บททั้งหมดของ ดาวคะนึงรัก: บทที่ 21 - บทที่ 30

ปลายปีสามเนตราต้องไปฝึกงาน ทีแรกเธอจะไปฝึกงานที่เดียวกับปอ แต่ไกลบ้านมากคำนวณดูแล้วไม่คุ้มค่าใช้จ่าย เธอเลือกฝึกงานในแผนกบัญชีโรงงานแห่งหนึ่งในนิคมอุตสาหกรรมใกล้บ้านพี่ๆ ในแผนกใจดี โดยเฉพาะรุ่นพี่ที่ชื่อเก้ง เขาจบจากมหาวิทยาลัยทางภาคเหนือมาสองปี ถือเป็นน้องใหม่จึงเข้ากับเนตราได้ดี“คิ้วจะผูกเป็นโบว์ได้อยู่แล้ว ไป! ไปกินข้าวกัน”เขาเคาะโต๊ะทำงานเธอเบาๆ“อีกเดียวจะเสร็จแล้วค่ะ”เธอได้รับมอบหมายให้คีย์ข้อมูลจากแบบสอบถามความต้องการไปสัมมนานอกสถานที่ของแผนก“พอเถอะเซฟงานไว้ก่อน เดี๋ยวโต๊ะในโรงอาหารเต็มนะ วันนี้พี่จี๋เลี้ยงส้มตำด้วย”“เลี้ยงเนื่องในโอกาสอะไรคะ” มือกำลังพิมพ์งานชะงัก“วันเกิดแกน่ะ ไปเถอะอย่าให้ผู้ใหญ่รอ”เนตราเซฟงานปิดจอคอมพิวเตอร์ เดินตามเขาไป“รู้ไหมพี่จี๋ชมนะว่าในเด็กที่มาฝึกงานทั้งหมดเนี่ย ดาวขยันสุด”“อย่ายอกันสิพี่” เธอยกผมทัดหู พี่จี๋คือผู้จัดการแผนก“ดาวก็ทำงานเหมือนคนอื่นนั่นแหละค่ะ”

สองวันหลังสอบวิชาสุดท้ายมีงานบายเนียร์ที่คณะ เนตรากับเพื่อนกลุ่มเดิมนั่งชมการแสดงของรุ่นน้องอยู่หน้าเวทีงานนี้สามารถดื่มสุราได้เต็มที่เพราะปีสามปีสี่บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่เธอก็ไม่ดื่มด้วยกลัวเมาแล้วทำชุดสีเขียวมิ้นท์ที่เช่ามาเลอะชวินทร์เป็นตัวแทนรุ่นกล่าวขอบคุณน้องๆ เขาได้รับดอกไม้มากมาย และคนดึงตัวไปถ่ายรูปเต็มไปหมด“ถ่ายสักรูปไหมเป็นที่ระลึก”ฟลุ๊คที่นั่งเก้าอี้ข้างกันกระซิบ พยักพเยิดไปทางคนเนื้อหอม“อุตส่าห์แต่งตัวสวยมาทั้งที”เพื่อนก็แต่งหล่อมาไม่แพ้กันในเชิ๊ตสีฟ้ากับสูทเทา“ไม่ล่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว”เนตราพยายามพยายามเก็บทุกอิริยาบถของชวินทร์ไว้ในความทรงจำ ก่อนเจ้าตัวจะบินลัดฟ้าไปอีกฟากทะเล นี่อาจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอเขา“ดาวอดทนเก่งจัง ถ้าเป็นฉันนะคงสารภาพรักไปนานแล้ว”คืนนี้ฟลุ๊คดื่มเหล้าผสมโค้ก หน้าเริ่มแดงนิดๆ เขาไม่ขับรถมา เผื่อใครจะไปต่อร้านอื่น กลับแท็กซี่สะดวกกว่า“ฉันขี้ขลาดเกินไปละมั้ง”“แต่ก็ดี จะได้ไม่ต้องไปเพิ่มสถิต

“ไม่หมดขวด ไม่เลิก”ชวินทร์วางขวดว๊อดก้าดังปึงลงบนโต๊ะรับแขก รินใส่แก้วหนึ่งของเขา ส่วนอีกแก้วเนตรารีบฉวยมาใส่น้ำแร่ที่หาได้ในตู้เย็น“ดื่มเป็นเพื่อนกันดิ ถ้าจะอ้วกก็ไปห้องน้ำโน่น”“ไม่เอาอ่ะ มันทรมาน รู้ไหมคราวนั้นฉันแฮงค์เป็นวันๆ”“ไม่หัดดื่มไว้ เดี๋ยวก็โดนใครเขามอมเหล้าหรอก”เขากระดกเหล้าเพียวเข้าคอ“ใครอยากจะมอมฉันกัน เขาคงชอบคนสวยๆ มากกว่า”เธอจิบน้ำโซดาซ่านลิ้น“คนเรารสนิยมต่างกัน”“ยังไงคนสวยก็วินอยู่แล้ว”พยายามไม่ประชด แต่ปลายเสียงก็ยังฟังแล้วประชดอยู่ดี“อยู่กับคนสวยแล้วปวดหัว”ชวินทร์รินอีก เขายกแก้วคลึงไปมา“หมายถึงแฟนนายนะเหรอ”เขาหัวเราะหึ ดื่มเหล้า แล้วเริ่มรินใหม่“เหล้ามันไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ”เธอติง เพราะเห็นเขาจัดการกับเจ้าของเหลวในขวดอย่างรวดเร็วเหมือนดื่มน้ำเปล่า“อย่างน้อยก็ช่วยให้หลับ”“พอตื่นขึ้นมาก็

“โน้ต หยุดเถอะ”เธอห้ามเบาไม่ต่างกับกระซิบ บริเวณเขาสัมผัสทุกที่ก่อให้เกิดความซ่านกระสัน บางอย่างในตัวเธอเรียกร้อง ลุกขึ้นร่ายรำ บางอย่างที่เป็นสัญชาตญาณอยู่คู่มนุษย์มานานแสนนาน“อย่าทิ้งผมไป”คนพูดพึมพำกับหน้าอกสล้าง ขนาดกำลังพอดี ซึ่งถันเต็มเต่ง ปลายชูชัน ชวินทร์ทักทายมันด้วยชิวหาอ่อนนุ่ม แม้จะมีผ้าบังไว้อีกชั้น แต่เนตราก็รู้สึกแนบชิด จนอกเต้นร่า ขยับตามจังหวะปากเขาเธอรู้สึกถึงบางสิ่งโป่งพอง ขยับขยายใต้สะโพกตน เนตราหน้าแดงเมื่อคิดได้ว่านั่นคืออวัยวะส่วนใดในตัวเขา“โน้ต...”การพูดเรียกสติเขา กลับยิ่งทำให้เจ้าตัวเตลิด มือแข็งแรงกระชากชุดชีฟองบอบบางจนขาด เผยให้เห็นอกอิ่ม ขาวนวล เต็มตา“อุ๊ย!”ริมฝีปากชวินทร์งับเนื้อเน้นๆ ของเธออย่างมันเขี้ยว ทิ้งรอยแสดงความเป็นเจ้าของเนตราเพริศกับความรู้สึกใหม่ จนแหงนหน้าขึ้นกลั้นเสียง มือก็จิกบ่าเขา หูได้ยินเสียงแควกขาดของผ้า ก่อนพบว่าตนเหลือเพียงชั้นในตัวเดียวปกปิดส่วนสงวน“แจงสวยเหมือนเดิม”“ฉันไม่ใช่แจง

ปออยู่นอนค้างบ้านเนตรา แม้พยายามปฏิเสธว่าสบายดี แต่เพื่อนให้เหตุผลว่ายังไงก็ห่วง ไม่เช่นนั้นคงได้โทรถามอาการกันทั้งคืนแน่เธอซึ้งน้ำใจเพื่อนจนร่ำๆ จะร้องไห้อีกรอบ ต้องหาทิชชูซับหัวตากันวุ่นวายการมีเพื่อนอยู่ใกล้ในห้วงเวลานี้ดีกว่าที่คิด ปอไม่ปล่อยเธอนั่งซึม เพื่อนชวนรดน้ำต้นไม้ ล้างอ่างเลี้ยงปลาหางนกยูง  ระหว่างกำลังขัดอ่างนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ...หน้าจอแสดงเป็นผู้โทรมาคือชวินทร์ เธอเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง“ใครโทรมา” ปอเดินไปปิดก๊อกน้ำ“โน้ต”เพื่อนมองโทรศัพท์สลับกับเธอ“จะคุยเองไหม หรือให้ฉันบอกว่าแกไม่ว่าง”“ไม่เป็นไร”เนตรากดปิดเสียงโทรศัพท์ เอาใส่กระเป๋ากางเกง แล้วลงมือทำงานต่อ อีกฝ่ายไม่ยอมแพ้ โทรกลับมาใหม่“เอาโทรศัพท์มานี่มา ฉันคุยเอง ไม่งั้นโน้ตจะป่วนมากกว่านี้”ปอแบมือขอโทรศัพท์ ใบหน้าแสดงอาการเหนื่อยหน่าย“ไม่ต้องหรอก ฉันคุยเอง” มือเนตรากำโทรศัพท์แน่น“ไหวแน่นะ”“อือ”เนตราเดิ