บททั้งหมดของ ห้ามใจไม่ให้รัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

ตลอดทั้งวันเค้าโทรออกไปนับร้อยครั้ง แถมยังส่งไลน์ไปหลายสิบข้อความแต่ไม่ได้อะไรกลับมา เธอบล้อกเค้าทุกทางแล้ว รณพีร์รู้สึกว่าตัวเองแก่ลงสัก10ปี พลังชีวิตมันอ่อนล้าลงไปเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น  เค้าหึง เค้าหวง และไม่มีสิทธิ์อไรเลยทั้งนั้นที่จะบอกออกไปว่า นับดาวเป็นเด็กดีของเค้า ทั้งที่เพิ่งจะรวบรวมความกล้าบอกความรู้สึกตัวเองไปแท้ๆ แต่ก็ทำมันพังเอง ต่อไปนี้จะเอาไงต่อ จะเข้าหน้ายังไงติด ไล่เค้าไปเองแบบนี้ ปากไม่ดีชัดๆ อาจารย์หนุ่มนั่งคิดอยู่คนเดียวภายในห้องทำงานหัวแทบแตก พรุ่งนี้เช้า เค้ามีสอนเธอ อย่างน้อยต้องได้คุย นับดาวตื่นขึ้นมาแล้วไม่อยากไปเรียนเลย แต่เพราะความที่ไม่เคยขาดเรียนก็ต้องไป วันนี้เจอหน้ากัน คนเก่งกว่าต้องรอด เธอบอกกับตัวเองแล้วยิ้มให้กับกระจก มีใครจะมาทำให้เธอหวั่นไหวหรอ ไม่มีวันหรอก นับดาวคนนี้ต้องรักตัวเองที่สุด เธอเดินออกจากห้องของตัวเองแล้วเช็คความเรียบร้อยอีกครั้ง ถ้าดีมาด

รถเก๋งค่อยๆขยับตัวไปได้ทีละนิด เพราะรถค่อนข้างติดยิ่งฝนตกแบบนี้ด้วยคงนานแน่ๆกว่าจะถึงบ้าน "ไปบ้านผมนะจะสะดวกที่สุด"เค้าบอกออกมาแล้วมองคนข้างตัว "ถ้าอาจารย์คิดว่าดีหนูก็ไม่แย้งหรอกค่ะ" นับดาวบอกเสียงเรียบ รณพีร์หยิบโทรศัพท์ข้างตัวขึ้นมากดโทรออก "เอาข้าวเปล่า2 คะน้าหมูกรอบ แกงจืดไข่น้ำ ผัดกระเพราทะเลครับ อีกสักชั่วโมงผมไปรับนะ" เสียงเค้าโทรสั่งอาหารออกไป"มันคงดูไม่ดีถ้าใครมาเจอเราอยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้ ไปบ้านผมสะดวกที่สุดนะ" เค้าบอกอีกครั้งก่อนจะแอบมองหน้าเธอแล้วยิ้ม ผู้หญิงคนนี้น่ารักจัง นับดาวหันมามองเค้าที่กำลังยิ้มแล้วยิ้มตามออกมา "ยิ้มอะไรคะคิดอะไรอยู่" รณพีร์ก้มหน้าลงซุกหน้ากับแขนตัวเองระหว่างที่รถติดไฟแดงยาวนานกว่าสามนาที  

รณพีร์มาแต่เช้ากว่าทุกวัน บรรยากาศวันนี้สดใสกว่าทุกทีเพราะเมื่อคืนฝนที่ตกหนักหลงฤดูทำให้คลายความร้อนไปได้มาก วันนี้ช่วงเช้าเค้าไม่มีสอนและเธอไม่มีเรียน วันนี้ทั้งเช้าคงได้อยู่ด้วยกันก่อน "อาจาร์พีร์มาแต่เช้าเลยค่ะ" เสียงอาจารย์ในห้องทักทายเมื่อเห็นชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไป เข้าคิดว่ามาเช้าแล้ว แต่ยังมีคนมาก่อนจนได้ "วันนี้พี่มีสอนเช้าค่ะ แต่จะมาเตรียมงานก่อนแล้วจะออกไวค่ะ เพราะหมอนัด" อาจารย์บอกไขข้อข้องใจ แล้วลงมือทำงานของตัวเองอย่างเงียบๆ  นับดาวเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของอาจารย์แล้วยกมือไห้วคนที่อยู่ในห้อง ก่อนจะยิ้มเขินๆเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ด้านในสุดส่งรอยยิ้มมาให้ "มาเช้าเลยนับดาว กินอะไรมาหรือยัง" เสียงอาจารย์ถามอย่างห่วงใย "หนูยังเลยค่ะ " เธอบอกเสียงเรียบ "ผมมีขนมปังคุณเลือกเลย " เค้าบอกอย่างใจดีก่อนจะส่

"วันหยุดคุณทำอะไรนับดาว""นอนค่ะ"เธอตอบออกมายิ้มๆแล้วก้มหน้าก้มตากินโจ้กอย่างเอร็ดอร่อย"เด็กขี้เกียจหรอไง "เค้าบ่นยิ้มๆออกมา แล้วฉีกปาท่องโก๋ใส่ลงไปในถ้วยของเธอ 2-3ชิ้น"กินเสร็จแล้วก็ไปนอนเลย ดูทีวีก็ได้ "เค้าบอกอย่างใจดี แล้วมองเธออย่างมีความสุข แค่นี้พอแล้วไม่ขออะไรอีกแล้วตอนนี้ รณพีร์บอกกับตัวเองชายหนุ่มตากกางเกงทำงานที่ปั่นเป็นถังที่สองเรียบร้อยแล้ว งานบ้านวันนี้เสร็จแล้ว เค้าจัดการรดน้ำต้นไม้สองสามกระถางหลังบ้านแล้วล้างมือ ก่อนจะเดินเข้ามาข้างในบ้านของตัวเอง เสียงหนังเกาหลีดังเข้าหูมาทันที เธอนอนตัวยาวเอนไปตามความยาวของโซฟาก่อนจะกัดหมอนของเค้าไปด้วย"อะไรจะขนาดนั้น" เสียงเค้าบ่นออกมา แต่คนที่กำลังสนใจคุณโค้ชอยู่ไม่ทันฟังนับดาวยิ้มเขินออกมาเมื่อพระเอกช่วยสอนนางเอกออกกำลังกาย ท่าทางของเธอมีความสุขมากจริงๆ เค้านั่งลงที่พื้นข้างๆเธอแล้วมองหมอนอิงของตัวเองที่เธอกอดไว้ อย่างนึกอิจฉาหมอนถูกเธอรัดเอาไว้ตรงหน้าอกด้วย เสื้อยืดที่ใส่รัดหน้าอกอวบอิ่มให้เห็นเด่นชัด เค้ากลืนน้ำลายลงคอ"ทำงานเสร็จแล้วหรอคะ"เธอขยับตัวนั่งตรงๆแล้วมองเค้าที่นั่งกับพื้น รณพีร์พยักหน้าแล้วไปนั่งแนบชิดตัวเธอ

ปากหนาค่อยๆไล้จูบวนเวียนไปที่ใบหน้าสวยเบาๆแล้วซุกไซ้รที่ซอกคอขาวอย่างหลงใหล คนที่กำลังหลับสนิทไม่รู้ตัวเลยว่าสายเสื้อกล้ามค่อยๆหลุดออกไปจากบ่าตั้งนานแล้ว วันนี้เป็นวันที่สองที่เธอมาอยู่กับเค้าที่บ้าน เมื่อคืนกว่าจะเค้าจะยอมไปส่งเธอกลับก็ดึกมากแล้ว เช้านี้คนติดแฟนอย่างเค้าก็รีบไปรับมาแต่เช้า เธอคงง่วงมากจริงๆ หลังจากทานข้าวเสร็จไม่ทันไร เธอก็หลับสนิทอยู่บนโซฟานี่เอง"อย่าซนนะคะ หนูง่วง"เสียงเธอบอกออกมาเบาๆแล้วขยับตัวหนีเค้า "ง่วงมากก็ไปนอนดีๆ เดี๋ยวปวดคอนอนแบบนี้" รณพีร์ไม่ทันได้คิดอะไร หลังจากที่เค้าล้างจานและรดน้ำต้นไม้เสร็จแล้ว เธอก็นอนหลับคอพับไปแล้ว "นับลุกไปนอนดีๆ" เสียงเค้าบอกอีกครั้ง ก่อนจะรั้งตัวเธอขึ้นมา  "เดินลืมตาด้วยเดี๋ยวตกบันได" เค้าบอกย้ำอีกทีพร้อมกับประคองตัวเธอเดินขึ้นไปบ