All Chapters of อุบัติรักฟีโรโมน [Omagaverse]: Chapter 21 - Chapter 30

ภูริสาวเท้าออกมาจากตรงนั้น มุ่งหน้าไปยังห้องพักผู้ป่วยหญิงรวมแล้วนั่งลงข้างเตียงของน้องสาว ระหว่างทางภูริมองแค่เส้นทาง ไม่สบตาใคร ไม่ดูด้วยว่าข้างจะมีใครตามมาไหมเขาก็คิดแหละว่าอีธานอาจจะเดินมาเอาเรื่องเขาก็ได้ เพราะนั้นดันไปปากดีใส่คนที่ถือตัวเองสูงส่วคนนั้น ช่างมัน ท่องคำนี้เข้าไว้ อะไรที่ทำลงไปแล้วเกลับไปแก้ไขอะไรมันไม่ได้ แม้ว่าจะเพราะห้ามตัวเองไม่ได้ก็ตามที“พี่ทะเลาะกับเขาเหรอ” ภูฟ้าเอ่ยถามพี่ชายเธอ สีหน้าอีกฝ่ายมันบอกแบบนั้น…เธอกลัวพี่ขายจะมีปัญหา “นิดหน่อย พวกอัลฟ่าหลงตัวเอง”“ทุกคนก็มีความหลงตัวเอง พี่บอกแบบนั้นกับหนู” ภูฟ้ายิ้มน้อยๆ เธอเอาคำที่ภูริพูดไว้ในอดีตมาย้อนใส่“อะนะ ไม่เถียงละกันครับ แล้วนี่เป็นไงบ้าง…รู้สึกขึ้นไหม” เขาบูบหัวน้องสาวเบาๆ“ดีขึ้นเยอะ ออกซิเจนทำให้หนูหายใจออกบ้าง” ภูริพยักหน้า เขารู้สึกไม่โอเคกับสภาพของน้องจริงๆแม่เขาเองก็เป็นอีกคนที่น่าเป็นห่วง ตอนนี้อาจไม่มีอะไรเพราะแม่ทำงานซักรีดอยู่ที่บ้านมอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวและมันค่อนข้างสะอาด คนเป็นโรคภูมิแพ้ก็อย่าวนี้ มีฝุ่นนิดหน่อยก็อาการไม่ดีแล

เป็นค่ำคืนที่มืดหม่นจริงๆ กลับมาจากทานอาหหาร ภูริขอตัวอาบน้ำอาบท่าแล้วกลับมาล้มตัวลงบนที่นอนบนพื้นห้อง เขามีอาการร้อนๆ หนาวๆ ความอยากกระหายเพิ่มพูนขึ้นเมื่อมีแอลกอฮอล์เข้ามาอยู่ในเส้นเลือด รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะฮีตแต่...เขาไม่มีกะจิตกะใจจริงๆฟีโรโมนที่แผ่กระจายมาจากร่างของภูริค่อยๆ ฟุ้งไปทั่วทั้งห้อง อีธานพยายามเมินเฉยมันในตอนแรกที่ได้กกลิ่น แต่ได้ไม่นาน ส่วนนั้นของเขาเริ่มตื่นตัวเมื่อมองไปที่ร่างโปร่งบนพื้น ภูรินอนคว่ำหน้า ผ้าก็ไม่ห่ม เสื้อผ้าที่ภูริใส่นอนนั้นเป็นเพียงเสื้อยืดธรรมดากับกางเกงบอล มันลู่ไปตามร่างกายจนเห็นสัดส่วนได้ชัดเจน เห็นแม้กรั่งว่าอีกฝ่ายไม่ได้ใส่ชั้นในนอนใจจริงอยากจะกระโจนเข้าไปจับร่างภูริพลิกนอนหงายแล้วเสียบซะให้รู้แล้วรู้รอด เป็นถึงอัลฟ่าระดับสูง จำเป็นต้องมาทนกับฮอโมนที่พลุ่งพล่านเหล่านี้ไหม อีกอย่าง ที่เขาอยากมากขนาดนี้ก็เพราะภูรินั่นแหละที่มีกลิ่นตัวยั่วเยวนเขาเหลือเกินแต่อีธานกระทำการลามกกับภูริแค่ในความคิด เขาสลัดหัวสองสามทีเมื่อยิ่งจินตนาการก็ยิ่งอยากทำจริงๆ มากขึ้นเป็นทวี เขาตัดสินไปอาบน้ำอาบท่า กะว่าอาบอย่างเดียวแต่ไม่พ้นสำเร็จโ

การมองทุกอย่างผ่านกล้องวงจรปิดมันก็ดีที่ได้เห็นว่าทุกคนคนทำตัวอย่างไร ปฏิบัติต่อกันแบบไหน แล้วการทำงานของแต่ละคนมันเป็นยังไง แต่นั่นมันยังลงลึกไม่มากพอ มันมีแค่ภาพ และภาพก็สามารถลวงตาคนเราได้เสมอ แค่เปลี่ยนมุม...ก็อาจกลายเป็นอีกความหมายในความเป้นจริงได้ดังนั้น...อีธานจึงส่งคนเข้าไปปะปนอยู่ในแผนกของภูริเขาเพิ่งเริ่มส่งคนไปวันนี้ บวกกับภาพจากล้องวงจรปิด เขาได้รู้อะไรเยอะขึ้น ไม่ใช่แค่ภาพที่อลันเอามารายงานเขาเพียงอย่างเดียว แต่ที่เมื่อเที่ยงเขาโทรไปหาภูรินั้นก็เพราะว่าดันไปเจอช๊อตนั้นเข้าพอดีน่ะสิ เขายอมไม่ได้ที่จะให้ภูริใช้ร่างกายที่เขากอดอยู่ทุกวันนี้กับคนอื่น เขาก็เลยเข้าไปป่วนแม่งซะเลย เกี่ยวกับตัวเองไหมไม่รู้ รู้แต่ภูริเป็นคู่ของเขาและเขาไม่ต้องการจะให้ภูริไปมีสัมพันธ์กับใครทั้งนั้น“ท่านไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้เพื่อจะตามติดชีวิตโอเมก้าเพียงคนเดียว” อลันเอ่ยขณะที่ส่งเอกสารให้อีธานเซ็น งานเขาเยอะ...และเขาก็เบื่อชะมัด“โอเมก้าคนนั้นเป็นคู่ของผม”“เป็นคู่ที่ไม่ได้ตั้งใจนี่ครับ เดี๋ยวห้องวิจัยของเราก็สร้างยาแก้ได้ เมื่อถึงเวลานั้นท่านก็จะไม่ต้องไปยุ่

มุกไร้สาระพรรนั้นไม่สามารถทำให้อีธานขำได้ ก็เลยมีแค่ภูริที่นั่งหัวเราะเหมือนคนบ้าอยู่เพียงลำพัง ถ้าเขาหันมาเห็นสีหน้าของอีธาน เขาอาจจะขำจนท้องแข็งตายก็ได้ เพราะหน้าอีธานตอนนี้คือมองตัวประหลาดอยู่ชัดๆ“ผมว่าผมต้องไปเช็กสมองมั้งล่ะ ฮ่าๆ” ยัง...ยังหัวเราะไม่เลิก เคยขำค้างไหม อารมณืภูริตอนนี้มันเป็นแบบนั้นแหละ เล่นเอง ตบเอง หัวเราะเองเสร็จสรรพ ตั้งคณะตกทีนี้ไม่ต้องจ้างใครเพิ่มเลยนะ ภูริคนเดียวจะรับทำทุกหน้าทีเอง เจ๋งปะล่ะ...รับเองคนเดียวด้วยเอ...หรือเขาควรทำอาชีพเสริมเป็นตลกคาเฟ่นะ? ไม่ดี เขาว่ามุกที่เขาเล่นมันขำอยู่แค่คนเดียวเท่านั้นแหละ คนที่ขำคือเขาไง ถ้าไปรับจ้างเล่นตลกคงมีคนตะเพิดไล่ออกจากร้านแน่นอน เพราะถ้าอยู่ต่อร้านอาจจะเจ๊งได้“ผมก็คิดอย่างนั้น” อีธานส่ายหัวหน่ายๆ คุยกันทีไรก็เบี่ยงไปเรื่องอื่น ไม่พอ...ชอบหัวเราะโพล่งขึ้นมาอีก สมองของหมอนี่มันมีอะไรอยู่ข้างในกันนะ“คุณชอบดูตลกไหม” คำถามอะไรอีกล่ะ? อีธานแปลกใจแต่เขาก็ส่ายหน้า แล้วไอ้การส่ายหน้าเนี่ยมันทำให้ภูริที่พิมพ์งานอยู่เห็นเยอะ!“อ่าว...เงียบเลย”“ตอบแล้ว”“ตอนไหน?”​ คุยกับ

ภูริถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดทันที อาการแบบนี้ถึงมือหมอไวเท่าไหร่ภูริก็จะพ้นอันตรายได้มากขึ้น ตอนขับรถมาเมื่อกี้นี่รถโคตรติด อีธานหงุดหงิดจนแทบจะสบถด่าคันหน้าๆ ทั้งที่มันก็ปกติอยู่แล้วที่รถจะติดในตอนนี้อะ ทำไงได้...คนข้างกายเขาตอนนี้อาการไม่ดีเลยความจริงเมื่อเย็นนี้ลูกน้องอีธานได้รายงานกับเขาแล้วว่าภูริมีอาการฮีตบ่อยขึ้นมาในตอนกลางวัน เจ้าตัวกินยาเยอะ บางทีโยนใส่ปากเหมือนขนมแต่ก็ไม่ค่อยช่วยอะไรเท่าไหร่ จนก่อนจะจบรายงานของภูริลูกน้องได้บอกว่าภูริไปขอยาเพื่อนร่วมงานกินและต้องอยู่ทำโอที อีธานก็คิวด่ามันไม่น่ามีอะไร ที่ไหนได้...เสือกแพ้ยา!ยาระงับฟีโรโมนแต่ละตัวจะมีส่วนผสมที่แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับชนิดของยา ตัวที่อีธานได้มอบให้กับภูรินั้นมันเป็นตัวใหม่ที่ทางบริษัทคิดค้นขึ้นมาก็มีส่วนประกอบที่ตัดสารเคมีบางตัวออก แต่มาให้นึกตอนนี้ก็นึกไม่ออกหรอกว่าตัวที่ภูริกินเข้าไปเมื่อบ่ายกับตัวที่กินประจำนั้นมันมีสารตัวไหนต่างกันบ้างร่างสูงเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ภูริอยู่ในมือหมอแล้วน่าจะไม่มีปัญหาอะไรแต่ในใจเขายังกลัวและกังวล คงเพราะเขาเห็นภูริแข็งมาตลอด