บททั้งหมดของ ห้ามใจไม่ให้รัก: บทที่ 41 - บทที่ 50

อาจารย์รวี เงยหน้าขึ้นมามองอาจารย์หนุ่มรุ่นน้องที่มารอพบแต่เช้าตรู่  "อาจารย์พีร์ " เสียงอาจารย์รุ่นพี่มองคนตรงหน้าด้วยความตกใจ เมื่อวานนี้เองที่เห็นเค้าและนักศึกษาอยู่ด้วยกัน เช้านี้เค้ามาพบเธอถึงที่นี่      "ผมไปส่งนับดาวที่โรงเรียนแล้วก็ตีรถกลับมาเลย "  รณพีร์ไขข้อข้องใจ ก่อนจะยื่นซองสีขาวตรงหน้า  "ผมรู้ว่ามันผิด ผมยอมรับผิดครับ ผมยอมแลกหน้าที่การงานของผม แต่ผมจะไม่ยอมเสียนับดาวไปเป็นอันขาด "  อาจารย์รวีรับจดหมายลาออกของคนตรงหน้าเอาไว้  "อีกไม่นาน นักศึกษาฝึกงานจะจบแล้ว ช่วงที่ประเมินผล ผมขอให้อาจารย์รวีไปประเมิน นักศึกษาด้วยตัวเ

รถตู้มหาวิทยาลัยจอดอยู่ที่หน้าตึกแล้ว อาจารย์รวีและอาจารย์ท่านอื่นๆอีกสองท่านเดินตามท่านผ.อของโรงเรียนเพื่อตรวจการสอนของนักศึกษา   "เด็กๆเก่งมากนะครับ ตั้งใจกันมาก และเรียบร้อยดีทุกคน เวลาสอนก็มาแต่เช้า ช่วยดูแลนักเรียนของผมอย่างดี การสอนก็เข้าใจดี แถมยังเป็นกันเองมากด้วย"    ท่านผ.อ เอ่ยปากชม อาจารย์รวียิ้มออกมาอย่างพอใจ   นับดาวสบตาอาจารย์ที่ตัวเองเคารพรักด้วยความเกรงใจ ไม่มีครั้งไหนเลยที่เธอรู้สึกตัวเล็กลีบขนาดนี้ เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านมา เธอได้รับกำลังใจจากมือของเค้ามาแล้ว "มาจับมือหน่อย" เค้าแบมือตัวเองรอเอาไว้ แล้วให้เธอเดินไปจับมือเค้า  "เป็นแบบที่เคยเป็น สอนแบบที่เคยสอน อย่ากังวลเลย พี

รณพีร์เซ็นสัญญาเช่าตึกร่วมกับแม่ตัวดีที่นั่งยิ้มหวานทำตาอ้อนอยู่ข้างๆ   "นับขอบพระคุณมากนะคะที่คุณพี่ให้ความเอ็นดูช่วยลดค่าเช่าตึกไปตั้งมาก รับรองว่านับจะปรับปรุงใหม่ให้สวยปิ๊งเลยค่ะ แล้วถ้าคุณพี่อยากจะขาย บอกนับได้เลยนะคะ นับจะหาเงินมาซื้อตึกของคุณพี่เพื่อใช้สอนเด็กๆที่นี่ให้มีผลการเรียนดีขึ้นและสามารถไปสอบแข่งขันกับเด็กในเมืองได้ ไม่ต้องอายใครเลยค่ะ "    "ถ้าครูนับดาวตั้งใจจะสอนเด็กๆที่นี่จริงๆ และอยากซื้อจริงๆแล้วละก็ พี่ก็ยินดีขายนะคะ"  รณพีร์เก็บอาการไม่พอใจเอาไว้ แล้วพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด หลังจากที่เจ้าของตึกไปแล้ว เค้าก็หันมาทางแม่ตัวดีทันที ใบหน้าเรียบเฉยของคนข้างตัว ทำเอาใบหน้าสวยหุบยิ้มทันที   "โกรธอะไร

รณพีร์ส่ายหน้าช้าๆออกมาแล้วหลับตาลง เเม่ตัวดีร้ายกาจมาก เธอต้องการจะช่วยเค้ามากถึงขนาดมาอ้อนเอาใจแบบนี้   "ไม่"   เค้าหลับตาลงไม่อยากมองแววตาขี้อ้อนและมองมือตัวเองที่กำลังกอบกุมหน้าอกของเธอเอาไว้ มือบางนำพามือของเค้าไปจับก้อนเนื้อแน่นๆแล้วบีบขยำเบาๆ    "หนูอยากแชร์ทุกอย่างกับพี่ อย่าใจร้ายกับหนูเลย"  เสียงหวานอ้อนออกมา แล้วเอนตัวลงมาบนตัวเค้า ปากบางจูบที่เปลือกตาเค้าเบาๆแล้วไล่ลงมาที่จมูกและปากของเค้า   "นะคะ " เสียงเธอยังคงอ้อนไม่หยุด    เธอปล่อยมือเค้าแล้วปล่อยให้เค้าได้จับหน้าอกเ

นายตำรวจหนุ่มมองดูหญิงสาวหน้าใสที่สวมเดรสสีหวาน มัดผมยาวเอาไว้เรียบร้อย ที่กำลังยืนสั่งอาหารอยู่ด้วยแววตาหวานฉ่ำ   "ข้าวมันเปล่า3ห่อ ไก่ต้มสับไม่เอาหนัง 1ชุดค่ะ" เสียงหวานสั่งอาหารออกมา ยิ่งทำให้คนได้ยินพอใจ น่าตาน่ารักแถมยังเสียงเพราะด้วย   "ผู้กอง ทานอะไรคะ " แม่ค้าวัยกลางคนถามออกมา แล้วยิ้มทักทาย  "ผมเอาข้าวมันไก่ทอดพิเศษครับใส่จานนะ" นายตำรวจสั่งแล้วเดินเข้ามานั่งในร้านตั้งใจจะมองคนที่ยืนรออาหารอยู่ออกร้าน  "ได้แล้วค่ะครู " เสียงแม่ค้าบอกก่อนจะส่งถุงอาหารไปให้ "  ลูกชายป้าบอกครูสอนดี้ดี ทั้งสวยทั้งเก่งเลยนะคะเนี่ย" นับดาวรับเงินทอน แล้วรีบเดินกลับมาที่ตึกของตัวเอง เธอมานานแล้ว ป่านนี้คนรอคงเป็นห่วงแล้ว