All Chapters of พรหมจรรย์คั่นเวลา: Chapter 11 - Chapter 20

ขณะนั่งคิดถึงเรื่องที่คุยกับมยุราอยู่นั้น จู่ๆ ชนิตาก็สะดุ้งเพราะเสียงเรียกจากพรฟ้า “คุณตาเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“เปล่าจ้ะ”“เปล่าเหรอคะ” พรฟ้าไม่ค่อยเชื่อในคำตอบสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่กล้าเซ้าซี้ถามจากชนิตาเช่นเดียวกัน “ใช่...ว่าแต่เบลมีอะไรหรือเปล่า”“เบลเอาผลการเรียนปีนี้ค่ะมาให้คุณตาค่ะ” เอ่ยจบพรฟ้าก็ยื่นผลการเรียนของเธอให้ชนิตาได้ดู ซึ่งนั่นหมายความว่าเธอเรียนจบระดับปริญญาตรีแล้วนั่นเอง “เก่งมากจ้ะ” คำชมดังขึ้นจากชนิตา เพราะผลการเรียนของพรฟ้าอยู่ในระดับดีมากมาทุกๆ ปี แถมยังคว้าเกียรตินิยมมาได้อีก “เบลเรียนจบแล้วนะคะคุณตา”“ฉันดีใจด้วยนะ”“เบลสมัครงานไปหลายที่ รอแค่เขาเรียกสัมภาษณ์ ถ้าผ่านเบลก็จะได้ทำงานค่ะ” พรฟ้าเอ่ยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “จ้ะ...” จู่ๆ ชนิตาก็หยุดพูดแล้วมองใบ

อธิศที่พอจะมีสตินอนมองภาพที่พรฟ้ากำลังดูแลเขาเงียบๆ หากผู้หญิงคนที่ชนิตาเลือกไว้เป็นเธอก็คงจะดีไม่น้อย แต่ถ้าไม่ใช่ขึ้นมา ทำไมเขาถึงไม่ทำให้เรื่องที่คิดอยู่ในหัวตอนนี้เป็นจริงด้วยตัวเอง เขาไม่ต้องการแต่งงานกับใครที่ไม่ได้รักอีก และมั่นใจว่าพรฟ้าเองก็มีใจให้เขา ความคิดชั่ววูบที่เกิดขึ้นในหัวส่งผลให้มือของอธิศเอื้อมไปคว้าตัวของพรฟ้าไว้แล้วดึงเธอเข้ามาปะทะกับอกแกร่งและก่อนที่พรฟ้าจะได้เอ่ยอะไร อธิศก็พลิกกลับขึ้นไปเป็นฝ่ายคร่อมเธอไว้พร้อมกับมอบจูบให้ จูบที่มีกลิ่นอายของแอลกอฮอล์จางๆ กระตุ้นเลือดในร่างกายของพรฟ้าให้สูบฉีด ที่สำคัญนี่คือจูบแรกในชีวิตจึงส่งผลให้เธอทำตัวไม่ถูกจึงได้แต่นอนแข็งทื่ออยู่แบบนั้น และมันเป็นท่าทางที่คุ้นตาดีสำหรับอธิศ ริมฝีปากของเขายังคงคลอเคลียและมอบจูบให้เธออย่างต่อเนื่อง กระทั่งพรฟ้าเกือบขาดอากาศหายใจเขาจึงถอนจูบออก แต่เพียงไม่นานอธิศก็โน้มใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าไปหาพรฟ้าอีกครั้งเพื่อจุมพิตหน้าผากมนของเธอเบาๆ พร้อมกับไล้ริมฝีปากหยักที่อุ่นจัดลงต่ำมาตามสันจมูกโด่งของพรฟ้าเพียงแค่นี้ก็ให้พรฟ้าสะท้านหวั่นไหว ร่างกายของคนอ่อนประสบ

“เจ็บไหม” เสียงแหบพร่าของอธิศกระซิบถามพรฟ้าขึ้น เวลานี้เขาได้ฝ่าด่านสำคัญที่เรียกว่าพรหมจรรย์ จนสามารถฝังแกนกายของตัวเองให้อยู่ในตัวเธอแล้ว แม้จะไม่มากนักก็ตาม“เจ็บค่ะ แต่เบล ทะ...ทนได้” พรฟ้าเอ่ยตอบด้วยเสียงอันกระท่อนกระแท่น เวลานี้เธอรับรู้ได้ถึงการมีตัวตนของอธิศ สัมผัสได้ถึงสิ่งนั้นที่เต้นตุบๆ ราวกับมีชีวิตอยู่ในตัวเธอ แม้จะเจ็บในครั้งแรกแต่เพราะความอ่อนโยนของอธิศ ทำให้พรฟ้ารับมือกับความเจ็บที่ว่านั้นได้ดีในขณะที่อธิศเองก็กำลังข่มความเสียวซ่านจากการตอดรัดเพื่อผลักไสที่เกิดขึ้นจากภายในร่างกายของพรฟ้าอย่างสุดกำลังเช่นเดียวกัน แต่ทว่าดูเหมือนเขานั้นจะพ่ายแพ้จึงค่อยๆ ขยับสะโพกเข้าหาเธอในจังหวะช้าๆ เนิบๆ และเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง จังหวะรักของอธิศจึงถี่กระชั้นขึ้น ไต่ระดับความเร่าร้อนขึ้นไปเรื่อยๆ จนเกือบทำให้พรฟ้าหยุดหายใจรสจูบ รสสัมผัสและรสเซ็กซ์ของอธิศช่างหอมหวาน มันเหมือนยาเสพติดที่ทำให้พรฟ้าไม่อาจต่อต้าน เธอโอนอ่อนไปพร้อมกับชายหนุ่มที่เวลานี้เข้ามาเปิดประสบการณ์ให้เธอได้พบกับความหฤหรรษ์ที่แทบจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้พรฟ้าสัมผ

“คนบ้า” พรฟ้ายกมือขึ้นลูบแก้มของตัวเองแล้วมองตามชายหนุ่มไป ยิ่งขัดเขินกับเรื่องที่เกิดขึ้นเข้าไปใหญ่ นั่นทำให้เธอจงใจอยู่ให้ห่างจากอธิศแทบทั้งวัน ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขารอคืนนี้ให้มาถึงอย่างใจจดใจจ่ออยู่นั่นเองแต่ค่ำวันนั้นพรฟ้ากลับเข้าไปนอนในห้องของชนิตาเสียนี่ “เบล” “ค่ะคุณตา” พรฟ้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พร้อมกับจัดแจงจัดที่นอนของตัวเองไปด้วย “ทำไมถึงกลับมานอนที่ห้องฉันอีกละ” “ก็เบลไม่ชินกับการนอนในห้องนั้นคนเดียวนี่ค่ะ” ชนิตารู้ว่าพรฟ้ากำลังโกหก เธอคงเลี่ยงที่จะอยู่ใกล้ชิดกับอธิศเป็นแน่  “แน่ใจเหรอว่าไม่ได้หนีใครมา” “แน่ใจค่ะ” “ฟังฉันนะ สถานะของเธอกับคุณอธิศเปลี่ยนไปแล้ว ทำไมถึงทำตัวเหมือนเด็ก” “คุณตาระ...รู้เหรอคะ” พรฟ้าเอ่ยถามหน้าตาตื่น เพราะไม่คิดว่าชนิตาจะรู้เรื่องแล้ว  “รู้...และฉันก็สนับสนุนไม่ได้ค้านจริงไหม เพราะฉะนั้นเธอจะหนีใจตัวเองมาทำไม

“มาจัดการฉันสิ แม่เสือน้อย” อธิศยื่นมือมาเชื้อเชิญ พรฟ้าสลัดความอายทิ้งแล้วโน้มใบหน้าลงมาจูบเขาด้วยความร้อนแรง ซึ่งอธิศก็โอนอ่อนตามเธอไปอย่างว่าง่าย จากนั้นพรฟ้าก็ไล่จูบต่ำลงมาเรื่อยๆ กระทั่งถึงหน้าอกของเขา“อืมม...รู้สึกดีเป็นบ้า” เสียงทุ้มครางออกมา ในขณะที่ พรฟ้ายังคงจูบและตวัดปลายลิ้นเล็กๆ สลับการดูดกลืนเม็ดยอดหน้าอกสีน้ำตาลของอธิศจนมันแข็งเป็นไตเช่นกัน เขาสัมผัสเธอแบบไหนเธอก็ขอสัมผัสชายหนุ่มคืนแบบนั้นบ้าง จะได้เท่าเทียมและเมื่อละจากหน้าอกของอธิศ พรฟ้าก็ยังคงจูบต่ำลงไปกระทั่งถึงไรขนแถวๆ หน้าท้องของเขาที่มันทอดยาวลึกเข้าไปใต้อันเดอร์แวร์สีขาวสะอาดตา เธอใช้ปลายนิ้วอุ่นๆ ไล้สัมผัสวนไปวนมาทำให้ชายหนุ่มแขม่วท้องน้อยอย่างเสียวซ่านทันที อธิศเปลี่ยนเป็นคนใจร้อนเพราะเขาเป็นคนถอดอันเดอร์แวร์บนตัวออกอย่างไม่รีรอ และทันทีที่เป็นอิสระแกนกายของอธิศก็ผงาดท้าทายสายตาของพรฟ้าเธอถึงกับฉงนเพราะไม่คิดว่าตัวเองนั้นจะรับความใหญ่โตที่เห็นได้ในครั้งแรก มิน่ามันถึงได้เจ็บยามถูกเขาครอบครอง พรฟ้ารวบรวมความกล้าอยู่ครึ่งหนึ่งก่อนจะยื่นมือไปสัมผัส“อืมมมม&rd