม่กลับมาน่ะสิ สุดท้ายเธอก็อ้าปากได้สักที"สองคนนั้นในนิทานเป็นอย่างไรคะ ตอนจบหนูหลับไปไม่ทันได้ฟังเลย เขาได้กลับมาเจอกันอีกครั้งไหมคะ" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวถาม"ใช่บทสรุปคือพวกเขาได้เจอกันครับ" น้ำเสียงดุดันกล่าวพร้อมฉีกยิ้มกว้างมาให้"ใครเป็นคนไปหากันก่อนเหรอคะ" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวถามอย่างสงสัย"แน่นอนว่าเป็นสาวน้อยคนนั้นเอง เธอได้รักษาสัญญาที่เคยพูดเอาไว้น่ะสิ" น้ำเสียงดุดันกล่าวตอบ"มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ เหตุใดพี่ผู้ชายเขาถึงไม่ตามหาเธอก่อนล่ะคะ" ซุ่มเสียงไพเราะเสนา
36.ย้อนวัยเด็ก•36•หลังจากมาเยี่ยมคุณพ่อซึ่งบวชเป็นพระ ท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มอายุวัย 19ปี กำลังเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยตามถนนเล็กๆ แต่ทว่าเห็นควันไฟออกมาจากบ้านหลังหนึ่ง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากเกิน จึงรีบวิ่งไปยังสถานที่เป็นจุดเกิดเหตุ เจอกับไอ้คนลงมือจัดการ ซึ่งมีกันอยู่แค่สองคนเท่านั้น"เฮ้ยทำอะไรกันอยู่วะ" โหวกเหวกโวยวายเสียงดังลั่น จนคนพวกนั้นเตรียมขับรถยนต์หนีหายไป เป็นเพราะคงกลัวความผิดที่ตนเองก่อน่ะสิ ผมวิ่งจ้ำอ้าวมาแต่ไกลจากจุดที่ตะโกน ยืนชะเง้อชะแง้ส่องภายในบ้านหลังนี้ทันทีกำลังจะล้วงลงกระเป๋ากางเกง เพื่อเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์หาสถานีตำรวจ เนื่องจากมาประเทศนี้แค่เพียงไม่กี่ครั้ง จึงไม่รู้ว่าสถานีดับเพลิงใช้เบอร์อะไร แต่ก็ได้ยินเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ ทำให้หยุดชะงักตั้งใจฟัง"กรี๊ด~ ใครก็ได้ช่วยหนูด้วยค่ะ มีใครอยู่ข้างนอกไหมคะ มีคนติดอยู่ข้างในได้ยินไหมคะ" เสียงกรีดร้องลั่นบ้านราวกับตกใจกลัวมากเพราะเวลาตอนนี้มันมืดค่ำแล้ว บังเอิญบ้านเดี่ยวหลังนี้ มันตั้งตระหง่านอยู่แค่เพียงหลังเดียวเท่านั้น ทำให้ผมต้องรู้สึกร้อนใจหนักจนต้องตัดสินใจ ปีนรั้วเข้าไปภายในบ้านช่
35.เกือบไม่รอด•35•บรรยากาศยังคงเงียบสงัดเหมือนเดิม เมื่ออีกฝ่ายโดนถามคำถามนั้นออกไป แสดงอาการเพียงหลบสายตาให้พ้นคนถาม สองมือก็ยังคงกำหมัดแน่นไม่ยอมปล่อย ฉันนั่งมองดูพวกเขาสลับไปมาอย่างมึนงง ครอบครัวเดียวกันแท้ๆ มีเรื่องบาดหมางใหญ่หลวงขนาดนี้เชียวจังหวะเดียวกันสมองก็นึกย้อนถึงเรื่องริบอาย เพราะเธอมีครอบครัวแบบนี้เองสินะ ทำให้เป็นคนขาดความอบอุ่นมากขนาดนั้น ทั้งอยากรักษาไคโรให้อยู่กับตัวเอง แถมยังไปนอนกับอิฐจนมีอะไรกันเลยเถิดความโกรธแค้นเคืองที่เคยมีต่อริบอาย เริ่มมอดไหม้พอรู้เรื่องราวที่น่าสมเพชนี้เข้า ถึงแม้ฉันจะเป็นลูกของบ้านรอง แต่พ่อก็ยังช่วยเหลือทุกอย่างเรื่องการเงิน ความรักแม้จะไม่มีเท่าฟางแต่ก็ไม่เคยน้อยใจเมื่อโตขึ้นมาท่านก็สั่งสอนหน้าที่การงานให้ ฉันอาจจะเหนื่อยเพราะต้องรับผิดชอบเยอะ แต่ท่านก็ยังยินดีจัดงานเลี้ยงฉลองให้ หลังจากที่ฉันเรียนจบการศึกษา และเห็นใจตอนฉันยามทุกข์ยากให้กับสิ่งที่เขาเคยตัดสินใจผิดพลาดไปที่ผ่านมานั้น.. เป็นฉันที่คอยปิดกั้นพ่อตัวเองเสมอมา พอถึงคราวนี้เริ่มเข้าใจอะไรได้มากขึ้นแล้ว เหมือนกำลังรู้สึกปลงตกเสียอย่างนั้น เพราะชีวิตนี้ใกล้จะรักษาเอาไว้ไม่ได้
34.ความลับกับไฟแค้น•34•ขณะระหว่างทางขากลับบ้าน จู่ๆ มีรถยนต์หลายคัน ขับมาตีวงล้อมพวกเราเอาไว้ คนขับซึ่งเป็นคนสนิทของคุณแม่คันศรได้พยายามเหยียบคันเร่งหนี แต่ไม่ว่าจะสะบัดทิ้งห่างไปไกลแค่ไหนกลับไม่พ้นกลุ่มคนหาเรื่องอยู่ดี"จอดเลย!" คุณแม่คันศรกดเสียงต่ำสั่งคนขับ พร้อมหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก ซึ่งเป็นเบอร์ฉุกเฉินหาโคล่า คนขับพอจอดลงคนพวกนั้นวิ่งล้อมรถยนต์ พร้อมยกปืนหลายกระบอกมาถือขู่"พวกเราจะทำอย่างไรดีคะคุณแม่" ทรายกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน เหงื่อไหลแตกพลั่กไม่รู้จะตั้งสติอย่างไร เพราะเหตุการณ์เช่นนี้ยังไม่คุ้นชินมากพอ ตัวสั่นงันงกใบหน้าซีดเผือดลงกะทันหัน"พวกหมาลอบกัดไม่ต้องไปกลัว ถ้าแม่ยังอยู่ตรงนี้จะปกป้องหนูทรายเองลูก" คันศรกล่าวด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจัง เพราะสำหรับแม่คันศรเจอมาอย่างหนัก ทำได้แค่ต้องมีสติไปตกลงกับคนที่มาหาเรื่องคุณแม่เปิดประตูรถยนต์ออกมายืน พร้อมปรายหางตามองดุจนางพญา ฉันเดินตามเกาะแขนคุณแม่เอาไว้ด้วย แม้การต่อสู้ระยะประชิดตัวฉันจะติดลบหนักซึ่งเรื่องการยิงปืน พี่เขาฝึกซ้อมได้ไม่เสียเปล่า หากฉุกเฉินขึ้นมายังคงคลายวงล้อมได้บ้าง แต่พี่เขาเคยสอนว่าหากไม่จำเป็น ห้ามแสดงฝ
33.ครอบครัวอบอุ่น•33•ไม่รู้ว่าช่วงชีวิตนี้ฉันเคยทำบาปกรรมอะไรมาหนักหนาสาหัสแค่ไหนกัน พอถึงช่วงเวลาสายหน่อย ดวงอาทิตย์เริ่มสว่างไสวจะเต็มที่แล้ว หลังจากพวกเราทานอะไรกันเสร็จเรียบร้อย พี่ไคโรบอกจะพากลับเพราะตกลงกันแล้ว ว่าเขาจะบินไปสู่ขอฉันอย่างเป็นทางการเองที่สำคัญฉันอยากจะรีบบินกลับไป เพื่อทำธุรกิจต่อให้มันสำเร็จด้วย รายการส่งของให้ลูกค้ายาวเป็นหางว่าว ถ้าขืนฝากยัยฟางทำแทน ฉันคงไม่อาจจะสงบใจได้ลงหรอก หรือขอร้องให้คุณพ่อทำแทนก็ไม่ใช่เรื่องอีกแต่ด้วยความที่แอบคิดไม่ดีอยู่นั้น เนื่องจากเขาเล่นมาบอกฉันช้าไปน่ะสิ เพราะได้แอบทำการวางยาสลบพรมเอาไว้ ภายในอาหารและเครื่องดื่มทั้งหมด เขาก็กินลงท้องอย่างเอร็ดอร่อย จนไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำยากจะเอ่ยห้ามปรามพี่เขาได้ทัน เมื่อพวกเรามาถึงบนเรือ ซึ่งพี่เขากำลังยืนไขกุญแจ เตรียมเปิดใช้งานเครื่องก็ล้มลงนอนหมดสติ นับว่าโชคยังมีอยู่ เขาได้บอกทิศทางเอาไว้ก่อนจะนอนหลับ ส่วนเรือฉันก็ขับไม่เป็นหรอกนะแต่ด้วยสมองอันชาญฉลาด พยายามจนสุดความสามารถ ฝืนขับไปยังทิศที่เขากำหนดให้ตั้งแต่แรก จึงกระเสือกกระสนมาถึงฝั่งได้สักที มีโซ่คอยยืนรอรับที่ท่าจอดเรืออยู่พอดี รู