All Chapters of ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2: Chapter 31 - Chapter 40

“ลูกชายคนโต?”“ใช่ เส้าหยางลูกชายคนโตของข้ากับอาฟง ที่พัดพรากจากอกไปเมื่อสิบปีก่อน”“อ๋อ…”หวงฉีเจิ้งฟังบทสนทนาของมารดาสหายกับหญิงสาวก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม ดูท่าดวงดอกท้อของสหายจะแบ่งบานแล้ว แต่หลังจากกลับนั้นเป็นสหายและเขาที่ต้องหลบหลีกหน้าแม่นางผู้นี้…                      เยี่ยหยางที่ล้างกลิ่นคาวเลือด ทำความสะอาดตนเองจนกลับมาเป็นปกติแล้ว ก็เดินเข้าไปหาครอบครัว ที่องครักษ์ส่งข่าวมาแจ้งว่าพวกเขาอยากเดินเล่นเดินกลับโรงเตี๊ยม ก็ได้ยินสตรีสองคนพูดคุยกันอย่างสนิทสนมหวงฉีเจิ้งเห็นเพื่อนรักกลับมาเป็นปกติแล้ว ถึงกับโล่งใจไม่น้อยที่เพื่อนเขาเลิกอยากสาปแช่งลงไม้ลงมือแล้ว ก็บอกเล่าบทสนทนาของสองสตรีชินอ๋องรับรู้เขม่นสายตาระแวง อยากรู้ความสัมพันธ์ของหญิงสาวธรรมดาผู้นี้กับครอบครัวเขา กังวลว่าจะมาร้าย แต่เฉิงเยว่ก็ดูชินชากับความสัมพันธ์นี้ เดินชวนฉงฉงจอมตะกละซื้อของกินเล่นตลอดทางเยี่ย

เมื่อบิดามารดาน้องชายแยกกันพักผ่อนที่ห้องตัวเองหลังทานอาหารแล้ว เยี่ยหยางก็ถึงคราวที่ต้องจัดการเรื่องราวที่ค้างคาให้เรียบร้อย เขาเรียกหากู้ซีเจ๋อ คนของเหวินชา และ เหล่ากิเลนคลั่งที่ห้องลับของโรงเตี๊ยม“นายท่าน / ท่านอ๋อง”“นั่งก่อนทุกคน” เยี่ยหยางบอกพวกเขาที่ยืนทำความเคารพต้อนรับเขา“ที่ข้าเรียกพวกเจ้ามาวันนี้ เพียงแค่จะแจ้งบางสิ่ง และ บอกบางอย่าง”คนของสมาคมการค้าและกลุ่มของกิเลนคลั่งนั่งลงประจำตำแหน่งของตัวเองในห้องประชุมลับที่อยู่ภายในของโรงเตี๊ยมอย่างแน่นขนัด เนื่องจากที่นี่เป็นเพียงสาขาย่อย และไม่เคยต้องบรรจุจำนวนคนที่สำคัญตำแหน่งสูงและมากเช่นนี้มาก่อน“อย่างที่ทุกคนสงสัยและคาดเดา จูกว๋อกงอัครเสนาบดีแห่งราชอาณาจักรเป่ยฉินจูเหวินฟง คือ ชินอ๋องมู่หรงหลงหมิง ท่านพ่อของข้า และ ฮูหยินหานเฟย คือ ป๋ายหยู่ถง พระอัครชายาเอกของท่านพ่อ ทั้งคู่รอดจากการก่อกบฏที่น่านน้ำกุ่ยไห่ด้วยปาฏิหาริย์”“แต่ท่านพ่อท่านแม่ของข้ากลับไร้ซึ่งความทรงจำใด ๆ ในราชอาณาจักรซีเว่ย และท่านพ่อก็ต้องพิษกลืนวิญญาณที่ไร้ยา

ขณะเดียวกันผู้อาวุโสสามหลี่ไท้สิงที่ร่วงรู้ข่าวการตายของบุตรชายสุดที่รักแล้ว ก็ส่งคนลงไปหาสาเหตุการตายของหลี่อี๋ที่เมืองเจียงตง มันถึงขนาดส่งลูกน้องคนสนิทมือขวาไปจัดการด้วยตัวเอง หากว่ามันไม่ได้มีตำแหน่งเป็นผู้อาวุโสมันคงลงไปจัดการเองแล้ว“อาเล่ยไปลากตัวไอ้สวะที่สังหารอาอี๋มาให้ข้า ข้าจะเป็นคนสังหารมันเอง สังหารมันทั้งครอบครัวทั้งชั่วโคตรมันที่กล้ามากสังหารอาอี๋ของข้า”“รับทราบนายท่าน”“เรื่องนี้อย่าเพิ่งให้คนในตระกูลรู้ จำเอาไว้เรื่องทุกอย่างต้องเป็นความลับ”“แล้วคนเฝ้าห้องโถงวิญญาณวันนี้?” ข้ารับใช้อาเล่ยเอ่ยถามผู้เป็นนายด้วยแววตาเหี้ยมเกรียม“ส่งมันไปรับใช้อาอี๋ ถือว่าเป็นโชควาสนาของมันที่ได้ตายวันเดียวกับลูกข้า” หลี่ไท้สิงไม่แยแสว่าชีวิตที่มันกำหนดนั้น ไม่อยากตายแม้แต่น้อย“ภายในสองวันข้าต้องเห็นฆาตกรสวะ ไม่เช่นนั้นเจ้าก็ตามลูกชายข้าไปปรด้วยแล้วกัน”“ข้าน้อยรับคำสั่ง”อาเล่ยทหารรับจ้างคนนอกตระกูลหลี่ที่ถูกหลี่ไท้สิงช่วยเอาไว้จากศัตรูของมัน ท

ซีเจ๋อรายงานข้อมูลที่ได้จากปากมือสังหาร เขาแอบไว้อาลัยให้นักฆ่าจากราชอาณาจักรซีเว่ยล่วงหน้า แล้วถอยหลังไปไกล ๆ ยืนดูอยู่ห่าง ๆสีหน้าของอาหยาง… ช่างน่ากลัวเกินไปแล้วชินอ๋องผู้ว่าจ้างฆ่าน้องชายสุดที่รัก ควงไม้กายสิทธิ์อยู่ในมือ ยิ้มเหี้ยมเกรียมให้กลุ่มมือสังหารจากราชอาณาจักรซีเว่ย สายตา​ลับคมปลาบดุจดั่งมีดดาบลับคมเตรียมพร้อมใช้งานอ่าห์…ดี ๆ ดีมากจริง ๆ เยี่ยมมากจริง ๆ…เยี่ยหยางสูดลมหายใจระงับอารมณ์หวงฉีเจิ้งส่ายหัวเบา ๆ แอบสมเพชเวทนานักฆ่าผู้ไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง พวกมันต้องโดนสหายรักจัดหนัก จนเสียใจที่รับงานนี้แน่เยี่ยหยางหลับตาลง พยายามควบคุมเวทมนตร์ที่พลุ่งพล่านในร่างกาย เขาเป็นคนที่ถือว่ามีเมตตาปรานีในระดับหนึ่ง หากผู้ใดมาแตะเกล็ดย้อนของเขา ถือว่าพวกมันชิงตำแหน่งไปเยือนปรล่วงหน้าดีที่ครั้งนี้ เขาปกป้องน้องได้ไม่อย่างงั้น…ชาตินี้ภพนี้ แผ่นดินนี้คงมีจอมมารเพิ่มอีกหนึ่ง เขาจะจองล้างจองผลาญพวกมันทุกตัวไม่จบไม่สิ้นคนที่มาดูเรื่องสนุก รู้สึกว่ามันไม่ค่อยสนุกแล้ว ส่งกระแสจิตไปเตือนสต

 เช้าวันรุ่งที่สดใสยามเฉิน[1]หลังมื้ออาหารเช้าที่ทานร่วมกันของคนในครอบครัวสกุลจู สองสามีภรรยาก็เตรียมตัวจะออกเดินทางรถม้า ข้าวของพร้อมเสร็จสรรพ รวมไปถึงหยูกยาสมุนไพรแปลกตา ที่บุตรชายคนโตจัดเตรียมไว้ให้หนึ่งคันรถท้ายขบวน และยังกระชับกับชางเหอบ่าวรับใช้คนสนิทหลายครั้ง ถึงคุณสมบัติและวิธีการใช้งานอย่างละเอียดเกือบครึ่งชั่วยามครอบครัวที่แตกแยกกระจัดกระจายได้เดินเที่ยวเล่นร่วมมื้ออาหารกันอย่างมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในช่วงเป็นสามวันที่ผ่านมา รอยร้าวที่ห่างเหินของเยี่ยหยางและบิดาที่เกิดขึ้นตั้งแต่ชีวิตก่อนดูเหมือนจะสมานกัน สนิทสนมยิ่งกว่าเก่าเวลาที่ได้อยู่ร่วมกันจบลงไปอย่างรวดเร็ว เพราะจูเหวินฟงต้องรีบกลับไปทำงานที่ตัวเองหนีลาพักร้อนมาไม่บอกกล่าวเจ้านายเจ้าเหนือหัว ถ้าเขาอยู่เที่ยวเล่นพักผ่อนนานกว่านี้ ฮ่องเต้ราชอาณาจักรเป่ยฉินที่เคารพคงยื่นฎีกาลาออกจากการเป็นโอรสสวรรค์จนหาตัวไม่พบ เช่นนั้นแล้วความซวยคงมาเยือนถึงหน้าจวนตระกูลจูเยี่ยหยางให้คนของเหวินชาติดตามบิดามารดาไปอย่างเปิดเผยเพียงสองสามคน แต่ให้กลุ่มกิเลนคลั่งหนึ่งหน่วยต